Του Μανώλη Κοττάκη
Το βράδυ των αμερικανικών εκλογών το τηλεοπτικό δίκτυο CNN μετέδωσε μία δημοσκόπηση υπό τύπον exit poll με την οποία υποστήριζε ότι ένα από τα βασικά κριτήρια με τα οποία ψήφισαν οι Αμερικανοί πολίτες και επέλεξαν πρόεδρο ήταν η δημοκρατία. Η υπεράσπιση της δημοκρατίας. Οι σχολιαστές του τηλεοπτικού σταθμού Σκάι στην Ελλάδα και μόνο στο άκουσμα αυτής της πληροφορίας αναθάρρησαν. Θεώρησαν ότι, αν το εκλογικό σώμα εψήφισε με το κριτήριο της δημοκρατίας, θα επωφελούνταν οι…Δημοκρατικοί. Τα πράγματα, όπως απεδείχθη, δεν ήταν ακριβώς έτσι. Στο εκλογικό σώμα της υπερδύναμης ήταν διάχυτη η εντύπωση ότι οι Δημοκρατικοί στην τετραετία της διακυβέρνησής τους υπό τον πρόεδρο Μπάιντεν εργαλειοποίησαν πλήρως τους θεσμούς και έθεσαν τη Δικαιοσύνη στην υπηρεσία τους με τελικό στόχο τον αποκλεισμό του υποψήφιου προέδρου των Ρεπουμπλικάνων από την εκλογική διαδικασία.
Όλα όσα συνέβησαν στην Αμερική μεταξύ 2019 και 2024 ήταν βασικά θέμα δημοκρατίας. Το παράδοξο μάλιστα ήταν ότι οι Δημοκρατικοί έπεσαν στην παγίδα και έθεταν το αυτό ακριβώς δίλημμα προς το εκλογικό σώμα με την ιδέα ότι κάτι τέτοιο ευνοούσε τους ίδιους και έπληττε τον «δικτάτορα» Τραμπ. Ο πρόεδρος Μπάιντεν είχε τεθεί επικεφαλής αυτής της καμπάνιας. Δεν του περνούσε καν από το μυαλό η ιδέα πως οι ψηφοφόροι θεωρούσαν επικίνδυνο για τη δημοκρατία τον ίδιο!
Η νέα αυτή ανάγνωση από την πλειονότητα του εκλογικού σώματος στην Αμερική, ότι εδώ το διακύβευμα είναι η δημοκρατία και η προστασία των θεσμών της που ετέθησαν σε κίνδυνο από τους Δημοκρατικούς, είχε ως αποτέλεσμα την εντυπωσιακή αύξηση της συμμετοχής των συντηρητικών ψηφοφόρων στις εκλογές. Με ελληνικούς όρους, σηκώθηκαν από τον καναπέ. Αν και επιφυλακτικοί, οι πολίτες αυτοί έφθασαν να χρησιμοποιήσουν και την επιστολική ψήφο παρότι λίγες μέρες πριν από τις εκλογές το 40% του αμερικανικού λαού πίστευε ακράδαντα ότι οι εκλογές του 2019 νοθεύτηκαν. Εκατομμύρια επιστολικές ψήφοι υπέρ του Τραμπ θρυλείται ότι βρέθηκαν πεταμένες σε χωράφια αργότερα.
Υπενθυμίζουμε σήμερα τι συνέβη στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής λίγους μήνες πριν επειδή βρίσκουμε εντυπωσιακές ομοιότητες με ό,τι συμβαίνει στην Ελλάδα σήμερα. Η υπόθεση των Τεμπών απεδείχθη πως είναι η θρυαλλίδα των εξελίξεων καθώς έβγαλε 1 εκατομμύριο πολίτες στους δρόμους όταν το κυρίαρχο σύστημα είχε αφεθεί να πιστέψει ότι το πεζοδρόμιο στην πατρίδα μας είναι πλέον παρελθόν και ότι ο κόσμος έχει παραιτηθεί από κάθε διεκδίκηση. Απεδείχθη θρυαλλίδα γιατί απειλεί την κοινοβουλευτική πλειοψηφία με πτώση και την εξωθεί σε ακόμα πιο σπασμωδικές πράξεις συγκάλυψης. Απεδείχθη θρυαλλίδα γιατί στην υπόθεση αυτή συμπυκνώνονται όλες οι παθογένειες της αρχιτεκτονικής του πολιτικού μας συστήματος μετά τη Μεταπολίτευση: το Κοινοβούλιο αρνείτο μέχρι την περασμένη εβδομάδα να ελέγξει τον εαυτό του. Τα μέσα ενημέρωσης κάλυπταν την κυβέρνηση και έθαβαν διαρκώς το θέμα. Το περίφημο ηχητικό «δεν έχουμε οξυγόνο» προσεφέρθη σε όλα τα κανάλια από τους συγγενείς των θυμάτων για μετάδοση και όλα έδωσαν αρνητική απάντηση. Η Δικαιοσύνη ολιγωρεί από την πρώτη στιγμή που θα έπρεπε να είχε η ίδια αναλάβει την έρευνα στον χώρο του δυστυχήματος και ελέγχεται για σειρά αμελειών και αργοποριών. Το κράτος καταστρέφει τις αποδείξεις με τα στιγμιότυπα και τα ηχογραφημένα ντοκουμέντα από τους σταθμούς της Θεσσαλονίκης, της Λάρισας και τα κεντρικά γραφεία του Οργανισμού Σιδηροδρόμων Ελλάδος. Ο πρωθυπουργός υποστήριξε σε τηλεοπτική του συνέντευξη στον Σταύρο Θεοδωράκη ότι η εμπορική αμαξοστοιχία δεν μετέφερε παράνομο φορτίο, ενώ σήμερα τα πορίσματα των εμπειρογνωμόνων αλλά και το επερχόμενο του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου τον διαψεύδουν πανηγυρικά.
Τι είναι λοιπόν τα Τέμπη; Η παρακμή της δημοκρατίας μας σε περίληψη. Με τη διαφορά ότι ο κόσμος, συζητώντας στα καφενεία και στις παρέες σιωπηρά τι έχει συμβεί αυτά τα δύο χρόνια, συνειδητοποίησε με τον καιρό ότι το σύστημα είναι αδίστακτο και δεν ορρωδεί προ ουδενός προκειμένου να προστατεύσει τα μέλη του, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι θα προσβληθούν βάναυσα σοβαροί δημοκρατικοί θεσμοί. Η κυβέρνηση στη θέα αυτής της ήρεμης δημοκρατικής λαοθάλασσας, η οποία δεν κρατούσε κόκκινες κομματικές σημαίες, δεν ήταν συριζαία και δεν καθύβρισε ονομαστικά τον πρωθυπουργό ή άλλα μέλη της κυβέρνησης (για να μπορεί η Νέα Δημοκρατία να την κατασυκοφαντήσει), πανικόβλητη έσπευσε να κάνει και με ανακοίνωση όλα όσα απέκλειε τα προηγούμενα χρόνια, όπως η σύσταση προανακριτικής. Και μάλιστα όχι όλα, αυτά που τη βολεύουν. Όταν η αλήθεια πλησιάζει τις ηγεσίες, εκείνες επιδιώκουν τη σύγχυση, τη θυσία υπουργών, ακόμα και δικών της, για να μπορέσουν να επιβιώσουν πολιτικά και να φτάσουν μέχρι την αυλή των ευρωπαϊκών φιλοδοξιών τους.
«Σύγχυση = έλεγχος» αναφέρεται στην ταινία για το Watergate και για το βαθύ λαρύγγι που κάρφωσε τον πρόεδρο Νίξον στους δημοσιογράφους για τις υποκλοπές. Έχουμε την αμυδρά εντύπωση, μια και αναφερόμαστε στις Ηνωμένες Πολιτείες, ότι η κυβέρνηση της Ελλάδας βρίσκεται ακριβώς στην ίδια ρότα με την administration του Νίξον. Και εκείνη τη γλίτωσε στις προεδρικές εκλογές από τις υποκλοπές. Τις κέρδισε. Αλλά τα αμείλικτα ερωτήματα δεν σταμάτησαν ποτέ να την κυνηγούν. Και μετά τις εκλογές. Με συνέπεια κάποια στιγμή άνθρωποι που γνώριζαν τι ακριβώς έκνομο είχε συμβεί να μην αντέξουν, να επαναστατήσουν και να διοχετεύσουν στον Τύπο την αλήθεια. Η ταινία για τον Νίξον που μετέδωσε πρόσφατα η Ελληνική Τηλεόραση 3 δείχνει ότι όσο πιο πολύ προσπαθείς να αποφύγεις την αναμέτρηση με την αλήθεια τόσο πιο κοντά έρχεσαι με αυτήν και τόσο πιο πολύ αυξάνεις την πιθανότητα της προσωπικής σου συντριβής και του προσωπικού σου διασυρμού σε σύγκριση με το αν αποφάσιζες ήρεμος να αποχωρήσεις ηρέμως, επικαλούμενος απλώς προσωπικούς λόγους. Είναι οι πολιτικές συναστρίες τέτοιες, που δεν επιτρέπουν πλέον στους επίορκους να γλιτώσουν από την επιορκία τους.
Σε αυτή τη στροφή βρίσκεται η ελληνική κοινωνία. Δεν ξέρουμε ποιους υπουργούς αδύναμους κρίκους θα δώσουν βορά στο ειδικό δικαστήριο για να διασυρθούν ακόμα κι αν αυτοί αθωωθούν έπειτα από μερικά χρόνια, αλλά όσοι επιχειρήσουν να το κάνουν θα βρουν πικρή τιμωρία στις κάλπες των εθνικών εκλογών. Όπου ένα μεγάλο ποτάμι εγκαταλείπει την αποχή για να προσέλθει στις κάλπες και να τους δικάσει . Το αίτημά του θα είναι «δημοκρατία». Η επιστροφή στη δημοκρατία. Η αποκατάσταση της δημοκρατίας.
Η δημοκρατία, όπως έλεγε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, είναι η πιο επαναστατική ιδέα στον κόσμο. Εκατομμύρια Έλληνες επαναστάτες που έχουν χρόνια να ψηφίσουν θα σηκωθούν από τον καναπέ για να την υπερασπιστούν. Η δημοκρατία πρέπει να γλιτώσει από αυτή τη Νέα Δημοκρατία.
Και εσείς μετρηθήκατε και φανήκατε ΛΙΓΟΙ. Όταν έπρεπε, στηρίξατε Κούλη. Στα μούτρα σας τώρα.
Η Δημοκρατία κ. Κοττάκη, είναι τιμωρητική και εκδικητική στους βιαστές της. Και βιαστές της δεν είναι μόνο οι διαχρονικά πολιτικοί απατεώνες. Είναι και οι ίδιοι οι αναίσθητοι, ως προς την άρτια λειτουργίας της, πολίτες. Εδώ και χρόνια η δημοκρατία δεν λειτουργεί ενώ οι νόμοι που τη διέπουν καθώς και το σύνταγμα από το οποίο απορρέουν είναι σε πλήρη ισχύ. Μόνο θεωρητικά όμως. Παράδειγμα. Υποχρέωση όλων των πολιτών είναι η ψήφος στις εκλογές. Με ανάλογη τιμωρία από πρόστιμο έως και φυλάκιση για όσους δεν προσέλθουν να ασκήσουν το εκλογικό τους καθήκον. Είδατε να τηρείτε ο νόμος; Οι πολιτικοί απατεώνες λοιπόν γνωρίζουν πως η μη συμμετοχή των πολιτών στα κοινά έχει ως πρώτο αποτέλεσμα την «νομιμοποίηση» της νωθρής εξουσίας τους που βασίζεται σε μειοψηφίες των κομματικών στρατών. Το γεγονός και μόνο πως θεωρείτε ως επανάσταση την κίνηση του πολίτη να σηκωθεί από τον καναπέ του για να ασκήσει το εκλογικό του δικαίωμα ενώ είναι υποχρέωση του και μάλιστα ένας από τους θεμέλιους λίθους του συντάγματος ως προς την λαϊκή κυριαρχία, δείχνει πως ακόμα και σήμερα δημοσιογράφοι όπως εσείς δεν έχετε στοιχειώδη αίσθηση του καθήκοντος και της υποχρεωτικότητας ως προς τους νόμους του κράτους. Η υποχρέωση του πολίτη ως προς το σύνταγμα έφτασε ή μάλλον κατάντησε να θεωρείται συναισθηματική αντίδραση απόρροια συγκλονιστικών γεγονότων;; Μα το θέμα είναι πως αν η ίδια η πολιτεία εφάρμοζε τους νόμους δεν θα είχαμε τέτοια συγκλονιστικά καταστροφικά γεγονότα στην πατρίδα μας.
Οσον αφορά την ποιότητα της δημοκρατίας, για να επανέρθω στην αρχή, ναι είναι γεγονός πως όταν η πλειοψηφία γίνεται σάκος του μποξ από μειοψηφίες παρανοικών όπως για παράδειγμα οι επιθέσεις της τρανς ατζέντα πως δήθεν τα φύλλα δεν είναι δύο ή πως όποιος ψυχοπαθής δεν έχει ιαθεί από ψυχιατρικές αγωγές ακρωτηριάζεται και απαιτεί να τον αποκαλούν γυναίκα, ή όλα όσα τέλος πάντων ζήσαμε τα τελευταία χρόνια με όλη αυτή την παράνοια, όταν θα έρθει η ώρα να αντιδράσει θα το πράξει και θα το πράξει αμείλικτα. Η κοινωνία μέσω της Δημοκρατίας έχει αυτό το «όπλο». Πως όσο σφοδρή και να είναι η επίθεση μειοψηφικών φασιστοειδών προς αυτή, επειδή ακριβώς δεν είναι στατική αλλά μια ζωντανή οντότητα η οποία συνεχώς αλληλεπιδρά με τα πάντα, μόλις της δίνεται η ευκαιρία μέσω δημοκρατικών διαδικασιών, αντιδρά. Και αντιδρά τιμωρητικά. Και συνήθως η αντίδραση της είναι σφοδρότερη από τη βία που της ασκήθηκε. Αυτό είναι καταφανές με τη νίκη Τραμπ στις ΗΠΑ και όσα η κυβέρνηση του ξηλώνει από το αμερικανικό κράτος τις τελευταίες μέρες και θα συνεχίσει να κάνει όπως φαίνεται.
Κοντολογίς. Η Δημοκρατία νοσεί. Και νοσεί στο σύνολο της. Νοσεί τόσο πολύ που όζει το σάπιο κουφάρι της. Που μέλη αυτού του σάπιου κουφαριού χειροκροτούσε παρατεταμένα όρθιο τον Αχιλλέα Καραμανλή στη συζήτηση για τα Τέμπη. Άλλα μέλη του σάπια κι αυτά, άφηναν τα πρώτα σάπια μέλη να κυβερνούν όταν είχαν την μοναδική ευκαιρία να τους γκρεμίσουν από την εξουσία. Και σήμερα φτάσαμε σάπια κομμάτια να έχουν δώσει ρεσιτάλ απανθρωπιάς με τις επιθέσεις τους δημόσια όχι μόνο προς τους συγγενείς των θυμάτων αλλά και προς τα νοημοσύνη ενός ολόκληρου έθνους. Οι συγκεντρώσεις της Κυριακής δεν ήταν μόνο για δικαιοσύνη για τα Τέμπη. Τα Τέμπη ήταν το ΚΑΡΦΙ που έσπασε το μπαλόνι της οργής που συσσωρεύει την αποπνικτική οσμή της σαπίλας από τα μνημόνια ακόμα αλλά ίσως και πιο πριν από τον Σημίτη, με όσα έχει φέρει μαζί του στην καθημερινότητα των Ελλήνων από τις επιλογές πολιτικών αποβρασμάτων. Από την ακρίβεια την εγκληματικότητα, την λαθρομετανάστευση, τις φωτιές, τις πλημμύρες, την καταστροφή του περιβάλλοντος, την κακοδιαχείριση σε οικονομία μέχρι εθνικά θέματα, την καραντίνα, την πανδημία, την εγκατάλειψη όλων ανεξαιρέτως των δομών και κρατικών εγκαταστάσεων από τον σιδηρόδρομο και τα νοσοκομεία ως την τελευταία λακούβα σε δρόμο, μέχρι καταστάσεις που πριν λίγα χρόνια κανείς δεν θα μπορούσε να διανοηθεί όπως η εγκληματική παραβατικότητα των ανηλίκων. Και πολλά ακόμα φυσικά που βιβλίο θα ήταν λίγο για να καταγραφούν. Το ΚΑΡΦΙ όμως έγινε πιο αιχμηρό όταν μετά από τόσους νεκρούς σε όλα όσα εχουν συμβεί στη χώρα μας, είναι η πρώτη φορά που έγινε με ταυτόχρονη συμμετοχή αλλά και συγκάλυψη από τους κυβερνώντες. Ένα διαρκές έγκλημα. Και αυτοί ακόμη και σήμερα, ακόμη και τώρα αυτή την στιγμή, το μόνο το οποίο προσπαθούν είναι πως θα σώσουν εκείνο το ποσοστό που θα τους διατηρήσει στην εξουσία. Είτε με εκλογές, με ανασχηματισμούς, ή με εσωτερικές διεργασίες ανάδειξης νέων μελών που θα όζουν λίγο λιγότερο επειδή έτυχε να είναι πιο κοντά στο κόκαλο παρά στο δέρμα. Ας προσπαθήσει λοιπόν ο χειρότερος πρωθυπουργός όλων των εποχών μαζί με το λυσσασμένο κοπάδι υαινών που περιστοιχίζεται να αποδείξει στο δικαστήριο πως γίνεται στη συνέντευξη στον Σρόιτερ να λέει πως η αποκατάσταση του πεδίου έγινε για να βοηθηθεί ανθρώπινα το έργο των διασωστών, ενώ υπάρχει έγγραφη κατάθεση από τον διοικητή της τροχαίας πως ο Τριαντόπουλος τους είπε πως η αποκατάσταση θα γίνει για να ξεκινήσει να λειτουργεί ο σιδηρόδρομος την ώρα που η επέμβαση με την αλλοίωση πεδίου με βάση το σύνταγμα είναι σφετερισμός της εξουσίας εναντίον του έργου της δικαιοσύνης και τιμωρείται με ισόβια. Αν ξεπεράσει αυτόν τον ελάχιστο σκόπελο θα είναι μια καλή αρχή για αυτόν. Γιατί για τα υπόλοιπα, την καταδίκη για 1000 φορές ισόβια δεν θα την γλυτώσει. Και στον γκρεμό που θα πέσει δεν θα πάρει μόνο τις ύαινες και τα σάπια μέλη που τον περιτριγυρίζουν. Θα πάρει όλο το απεχθές σύστημα από πολιτικούς μέχρι δικαστές, δημοσιογράφους και όσους τον στηρίζουν ή τον στήριξαν και σήμερα ακόμα τον δικαιολογούν ή ελπίζουν πως θα σωθούν από κάποιους που θα πέσουν μαζί του στον γκρεμό. Ή θα γίνει αυτό νωρίς και κατά κάποιο τρόπο παρατεταγμένα ή θα θρηνήσουμε πάλι νεκρούς και θα γίνει βίαια και χωρίς έλεος. Η Δημοκρατία δεν πρέπει να γλυτώσει από αυτή τη Νέα Δημοκρατία. Η Δημοκρατία πρέπει να γλυτώσει από κάθε είδους πολέμιο της ή δήθεν σύμμαχο της. Ακόμη και από αυτούς που θεωρούν πως σήμερα υπάρχει μια άλλη Νέα Δημοκρατία που θα είχε το παραμικρό δικαίωμα να θεωρεί πως αξίζει να κυβερνήσει αυτόν τον καταρρακωμένο και χιλιοπροδομένο λαό.
Διόρθωση. Κώστας και όχι Αχιλλέας Καραμανλής