Του Γιώργου Χαρβαλιά
Δεν ξέρω αν το αντιλαμβάνεστε, αλλά όλοι αυτοί οι υστερικοί που εξακολουθούν μέσα στο διαταραγμένο μυαλό τους να θεωρούν ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία θα τελειώσει όταν… χάσει η Ρωσία προέρχονται από εκείνες τις χώρες που μας έκαναν τον βίο αβίωτο την περίοδο των Μνημονίων. Ορισμένοι είχαν τότε και πρωταγωνιστικό ρόλο στην ελληνική απομόνωση και την εκστρατεία εκφοβισμού με την επίκληση του Grexit.
Δεν ξέρω επίσης αν παρατηρήσατε ότι ο ίδιος ο Ζελένσκι, μετά το χονδροειδές άδειασμα που του επιφύλαξε ο Τραμπ, πήγε να κλάψει στον ώμο του Ερντογάν και θέλοντας να δείξει πόσο αγαπάει την Τουρκία κατέθεσε κι ένα στεφάνι στο μαυσωλείο του Ατατούρκ.
Τέλος, δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι κάποιοι στη δική μας κυβέρνηση έχουν αντιληφθεί πως ο σημερινός Ουκρανός ηγέτης είναι πλέον αυτό που λένε οι Αμερικανοί «dead man walking». Τελειωμένος, δηλαδή, με στεγνό καθάρισμα. Αμφιβάλλω αν το έχει συνειδητοποιήσει και ο ίδιος ο Μητσοτάκης, που βρίσκεται στο κατώφλι της ίδιας συναδελφικής κατηγορίας αλλά επιμένει να παίρνει γραμμή από άλλους, επίσης τελειωμένους, της (ελεγχόμενης από τη Γερμανία) ευρωπαϊκής συντεχνίας εθνομηδενιστών.
Ανεξάρτητα όμως απ’ όλα αυτά ένα είναι απολύτως βέβαιο: Ότι τα λεγόμενα «ευρωπαϊκά συμφέροντα», έτσι όπως καθορίζονται από το ευρωιερατείο Βρυξελλών και Βερολίνου, ολοένα και απομακρύνονται από τα αντίστοιχα ελληνικά. Για την ακρίβεια, θα σας έλεγα ότι μετά την αμερικανική αποκαθήλωση Ζελένσκι έρχονται σε ευθεία σύγκρουση με υπαρξιακής σημασίας εθνικά ζητήματα που κρίνουν αν η Ελλάδα μεσοπρόθεσμα θα μείνει ζωντανή.
Υπαρκτό σενάριο
Προ ημερών η εξαιρετική συνάδελφος Μαρία Δεναξά αποκάλυψε ότι οι Γερμανοί ετοιμάζονται, αμέσως μετά τις σημερινές εκλογές, να ανακοινώσουν -για λογαριασμό και των υπόλοιπων Ευρωπαίων- ένα εξοπλιστικό πρόγραμμα-μαμούθ 700 δισεκατομμυρίων ευρώ, με στόχο τη στρατιωτική ενίσχυση της Ουκρανίας και την παράταση των πολεμικών επιχειρήσεων, ώσπου να λάβουν τη διάσταση μιας γενικευμένης ρωσο-ευρωπαϊκής αναμέτρησης.
Το σενάριο, που δεν απέχει καθόλου από την πραγματικότητα, ισοδυναμεί με πραγματικό εφιάλτη. Γιατί την ώρα που διανοίγονται ελπίδες για τη γρήγορη επίλυση της ουκρανικής κρίσης χάρις στη δυναμική αμερικανική παρέμβαση, κάποιοι απεργάζονται σχέδια, όχι μόνο για να συνεχιστεί η αιματοχυσία, αλλά και να κλιμακωθεί σε επίπεδο παγκόσμιας σύρραξης! Μέχρι να γονατίσει η ατίθαση Ρωσία, που εξακολουθεί να ορθώνεται ως ανάχωμα στην καταιγίδα της παγκοσμιοποίησης και όλου του διεστραμμένου αξιακού κώδικα που η τελευταία μεταφέρει.
Την μπαγκέτα σε αυτή την πολεμοχαρή συγχορδία κρατάει ασφαλώς η αμετανόητη Γερμανία, αλλά από πίσω της σέρνονται αρκετοί «χρήσιμοι ηλίθιοι», που είτε νομίζουν ότι συμπρωταγωνιστούν στην αμυντική χειραφέτηση της Ευρώπης και τον απογαλακτισμό από τις ΗΠΑ (Γαλλία, Βρετανία) είτε εμφορούνται από παράξενες ιδεοληψίες περί διαρκούς ρωσικής απειλής (Δανία, Πολωνία) ή, τέλος, θέλουν να βγάλουν τα απωθημένα τους και να λύσουν ιστορικούς λογαριασμούς με τη Μόσχα (Βαλτικές χώρες και Φινλανδία).
Οι Γερμανοί, που ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν, βάζουν τους ηλίθιους μπροστά να υποδαυλίζουν την κατάσταση, μέχρι να έρθει η ώρα να αποκαλυφθούν και οι ίδιοι ως ενορχηστρωτές του σχεδίου για τον μέχρις εσχάτων πόλεμο με τον πατροπαράδοτο εχθρό τους, τους Ρώσους. Με την εξαίρεση του άκρως ευρωσκεπτικιστικού AfD, που συντάσσεται με την ατζέντα Τραμπ, και του αριστερού Die Linke, όλα ανεξαιρέτως τα γερμανικά συστημικά κόμματα που εκφράζουν τα συμφέροντα του οικονομικού κατεστημένου προωθούν μανιωδώς την ατζέντα του πολέμου για έναν και μόνο λόγο: Όπως και στους δύο Παγκοσμίους Πολέμους, έχουν στηρίξει τις ελπίδες για την ανάταξη της γερμανικής βιομηχανίας στη στροφή του παραγωγικού της δυναμικού προς τους εξοπλισμούς. Αν αυτή ξαφνικά σταματήσει λόγω έλλειψης ζήτησης οπλικών συστημάτων ή κατάρρευσης του αφηγήματος της ρωσικής απειλής, η γερμανική οικονομία που βρίσκεται ήδη στο κατώφλι μιας σοβαρής ύφεσης θα υποστεί τεράστια ζημιά.
Το απότομο «χειρόφρενο» επομένως που τράβηξε ο πρόεδρος Τραμπ -προσέξτε: όχι μόνο ακυρώνοντας τον Ζελένσκι και τον «ηρωικό» του αγώνα, αλλά και το γενικότερο αφήγημα της ρωσικής απειλής- τινάζει τα γερμανικά σχέδια στον αέρα. Ο κολοσσός της Rheinmetall, που πρωταγωνιστεί στην κούρσα των εξοπλισμών και είδε τη μετοχή του να οκταπλασιάζει την αξία της μέσα σε τρία χρόνια, παράγοντας εκατομμύρια βλήματα των 155mm, θα μείνει στα κρύα του λουτρού, με δεκάδες ανεκτέλεστες παραγγελίες πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ. Και αυτό είναι μόνο μία πτυχή της καταστροφής που θα υποστεί η γερμανική εξαγωγική βιομηχανία.
Ιπποκόμος της Μέρκελ
Κάποιοι, λοιπόν, έχουν συμφέρον να συνεχιστεί ο πόλεμος στις ανατολικές παρυφές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ίσως και να επεκταθεί, για να δουλέψουν καλύτερα οι μηχανές της πολεμικής βιομηχανίας. Αλλά αυτοί οι «κάποιοι», αν εξαιρέσεις τους Γερμανούς, που αναφέρονται και στους ψηφοφόρους τους, δεν έχουν καμία σχέση ή ταύτιση με τους λαούς της Ευρώπης και πολύ περισσότερο με τους Έλληνες.
Ο Ντόναλντ Τουσκ, αυτός ο Πολωνός ιπποκόμος της Μέρκελ, που έπαιζε τον «καλό μπάτσο» στον Τσίπρα, είναι βέβαιον ότι δεν εκφράζει την πλειοψηφία των Πολωνών με τις φιλοπολεμικές του ιαχές. Ο Αλεξάντερ Στουμπ, άλλος ένας που μας κουνούσε το δάχτυλο την εποχή των Μνημονίων, ποντάρει στα ταπεινά ένστικτα των Φινλανδών βρίζοντας τον Τραμπ, αλλά όταν έρθει η ώρα του λογαριασμού θα ψάχνει να βρει υπόγειο καταφύγιο. Η Κάγια Κάλας, που σήμερα ειρωνεύεται τον νέο πλανητάρχη, είναι βέβαιο ότι σύντομα θα αναγκαστεί να βάλει την ουρά κάτω από τα σκέλια.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, δεν μας αφορά αυτή η μάχη οπισθοφυλακής όλων των «Ρωσοφάγων» πολεμοκάπηλων που χορεύουν στον ρυθμό της Γερμανίας. Πρέπει να κρατηθούμε απέξω και να διαχωρίσουμε τη θέση μας υπέρ μιας γρήγορης ειρήνης. Με ή χωρίς τον Ζελένσκι, Κυριάκο, εκτός αν υπάρχουν προσωπικοί λόγοι εξάρτησης που καλό θα ήταν να τους μάθουμε κι εμείς.
Και μια τελευταία υπόμνηση: Καλή είναι η εξαίρεση των αμυντικών δαπανών από τους δημοσιονομικούς περιορισμούς του Συμφώνου Σταθερότητας, αλλά μέχρι εκεί. Η Ελλάδα δεν έχει κανέναν λόγο να ταυτίζεται με μεγαλόπνοα γαλλογερμανικά εξοπλιστικά προγράμματα, γιατί απλούστατα δεν εξυπηρετούν τις δικές της αμυντικές ανάγκες. Σχεδιάζονται αποκλειστικά για την αναμέτρηση του μέλλοντος με τη Ρωσία. Και ξέρετε ποιο είναι το πιο ωραίο; Ότι μέσα στην απελπισία τους οι Γερμανοί ετοιμάζονται να βάλουν μέσα στο κόλπο και την τουρκική πολεμική βιομηχανία. Ναι, τους Τούρκους, που μας απειλούν με casus belli! Το Βερολίνο, πιθανότατα και το Παρίσι και το Λονδίνο καθώς και όλοι οι άλλοι αφελείς συνοδοιπόροι, τώρα που λάκισαν οι Αμερικανοί, τους θεωρούν αναπόσπαστους και πολύτιμους σύμμαχους στην πολεμική προσπάθεια εναντίον της Ρωσίας! Εκεί φτάσαμε. Και θα πρέπει να το λουστούμε, γιατί στο μεταξύ θα έχει καταργηθεί το δικαίωμα βέτο. Ε, όχι, λοιπόν αγαπητοί μου. Τέτοια Ευρώπη να μας λείπει…
