Ζητούνται πρωθυπουργός, υπουργός, βουλευτής και δήμαρχος!

Του Κώστα Πρώιμου

Συζητάνε ακόμη και διαβουλεύονται δήθεν για τον διαβόητο νόμο περί ευθύνης υπουργών! Μετά από τόσα πολιτικά αίσχη και εθνικά τρανταχτά σκάνδαλα που έχουν αποκαλυφθεί και εν συνεχεία επικαλυφθεί τα τελευταία εκατό χρόνια. Κάτι με τα καλαμπόκια στη δεκαετία του ’80 λίγο με τη ΔΕΗ, τις αγορές του αιώνα στα εξοπλιστικά, τον Κοσκωτά, (τα μονοπύθμενα επί μπαμπά Μητσοτάκη και την ΑΓΕΤ-ΗΡΑΚΛΗΣ), τη Siemens, τα Βατοπέδια, τη NOVARTIS, τις υποκλοπές, τα Τέμπη, αλλά και πόσα δεν είδαν  ποτέ το «φως της δημοσιότητας» ή εξελίσσονται ακόμη και τώρα που γράφουμε τούτες τις αράδες.

Η αλήθεια είναι μία: Δεν υπάρχει κλάδος ή τομέας του δημοσίου που να μην έχει μπει κατά καιρούς «χοντρό χέρι» από τους εκάστοτε κυβερνώντες σε  «αγαστή» συνεργασία με τους γνωστούς -αγνώστους ευεργέτες μας και (των).

Γιατί όμως, εν γένει επιδεικνύουμε ως λαός μια άνευ προηγουμένου ανοχή στις όσες μοναδικής έμπνευσης ληστείες διαπράττονται με στόχο τον ολοένα ξεσκισμένο και ξαναγεμισμένο με δανεικά δημόσιο κορβανά; Μήπως επειδή ορισμένα ψίχουλα φθάνουν κατά περίσταση ή ανάλογα με την περίπτωση με τον α ή τον β τρόπο και στο τραπέζι μας;

Αυτά όμως είναι λίγο-πολύ γνωστά και υπαρκτά.

Αν φυσικά αποτολμήσουν να πετάξουν στον κάλαθο των αχρήστων τον εξωπραγματικό για μια ευνομούμενη δημοκρατία νόμο περί ευθύνης υπουργών, αυτομάτως θα δημιουργηθεί ένα σοβαρότατο πολιτικό πρόβλημα. Κανείς από τους υπάρχοντες στην πολιτική πιάτσα δεν θα δέχεται να… υπουργοποιηθεί.

Παρακολουθούμε τα όσα θλιβερά λαμβάνουν χώρα με αιτία και αφορμή τη δολοφονία πενήντα επτά συμπολιτών μας στα Τέμπη.

Κρυπτόμενοι πίσω από ένα κατάπτυστο νομοθετικό πλαίσιο που χαλυβδώνει την εκτελεστική εξουσία, κάνουν τα πάντα για να προστατεύσουν τους πρωταίτιους της τραγωδίας, εξαπολύοντας μια ενορχηστρωμένη και ανήθικη επίθεση μέσω της δικαστικής εξουσίας την οποία οι ίδιοι διορίζουν (ή ξε-διορίζουν) αλλά και των κραταιών μέσων μαζικής ενημέρωσης, με απώτερο σκοπό τη διαστρέβλωση, τον εκφοβισμό και την εξαπάτηση των λαϊκών κυρίως μαζών, μόνο και μόνο για να αποποιηθούν πάσα πολιτική ενδεχομένως και με ποινικές προεκτάσεις ευθύνη.

Στο ύστατο αυτό σημείο καμπής, στο οποίο έχουμε περιέλθει ως κοινωνία και ως χώρα, εκτιμούμε ότι δεν χωράνε κι άλλες ατέρμονες  αναλύσεις μήτε περισπούδαστες συζητήσεις γύρω από τις κύριες αιτίες της παρακμής που όλοι βιώνουμε, στις περισσότερες εκφάνσεις του πολιτικού και κοινωνικού βίου μας.

Οι λύσεις είναι απλές μα, δύσκολες και αφοριστικές συνάμα: Μια τετραετία για κάθε κυβέρνηση το πολύ. Διότι στη δεύτερη, επειδή προφανώς έχουν καταφέρει να επιβληθούν ως καθεστώς θεωρούν αυθαίρετα ότι το κράτος πλέον είναι το τσιφλίκι τους, αποκτούν τα δικαιώματα που απορρέουν σταδιακά μέσω μιας ιδιότυπης χρησικτησίας. Θα μου πείτε ότι ενδέχεται να μπουν με άγριες ορέξεις από νωρίς μιας και θα έχουν πρόβλημα με τον χρονικό τους πολιτικό ορίζοντα της προκαθορισμένης τετραετίας. Ας είναι, αν μη τι άλλο θα τρώνε και θα απολαμβάνουν προνόμια περισσότεροι και όχι οι ίδιοι και οι ίδιοι που τα νέμονται με τσαμπουκά εδώ και διακόσια χρόνια.

Να συμμετέχουν όλοι εκ περιτροπής στη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος. Αυτός δεν είναι άλλωστε και ο διακαής πόθος των περισσοτέρων; Γιατί, μη μου πείτε ότι υπάρχει ξαφνικά η λαϊκή επιθυμία ή διαφαίνεται πολιτική πρόθεση ώστε να γίνουμε άνθρωποι και εν συνεχεία να αποκτήσει επιτέλους η χώρα μας ένα σοβαρό και δίκαιο κράτος; Εν τω μεταξύ οι χαζές δικαιολογίες και οι  βολικές προφάσεις ότι τάχα μου μέσα σε μια τετραετία δεν προλαβαίνουν να ολοκληρώσουν το «θεάρεστο έργο» που έχουν αναλάβει απευθύνονται σε αφελείς ή κλείνουν το μάτι σε ημετέρους.

Δεν πειράζει, θα το συνεχίσουν οι επόμενοι, τους οποίους θα εκλέξει εκ νέου ο σοφός λαός, αν και εκεί βρίσκεται η πηγή κάθε προβλήματος. Έχει να κάνει με τα κριτήρια επιλογής πολιτικών προσώπων. Αν, ρε φουκαρά, επιλέξεις τον Εσκομπάρ για υπουργό παιδείας μην απορήσεις αν στα διαλείμματα καθιερωθεί δια νόμου και λίγο κρακ ή και μια ρουφηξιά κόκας στα παιδιά σου από την πρώτη γυμνασίου. Ποιος θα φταίει; Αυτός ή εσύ που με την ψήφο σου νομιμοποίησες τον πολιτικό του ορίζοντα αλλά και διευκόλυνες τις «ορέξεις» του;

Ασφαλώς με την απαγόρευση δια νόμου της εκλογής για δεύτερη τετραετία θα μας στερέψουν και οι εθνοσωτήρες, οι Κυριάκοι, οι  Ανδρουλάκηδες και όλα τα υπόλοιπα φυντάνια μετά των χορηγών τους. Ειδικά οι a priori πολιτικοί κληρονόμοι, που νομίζουν ότι η χώρα ενίοτε τους χρωστάει να τη θωπεύουν, όπως  οι πατέρες τους, καταχειροκροτούμενοι στο μεταξύ από τους πληβείους.

Πάμε παρακάτω. Ομοίως να ισχύσει δια ροπάλου και για τους εθνοπατέρες. Μια τετραετία και πάπαλα. Σπίτι σου αδερφέ, ή πίσω στο επάγγελμά σου. Άντε, να κάνουμε και ένα τραπέζι στην πλατεία στον τόπο εκλογής σου για να τιμήσουμε την ανιδιοτελή προσφορά σου στα βουλευτικά δρώμενα. Και σε τούτη την περίπτωση αίφνης θα ξεμείνουμε από υποψηφίους βουλευτές όμως.

Αν εν τέλει τα ανωτέρω ρηξικέλευθα προσλάβουν επεκτατικό χαρακτήρα, δηλαδή τον ΠτΔ να τον εκλέγει δημοψήφισμα, αλλά ακόμη και ο τελευταίος βλαχοδημαρχάκος να εκλέγεται μόνο για μια πενταετία, θα μας κουνήσουν το μαντήλι όλοι τους. Αντιλαβού; Ζητείται πρωθυπουργός, υπουργός, βουλευτής και δήμαρχος! Σαν μια νέα πανεθνική αγγελία εύρεσης πολιτικού προσωπικού!