Έλαβαν θέση οι «δελφίνοι» στη Ν.∆.

Με τον Μητσοτάκη να βρίσκεται στο χειρότερο σημείο της πρωθυπουργικής διαδρομής του, οι πιθανοί διάδοχοί του έκαναν ήδη την εμφάνισή τους

Από τον Ανδρέα Καψαμπέλη

Σε κίνηση θέτουν τις διεργασίες και στο εσωτερικό της Ν.Δ. οι εξελίξεις στην υπόθεση των Τεμπών. Την ώρα που ο κόσμος έχει βγει στους δρόμους και οι ανακατατάξεις στα έγκατα της κοινωνίας αποδεικνύονται τεκτονικές, το κυβερνών κόμμα βυθίζεται ημέρα με την ημέρα στη δική του κρίση. Οι ψηφοφόροι του το εγκαταλείπουν, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ευρισκόμενος στο χειρότερο σημείο της πρωθυπουργικής διαδρομής του, προσπαθεί πάση θυσία να παραμείνει γαντζωμένος στην καρέκλα, και οι «δελφίνοι», κάνοντας την επανεμφάνισή τους, παίρνουν θέση στην αφετηρία!

Αυτή τη στιγμή τουλάχιστον επτά κορυφαία στελέχη φέρονται, κατά τις πληροφορίες, να κάνουν πρόβες, παίρνοντας μικρότερες ή μεγαλύτερες αποστάσεις από τον κ. Μητσοτάκη, ο οποίος για πρώτη φορά εμφανίζεται να είναι μόνος και να αντιμετωπίζεται περισσότερο ως βαρίδι πλέον για τη Ν.Δ. της επόμενης ημέρας, χωρίς σοβαρούς συμμάχους και εφεδρείες. Ο ίδιος, πάντως, αντιλαμβανόμενος αυτό που έρχεται, στήνει τις δικές του ίντριγκες με γνώμονα το «διαίρει και βασίλευε» και με στόχο να κερδίσει πολύτιμο χρόνο και να εμφανιστεί ως ενοποιητικός παράγων.

Όσο κι αν ακούγεται ενδεχομένως πρόωρο, η ωμή πραγματικότητα είναι ότι στα «γαλάζια» παρασκήνια έχουν ήδη αρχίσει ήδη όχι απλώς οι συζητήσεις, αλλά και οι προετοιμασίες για το θέμα της διαδοχής, καθώς ο κ. Μητσοτάκης θεωρείται σε κάθε περίπτωση τελειωμένος. Η πορεία εξόδου, την οποία του έδειξαν εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες πριν από τρεις Κυριακές και αναμένεται να επισφραγιστεί στις 28 Φεβρουαρίου, άνοιξε ταυτόχρονα τον ασκό του Αιόλου και για το αύριο της Ν.Δ. Μάλιστα, ακόμα και ο ανασχηματισμός όπως και το πότε θα στηθούν οι κάλπες αποτελούν τμήματα ενός μεγαλύτερου σταυρόλεξου, που η λύση του περνάει μέσα από τις αποφάσεις για το ζήτημα της ηγεσίας.

Πρόωρες εκλογές

Ο κ. Μητσοτάκης ωθείται σε πρόωρες εκλογές από τη δυναμική των κοινωνικών εξελίξεων και υπό την απειλή να χάσει εντελώς την πρωτοβουλία των κινήσεων, αλλά την ίδια ώρα σπρώχνουν προς αυτή την κατεύθυνση και οι «δελφίνοι», προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος για να τεθεί, αμέσως μετά, θέμα ηγεσίας και να νομιμοποιηθεί η αναγκαιότητα αυτή.

Εγκλωβισμένος, όμως, είναι ο πρωθυπουργός και στο θέμα του ανασχηματισμού, ο οποίος προσκρούει στις λεπτές ισορροπίες κορυφής και απειλείται να τιναχτεί στον αέρα πριν ακόμη γίνει. Ενδεικτικό είναι και το ότι, σύμφωνα με πληροφορίες, ο Νίκος Δένδιας έχει κάνει σαφές προς την πλευρά του κ. Μητσοτάκη ότι εάν σχεδιάζει να τον μετακινήσει από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας ο ίδιος προτιμά να παραμείνει απλός βουλευτής εκτός κυβέρνησης. Θεωρείται εύλογο ο κ. Δένδιας να θέλει να κεφαλαιοποιήσει και να μη σπαταλήσει το πολιτικό κεφάλαιο που έχει δημιουργήσει και τον έχει καταστήσει ως τον μακράν δημοφιλέστερο υπουργό.

Από την άλλη πλευρά, η πρόθεση του κ. Μητσοτάκη να αναβαθμίσει σε υπουργό Εξωτερικών τον Κ. Χατζηδάκη, για να του δώσει προβάδισμα στην κούρσα διαδοχής, συναντά ήδη αρνητικά σχόλια στους κόλπους της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, όπου δεν «περπατάει» καθόλου και ως «δελφίνος», αναγκάζοντας τον ίδιο να λέει ότι προτιμά να παραμείνει στο υπουργείο Οικονομικών. Στην περίπτωση αυτή, όμως, δυσχεραίνεται και το σενάριο μετακίνησης, από το υπουργείο Εξωτερικών, του Γ. Γεραπετρίτη, που θα επιθυμούσε να επιστρέψει στο Μέγαρο Μαξίμου ως αντιπρόεδρος. Έτσι κινδυνεύει να καεί και το μεγαλεπήβολο σχέδιο περί δομικού και σαρωτικού ανασχηματισμού με τον οποίο ο κ. Μητσοτάκης θέλει να κάνει την αντεπίθεσή του. Μένοντας οι κ. Χατζηδάκης, Γεραπετρίτης και Δένδιας (ή δύο εξ αυτών) στις σημερινές θέσεις τους, οι αλλαγές στους πιο κομβικούς θώκους, που θα είχαν κάποιο νόημα, χάνουν ακόμη και την όποια επικοινωνιακή αξία τους, αποδεικνύοντας επιπροσθέτως ότι ο κ. Μητσοτάκης είναι πια ανίσχυρος και στον τομέα αυτόν. Και αυτός είναι ο πραγματικός λόγος που ύστερα από αρκετά μπρος πίσω αναβάλλει τον ανασχηματισμό για αργότερα, εάν δεν υποχρεωθεί να τον παγώσει μέχρι νεωτέρας, την ώρα, όμως, που στο εσωτερικό της κυβέρνησης επικρατεί πλήρης παραλυσία, παρά τις αστείες δικαιολογίες του κυβερνητικού εκπροσώπου ότι «οι υπουργοί δεν έχουν σηκώσει τα μολύβια».

Διαίρει και βασίλευε

Στο πλαίσιο της προσπάθειας για πολυδιάσπαση, προς ίδιον όφελος, ο κ. Μητσοτάκης φέρεται ότι παροτρύνει και τη νυν υπουργό Εργασίας Νίκη Κεραμέως να συμμετάσχει τουλάχιστον στην αρχική φάση της κούρσας, ενώ ενδιαφέρον έχουν οι πληροφορίες ότι, από την άλλη πλευρά, εκτός από τον Άδωνι Γεωργιάδη, που δηλώνει έτοιμος να κατέβει όπως και το 2015, προκειμένου να διατηρήσει, διαπραγματευτικά, τα κεκτημένα του, αυτοτελώς κινείται και ο Μάκης Βορίδης. Αμφότεροι θεωρούν δε ότι μολονότι συνέπραξαν ασμένως στην ιδεολογικοπολιτική μετάλλαξη της Ν.Δ. από τον κ. Μητσοτάκη, θα καταφέρουν να ξαναφορέσουν το ένδυμα του «δεξιού» -υποσχόμενοι την επαναφορά στις ρίζες- και ότι έτσι θα ξεχαστεί το παρελθόν τους. Ακόμα δύο δημοφιλή από τα σημερινά κυβερνητικά στελέχη, που ανάλογα με τις εξελίξεις και τους συσχετισμούς της συγκυρίας φέρεται ότι μετρούν τα συν και τα πλην, είναι ο υπουργός Παιδείας Κυριάκος Πιερρακάκης και ο υπουργός Πολιτικής Προστασίας Βασίλης Κικίλιας.

Η τραγωδία των Τεμπών παίζει καταλυτικό ρόλο ως προς όλα αυτά, διότι εξαιτίας των χειρισμών που έχουν γίνει επί μία διετία και των αποκαλύψεων που γίνονται τώρα φαίνεται ότι παγιώνεται η κοινωνική δυσαρέσκεια, που δεν θεωρείται πια ανατάξιμη. Στο συνολικό δείγμα έρχονται να προστεθούν και οι άλλες αιτίες για την καθημερινότητα, την ακρίβεια, τη γενικότερη διαφθορά, το ύφος και το ήθος της εξουσίας, αλλά και τη συνολική κόπωση από τα πεπραγμένα της τελευταίας πενταετίας.

Άπιαστο όνειρο η προοπτική της ανάκαμψης

Με όλα τα «ζωώδη» ένστικτα της πολιτικής και προσωπικής αυτοσυντήρησης να έχουν βγει στη φόρα, πρωτοκλασάτα στελέχη και «γαλάζιοι» βουλευτές βλέπουν με τρόμο ότι η αίσθηση κυριαρχίας έχει χαθεί οριστικά. Ακόμα και οι δημοσκοπήσεις που δείχνουν τη Ν.Δ. να παραμένει πρώτη με σημαντική διαφορά από το (ευρισκόμενο σε υποχώρηση) ΠΑΣΟΚ δεν σημαίνουν πλέον και πολλά πράγματα. Το νέο στοιχείο που υπεισέρχεται είναι ότι έχουν στερέψει σημαντικά, εάν όχι ασφυκτικά, οι εκλογικές δεξαμενές της, την ώρα μάλιστα που παγιώνονται οι διαρροές στα δεξιά της και καταγράφονται πλέον απώλειες και στον ενδιάμεσο χώρο, που υποτίθεται ήταν το πιο προνομιακό ακροατήριο για τον κ. Μητσοτάκη.

Αυτή η συρρίκνωση και εντέλει απομόνωση της Ν.Δ. αποκτά μόνιμο χαρακτήρα, λαμβάνοντας υπόψη και τη συσσωρευμένη κυβερνητική φθορά. Κάπως έτσι η προοπτική όποιας ανάκαμψης έχει μετατραπεί σε άπιαστο όνειρο και προβάλλεται μόνο ως ευσεβής πόθος από ορισμένους ενοίκους ή ακολούθους του Μεγάρου Μαξίμου. Επίσης, ενώ μέχρι πρότινος ο κατακερματισμός του κομματικού σκηνικού προβαλλόταν εντέχνως ως ευνοϊκό στοιχείο για την επικράτηση του κ. Μητσοτάκη, τώρα γυρίζει κι αυτό μπούμερανγκ, καθώς, σε συνδυασμό με την κατάρρευση της Ν.Δ., κινδυνεύει να χρεωθεί τη συνολική χρεοκοπία που σφράγισε επί των ημερών του το πολιτικό σύστημα της χώρας και να καταγραφεί στα ιστορικά κατάστιχα ως αρνητικός πρωταγωνιστής αυτής της εξέλιξης.

Δημοσιεύεται στην «κυριακάτικη δημοκρατία»