Του Δημήτρη Παξινού
Δικαιοσύνη, μια ιδέα ηθική, που υψώνει την ελευθερία ως θεμελιακή προϋπόθεση για την ισότητα των ανθρώπων σε ένα κράτος δικαίου. Χωρίς τη Δικαιοσύνη ως ηθική υποχρέωση και δέσμευση, το οικοδόμημα των κανόνων του θετού δικαίου οποιουδήποτε τύπου κοινωνίας και οποιασδήποτε ιστορικής εποχής δεν μπορεί να συγκροτηθεί και να παραμείνει ακλόνητο.
Δικαιοσύνη είναι η τέχνη του αγαθού και του ίσου. Όμως, είναι έργο ανθρώπινο η απονομή του δικαίου και οι άνθρωποι μόνο προς το ανθρώπινο ιδεώδες έχουν δικαίωμα να ατενίζουν, όχι προς το απόλυτο, που θα είχε ως αποτέλεσμα την τελειότητα της Δικαιοσύνης.
Έχει λεχθεί ότι τίποτε εις τον κόσμο δεν είναι δυσκολότερο από την απονομή της δικαιοσύνης. Μόνο η Θεία Δικαιοσύνη και ο λόγος του Θεού περικλείουν την απόλυτη αλήθεια.
Η κρατούσα νομική ιδεολογία, στηριγμένη στις διατάξεις του θετικού δικαίου, θέλει τη Δικαιοσύνη να είναι ανεξάρτητη, απροκατάληπτη, αταξική.
Έργο της Δικαιοσύνης, η διερεύνηση και η αποκάλυψη της αντικειμενικής αλήθειας με την ακριβοδίκαιη εκτίμηση των αποδείξεων και η ορθή ερμηνεία και εφαρμογή των νόμων.
Όλοι όσοι την υπηρετούν με οποιαδήποτε ιδιότητα φέρουν μεγάλη ευθύνη: Ο δικηγόρος που θα υπερασπιστεί τα δίκαια του εντολέα του, πάντοτε όμως στο πλαίσιο της ηθικής τάξης και της δεοντολογίας, διότι αλλιώς κινδυνεύει να παραπλανήσει τη Δικαιοσύνη.
Ο εισαγγελέας που θα υποστηρίξει την κατηγορία, μόνο αν η δικαστική του συνείδηση του επιτρέπει να την υποστηρίξει, αλλιώς έχει το χρέος έναντι της ίδιας της Δικαιοσύνης να την εγκαταλείψει.
Και ο δικαστής, που, πριν διατυπώσει την απόφασή του σε οποιαδήποτε υπόθεση, οφείλει να εκδώσει μια άλλη απόφαση από τα βάθη της ψυχής του, με γνώμονα την αυτοκριτική. Ο αληθινός δικαστής θα εξετάσει και θα ερευνήσει, με άτεγκτη αυστηρότητα, αν δεν έπραξε κατά φιλία, έχθρα, φόβο, χάριν ή προς ιδιαιτέρα τινά ωφέλεια και μετά ταύτα θα προχωρήσει προς την εκπλήρωση της μεγάλης αποστολής του, την απονομή δικαιοσύνης.
Ευχή όλων είναι η αγαστή συνεργασία των λειτουργών της για την ορθή απονομή της. Χρειάζεται όμως και η συμβολή της Πολιτείας, που πρέπει να ψηφίζει νόμους που εμπνέουν σεβασμό, αλλά και της κοινωνίας, που διαπαιδαγωγούμενη θα πρέπει να σκέπτεται ηθικά και τότε η Δικαιοσύνη θα ευδοκιμεί προς το συμφέρον όλων.
Σήμερα η Δικαιοσύνη βάλλει και βάλλεται και όλοι στρέφονται κατ’ αλλήλων, με όποιες συνέπειες έχει για το κύρος των θεσμών και το πολλαπλώς επικαλούμενο, από όλες τις πλευρές, κράτος δικαίου, σε βαθμό που αναιρούμε την ύπαρξή του, ανάλογα με τον βαθμό ευθύνης του καθενός.
Η πρόκληση χάους που επικρατεί, με ευθύνη όλων των συνιστωσών, δημιουργεί απέχθεια και αποστροφή στη δοκιμαζόμενη ελληνική κοινωνία, η οποία αναζητεί οδό διαφυγής και έλκεται από ακραίες θέσεις και συνιστώσες. Ουδείς κατέχει το αλάθητο. Ουδείς υπεράνω κριτικής.
Ας προστατεύσουμε τους θεσμούς και ιδιαίτερα τη Δικαιοσύνη και τους λειτουργούς της από τυχόν κακόβουλες κινήσεις που αποσκοπούν στη δημοσιότητα και την προβολή τους. Ας σεβαστούμε τους 57 νεκρούς των Τεμπών που χάθηκαν τραγικά και άδοξα και τους χαροκαμένους γονείς και τους συγγενείς τους. Η ψυχή τους ζητεί δικαίωση. Κι αυτή επέρχεται μέσω των θεσμοθετημένων οργάνων.
