Του Απόστολου Διαμαντή
Οι χθεσινές τεράστιες διαδηλώσεις για το έγκλημα των Τεμπών -σε όλη τη χώρα, αλλά και στο εξωτερικό- συνιστούν κομβικό πολιτικό γεγονός, διότι απέδειξαν πως η κυβέρνηση έχει χάσει οριστικά τη λαϊκή της νομιμοποίηση. Είναι μια κυβέρνηση χωρίς λαό και επομένως έχει ουσιαστικά χάσει και την πολιτική της νομιμοποίηση.
Είναι μια κυβέρνηση που στέκεται προσωρινά πατώντας πάνω στην τυπική πλέον ψήφο εμπιστοσύνης που της δίνει η Βουλή, μια Βουλή όμως που πλέον ούτε αυτή εκφράζει τη λαϊκή πλειοψηφία, εφόσον μετά τη συγκρότησή της μεσολάβησαν γενικές εκλογές -οι ευρωεκλογές- στις οποίες η κυβέρνηση έλαβε 28%.
Σε οποιαδήποτε χώρα του δυτικού κόσμου ένα τέτοιο εκλογικό αποτέλεσμα θα οδηγούσε αυτομάτως σε παραίτηση του πρωθυπουργού και σε πρόωρες εκλογές. Όπως έγινε στη Γαλλία για παράδειγμα, όπως εν συνεχεία έγινε στη Γερμανία, σε χώρες δηλαδή όπου κανείς δεν διανοείται να κυβερνάει χωρίς να πληρούται ο κανόνας της αντιπροσωπευτικότητας και της λαϊκής νομιμοποίησης. Κανένα πολιτικό σύστημα, κοινοβουλευτικό, δημοκρατικό, αντιπροσωπευτικό, δεν μπορεί να ανεχθεί μια αποδοκιμασμένη από τον λαό κυβέρνηση. Αντιθέτως, εδώ στην Ελλάδα, ο Κυριάκος συνεχίζει να κυβερνάει σαν να μη συμβαίνει απολύτως τίποτα.
Φυσικά η ευθύνη πέφτει πάνω στους αμίλητους βουλευτές της ΝΔ και κυρίως πάνω στους δύο πρώην πρωθυπουργούς, οι οποίοι ανέχονται αυτήν την κατάσταση ήδη από το καλοκαίρι του 2022, όταν ξέσπασε το σκάνδαλο των υποκλοπών. Αντί να υποχρεώσουν το άλλο πρωί τον Μητσοτάκη σε παραίτηση, ουσιαστικά σιώπησαν. Από τότε έπρεπε να είχε ανατραπεί η κυβέρνηση της ΝΔ και να είχαμε οδηγηθεί σε πρόωρες εκλογές.
Εν συνεχεία φτάσαμε στο έγκλημα των Τεμπών, τον Φεβρουάριο του 2023. Είναι τόσο προφανείς οι ευθύνες του αρμόδιου υπουργού, αλλά και οι πολιτικές ευθύνες της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού, που η δικαιοσύνη είχε μπροστά της ένα σχετικώς εύκολο έργο: παράνομη τοποθέτηση ανίδεου κομματικού στελέχους της ΝΔ ως σταθμάρχη, εγκατάλειψη του σιδηροδρομικού δικτύου χωρίς σύστημα ελέγχου της κυκλοφορίας και μεταφορά παράνομου φορτίου καυσίμων! Ήδη από την πρώτη μέρα του εγκλήματος αυτού έπρεπε να είχαν συλληφθεί οι επικεφαλείς της ιταλικής εταιρείας, οι αρμόδιοι των σιδηροδρόμων, ο ιδιοκτήτης του φορτίου καυσίμων και ο υπεύθυνος που ενέκρινε τη μεταφορά του, να είχε ασκηθεί δίωξη στον αρμόδιο υπουργό και η υπόθεση, μέσα σε 1-2 μήνες, θα έπρεπε να είχε κλείσει.
Αντ΄αυτού έχουν περάσει δύο χρόνια, το σημείο του εγκλήματος μπαζώθηκε με εντολή της κυβέρνησης και ακόμα βρισκόμαστε στην προδικασία! Όχι στην Κολομβία, ούτε στην Ουγκάντα δεν θα γινόταν κάτι τέτοιο. Είναι τόσος ο κυνισμός της κυβέρνησης και τόση η απραξία των δικαστικών λειτουργών, που πραγματικά είναι να απορεί κανείς με την κατάντια των θεσμών και του πολιτικού μας προσωπικού. Έχει χαθεί κάθε ίχνος ντροπής πλέον. Δεν υπάρχει ούτε ένας βουλευτής της ΝΔ να σηκώσει το ανάστημά του, να καταγγείλει, να παραιτηθεί, να κάνει κάτι τέλος πάντων. Τίποτα. Άκρα του τάφου σιωπή.
Και έτσι, η κυβέρνηση Μητσοτάκη έμεινε χωρίς λαό. Μπορεί όμως να μην έχει λαό, έχει ωστόσο τη Διαμαντοπούλου. Η οποία από τη θέση της αρμοδίου για τον πολιτικό σχεδιασμό του ΠΑΣΟΚ (!), απεφάνθη απεριφράστως πως η κυβέρνηση δεν είναι ένοχη! Και πως εχθές δεν είχαμε αντικυβερνητική πάνδημη διαδήλωση, αλλά ένα απλό μνημόσυνο! Μνημόσυνο χωρίς ιερείς βέβαια, πρωτότυπο μνημόσυνο, εφόσον ούτε και η αρχιεπισκοπή θεώρησε πρέπον να στείλει κάποιον να πει δυο λόγια στους χαροκαμένους γονείς και στο τεράστιο πλήθος που είχε γεμίσει το κέντρο της Αθήνας.
Και η κα Διαμαντοπούλου εξακολουθεί μάλιστα να ηγείται του πολιτικού σχεδιασμού του ΠΑΣΟΚ και αυτό το κόμμα επιδιώκει ταυτόχρονα να ανατρέψει και τον Μητσοτάκη! Εδώ δεν μπορεί να βρει έναν επικεφαλής πολιτικού σχεδιασμού, θέλει να κυβερνήσει και τη χώρα; Και γιατί να τον ανατρέψει τον Μητσοτάκη; Αφού σε τίποτα δεν ευθύνεται η κυβέρνηση, σύμφωνα με το ΠΑΣΟΚ, ποιος ο λόγος να τρέχουμε σε εκλογές; Για να αλλάξουμε τη Δόμνα Μιχαηλίδου με την Άννα Διαμαντοπούλου; Δεν υπάρχει κανένας απολύτως αποχρών λόγος.
Κατόπιν τούτων και παρά ωστόσο την αφωνία των βουλευτών της ΝΔ και την ανυπαρξία του ΠΑΣΟΚ, η κυβέρνηση βρίσκεται στον αέρα και εφόσον η πλειοψηφία του λαού δεν τη θέλει, δεν έχει μέλλον και με ένα απλό φύσημα του αέρα θα πέσει.
Ποιος θα το δώσει αυτό το φύσημα; Ας ελπίσουμε πως θα βρεθεί σύντομα κάποιος χριστιανός να αναλάβει τις ευθύνες του και να απαλλάξει τη χώρα από αυτήν την ανάλγητη κυβέρνηση.
Δυστυχώς, ο Μάσκ και ο Τραμπ θα είναι αυτοί.
Δεν πάω το δίδυμο, ειδικά τον Μάσκ, διότι στο κάτω κάτω ο Τραμπ αντιμετωπίζεται μόνο πολιτικά με 75 εκ ψηφοφόρους εις τριπλούν, όμως το πεπρωμένο της κυβέρνησης είναι “η κάννη του Αμερικανού γκάνγκστερ”.
Στη χειρότερη ιμπεριαλιστική έκδοση της ιστορίας, 70 πραξικοπήματα/ωμές επεμβάσεις/ανατροπές έχει η Αμερική στο παλμαρέ, αλλά αυτό είναι.
Χθες έγιναν και στην Αστόρια κινητοποιήσεις…
ΜΕΓΑΛΕ ΑΡΓΗΣΕΣ ΛΙΓΑΚΙ
ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΕΡΙ ΜΗ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΤΑ ΧΕΙ ΠΕΙ Ο ΒΕΛΟΠΟΥΛΟΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΚΑΙ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΚΑΙ ΣΤΑ ΜΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΕΥΡΟΕΚΛΟΓΩΝ
ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΜΒΑΝΤΑ ΣΤΟ ΣΥΡΙΖΑ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗΣ ΜΕΓΑΛΩΣΕ
ΑΛΛΩΣΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΥΣΤΙΚΟ ΑΥΤΟ ΒΕΒΑΙΑ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΟΤΙ ΤΑ ΠΟΣΟΣΤΑ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ
ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΔΕ ΤΑ ΤΕΜΠΗ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟ ΧΕΙ ΤΟΥΜΠΑΝΟ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΚΡΥΦΟ ΚΑΜΑΡΙ
ΚΑΙ ΩΣ ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΜΗ ΠΑΡΑΚΑΛΑΣ ΤΣΑΜΠΑ ΑΝΤΩΝΑΚΗ ΚΩΣΤΑΚΗ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΝΙΚΟΛΑΚΗ ΚΑΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΤΗΣ ΠΛΑΚΑΣ
ΝΑ ΠΑΡΑΚΑΛΑΣ ΝΑ ΒΓΕΙ ΣΤΟ ΝΕΤ ΚΑΝΑ ΒΙΝΤΕΟ ΠΕΡΙΕΡΓΟ Η ΚΑΝΑ ΕΓΓΡΑΦΟ ΠΕΡΙΕΡΓΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΣΚ Η ΤΟΝ ΤΡΑΜΠ ΚΑΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΤΙΡΝΤΙ ΔΙΟΤΙ ΤΟΤΕ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΟΥ Η ΖΩΗ ΜΟΥ
“Την οργή των νεκρών να φοβάστε”, έγραφε μιαν εφημερίδα μετά τα Τέμπη. Ο Ελύτης όμως στο Άξιον Εστί συνεχίζοντας τον στίχο του γράφει “και των βράχων τ’ αγάλματα”… Δεν πετσοκόβουμε την Ποίηση όπως μας συμφέρει!
“Θέλει νεκροί χιλιάδες να’ναι στους τροχούς/ Θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους”, γράφει όμως επίσης ο Οδυσσέας μας (Ποιητής προφήτης, εθνικός Ποιητής!)
Έχουμε 57 νεκρούς στους τροχούς του τρένου των Τεμπών!
Κι αν ήταν θυσία εθνική;
Κι αν ήταν επίθεση υβριδική;
Κι αν ήταν απώλεια πολεμική;
Κι αν ήταν μυστικό εθνικό το φορτίο της εμπορικής αμαξοστοιχίας;
Κι αν…
Αν: Όλα μας τα απωθημένα εγκλωβισμένα σε δύο γράμματα…
Το Σύνταγμα τού 1952 έδινε το δικαίωμα στον μονάρχη να διαλύει την Βουλή και να προκηρύσσει εκλογές, οσάκις διεπίστωνε ασυμφωνία μεταξύ κυβερνήσεως και εκλογικού σώματος. Νομίζω ότι και στο Σύνταγμα τού 1974 υπήρχε αυτή η δυνατότητα για τον ΠτΔ, αλλά απαλείφθηκε με την τροποποίηση τού 1986, η οποία απογύμνωσε τον ΠτΔ από κάθε εξουσία. Ουσιαστικά άλλαξε το πολίτευμα από προεδρευομένη κοινοβουλευτική δημοκρατία σε πρωθυπουργική δημοκρατία.
Η διάταξη τού Συντάγματος τού 1952 έχει νόημα, μόνον αν ο Ανώτατος Άρχων δεν προέρχεται από κάποιο κόμμα.