«Να συγκαλύψω τι ακριβώς;» Τέμπη και ελεεινή προπαγάνδα

Του Κωνσταντίνου Βαθιώτη*

Όποιος πολίτης που διαθέτει στοιχειώδη μνήμη από τις δηλώσεις και ενέργειες των μελών της παρούσας κυβέρνησης βρει λίγο χρόνο για να μελετήσει προσεκτικά την πρόσφατη τηλεοπτική συνέντευξη του κ. Μητσοτάκη προς τον κ. Σρόιτερ είναι βέβαιον ότι θα υποστεί εναλλακτικώς ή σωρευτικώς τα εξής: θα του πέσουν τα μαλλιά, θα αποκτήσει συνεχείς τάσεις προς έμετο, θα γουρλώσουν τα μάτια του.

Τα αίτια της τριπλής αυτής παρενέργειας απορρέουν κυρίως από το πεδίο της προπαγάνδας, τις τεχνικές της οποίας εφήρμοσε ανερυθρίαστα ο φοβερά επικίνδυνος για την πατρίδα μας αλλά και παντελώς ανάξιος να την κυβερνά Κυριάκος Μητσοτάκης.

Τα ψέματα που ξεστόμισε χωρίς ίχνος ντροπής, αλλά με μπόλικο φόβο (περί τις 20 φορές ξεροκατάπιε) μπροστά στις κάμερες του Alpha ήταν πολλά, κραυγαλέα και φρικαλέα. Αξίζει να προτάξουμε την προσχηματική επιχειρηματολογία που επιστράτευσε, προκειμένου να αποσείσει τον «σταυρό» της κυβέρνησης της Ν.Δ., δηλαδή την μομφή της συγκάλυψης:

ΑΘΩΑ ΠΕΡΙΣΤΕΡΑ

Ισχυρίσθηκε ότι η συγκάλυψη είναι αδιανόητη, αφού δεν είναι λογικό, όταν ο πρωθυπουργός πήγε στον τόπο της συμφοράς και αντίκρισε την τραγική σκηνή, να είχε ήδη από εκείνη την στιγμή ως μέλημά του να προβεί σε συγκάλυψη.

Φυσικά, το εν λόγω ψευτοεπιχείρημα μπορεί να πιάσει μόνο πάνω σε πολίτες βρεφοποιημένους ή ανεγκέφαλους, αφού όλοι οι υπόλοιποι γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η παρουσία ενός πρωθυπουργού στον τόπο μιας συμφοράς καλύπτει πρωτίστως την επικοινωνιακή ανάγκη να παρουσιασθεί στον κόσμο η εικόνα ενός συντετριμμένου ηγέτη που συμπάσχει με τον λαό του, ο οποίος, όμως, φλέγεται να μην βγει η αλήθεια στο φως, γιατί μπορεί να κάψει κάποια ηχηρά ονόματα.

Διερωτώμενος, μάλιστα, επί δύο χρόνια με τον ίδιο στερεότυπο τρόπο «να συγκαλύψω τι ακριβώς;», ο κ. Μητσοτάκης υποδύεται την αθώα περιστερά, θυμίζοντας έτσι τον άνδρα που η γυναίκα του να διατηρεί εξωσυζυγική σχέση κι αυτός αρνείται την απιστία παριστάνοντας τον ανήξερο και αποσβολωμένο.

Την στιγμή, λοιπόν, που έχει βουίξει ο τόπος ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη συγκαλύπτει πολλαπλώς τα αίτια της ανθρωποθυσίας των Τεμπών, εκείνος επιχειρεί να μας φρενοβλαβοποιήσει, ενεργώντας ως εμετικός αρνητής της πραγματικότητας: ακριβώς επειδή έχει λερωμένη την φωλιά του, παίζει τον ρόλο εκείνου που πέφτει από τα σύννεφα!

Το ίδιο ακριβώς προπαγανδιστικό κόλπο επιστρατεύει κι όταν αρνείται την χειραγώγηση της δικαιοσύνης, διερωτώμενος κάθε άλλο παρά πειστικά: «Και στο κάτω κάτω να προκαταλάβω την δικαιοσύνη με ποιον τρόπο;»

ΚΑΛΟΣ Ο ΣΚΟΠΟΣ

Για να αποκρούσει την μομφή της συγκάλυψης, ο κ. Μητσοτάκης προσέθεσε ότι «όλα έγιναν με καλό σκοπό». Έτσι, όμως, προκάλεσε έναν αρνητικό συσχετισμό με την φράση «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», μέσω της οποίας εξαγνίζονται τα προβληματικά ή, ακόμη χειρότερα, τα παράνομα μέσα. Στην ουσία, λοιπόν, ο αγιασμός αυτός δεν είναι τίποτε άλλο από ένα συγχωροχάρτι που υπογράφεται στο όνομα κάποιων σκοπών οι οποίοι βαπτίζονται καλοί, αλλά το πιθανότερο είναι ότι η βάπτιση αυτή εξυπηρετεί το συμφέρον των νονών που ψάχνουν απεγνωσμένα για συγχωροχάρτια.

Το πιο εξοργιστικό: Ενώ ο κ. Μητσοτάκης προπαγάνδιζε μέχρι πρότινος αταλάντευτα την βεβαιότητά του ότι δεν ήταν επικίνδυνο το υλικό που μετέφερε η εμπορική αμαξοστοιχία, αλλά ήταν μία ακόμη επικίνδυνη θεωρία συνωμοσίας ο ισχυρισμός περί της ύποπτης μεταφοράς του, αίφνης, χωρίς ίχνος ντροπής, παραδέχθηκε μπροστά στα μάτια εκατομμυρίων τηλεθεατών ότι «μπορεί τελικά αυτό που φαινόταν απίθανο να είναι πιθανό».

Όταν, όμως, έχουμε απέναντί μας έναν πρωθυπουργό που, όποτε του καπνίσει, φτύνει την καραμέλα του απιθάνου, αδιαφορώντας για τον στιγματισμό της αντίθετης άποψης ως συνωμοσιολογικής, τότε το συμπέρασμα είναι άκρως ανησυχητικό, διότι έτσι ακριβώς λειτουργεί ένα ολοκληρωτικό-τυραννικό καθεστώς που δεν επιτρέπει ποτέ και για κανέναν λόγο την αμφισβήτηση του επίσημου αφηγήματος.

ΣΟΦΙΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΡΑΓΟΙ

Επιπροσθέτως, ο κ. Μητσοτάκης σκαρφίστηκε ένα δαιμονικό προπαγανδιστικό σόφισμα, ξεδιπλώνοντας το ακόλουθο επιχείρημα: «Κατηγορούμαστε ότι εμείς από την μια θέλουμε να συγκαλύψουμε, άρα να τελειώνουμε γρήγορα, να πάμε σε μια δίκη γρήγορα, κι από την άλλη είμαστε εμείς αυτοί που παρατείνουμε την διαδικασία και δεν έχει ξεκινήσει η δίκη. Δεν μπορεί να ισχύουν και τα δύο».

Αν η μομφή της συγκάλυψης συνίστατο στην προσπάθεια ταχείας αποπερατώσεως της νομικής διαδικασίας, τότε πράγματι θα ήταν αντιφατική με την μομφή ότι η κυβέρνηση προσπαθεί να τρενάρει την διαδικασία. Όμως, όποιος μίλησε για συγκάλυψη δεν ισχυρίσθηκε ποτέ ότι ο κ. Μητσοτάκης και η κυβέρνηση βιάζονται να πάνε γρήγορα σε δίκη. Η βιασύνη αφορούσε κάτι άλλο: την εξαφάνιση ή απόκρυψη των κρίσιμων στοιχείων που θα οδηγήσουν στην αποκάλυψη των πραγματικών αιτίων του εγκλήματος.

Επομένως, ο κ. Μητσοτάκης ήταν αυτός που έβαλε μέσα στην έννοια της συγκάλυψης την πρόθεση ταχείας διεξαγωγής της δίκης, ώστε να την εμφανίσει ως αντιφατική προς την (προφανή) προσπάθεια καθυστέρησης της έναρξης της δίκης.

Πέραν των ανωτέρω, ο κ. Μητσοτάκης κατασκεύασε εχθρικούς αποδιοπομπαίους τράγους, αποδίδοντας την μομφή της συγκάλυψης στην εξύφανση μιας συνωμοσίας κατά της κυβέρνησης από την πλευρά της αντιπολίτευσης που καπηλεύεται τον ανθρώπινο πόνο.

ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΑΝΑΠΟΔΑ

Στο ερώτημα του κ. Σρόιτερ τι θα κάνει ο κ. Μητσοτάκης αν το πόρισμα είναι ότι η εμπορική αμαξοστοιχία μετέφερε επικίνδυνες ουσίες που πηγαίνουν σε λαθρεμπόρους ή επιχειρηματίες, η πομπώδης απάντηση που έδωσε ήταν η εξής: «Θα γυρίσω τον κόσμο ανάποδα να εξασφαλίσω ότι αυτό δεν πρόκειται να ξαναγίνει!»

Αναρωτιέται κανείς: Έναν κόσμο που λειτουργεί ήδη ανάποδα, επειδή πρωτίστως ο κ. Μητσοτάκης και το επιτελείο του τον έχουν φέρει ανάποδα, πόσο πιο ανάποδα μπορεί να τον γυρίσει; Κι αν γνωρίζουμε ότι το ανάποδο είναι από την φύση του διαβολικό, τότε η υπόσχεσή του όχι μόνο δεν πρέπει να μας καθησυχάζει, αλλ’ αντιθέτως θα πρέπει να μας θορυβεί τα μέγιστα. Διότι ένα ακόμη διαβολικό αναποδογύρισμα δεν μπορεί παρά να είναι λάδι στην φωτιά της συμφοράς.

Η ΔΙΚΙΑ ΤΟΥ ΑΛΗΘΕΙΑ 

Θαυμάστε ακολούθως υποκρισία: «Εγώ δεν κρύφτηκα ποτέ, κ. Σρόιτερ. Στέκομαι μπροστά στον ελληνικό λαό, του λέω την εκδοχή των γεγονότων όπως την καταλαβαίνω εγώ, την αλήθεια όπως την αντιλαμβάνομαι εγώ, θα με κρίνει ο ελληνικός λαός συνολικά και για τον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκα αυτήν την υπόθεση στο τέλος της τετραετίας, αξιολογώντας συνολικά το πολιτικό μας έργο».

Δεν είναι όμως αυτός ο ρόλος ενός πρωθυπουργού, να εκφράζει δηλαδή απέναντι στον λαό την προσωπική του γνώμη, αλλά πρέπει να τον διαφωτίζει για ό,τι προκύπτει από μια αντικειμενική και πολύπλευρη ενημέρωση, στηριγμένη σε τεκμηριωμένα στοιχεία. Αλλιώς, ο πρωθυπουργός γίνεται ένας αναξιόπιστος λαϊκιστής που οδηγεί τον λαό εκεί που τον συμφέρει ατομικά!

Υποστηρίζοντας ότι η «αλήθεια» δεν είναι απόλυτη, αλλά εξαρτάται από την προσωπική αντίληψη καθενός, δημιουργεί την εντύπωση ότι οι διαφωνίες για τα γεγονότα προκύπτουν από διαφορετικές ερμηνείες, και όχι από αντικειμενικά λάθη. Αυτό του επιτρέπει να αποφύγει την ευθύνη για τυχόν παραλείψεις ή λανθασμένες εκτιμήσεις, παρουσιάζοντας τις πράξεις του ως απλώς διαφορετική αντίληψη της πραγματικότητας! Ψυχολογικά, λοιπόν, ματαιώνει την λογοδοσία, μην επιτρέποντας να τον κατηγορήσουν, αφού παρουσιάζει την προσωπική του άποψη ως έγκυρη αλήθεια.

ΛΟΙΠΕΣ ΤΕΧΝΙΚΕΣ

H υπόλοιπη συνέντευξη περιείχε κι άλλες προπαγανδιστικές τεχνικές: Πρωτίστως την μετάθεση των ευθυνών (φταίνε οι «αποφάσεις στο πεδίο», φταίει η Πυροσβεστική, φταίει η ΤΡΑΙΝΟΣΕ, αλλά όχι ο κ. Μητσοτάκης), συμπληρωματικώς δε την συναισθηματική διέγερση του τηλεθεατή («εκτός από πρωθυπουργός, είμαι και πατέρας», «τα παιδιά μου με ρωτούν τι μετέφερε η εμπορική αμαξοστοιχία και πότε θα αρχίσει η δίκη»). Δεν έλειψαν φυσικά και τα ωμά ψέματα που προεξοφλούν την αμνησία μας: Όταν ο κ. Μητσοτάκης ρωτήθηκε για το ενδεχόμενο να παραιτηθεί, απάντησε με ένα ξερό «όχι», συμπληρώνοντας: «Εγώ ανέλαβα τις πολιτικές ευθύνες που μου αναλογούν και εξακολουθώ να τις αναλαμβάνω». Η ζοφερή αλήθεια, όμως, είναι ότι την πολιτική ευθύνη είχε αναλάβει ο κ. Καραμανλής παραιτούμενος, όχι ο ίδιος.

Εν όψει των ανωτέρω, η συνέντευξη αυτή θα πρέπει εφεξής να ενσωματωθεί σε όλα τα εγχειρίδια προπαγάνδας που κυκλοφορούν, ώστε να μπορεί να γνωρίζει κάθε πολίτης πόσο πολύ υποτιμάται η νοημοσύνη του αλλά και πόση (α)δεξιότητα στην προπαγανδιστική ηθοποιία έχει ο υποδυόμενος τον πρωθυπουργό της Ελλάδος εν έτει 2025.

*Πρ. Αναπλ. Καθηγητής Νομικής Σχολής Δ.Π.Θ.