Του Γιώργου Χατζηδημητρίου
«Μέσα από τα χαλάσματα εξείχαν χέρια, κεφάλια, πόδια, σπασμένα κρανία. Οι δεξαμενές νερού ήταν γεμάτες μέχρι τα χείλη με πτώματα και με μεγάλα κομμάτια τσιμέντου από πάνω. Οι περισσότεροι φαίνονταν πρησμένοι, με μεγάλα κίτρινα και καφέ σημάδια στα σώματά τους. (…) Νομίζω ήμουν ανίκανη να αντιληφθώ τη σημασία αυτής της απάνθρωπης πράξης, γιατί υπήρχαν και πάρα πολλά μωρά φρικτά ακρωτηριασμένα κι οι άνθρωποι ήταν στοιβαγμένοι τόσο κοντά ο ένας στον άλλον, ώστε σχημάτιζες την εντύπωση ότι κάποιος τους είχε στριμώξει εκεί μέσα σκόπιμα».
Με αυτή την παγερά φρικτή ακολουθία η Μάργκαρετ Φρέγερ περιγράφει τον βομβαρδισμό της Δρέσδης («Τα μεγάλα ρεπορτάζ», Β’ τόμος, εκδόσεις Νάρκισσος), μιας πόλης χωρίς καμία στρατηγική σημασία και με τη ναζιστική Γερμανία υποταγμένη, όπου διαπράχθηκε ένα από τα ειδεχθέστερα εγκλήματα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, για λόγους που δεν είναι της ώρας…
Η φρίκη επαναλήφθηκε λίγο αργότερα, όταν όλα τα ρολόγια του κόσμου σταμάτησαν την ώρα που στη Χιροσίμα έπεφτε η ατομική βόμβα, για να προκληθεί αυτό που ονομάστηκε διεθνώς «έγκλημα κατά της ανθρωπότητας».
Κοιτάζοντας τα χαλάσματα της Γάζας, όπου άρχισαν να επιστρέφουν σε ένα οδοιπορικό απελπισίας και θανάτου οι Παλαιστίνιοι κάτοικοί της, βρίσκει κανείς τις ίδιες ιστορικές αντιστοιχίες. Χιλιάδες κατεδαφισμένα κτίρια κι έρημα κουφάρια, διάτρητα από τους βομβαρδισμούς του «πιο ηθικού στρατού του κόσμου», όπως παρουσιάζει το ναζιστικό καθεστώς του Ισραήλ τις ένοπλες δυνάμεις της χώρας. Αυτή είναι σήμερα η Γάζα.
Κοιτάζοντας την πορεία των ανθρώπων που επιστρέφουν μετά την εκεχειρία και περπατούν σαν αβέβαιες σκιές ανάμεσα στα συντρίμμια, η μνήμη ανακαλεί την εικόνα του Ελληνισμού της προσφυγιάς, που πορεύεται προς τη σωτηρία με τα λιγοστά ράκη του, μετά την Καταστροφή του ’22. Πώς θα ζήσουν αυτοί οι άνθρωποι τώρα εκεί πέρα; Από πού να πιαστούν για να ξαναπάρουν πάλι τη ζωή τους από την αρχή; Στα ερείπια της Γάζας, όπου έχασαν τη ζωή τους χιλιάδες Παλαιστίνιοι που δεν είναι ακόμη καταμετρημένοι στα θύματα της γενοκτονίας και της εθνοκάθαρσης του ναζιστικού καθεστώτος Νετανιάχου και της συμμορίας των ακροδεξιών και νεοναζιστών συμμάχων του, υπάρχουν μονάχα τέφρα κι απελπισία.
Τους χάλασαν τα σπίτια, ξεριζώσαν τις ελιές τους, χάλασαν το χώμα τους. Αυτοί που ξέρουν, οι σώφρονες Ισραηλινοί, που κινούνται πλέον στην ίδια τους τη χώρα σε ένα εχθρικό περιβάλλον, μιλάνε για μια βαθιά ταυτοτική και πολιτιστική αλλοίωση αυτού του λαού, όπου η δολοφονία άμαχων Παλαιστινίων, μικρών παιδιών, γυναικών και ηλικιωμένων, κατάντησε να έχει ηθική αξία. Κι άλλες φορές, όπως λένε, το Ισραήλ διέπραξε στυγερά εγκλήματα. Υπήρχε, όμως, μια ηθική σκιά. Τώρα η χαρά της καταστροφής των Αράβων συνιστά κυρίαρχο ρεύμα, προμηνύοντας ένα θεοσκότεινο μέλλον.
Ένα σημαντικό μέρος της ναζιστικής πολιτικής και προπαγάνδας βασίστηκε στη ρατσιστική λογική του διαχωρισμού των ανθρώπων σε ανώτερους και κατώτερους. Οι Εβραίοι είχαν ταξινομηθεί στο χαμηλότερο επίπεδο της ναζιστικής, ρατσιστικής ιεραρχίας, με τον χαρακτηρισμό «υπάνθρωποι». Με τον ίδιο τρόπο οι άνθρωποι αυτοί αντιμετωπίζουν σήμερα τους Παλαιστινίους.
«Να γίνουμε Ισραήλ!» ήταν της μόδας να λένε κάποιοι στην Ελλάδα πριν από λίγα χρόνια. Σε μια χώρα που αντιστάθηκε ηρωικά όσο λίγες στις ορδές του ναζισμού, αυτό δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ!
Είναι πολύ αργά για δάκρυα.
Οταν οι κάτοικοι της Γάζας πανηγύριζαν επειδή κάποιοι κατσαπλιάδες εισέβαλαν στο Ισραήλ, βίασαν, σκότωσαν και απήγαγαν πολίτες , όταν όλοι αυτοί οι κατσιαπλιάδες είχαν ορμητήριο τη Γάζα και τις κατοικημένες περιοχές με την υποστήριξη των κατοίκων της, όταν καυχώνταν ότι θα γίνει ο τάφος του στρατού του Ισραήλ και τώρα κλαίνε στα ερείπια που αυτοί προκάλεσαν με την βλακώδη στάση τους είναι αργά για δάκρυα…
Κανένα σοβαρό κράτος δεν θα έκανε κάτι λιγότερο απο αυτό που έκανε το ισραήλ.
Ας αναλογιστούμε τι θα κάναμε εμείς ως χωρα αν μερικές χιλιάδες κατσιαπλάδες απο μια γειτονική χώρα εισέβαλλαν στη Θεσσαλονίκη πχ και βίαζαν, έκαιγαν και σκότωναν μερικές χιλιάδες, απήγαγαν μερικές εκατοντάδες και μετά πανηγύριζαν στη χώρα τους.
Θα στέλναμε τον στρατό μας να μετατρέψει τη χώρα τους σε υπαίθριο πάρκινγκ ή όχι.
Οποιος θεωρεί το όχι μπορεί να κλαίει μαζί με τους κατσιαπλάδες της χαμάς στα ερείπια της γάζας. Μπορούν να μαζευτούν κιόλας και να κάνουν συναυλία με τους χρήσιμους ηλίθιους της αριστεράς και την μποφίλου των θερμοσιφώνων.
το ότι θα έκλαιγε και μια δεξιά ιστοσελίδα μαζί με τους αριστερούς με ξεπερνάει πάντως…Μπράβο λεβέντες …Είστε σε καλό δρόμο.
Ως θερμός θιασώτης του “να γίνουμε Ισραήλ” και απορριπτικά ψυχρός σε μια στενή σύμπραξη Ελλάδος – Ισραήλ θυμίζω στην κυρία ότι οι Παλαιστίνιοι υπήρξαν ένθερμοι σύμμαχοι του Χίτλερ.
Τής θυμίζω επίσης ότι πριν κάτι χρόνια οι Παλαιστίνιοι είχαν καταλάβει και μαγαρίσει τον Ιερό Ναό της Αναστάσεως του Σωτήρος στα Ιεροσόλυμα.
Η μαρξιστική οπτική στην Ιστορία και στα γεγονότα ως αφύσικη οδηγεί σε βλαμμένες συνειδήσεις.
Στο Σύμπαν μετρά η Ισχύς, όχι η Δικαιοσύνη. Αν είχαν την ισχύ οι Παλαιστίνιοι τα έπρατταν τα όμοια. Την έχουν οι Εβραίοι και βλέπουμε ό,τι βλέπουμε. Το ότι έτσι ομοιάζουν με τους παλαιούς διώκτες τους απλώς αποδεικνύει την αλήθεια περί ισχύος.
Οι τουρκοπαλαιστίνιοι κήρυξαν τριήμερη αργία και φωταγώγησαν τη Γάζα όταν ο Ερντογάν έκανε Τζαμί την Αγία Σοφία. Η ΜΙΤ ξοδεύει εκατομμύρια ευρώ για φιλοπαλαιστινιακή προπαγάνδα στην Ελλάδα. Το φαινόμενο Εύα Καιλή δεν είναι μοναδικό.
Το Παλαιστινιακό τάγμα του Μεγάλου Μουφτή της Ιεροσαλήμ που στρατοπέδευε στο Λαύριο την διάρκεια της Κατοχής έκανε τη σφαγή του Διστόμου και διεξήγαγε όλες της επιχειρήσεις κατά του ΕΛΑΣ στη Στερεά Ελλάδα. Οι αντάρτες δεν μπορούσαν να καταλάβουν γιατί οι Γερμανοί έμοιαζαν με Αφρικανούς.
“..
η μνήμη ανακαλεί την εικόνα του Ελληνισμού της προσφυγιάς, που πορεύεται προς τη σωτηρία με τα λιγοστά ράκη του, μετά την Καταστροφή του ’22. ..”
Πότε θα πάψετε να αισθάνεστε ξένοι στον τόπο σας και επαγγελματίες πρόσφυγες;
Παλι καλα που το ANTINEWS δημοσιευει -για πρωτη φορα- ενα αρθρο που εκφραζει τους προοδευτικους ανθρωπους της χωρας μας. Η πρωτοφανης γενοκτονια του Παλαιστινιακου λαου απο το φασιστικο Ισραηλ δεν μπορει να δικαιολογηθει απο την τρομοκρατικη επιθεση της Χαμας. Οι νεκροι αμαχοι ξεπερνανε τις 180000 (βασει του εγκυρου αμερικανικου περιοδικου Lancet που υπολογιζει και τους θαμενους στα ερειπια) κι οι θανατοι θα πληθυνουν στο μελλον, λογω της πεινας και της διψας στην οποια υποβαλλει σκοπιμως το Ισραηλ τους προσφυγες στους καταυλισμους καθως επιτιθεται ακομα και στην ανθρωπιστικη βοηθεια του ΟΗΕ. Δυστυχως η πλειοψηφια των ελληνικων ΜΜΕ, ακολουθωντας τη γραμμη των διεθνων ΜΜΕ, δεν εχει δειξει -σκοπιμως- το μεγεθος της καταστροφης που εχει συντελεστει. Ελαχιστες εξαιρεσεις δημοσιογραφων που το επιχειρησαν, οπως ο Χαριτος στο ΚΟΝΤΡΑ, απολυθηκαν. Το σημερινο Ισραηλ δεν εχει σε τιποτα να ζηλεψει τη ναζιστικη Γερμανια και θα καταγραφει με τα ιδια μελανα χρωματα στην ιστορια.