Aφήστε τη μάνα του νεκρού ήσυχη!

Του Γιώργου Χαρβαλιά

Διαστάσεις απροκάλυπτης χειραγώγησης της Δικαιοσύνης παίρνει η νέα, άκομψη, άστοχη και άκρως αμφιλεγόμενη ως προς τα κίνητρα που εξυπηρετεί πρωτοβουλία της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου να διατάξει (κατά κυριολεξία) κλήση για κατάθεση της μητέρας του Βασίλη Καλογήρου προκειμένου αυτή «να κατονομάσει το πρόσωπο ή τα πρόσωπα» που θεωρεί υπαίτια για τον θάνατο του παιδιού της, «προσκομίζοντας και τα σχετικά αποδεικτικά στοιχεία».

Η σχετική επείγουσα προκαταρκτική εξέταση για τα αίτια θανάτου του άτυχου Βασίλη Καλογήρου, βασισμένη μόνο σε κουβέντες που ακούστηκαν υπό τη μορφή παραβολικού λόγου, δεν υπακούει σε καμία δικονομική λογική. Προδίδει, αντίθετα, μια περίεργη αγωνία και σπουδή να «ερμηνευθούν καταλλήλως» αυτοί οι χρησμοί, για να μη δημιουργούνται παρεξηγήσεις εις βάρος της κυβέρνησης.

Με ακόμη πιο απλά λόγια: Η ανώτατη εισαγγελέας κινήθηκε μόνο με αφορμή όσα εκστόμισε η χαροκαμένη μάνα στην κηδεία του παιδιού της, μιλώντας υπό τη μορφή χρησμού για «κακόψυχα αφεντικά». Και προφανώς, πριν ακόμη -ξαναλέω- βγει το επίσημο ιατροδικαστικό πόρισμα που να αποδίδει τον θάνατο σε δολοφονία, η μητέρα του άτυχου νέου καλείται να καταθέσει, υπό μορφή ανάκρισης, τι εννοούσε! Και να αποδείξει τις αόριστες κατηγορίες της.

Εν πρώτοις, έγκυροι νομικοί κύκλοι σημειώνουν πως συνιστά ανέκδοτο να ζητά η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου από τον προϊστάμενο Εισαγγελίας Πρωτοδικών στη Λάρισα να εξετάσει την… προϊσταμένη του, εισαγγελέα Εφετών στην ίδια πόλη! Βάσει ιεραρχίας και δεοντολογίας η μητέρα του νεκρού λόγω της ιδιότητάς της έπρεπε να καταθέσει στην Εισαγγελία Εφετών Θεσσαλονίκης. Όχι σε χαμηλότερη βαθμίδα και μάλιστα στην ίδια γεωγραφική ενότητα την οποία εποπτεύει και η ίδια!

Αλλά αυτά είναι ασήμαντες «τεχνικές λεπτομέρειες». Όπως και το ότι ενώ η έρευνα βρίσκεται σε εξέλιξη η ανώτατη εισαγγελέας κοινοποίησε στον Τύπο περιεχόμενο συνομιλίας που είχε στο παρελθόν με τη μητέρα του νεκρού Βασίλη, μόνο και μόνο για να ενισχύσει την εντύπωση ότι το συγκεκριμένο συμβάν δεν σχετίζεται με τα Τέμπη.

Δεν χρειάζεται, λοιπόν, ιδιαίτερη φιλοσοφία, το καταλάβαμε. Η κυρία Αποστολάκη – Καλογήρου καλείται άρον άρον όχι για να κατονομάσει τους δολοφόνους του παιδιού της, αλλά για να διευκρινίσει ότι δεν εννοούσε τον Μητσοτάκη ως ηθικό αυτουργό του εγκλήματος και «κακόψυχο αφεντικό»! Μόνον έτσι ερμηνεύεται η σκοπιμότητα αυτής της βιαστικής κλήσης προς κατάθεση. Μη τυχόν και υπάρξει υπόνοια ότι εμπλέκεται στην υπόθεση η κυβέρνηση.

Εύλογη η ευαισθησία της διορισμένης ανώτατης εισαγγελέως, αλλά οφείλω από την πλευρά μου ως δημοσιογράφος που παρακολουθώ αυτή την υπόθεση, η οποία συγκλονίζει τη χώρα, να καταθέσω κι εγώ δυο κουβέντες.

Δεν ξέρω ποιον εννοούσε ως «κακόψυχο αφεντικό» η Καλογήρου, ούτε είναι υποχρεωμένη να μας το πει. Μια χαροκαμένη μάνα που υποπτεύεται ότι το παιδί της δολοφονήθηκε δεν οφείλει εξηγήσεις σε κανέναν για τις κατάρες που εκστομίζει στην κηδεία του. Απολύτως στοιχειώδες! Και κυρίως δεν οφείλει εξηγήσεις στην κυβέρνηση και στην κάθε κυρία Αδειλίνη. Ζει τον πόνο της και οφείλουν οι πάντες να το σεβαστούν και να μην της ασκούν πρόσθετες ψυχολογικές πιέσεις για να εκμαιεύσουν απαντήσεις της αρεσκείας τους.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η συγκεκριμένη ανώτατη λειτουργός της Δικαιοσύνης επιδεικνύει έλλειψη ενσυναίσθησης για την έννοια του πένθους, ειδικά όταν αυτό αφορά χαροκαμένες μάνες. Είναι χαρακτηριστικό πως όταν η κυρία Καρυστιανού ζήτησε τη συνδρομή της για να χυθεί άπλετο φως στις συνθήκες κάτω από τις οποίες έχασε τη ζωή της η κόρη της και άλλοι 56 πολίτες, αντί για διαβεβαιώσεις πλήρους διαλεύκανσης, έλαβε παραινέσεις να ζητήσει δικαίωση στη σφαίρα του μεταφυσικού, ανάβοντας ένα κεράκι στην εκκλησία για την ψυχή του παιδιού της.

Υπό μία έννοια, βέβαια, είχε δίκιο η κυρία Αδειλίνη. Η απόδοση δικαιοσύνης στη σημερινή Ελλάδα προϋποθέτει και λίγη προσευχή, ειδικά σε υποθέσεις που εμπλέκονται ο πρωθυπουργός και το στενό του περιβάλλον. Ε, λοιπόν, στις 28 Φεβρουαρίου η μισή Ελλάδα θα προσεύχεται στους δρόμους.