«Να χυθεί άπλετο φως στην σκοτεινή υπόθεση»

Του Κωνσταντίνου Βαθιώτη*

Είναι πλέον ηλίου φαεινότερον ότι, όταν συμβαίνει μια εθνική τραγωδία με απώλεια δεκάδων ή και εκατοντάδων αθώων ψυχών, που θυσιάστηκαν στον βωμό της κυνικής κυβερνητικής αδιαφορίας, η οποία συνδυάζεται με υπόγεια ρεύματα, αναγόμενα στην ικανοποίηση σκοτεινών – έκνομων συμφερόντων, αμέσως μετά οι μετρ της προπαγάνδας σπεύδουν να βροντοφωνάξουν παχιά λόγια, προκειμένου να κατευνάσουν την οργή των πολιτών.

Μία τέτοια κλασική φράση που έχουν επινοήσει οι βδελυροί λαοπλάνοι είναι η εξής: «Να χυθεί πλήρες/άπλετο φως στην υπόθεση». Τη φράση αυτή ακούσαμε και είδαμε να χρησιμοποιείται κατά κόρον στην υπόθεση των Τεμπών.

ΦΡΑΣΤΙΚΗ ΣΥΜΠΝΟΙΑ

Επί παραδείγματι, ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κ. Ανδρουλάκης δήλωσε πριν από λίγες ημέρες: «Το ΠΑΣΟΚ θα κάνει ό,τι περνά από το χέρι του για να χυθεί άπλετο φως για αλήθεια και δικαιοσύνη».

Κατά (καθόλου) περίεργη σύμπτωση, την ίδια γλώσσα μίλησε και η υπουργός Εργασίας κ. Κεραμέως, παρότι ανήκει στο (υποτίθεται) αντίπαλο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας: «Θα έλεγα πως το βασικό μέλημα είναι […], […] να χυθεί άπλετο φως, να προχωρήσει γρήγορα η δικαιοσύνη».

Αυτή η φραστική σύμπνοια δεν είναι, φυσικά, καθόλου τυχαία. Επαληθεύει την σοβαρή και καλά στοιχειοθετημένη υπόνοια ότι τουλάχιστον τα μεγάλα κόμματα του ελληνικού κοινοβουλίου, που εναλλάσσονται διαχρονικώς στην εξουσία, εμπαίζουν την ελληνική κοινωνία με όπλο την προπαγάνδα (εν προκειμένω υπό την μορφή του λαϊκισμού), αυτήν την φοβερή μάστιγα, που μολύνει την σκέψη του απλού και ανυποψίαστου πολίτη σε καθημερινή βάση.

Ας κατασκευάσουμε έναν παραγωγικό συλλογισμό, σαν αυτό που διδασκόμασταν στο σχολείο κατά την διάρκεια του μαθήματος της Φιλοσοφίας, μιμούμενοι την δομή της πασίγνωστης συλλογιστικής πορείας για τον «θνητό Σωκράτη» (Π1: Όλοι οι άνθρωποι είναι θνητοί. / Π2: Ο Σωκράτης είναι άνθρωπος. / Σ: Ο Σωκράτης είναι θνητός.):

Π1: Όπλα (με την κυριολεκτική ή την μεταφορική σημασία του όρου) εναντίον του ανθρώπου χρησιμοποιούν μόνο όποιοι είναι εχθροί του.

Π2: Η προπαγάνδα είναι «όπλο».

Π3: Όλα τα κόμματα εφαρμόζουν τις τεχνικές της προπαγάνδας.

Συμπέρασμα: Τα κόμματα είναι εχθροί των πολιτών.

Κι όμως, εμείς εξακολουθούμε να ψηφίζουμε αυτούς που μας διαλύουν τον εγκέφαλο πυροβολώντας τον με αμέτρητες «σφαίρες» προπαγάνδας, καθώς περνάμε τους εχθρούς για σωτήρες μας!

ΕΥΗΧΕΣ ΕΤΙΚΕΤΕΣ

Αν γυρίσουμε τον χρόνο πίσω κατά 62 χρόνια και ανοίξουμε το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «Το Βήμα» από την έκδοση της 24ης Μαρτίου 1963, θα διαπιστώσουμε ότι εκεί υπήρχε ένα δημοσίευμα για την δολοφονία Λαμπράκη που περιείχε το γνώριμο προπαγανδιστικό – λαϊκιστικό σλόγκαν περί της ανάγκης να χυθεί πλήρες φως στην υπόθεση:

«Η Δημοκρατία δεν φοβείται την αλήθειαν και τιμωρεί το έγκλημα / Να χυθή πλήρες φως εις την σκοτεινήν υπόθεσιν / Άτεγκτον καθήκον της Δικαιοσύνης και βαρεία ευθύνη της κυβερνήσεως».

Τόσο η «ατρόμητη Δημοκρατία» όσο και το «άτεγκτο καθήκον της Δικαιοσύνης» να αποκαλύψει την αλήθεια και να τιμωρήσει τους ενόχους δεν είναι παρά εύηχες ετικέτες, που χρησιμεύουν στο να συγκαλυφθεί η ανυπαρξία περιεχομένου ή, ορθότερα, η ύπαρξη του ακριβώς αντίθετου περιεχομένου. Στον ανάποδο κόσμο «ατρόμητη Δημοκρατία» σημαίνει «φοβική ψευτο-Δημοκρατία», ενώ το καθήκον για την αποκάλυψη της αλήθειας και την τιμώρηση των ενόχων συνυποδηλώνει το καθήκον καταχρηστικής άσκησης εξουσίας, δηλ. το καθήκον για την συγκάλυψη της αλήθειας και την αθώωση των ενόχων.

Ας πλάσουμε έναν μάλλον αλάνθαστο κανόνα: Όταν οι βρεφοποιημένοι πολίτες βγαίνουν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν (αυτό είχε συμβεί και επί εποχής Γρηγόρη Λαμπράκη), οι φοβισμένοι ή νευριασμένοι πολιτικοί βγάζουν από το ντουλάπι της κουζίνας το φυλαγμένο μπιμπερό, που το έχουν εκεί σε μόνιμη ετοιμότητα, και το δείχνουν στο μωράκι που κλαίει ασταμάτητα, ώστε επιτέλους να «βγάλει τον σκασμό».

Οι όροι «ατρόμητη Δημοκρατία» και «άτεγκτη» ή «ανεξάρτητη Δικαιοσύνη» είναι, λοιπόν, το μπιμπερό των φωνασκούντων «βρεφοπολιτών», το οποίο φαίνεται να περιέχει φρέσκο – κάτασπρο γάλα, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για γάλα πολυκαιρινό και, ακόμη χειρότερα, δηλητηριασμένο από τους σατανικούς παρασκευαστές του.

Σε εκείνο το δημοσίευμα του «Βήματος» ο ανώνυμος συντάκτης εξέφραζε την εξής διπλή ελπίδα: αφ’ ενός, ότι οι αστυνομικές αρχές θα συνδράμουν την Δικαιοσύνη ειλικρινώς και ενθέρμως, ώστε να εντοπισθούν οι συνυπεύθυνοι του κυρίου δράστου, που φέρεται ότι ήταν μέλος παρακρατικής οργανώσεως· αφ’ ετέρου, ότι, αν τυχόν δεν δοθεί αυτή η συνδρομή, η Δικαιοσύνη «θα καταγγείλη την στάσιν αυτήν εις τους αρμοδίους παράγοντας της Πολιτείας και θα κινήση τον Νόμον και εναντίον των. Εν πάση περιπτώσει, θα επιβάλη εναντίον των αυτουργών και των υποκινητών τας σκληροτέρας των κυρώσεων εξ όσων προβλέπη ο Νόμος».

Με αυτόν τον τρόπο ο αρθρογράφος πίστευε ότι «η Δικαιοσύνη θα σώση την τιμήν της Ελλάδος, η οποία άρχισε να διασύρεται διεθνώς ως μία χώρα δολοφόνων». Πόσο ίδια και απαράλλακτη η θλιβερή κατάσταση της χώρας μας επί δύο αιώνες: διαρκές ρεντίκολο στους ξένους!

Εν συνεχεία ακολουθεί μία παράγραφος έμπλεη προπαγανδιστικού πνεύματος: «Αι πολιτικαί δολοφονίαι, αι νυκτεριναί απαγωγαί, αι άνευ δικαστικής εγγυήσεως μεταγωγαί εις στρατόπεδα συγκεντρώσεως και γενικώς η λευκή τρομοκρατία αποτελούν χαρακτηριστικά του ερυθρού ολοκληρωτισμού, εις τον οποίον τόσον επίστευε -διότι προφανώς ήτο απληροφόρητος- ο ατυχήσας βουλευτής της ΕΔΑ. Δεν αποτελούν όμως γνωρίσματα ελευθέρων καθεστώτων, όπως είναι το ιδικόν μας, και δεν μπορούν επ’ ουδενί λόγω να ταυτισθούν με την έννοιαν της Δημοκρατίας. Η κάθαρσις του δράματος θα γίνη κατά τους νόμους της Πολιτείας μας και θα αποδείξη ότι η Δημοκρατία όχι μόνον δεν φοβείται την αλήθειαν αλλά και γνωρίζει να τιμωρή το έγκλημα, οιοιδήποτε και αν είναι οι δράσται και υποκινηταί του».

ΕΞΥΠΝΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ

Αληθές, όμως, είναι ότι οι τρεις αυτές δράσεις, οι οποίες συνεχίζονται μέχρι σήμερα, χαρακτηρίζουν κάθε μορφή ολοκληρωτισμού, ιδίως δε του καμουφλαρισμένου – βελούδινου ολοκληρωτισμού που πράττει τοιουτοτρόπως, προσποιούμενος ότι αυτή είναι η μόνη λύση για την αποτελεσματική καταπολέμηση του επικίνδυνου εχθρού του.

Άρα, εστιάζοντας ο συντάκτης του «Βήματος» μόνο στον «ερυθρό ολοκληρωτισμό», άσκησε κι αυτός από την μεριά του προπαγάνδα και, δη, αντικομμουνιστική. Αποκαλώντας δε «απληροφόρητο» τον Γρηγόρη Λαμπράκη σχετικά με τον «ερυθρό ολοκληρωτισμό», ο σημερινός αφυπνισμένος αναγνώστης αντιλαμβάνεται ευχερώς ότι και το 1963 το πολίτευμα ήταν μόνο τύποις δημοκρατικό, αφού όποιος τολμούσε να ασπάζεται μια εκ διαμέτρου διαφορετική ιδεολογία σε σχέση με εκείνη που πρεσβεύουν τα μεγάλα κόμματα θεωρείτο «πλανεμένος». Η λέξη «απληροφόρητος» είναι η ήπια εκδοχή του σημερινού «αρνητή», «ψεκασμένου», «συνωμοσιολόγου» κ.λπ.

Η γνήσια Δημοκρατία, όμως, δεν ανέχεται αποκλεισμούς.

Η γνήσια Δημοκρατία δεν βλέπει πουθενά εχθρούς και, βεβαίως, δεν φοβάται κανέναν εχθρό της.

Η γνήσια Δημοκρατία είναι, με βάση τους σημερινούς όρους, συμπεριληπτική.

Αλλιώς είναι «Δημοκρατία στα χαρτιά». Σε μοντέρνα διατύπωση: Είναι «μετα-Δημοκρατία» ή «έξυπνη δικτατορία» και όσοι αυτοχαρακτηρίζονται προστάτες της είναι το ακριβώς ανάποδο, δηλ. εξολοθρευτές της.

Το επίκαιρο δημοσίευμα του 1963 έκλεινε με την εξής φράση: «Ο Ελληνικός Λαός, ο οποίος αποδοκιμάζει την δολοφονίαν και την άδικον επίθεσιν ως μέσον διεξαγωγής των πολιτικών αγώνων ζητή να χυθή πλήρες φως εις την σκοτεινήν αυτήν υπόθεσιν».

Tι σύμπτωση! Και σήμερα, με αφορμή την κτηνώδη ανθρωποθυσία των Τεμπών, την επιθυμία της ελληνικής κοινωνίας να χυθεί άπλετο φως επικαλέσθηκε προσφάτως ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ: «Σύσσωμη η ελληνική κοινωνία ζητά να χυθεί άπλετο φως, να σπάσουν οι σκιές που καλύπτουν τις ευθύνες για την τραγωδία των Τεμπών».

ΑΝΑΠΟΔΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

Πόσο αλάνθαστα γνώριζαν ανέκαθεν να ερμηνεύουν την βούληση του λαού οι δημοσιογράφοι και οι πολιτικοί! Κατά περίεργο δε τρόπο, η βούληση αυτή ήταν πάντοτε ίδια, εκφραζόμενη μέσα από λέξεις-καρμπόν, σαν αυτές που συναπαρτίζουν το διαχρονικό λαϊκιστικό σύνθημα «να χυθεί πλήρες/άπλετο φως».

Ίδια και απαράλλακτη, όμως, ήταν και η μοίρα της λαϊκής βουλήσεως: Ουδέποτε ικανοποιείτο, αφού πάντοτε η ανάγκη να χυθεί άπλετο φως σήμαινε το ακριβώς ανάποδο: την ανάγκη να κρυφτεί η αλήθεια στο βαθύ σκοτάδι.

Ζούμε ολοφάνερα στην καρδιά του Θαυμαστού Ανάποδου Κόσμου, που θα ήταν λιγότερο ανάποδος, αν φροντίζαμε να θωρακιστούμε με την απαραίτητη ιστορική μνήμη, η οποία θα έριχνε άπλετο φως στους κτίστες και συντηρητές των ανάποδων θεμελίων του. Ποτέ δεν είναι αργά!

*Πρ. Αναπλ. Καθηγητής Νομικής Σχολής ΔΠΘ