Ένας εκκοσμικευμένος Πάπας που προπαγανδίζει την παγκόσμια κυβέρνηση

Του Κωνσταντίνου Παπαδόπουλου*

Αίσθηση προκάλεσε η επίκριση από τον Πάπα Φραγκίσκο της μαζικής απέλασης παράνομων μεταναστών από την κυβέρνηση του Ντόναλντ Τραμπ. Χαρακτήρισε την απέλαση «μείζονα κρίση» που «πλήττει την αξιοπρέπειά τους» και «τους καθιστά ιδιαίτερα ευπαθείς και ανυπεράσπιστους». Η επίκριση αυτή, που διατυπώθηκε αναλυτικά σε επιστολή του προς τους καθολικούς επισκόπους των ΗΠΑ, ενώ τον εμφανίζει σαν μεγάλο ανθρωπιστή, μπορεί να κρύβει μια εντελώς διαφορετική στόχευση. Όχι μόνο γιατί ο συγκεκριμένος Πάπας υπήρξε ανέκαθεν υπερασπιστής της παράνομης μετανάστευσης, αλλά γιατί έχει υπηρετήσει με αδιατάρακτη αφοσίωση κάθε αφήγηση και πρακτική που εξυπηρετεί τα συμφέροντα της νέας τάξης και των παγκοσμιοποιητών ελίτ που την προωθούν, οι οποίοι δεν είναι καθόλου φτωχοί και ανυπεράσπιστοι.

O ίδιος, εξάλλου, τοποθετήθηκε ανοιχτά υπέρ μιας «νέας παγκόσμιας τάξης», την οποία παρουσίασε με ανθρωπιστικά και ουτοπικά χαρακτηριστικά στο βιβλίο

«God and the World to Come» που κυκλοφόρησε το 2021. «Μπορούμε να θεραπεύσουμε την αδικία χτίζοντας μια νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων που βασίζεται στην αλληλεγγύη, μελετώντας καινοτόμες μεθόδους για την εξάλειψη του εκφοβισμού, της φτώχειας και της διαφθοράς» διακήρυξε. «Αυτή η νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων θα βασίζεται στην εξάλειψη των ανισοτήτων και στη φροντίδα του περιβάλλοντος» μας διαβεβαίωσε.

Να τονίσω σε αυτό το σημείο ότι με την εξάλειψη των ανισοτήτων οι παγκοσμιοποιητές δεν θέλουν να αφαιρέσουν τον δικό τους πλούτο προς όφελος των λαών, αλλά θέλουν να δημιουργήσουν έναν ψευδο-σοσιαλισμό με την καθιέρωση ενός ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος. Θα πρόκειται ουσιαστικά για ένα επίδομα φτώχειας, το οποίο θα λαμβάνουν τόσο οι πολίτες που έχασαν τις δουλειές τους από την επέλαση της Τεχνητής Νοημοσύνης όσο και οι μετανάστες. Ένα επίδομα που θα καθιστά ίσους όσοι βρίσκονται στη βάση της κοινωνικής πυραμίδας, δίνοντάς τους τη δυνατότητα μιας μίζερης επιβίωσης και ταυτόχρονα θα καθησυχάζει τις ελίτ στην κορυφή της πυραμίδας ότι δεν θα επαναστατήσουν οι πληβείοι για να αμφισβητήσουν τον πλούτο τους.

Εμπόδια για τη νέα τάξη που οραματίζεται ο Πάπας Φραγκίσκος είναι ο «κοντόφθαλμος εθνικισμός» και άλλες μορφές «πολιτικής ιδιοτέλειας» που πρέπει να τερματιστούν. Με τον όρο «κοντόφθαλμος εθνικισμός», όμως, υπονοεί μάλλον όσες κυβερνήσεις θέλουν εθνική ανεξαρτησία για τις χώρες τους, έχουν σοβαρή φύλαξη των συνόρων τους και ανθίστανται στην εφαρμογή εντολών που θέλουν να επιβάλουν διεθνείς νεοταξικοί οργανισμοί.

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

Στην εγκύκλιο που επιγράφεται «Όλοι οι Αδελφοί» (3/10/2020), που την υπέγραψε ο Πάπας Φραγκίσκος δίπλα στο μνήμα του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης, υποστηρίζει ένα μοντέλο παγκόσμιας διακυβέρνησης, το οποίο θα βασίζεται στην ενίσχυση των αρμοδιοτήτων των υπερεθνικών οργανισμών. Παραθέτω χαρακτηριστικά αποσπάσματα από την εγκύκλιο.

«Ο εικοστός πρώτος αιώνας είναι μάρτυρας μιας αποδυνάμωσης της ισχύος των εθνικών κρατών, κυρίως επειδή οι οικονομικοί και χρηματοπιστωτικοί τομείς, που είναι διακρατικοί, τείνουν να υπερισχύουν του πολιτικού. Δεδομένης αυτής της κατάστασης, είναι απαραίτητο να επινοηθούν ισχυρότεροι και πιο αποτελεσματικά οργανωμένοι διεθνείς θεσμοί, με στελέχη που διορίζονται δίκαια με συμφωνία μεταξύ των εθνικών κυβερνήσεων και εξουσιοδοτημένοι να επιβάλλουν κυρώσεις».

«Από αυτή την άποψη, θα ήθελα επίσης να σημειώσω την ανάγκη για μεταρρύθμιση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, καθώς και των οικονομικών θεσμών και των διεθνών οικονομικών, έτσι ώστε η έννοια της οικογένειας των εθνών να αποκτήσει πραγματικά δόντια».

«Πρέπει να επιτύχουμε μια παγκόσμια νομική, πολιτική και οικονομική τάξη που μπορεί να αυξήσει και να δώσει κατεύθυνση στη διεθνή συνεργασία για την ανάπτυξη όλων των λαών με αλληλεγγύη […]».

Θεωρώντας, λοιπόν, ο Πάπας τα εθνικά κράτη αποδυναμωμένα από την παγκοσμιοποίηση των αγορών και ανίκανα να αντιμετωπίσουν τα συσσωρευμένα παγκόσμια προβλήματα, προτείνει την παγκόσμια διακυβέρνηση μέσω υπερεθνικών οργανισμών, τονίζοντας τον ρόλο που πρέπει να παίξει ένας αναμορφωμένος θεσμικά ΟΗΕ σε αυτήν. Ουσιαστικά, δηλαδή, μας λέει πως θα ήθελε να δει τον ΟΗΕ σαν την κεφαλή μιας παγκόσμιας κυβέρνησης, με τους άλλους υπερεθνικούς οργανισμούς σαν βραχίονες-υπουργεία της. Και πως με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσε να θεσμοποιηθεί μια νέα παγκόσμια τάξη σε νομικό, πολιτικό και οικονομικό επίπεδο.

Τα εθνικά κράτη δεν θα πάψουν να υπάρχουν στη νέα τάξη που οραματίζεται (και προωθεί) ο Πάπας, αφήνει όμως να εννοηθεί πως θα έχουν μικρότερες αρμοδιότητες,  καθώς θα υπακούνε στις οδηγίες και τις κυρώσεις των υπερεχόντων υπερεθνικών οργανισμών. Θα είναι, δηλαδή, κάτι σαν τους σημερινούς δήμους που ασκούνε αποκεντρωμένη μόνο εξουσία για δευτερεύοντα τοπικά ζητήματα.

Δυστυχώς, η άλωση του Βατικανού από το μικρόβιο του φεντεραλισμού και της παγκόσμιας κυβέρνησης άρχισε αρκετά πριν από τον σημερινό Πάπα. Στις 6 Απριλίου του 1951 ο Πάπας Πίος ΧΙΙ επαίνεσε την ιδέα της παγκόσμιας κυβέρνησης ως μέσου για την επίτευξη ειρήνης και συνεργασίας μεταξύ των εθνών για το κοινό καλό της ανθρωπότητας. Ο ίδιος ήταν θερμός υποστηρικτής μιας ομοσπονδιακής Ευρώπης και κάθε υπερεθνικού οργανισμού. «Η ιδέα της ενωμένης Ευρώπης, το Συμβούλιο της Ευρώπης και άλλες πρωτοβουλίες αυτού του είδους» αποτελούσαν «εκδηλώσεις της ανάγκης του κόσμου να διαπεράσει… πολιτικά και οικονομικά τις παλιές άκαμπτες γραμμές των γεωγραφικών συνόρων».

ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΙΣΤΗΣ ΥΠΕΡ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΩΝ

Ο Πάπας Φραγκίσκος, μιμούμενος τον συμβολισμό της πράξης του Χριστού που έπλυνε τα πόδια των μαθητών του, επανειλημμένα έχει πλύνει τα πόδια ανθρώπων που εκπροσωπούν διάφορες μειονότητες, όπως μεταναστών και μουσουλμάνων της Ευρώπης, ενώ πέρυσι έπλυνε τα πόδια 12 φυλακισμένων γυναικών.

Αναρωτιέται κανείς αν η συστηματική επιλογή εκπροσώπων διάφορων μειονοτήτων γίνεται για να μεταδοθεί μήνυμα ταπεινότητας στους καθολικούς πιστούς ή για να στείλει μήνυμα στους δυτικούς λαούς να ενσωματώσουν τις μειονότητες αλλάζοντας τον δυτικό τρόπο ζωής με τις παραδοσιακές του αξίες σε ένα πολύχρωμο πολυπολιτιστικό υπόδειγμα. Αν, δηλαδή, ο Πάπας εκμεταλλεύεται τον χριστιανικό συμβολισμό για να λειτουργήσει σαν δικαιωματιστής εξυπηρετώντας τον σχεδιασμό της ανάμειξης εθνών και θρησκειών, προκειμένου να αποδεχτούν ευκολότερα οι λαοί την παγκόσμια κυβέρνηση.

Και πράγματι, δεκάδες πρωτοβουλίες του κινούνται στο ίδιο επίπεδο, να υποστηρίξει την υποδοχή των μειονοτήτων, σε σημείο να λειτουργεί περισσότερο σαν ακτιβιστής δικαιωματιστής παρά σαν πνευματικός αρχηγός της πολυπληθέστερης χριστιανικής Εκκλησίας. Όταν, για παράδειγμα, πήγε στη Λαμπεντούζα για να υποδεχτεί παράνομους μετανάστες ή όταν στη μοναδική επίσκεψή του στην Ελλάδα πήγε στη δομή μεταναστών της Λέσβου. Λογικά, θα έπρεπε να ανησυχεί επειδή μέσω της ανεξέλεγκτης παράνομης μετανάστευσης συρρικνώνεται η χριστιανική Ευρώπη και επανέρχεται σε αυτήν το Ισλάμ, αντιθέτως, όμως, επιχαίρει.

Έχουν άραγε κάποια βάση οι καταγγελίες των Wikileaks ότι ο Μπαράκ Ομπάμα, η Χίλαρι Κλίντον και ο Τζορτζ Σόρος ενορχήστρωσαν πραξικόπημα για να ανατρέψουν τον Πάπα Βενέδικτο XVI, ώστε να τον αντικαταστήσουν με τον Πάπα Φραγκίσκο προκειμένου να επιτευχθεί μια «προοδευτική» στροφή στο Βατικανό; Πόσο τυχαίο είναι μάλιστα ότι στη διάσκεψη της νεοταξικής Λέσχης Μπίλντερμπεργκ στο Τορίνο (2018) συμμετείχε για πρώτη φορά εκπρόσωπος του Βατικανού;

ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΕΜΒΟΛΙΑ

Στη διδασκαλία του Πάπα Φραγκίσκου οι εκκοσμικευμένοι πολιτικοί στόχοι με ανθρωπιστικό ή οικολογικό περίβλημα αντικαθιστούν τις θρησκευτικές δράσεις. Κατά σύμπτωση, μάλιστα, αυτοί οι στόχοι είναι απροκάλυπτα νεοταξικοί. Όπως, για παράδειγμα, όταν παρότρυνε τους επικεφαλής των κυβερνήσεων να αποδεχτούν την Ατζέντα 2030 του ΟΗΕ που προωθεί τη βιώσιμη ανάπτυξη και την πολιτική μηδενικών ρύπων ως το 2030. Έχω αναφερθεί σε προηγούμενα άρθρα μου γιατί η πράσινη αυτή ατζέντα ουσιαστικά καταδικάζει τη γεωργία και την κτηνοτροφία, σχεδιάζοντας την αντικατάσταση των φυσικών τροφών από βιοτεχνολογικά μεταλλαγμένα τρόφιμα. Μάλιστα, ο Πάπας στο προαναφερθέν βιβλίο του («God and the World to Come») θεωρεί πως οι νέοι πράσινοι ακτιβιστές μάς δείχνουν τον δρόμο για τη νέα παγκόσμια τάξη!

Με την ίδια θέρμη που υποστηρίζει τον νεοταξικό δικαιωματισμό υπερασπίστηκε και τα Covid εμβόλια. Δήλωσε ότι ο εμβολιασμός είναι «ηθική υποχρέωση» και ότι η αμφισβήτησή τους είναι «αυτοκτονικός αρνητισμός». Ενώ θα έπρεπε να είναι πιο συγκαταβατικός απέναντι σε ανθρώπους που δίσταζαν να κάνουν εμβόλια, τα οποία δεν είχαν περάσει από πολύχρονες κλινικές δοκιμές, γιατί η χριστιανική παράδοση διαχρονικά σέβεται την ελευθερία επιλογής. Kι ακόμη, να είναι περισσότερο προβληματισμένος απέναντι στις παρενέργειες γενετικών εμβολίων, φαρμάκων και τροφίμων που προωθούν οι νεοταξικοί κύκλοι, καθώς και για τις αλλαγές που θα φέρει η εισβολή της γενετικής στις ζωές των ανθρώπων.

Δυστυχώς, ο εκπρόσωπος της μεγαλύτερης αριθμητικά χριστιανικής Εκκλησίας λειτουργεί περισσότερο ως πλασιέ της νεοταξικής ιδεολογίας σε όλα τα επίπεδά της, λοξοδρομώντας από τη χριστιανική παράδοση και θυμιατίζοντας την πολιτική ορθότητα και τους ισχυρούς του κόσμου.

*Συγγραφέας – τοπικός εκδότης