Ο Τραμπ και οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης

Οι ελίτ που βρίσκονται στην εξουσία από τη δεκαετία του 1990
σε Παλιό και Νέο Κόσμο βλέπουν να χάνουν την επιρροή τους

Παρίσι, Μαρία Δεναξά

Οι ελίτ που βρίσκονται στην εξουσία από τη δεκαετία του 1990 στις Ηνωμένες Πολιτείες και στην Ευρώπη βλέπουν να χάνουν την επιρροή τους με την άφιξη του Ντόναλντ Τραμπ, η οποία σηματοδότησε τη μετάβαση της εξουσίας. Ο Αμερικανός πρόεδρος έχει στη διάθεσή του δύο χρόνια για να εδραιωθεί και να αλλάξει την αμερικανική στρατηγική, κάτι που αναστατώνει πολύ την Ευρώπη, ιδίως τη Γαλλία. Κεφάλια μπορεί να πέσουν – και του Εμανουέλ Μακρόν είναι ένα από αυτά.

Για δεκαετίες, η στρατηγική της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας των Ηνωμένων Πολιτειών βασιζόταν σε πολέμους και πραξικοπήματα σε όλο τον κόσμο. Αυτές οι μέρες φαίνεται πως έχουν παρέλθει επί προεδρίας Τραμπ. Η νέα προσέγγιση των ΗΠΑ είναι να επικεντρωθούν εκ νέου στη δική τους ήπειρο -τη βόρεια και τη νότια Αμερική- και να μπουν σε οικονομικό ανταγωνισμό με την Κίνα για να αξιοποιήσουν τις δυνάμεις τους στην παγκόσμια σκηνή. Η πρόκληση είναι να μεταβούν από ένα κράτος-ηγεμόνα σ’ ένα έθνος με βαρύτητα σε έναν πολυπολικό κόσμο, μια πρόκληση που κανένας ηγέτης δεν κατάφερε ποτέ να αντιμετωπίσει. 

Η στρατηγική του Τραμπ για τη διάσωση του δολαρίου περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, σημαντική μείωση των στρατιωτικών δαπανών. Πρόκειται για ένα φιλόδοξο σχέδιο: δραστική μείωση των κρατικών δαπανών, εγκατάλειψη μιας οικονομίας διεθνούς αρπαγής και επιστροφή στην πραγματική οικονομία.

Στην Ευρώπη, τις τελευταίες δεκαετίες, οι ελίτ μας είχαν μια αρκετά απλή στρατηγική: να ανέλθουν στην εξουσία, να εξαγοράσουν την κοινωνική ειρήνη με τον σοσιαλισμό, να ελπίζουν ότι θα δωροδοκηθούν (μίζες) με κολοσσιαία χρηματικά ποσά, ξεπουλώντας την ήπειρό μας κομμάτι κομμάτι. Εξ ου και η κατάρρευσή της. 

Νέα στρατηγική

Στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, η κυβέρνηση Τραμπ πρόκειται να προτείνει συμφωνίες στις παλιές συμμαχικές δυνάμεις των Ηνωμένων Πολιτειών και στην Ευρώπη για να τις ευθυγραμμίσει με τη νέα της στρατηγική. Ο Πούτιν έκανε κάτι παρόμοιο στη Ρωσία – όταν ήρθε στην εξουσία προσέφερε στους ολιγάρχες μια ξεκάθαρη επιλογή: «Τα χρήματα που κλέψατε μπορείτε να τα κρατήσετε, αλλά υπό έναν όρο: θα εγκαταλείψετε κάθε πολιτική φιλοδοξία και από εδώ και πέρα θα παίζετε για τη δική μας πλευρά, τη Ρωσία». Κάποιοι το δέχτηκαν, και η μετάβαση στα νέα δεδομένα κύλησε ομαλά. Άλλοι αντιστάθηκαν, καταποντίστηκαν, εξορίστηκαν, φυλακίστηκαν ή εξοντώθηκαν. Εν ολίγοις, πλήρωσαν για τα αδικήματά τους.

Ο Ντόναλντ Τραμπ, όπως προαναφέρθηκε, έχει στη διάθεσή του δύο χρόνια, ένα παράθυρο 730 ημερών, μέσα στο οποίο θα έχει μεγαλύτερη ελευθερία να δράσει. Η περίοδος που διανύουμε σηματοδοτεί μια αλλαγή στη στρατηγική των Ηνωμένων Πολιτειών, και από αυτήν δεν θα βγουν όλοι αλώβητοι, καθώς έχει προαναγγελθεί η διαρροή απόρρητων φακέλων που αναμένεται να αμαυρώσουν τις ελίτ, κυρίως την ευρωπαϊκή. Το θέαμα των διαγγελμάτων και των έκτακτων συνόδων κορυφής στις Βρυξέλλες και στο Παρίσι, που παρακολουθούμε το τελευταίο διάστημα, δεν είναι τίποτα άλλο από την τρομοκρατημένη ευρωπαϊκή ηγεσία, καθώς μπορεί να αποτελέσει ένα από τα παράπλευρα θύματα της αλλαγής αυτής. 

Στα δύο επόμενα χρόνια, κάποιοι από τους Ευρωπαίους επικεφαλής θα μπορούσαν να αλλάξουν στρατόπεδο – όπως έχει ήδη κάνει ο Ζάκερμπεργκ του facebook. Άλλοι, ανίκανοι ή απρόθυμοι να προσαρμοστούν, θα καταστραφούν, θα καταλήξουν στη φυλακή ή θα ντροπιαστούν. Θα πληρώσουν για όποια παραπτώματά τους.

Ο Εμανουέλ Μακρόν, από την άλλη πλευρά, φαίνεται ότι έχει επιλέξει την άμεση αντιπαράθεση με τη νέα Αμερική του Ντόναλντ Τραμπ. Αρνείται να υποταχθεί και ποντάρει στην αποτυχία του Αμερικανού προέδρου να επιβληθεί στο αμερικανικό βαθύ κράτος, ελπίζοντας ότι το τελευταίο θα ανακτήσει το πάνω χέρι, όπως συνέβη στην πρώτη θητεία του δισεκατομμυριούχου πολιτικού. 

Για να δικαιολογήσει τη στάση του, ο Γάλλος πρόεδρος εκμεταλλεύεται το αφήγημα του τέλους της αμερικανικής προστασίας στην Ευρώπη, ένα πρόσχημα για την επιτάχυνση του ευρωπαϊκού του σχεδίου για την άμυνα και την Ουκρανία. Το σχέδιο επανεξοπλισμού είναι πράγματι απαραίτητο για την ευρωπαϊκή κυριαρχία, αλλά δεν υπάρχουν ούτε η βούληση ούτε τα μέσα – βασικά, πρόκειται για «Δούρειο Ίππο».

Ο στόχος του; Να επιταχύνει την εγκατάσταση μιας τεχνοδομής σοσιαλιστικής τυραννίας σε πανευρωπαϊκή κλίμακα. Τα σημάδια είναι ήδη ορατά: στη Γαλλία (όπως και στην Ελλάδα πριν από μερικά χρόνια), τηλεοπτικοί σταθμοί κλείνουν, ο διευθύνων σύμβουλος του Telegram έχει συλληφθεί και του ασκούνται πιέσεις στη Γαλλία ώστε να υποκύψει στις απαιτήσεις των Ευρωπαίων, οι επιθέσεις στην ελευθερία της έκφρασης αυξάνονται, τα ΜΜΕ έχουν μετατραπεί σε όργανα αφόρητης προπαγάνδας, την ώρα που κάμερες με αλγορίθμους Τεχνητής Νοημοσύνης εγκαθίστανται παντού, ενώ με το πρόσχημα της αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής και του CΟ2 επιβάλλονται ολοένα περισσότεροι περιορισμοί στις μετακινήσεις των πολιτών εντός και εκτός των μεγαλουπόλεων. 

Η ιδέα είναι ξεκάθαρη: ο απόλυτος έλεγχος, το τέλος της ιδιωτικότητας και της ιδιοκτησίας, και να φιμωθεί όποια αντιπολίτευση, που όσοι την απαρτίζουν πρέπει να φαίνονται προδότες και τρελοί.

Αποδόμηση

Για τον σκοπό αυτόν, ο Τραμπ αποδομείται και παρουσιάζεται στους Ευρωπαίους ως ένας επικίνδυνος τρελός. Εάν προκύψουν τυχόν διαρροές ενοχοποιητικών υποθέσεων, αυτό το αφήγημα θα χρησιμοποιηθεί ως ασπίδα. Με τον απόλυτο έλεγχο του λόγου και της ελευθερίας της έκφρασης θέλουν να διασφαλίσουν ότι σκάνδαλα και σκοτεινές υποθέσεις διαφθοράς θα αποσιωπηθούν ή θα παραμείνουν θαμμένα για πάντα.

Δύο τρόποι χρησιμοποιούνται για να επιτευχθεί αυτό: πρώτον, μιλάνε για ρωσική απειλή, λέγοντας ότι η Ρωσία βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από το Παρίσι κι ότι είναι μια υπερδύναμη που πρέπει όλοι να φοβόμαστε, ενώ μέχρι τώρα (τα τελευταία τρία χρόνια) μας έλεγαν πως βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης κι ότι ο στρατός της είναι αποδεκατισμένος. (Η ασυνέπεια στα λόγια προφανώς δεν τους ενοχλεί.) 

Δεύτερον, αυτός ο φόβος θα χρησιμοποιηθεί για να δικαιολογήσει έναν ευρωπαϊκό αμυντικό προϋπολογισμό-μαμούθ, τη δημιουργία ενός κοινού στρατού και, τελικά, ένα ομοσπονδιακό ευρωπαϊκό έθνος, τις «Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης». Ο Εμανουέλ Μακρόν ονειρεύεται να γίνει πρόεδρος του ευρωπαϊκού Βυζαντίου. Μαθημένος να κυβερνά με αντιπερισπασμούς και ψέματα, έκανε τη Ρωσία τον νέο αντιπερισπασμό του για να προωθήσει την τυραννική τεχνοδομή.

Για αυτές τις ελίτ, που πρόδωσαν τις χώρες τους, κατέστρεψαν τις βιομηχανίες και την οικονομία μας, η εγκαθίδρυση μιας τεχνοδομής σοσιαλιστικής τυραννίας σε πανευρωπαϊκή κλίμακα είναι ζήτημα επιβίωσης. Αν αποτύχουν και βγουν τα άπλυτά τους στη φόρα, η κοινωνία δεν θα έχει άλλη επιλογή από να τις πάει στα ανώτατα δικαστήρια και να τις φυλακίσει. 

Ο αμερικανικός στρατός αναδιπλώνεται παγκοσμίως

Στις ΗΠΑ, η στρατηγική του Τραμπ επιβάλλει την αναδίπλωση του αμερικανικού στρατού παγκοσμίως, εκτός ίσως από την Ασία, όπου ο εμπορικός πόλεμος με την Κίνα παραμένει προτεραιότητα. Η μείωση της στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ σε άλλες περιοχές του κόσμου είναι αναγκαία λόγω των δημοσιονομικών περιορισμών. 

Στη Γαλλία, η οικονομική κατάρρευση είναι σχεδόν αναπόφευκτη, ενώ ο Εμανουέλ Μακρόν προετοιμάζει το έδαφος για την «εκμετάλλευση» των αποταμιεύσεων των πολιτών. Αντί για άμεση δήμευση, προσφέρει μια «συμφωνία με τον Διάβολο», καθώς όσοι συμφωνήσουν να χρηματοδοτήσουν την ευρωπαϊκή άμυνα θα ανταμειφθούν με επιτόκια πολύ χαμηλότερα από τον πληθωρισμό και στη συνέχεια αρκετοί προβλέπουν πως θα χαθεί το αρχικό κεφάλαιο.

Συνοψίζοντας, οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι κακές, η Ρωσία επικίνδυνη και η Ευρώπη πρέπει να σταθεί ενωμένη υπό την ηγεσία του Μακρόν, του επικεφαλής τεχνοκράτη των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης.

Δημοσιεύεται στη «δημοκρατία»