Το εφήμερο του βίου και η επίγνωση του θανάτου μόνο ένα αντίδοτο έχουν. Αυτό που εορτάζεται σήμερον
Του Παναγιώτη Λιάκου
Η εθνοσωτήριος πολιτική που ασκείται στην Ελλάδα αφαιρεί κεφάλαια και προσθέτει χρέη. Χρέη στην πατρίδα προσθέτουν και οι κατ’ όνομα «φιλελεύθεροι», καλή ώρα το μητσοτακέικο, που λατρεύουν να μισθοδοτούνται από το Δημόσιο∙ κι αυτή η κολόνια κρατάει χρόνια. Χρέη προσθέτουν και τα άλλα συστημικά κόμματα, που κριτικάρουν την κυβέρνηση για τη γαρνιτούρα (ανθυπολεπτομέρειες της πολιτικής της) και ποτέ το κυρίως πιάτο που είναι νεοταξικό, ευρωλιγουρικό και αφελληνιστικό.
Γιορτές σαν αυτή του αγίου Βαλεντίνου, που έχει ταυτιστεί με τις «ζουζουνιές» (η γιορτή, όχι ο άγιος) των ερωτευμένων, προσθέτουν και δεν αφαιρούν. Τα αγαπημένα ζευγάρια, τα οποία σήμερα θα γιορτάσουν τον έρωτά τους κι αύριο, ίσως, να ξεκατινιάζονται στα δικηγορικά γραφεία και τα δικαστήρια, κινούν την αγορά. Θα αγοραστούν άνθη, γλυκά, κοσμήματα. Θα γίνουν εκδρομές σε χειμερινούς προορισμούς (βολεύει γαρ που πέφτει Παρασκευή φέτος η γιορτή). Θα ενοικιαστούν καταλύματα. Οι κάβες θα πάρουν φωτιά από τις παραγγελίες οίνων και άλλων ποτών και τα ταβερνεία – εστιατόρια θα γεμίσουν με ανθρώπους που κοιτάζονται στα μάτια. Ύστερα μεν θα έρθει ο λογαριασμός και του φαγητού και της φλογερής σχέσης, αλλά ουδείς τα κοιτάζει αυτά όταν οιστρηλατείται από το νηπενθές ελιξίριο στο οποίο είναι εμβαπτισμένα τα βέλη του Έρωτος. Κοντολογίς, δώσ’ του αγορές οι καψούρηδες και θα τζιράρει η αγορά, θα τσιμπήσει και ΦΠΑ το κράτος για να πλερώνει τα μισθά των σογιών που εξουσιάζουν τη χρεοκοπημένη πατρίδα.
Πέρα από τα λεφτά υπάρχει και το συναίσθημα. Αυτό δεν αποτιμάται σε ευρώ, δολάρια, ρούβλια, δηνάρια, λίρες, γουάν, γεν και σέκελ.
Εμείς οι Έλληνες είμεθα αισθηματίες και οι καρδιές μας πάλλονται από παράφορα συναισθήματα, πολλά εκ των οποίων είναι ολωσδιόλου ανεδαφικά, εσφαλμένα, μη έχοντα σχέση με την πραγματικότητα. Όμως, δεν πειράζει. Και λάθος να κάνεις στον έρωτα, τουλάχιστον ευχαριστιέσαι τη διαδρομή. Φτάνεις σε ψηλές κορφές και δεν σε νοιάζει αν πέσεις (που ξέρεις ότι θα πέσεις) σε βαθιές χαράδρες. Το εφήμερο του βίου και η επίγνωση του θανάτου μόνο ένα αντίδοτο έχουν. Αυτό που εορτάζεται σήμερον. Χρόνια πολλά!
