Η εκδίκηση των «ψεκασμένων»

Του Γιώργου Χαρβαλιά

Η αποκάλυψη του σκανδάλου με τις αμερικανικές χρηματοδοτήσεις σε ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης, προκειμένου να υπηρετούν την ατζέντα της παγκοσμιοποίησης, προσφέρει μια εξήγηση για την κατάντια της δημοσιογραφίας στη χώρα μας.

Από την περίοδο των Μνημονίων, και ειδικά τα τελευταία πέντε χρόνια, παρατηρήθηκε μια σταδιακή κατάργηση της πολυφωνίας στα ΜΜΕ, όχι με την παραδοσιακή μέθοδο των περιοριστικών μέτρων στην ελευθερία έκφρασης, αλλά με την εξίσου αποτελεσματική μέθοδο του εκμαυλισμού, της εξαγοράς συνειδήσεων. Το φαινόμενο μιας τέτοιας «μονολιθικότητας» στην ενημέρωση είναι πραγματικά πρωτοφανές. Κι αυτό που προκαλεί μεγαλύτερη εντύπωση δεν είναι η αναπαραγωγή της κοινής «γραμμής», όσο η άγρια δαιμονοποίηση όσων τολμούν να την αντικρούσουν με την ευθεία αμφισβήτηση της πνευματικής τους διαύγειας και της μορφωτικής τους υπόστασης. Οι χαρακτηρισμοί «γραφικοί», «εθνολαϊκιστές», «ψεκασμένοι» αποτελούν επινοήσεις των τελευταίων ετών -σε διεθνές επίπεδο- για να περιγράψουν την κατώτερη διανοητική στάθμη όσων «αιρετικών» αρνούνται να συμβιβαστούν με τα κελεύσματα του γκλομπαλισμού. Και, υπό αυτή την έννοια, ανάγονται σε ένα είδος ρατσιστικής προκατάληψης που -μην έχετε καμία αμφιβολία- φλερτάρει με τον αξιακό κώδικα του ναζισμού.

Τεράστια ποσά 

Στην Ελλάδα, η μέθοδος του εκμαυλισμού εφαρμόστηκε με μαεστρία από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, προκειμένου τα μέσα ενημέρωσης να ευθυγραμμιστούν με τις πολιτικές της σε όλα τα επίπεδα. Τα τεράστια πακέτα κυβερνητικών «χορηγιών» υπό τη μορφή κρατικής διαφήμισης και προγραμμάτων «επίκαιρης ενημέρωσης», σε εφημερίδες, κανάλια, ραδιόφωνα και ειδησεογραφικά sites, είναι γνωστά και ξεπερνούν ασφαλώς κατά πολύ τις δυνατότητες μιας χώρας που τελεί υπό δανειακή ομηρία και φτωχοποιείται μέρα με τη μέρα. Το επιτελείο του Μεγάρου Μαξίμου «εξαγόρασε» με πολλές διαφορετικές μεθόδους την υποστήριξη των μεγάλων μέσων ενημέρωσης σε εξαιρετικά αμφιλεγόμενες επιλογές, που υπό άλλες συνθήκες θα επέφεραν τεράστιο πολιτικό κόστος, και τα επιστράτευσε ως φορείς προπαγάνδας και πλύσης εγκεφάλου, φτάνοντας σε κωμικοτραγικά σημεία αποθέωσης του «αρχηγού», με αποκορύφωμα τον παραλληλισμό του με τον βιβλικό Μωυσή…

Αλλά το φαινόμενο δεν υπήρξε αμιγώς ελληνικό. Εκτός από τη στήριξη της κυβέρνησης, που έφτασε σε λατρευτικό κρεσέντο, τα μέσα ενημέρωσης στην πατρίδα μας εμφανίζουν αξιοσημείωτη σύμπνοια στην τοποθέτησή τους απέναντι σε γεγονότα παγκόσμιου ενδιαφέροντος, όπως η κρίση στην Ουκρανία και η αυξανόμενη ρωσοφοβία, η κλιματική αλλαγή και η… ευλογία της «πράσινης μετάβασης», ο επιθετικός δικαιωματισμός διαφόρων ειδών μειονοτήτων, η νέα «σεξουαλική διαπαιδαγώγηση» στα σχολικά θρανία και, φυσικά, η υπονόμευση του πατριωτικού αισθήματος με την ανάδειξη του εθνομηδενισμού.

Ταυτόσημες προτιμήσεις 

Τα ελληνικά μέσα στη συντριπτική τους πλειονότητα είχαν ταυτόσημες προτιμήσεις και στους ξένους ηγέτες. Αγαπούσαν τον Μακρόν, τον Μπάιντεν και την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, και επέμεναν να ξορκίζουν την εκλογή του Τραμπ, δημοσιεύοντας μέχρι και «πέτσινες» δημοσκοπήσεις, σύμφωνα με τις οποίες οι Έλληνες, αν μπορούσαν να ψηφίσουν, θα το έριχναν… μονοκούκι υπέρ της (εμφανώς αποσταθεροποιημένης) υποψήφιας των Δημοκρατικών, Κάμαλα Χάρις. Για να μην ξανάρθει στην εξουσία ο «τραμπισμός», όπως έλεγε και ο Μητσοτάκης…

Μόνο που τα ξόρκια δεν έπιασαν και ο Τραμπ επανήλθε, και μάλιστα με άγριες διαθέσεις. Γιατί η εκστρατεία δαιμονοποίησής του δεν ήταν ελληνική ιδιαιτερότητα, αλλά ο κανόνας σε όλα τα μεγάλα ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης.

Στην πορεία ανακαλύφθηκε ότι αυτή ακριβώς η καμπάνια «δολοφονίας χαρακτήρα» στο πρόσωπο του σημερινού Αμερικανού προέδρου γινόταν με… αμερικανικά χρήματα! Και όχι μόνο… Τα τεράστια κονδύλια «αμερικανικής βοήθειας» προς τρίτες χώρες, που διοχετεύονταν πρωτίστως από τα ποικιλόμορφα προγράμματα της υπηρεσίας USAID, λειτουργούσαν ως βραχίονας προβολής και εν τέλει επιβολής της παγκοσμιοποιητικής ατζέντας, σε όλα τα επίπεδα: από την υπονόμευση πατριωτικών δυνάμεων σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες και την ενίσχυση του καθεστώτος Ζελένσκι, μέχρι την «πράσινη φρενίτιδα» των ανεμογεννητριών και βεβαίως όλες τις εκφάνσεις της woke ατζέντας.

Τα στελέχη στο επιτελείο του Τραμπ συνειδητοποίησαν εγκαίρως ότι ένας πακτωλός χρημάτων από τη τσέπη των Αμερικανών φορολογουμένων ξοδευόταν για την προώθηση «αλλότριων» συμφερόντων. Όχι δηλαδή για εθνικό όφελος των ΗΠΑ, αλλά για την εξυπηρέτηση στόχων «υπερεθνικών κέντρων εξουσίας», όπως το Διεθνές Οικονομικό Φόρουμ και το Open Society του Σόρος.

Ο Τραμπ -που, αν μη τι άλλο, δεν στερείται ευφυΐας- δεν μπορούσε να αφήσει αυτό το βιολί να συνεχίζεται. Με το που ορκίστηκε, «πάγωσε» για τρεις μήνες όλα τα προγράμματα εξωτερικής βοήθειας των ΗΠΑ και ανέθεσε στον Ίλον Μασκ να ξεκινήσει την έρευνα, αλλά και το… ξήλωμα, απολύοντας μεγάλο αριθμό υπαλλήλων της συγκεκριμένης υπηρεσίας.

Πρώτα «λαβράκια» 

Ήδη έχουν αρχίσει και βγαίνουν στη φόρα τα πρώτα «λαβράκια», που μεταξύ άλλων αφορούν την έμμεση χρηματοδότηση μεγάλων ομίλων μέσων ενημέρωσης που πρωτοστάτησαν στην πολεμική ρητορική κατά του Αμερικανού προέδρου. Το αμερικανογερμανικό «Politico», η ναυαρχίδα της «ευρωπαϊκής» ενημέρωσης, άρπαξε μόνο σε μία χρονιά 8 εκατομμύρια δολάρια από τις αμερικανικές ομοσπονδιακές υπηρεσίες σε συνδρομές για να παπαγαλίζει τη γραμμή του ΝΑΤΟ, της αρρωστημένης ρωσοφοβίας και ασφαλώς του… αντιτραμπισμού. Το BBC ομολόγησε ότι εισέπραξε μέσω θυγατρικής του άλλα 3,2 εκατ. δολάρια για το φορολογικό έτος 2023-2024. Όμως, αυτά είναι σταγόνα στον ωκεανό. Γιατί τα ετήσια προγράμματα της USAID ξεπερνούν -κρατηθείτε!- τα… 70 δισεκατομμύρια δολάρια (στοιχεία 2022)! Και μεγάλο τμήμα αυτού του αστρονομικού ποσού έχει διοχετευθεί σε μέσα ενημέρωσης. Η USΑΙD, που χρηματοδοτεί και το 90% των μέσων στην Ουκρανία του Ζελένσκι, έχει «υποστηρίξει οικονομικά», σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, την «εκπαίδευση» περισσότερων από 6.000 δημοσιογράφων παγκοσμίως και έχει ενισχύσει τουλάχιστον 700 δημοσιογραφικούς οργανισμούς.

Από αυτό το ωραίο… πάρτι είναι προφανές ότι δεν θα μπορούσε να λείπει η Ελλάδα, αν κρίνουμε μάλιστα από την εμπειρία της εμπλοκής της USΑID στην Κύπρο για την υποστήριξη του Σχεδίου Ανάν.

Ήδη, ο ευρωβουλευτής της Ελληνικής Λύσης Μανώλης Φράγκος έχει ζητήσει στοιχεία, απευθύνοντας ερώτημα στον ίδιο τον Μασκ. Ρεπουμπλικανικές πηγές, που είναι σε θέση να γνωρίζουν, υποστηρίζουν ότι, όταν η έρευνα φτάσει στο κεφάλαιο «Ελλάδα», θα γελάσει κάθε πικραμένος, καθώς για τα σχετικά προγράμματα οικονομικής στήριξης στα media επιλέγονταν επώνυμοι «φιλικοί αποδέκτες», με εισήγηση συγκεκριμένων αξιωματούχων της αμερικανικής πρεσβείας, που στα χρόνια των Πάιατ και Τσούνη είχε μεταβληθεί σε σφηκοφωλιά… ευαγγελιστών της woke ατζέντας.

Η εικόνα για την επιχείρηση άλωσης του ελληνικού Τύπου θα ολοκληρωθεί πάντως μόνο όταν (και εφόσον) ανοίξουν τα αντίστοιχα αρχεία χρηματοδοτήσεων και των υπηρεσιών της Κομισιόν. Εκεί θα φανεί ποια ήταν τα πληρωμένα παπαγαλάκια που χρησιμοποιήθηκαν για να διαφημίζουν το «πράσινο όραμα» της Φον ντερ Λάιεν και να φιλοτεχνούν τη «σωστή πλευρά της Ιστορίας»…