Του Strange Attractor
Ένα από τα πολλά αξιοσημείωτα των γενικά περίεργων ημερών που διανύουμε είναι και ο παγκόσμιος σάλος με τον χαιρετισμό που απηύθυνε ο Ίλον Μασκ σε πολυπληθές κοινό οπαδών του Τραμπ, που τον αποθέωνε, και που πολλοί λένε ότι ήταν ο μισητός χαιρετισμός των Ναζί.
Κάτι ανάλογο είχε κάνει και ο πολλά υποσχόμενος παίκτης της ΑΕΚ Κατίδης το μακρινό 2013, με αποτέλεσμα να «εξαφανισθεί» από το ποδοσφαιρικό προσκήνιο.
Βέβαια ο Κατίδης ήταν ένα 20χρονο ημιαγράμματο παιδάκι από τον Γιδά, ενώ ο Ίλον είναι εδώ και καιρό ο πιο πλούσιος άνθρωπος όχι μόνο του πλανήτη, αλλά όλων των εποχών!
Με πολλούς που έχουν παρακολουθήσει την πορεία του να αναρωτιούνται μήπως είναι ταξιδιώτης του χρόνου, ή ακόμη και εξωγήινος. Όλα είναι πιθανά, λένε.
Είναι όμως και ναζιστής;
Και αν όχι, τότε τι σημαίνει ο εν λόγω χαιρετισμός σήμερα;
Μιλάμε για τον χιτλερικό χαιρετισμό, που καθιερώθηκε στη Γερμανία στη δεκαετία του 1930, που σήμαινε την απόλυτη πίστη και αφοσίωση στον Αδόλφο, και που συνοδευόταν από ένα «Χάιλ Χίτλερ», ή ένα «Ζιγκ Χάιλ».
Δεν ήταν όμως ένας απλός χαιρετισμός. Ήταν το σύμβολο του απόλυτου ελέγχου που κυριαρχούσε στην τότε γερμανική κοινωνία, και που δημιουργούσε μια συλλογική αίσθηση ταύτισης του γερμανικού λαού στο σύνολό του με την κυρίαρχη ιδεολογία και υποταγή στο καθεστώς.
Σαν χειρονομία ο εν λόγω χαιρετισμός ανάγεται στη ρωμαϊκή εποχή (saluto Romano) και ήταν από τότε ταυτόσημος με τη δήλωση πίστης και σεβασμού στον Αυτοκράτορα.
Επανήλθε μετά από χιλιάδες χρόνια στο προσκήνιο όταν τον επανακαθιέρωσε ο φασίστας Μουσολίνι, με τον Χίτλερ να τον υιοθετεί μερικά χρόνια αργότερα. Έτσι ο χαιρετισμός έχασε το αρχικό του πιο αθώο νόημα, και κατέστη απλά το σύμβολο της απολυταρχίας και των καινοφανών καταπιεστικών φασιστικών και ναζιστικών πολιτικών ιδεοληψιών.
Οι δικές μας γενιές έμαθαν αυτόν τον χαιρετισμό από τις ταινίες του Χόλιγουντ, και από κάποια περιθωριακά κινήματα και μορφώματα ακροδεξιών τραμπούκων, που μαζί με τη σβάστικα (άλλο αρχαίο σύμβολο) τον χρησιμοποιούν μεταξύ τους προσπαθώντας να αναβιώσουν το ναζιστικό «μεγαλείο» για το οποίο έχουν ακουστά, διότι για να έχουν διαβάσει κανένα βιβλίο πολύ αμφιβάλλω…
Και να όμως που σήμερα εν έτει 2025 ο εν λόγω χαιρετισμός επανέρχεται στο διεθνές προσκήνιο, και μάλιστα από τη σύγχρονη κοιτίδα της δημοκρατίας, και από έναν σούπερ προβεβλημένο μεγιστάνα και πρωτοπόρο της τεχνολογίας. Στην ορκωμοσία μάλιστα του νέου προέδρου της Αμερικής, που είναι κολλητός του!
Κάτι ανάλογο είχε γίνει και από οπαδούς του Τραμπ στην ορκωμοσία του το 2016, αλλά κανείς τότε δεν έδωσε σημασία.
Βέβαια, ο χαιρετισμός του Μασκ δεν είναι κάτι το περίεργο ή το απίθανο, αν θυμηθούμε πως γεννήθηκε στη Ν. Αφρική του απαρτχάιντ, και την πλήρη και δημόσια στήριξή του σε ακροδεξιούς πολιτικούς, όπως π.χ. στην Alice Weidel, και στο γερμανικό κόμμα AfD.
Επίσης, ο Μασκ έχει κατηγορηθεί κατά καιρούς επειδή επιτρέπει στην πλατφόρμα Χ (πρώην Τουίτερ) που διευθύνει, να δημοσιοποιεί νεοναζιστικό περιεχόμενο, και να επιτρέπει λογαριασμούς από νεοναζιστικά κόμματα.
Ο ίδιος έσπευσε μετά την κατακραυγή να κατεβάσει τα βίντεο που τον δείχνουν να χαιρετάει ναζιστικά, υποβαθμίζοντας τεχνηέντως το θέμα, λέγοντας πως είναι πλέον πολύ βαρετό να κατηγορούν κάποιον ότι είναι Χίτλερ, ενώ σημείωσε πως ήταν απλά μια αυθόρμητη χειρονομία, χωρίς κανένα φασιστικό υπονοούμενο.
Κάτι ανάλογο είχε πει και ο Κατίδης, αν θυμάμαι καλά, δηλώνοντας αδαής για το τι σήμαινε ο τότε χαιρετισμός του.
Όπως και να έχει, ο παγκόσμιος σάλος συνεχίζεται με τις απόψεις ειδικών και μη να διίστανται.
Είναι ή δεν είναι Ναζί ο Μασκ;
Είναι δεν είναι, το μεγάλο θέμα που προκύπτει είναι αν το έκανε επίτηδες, και αν μας προετοιμάζει ψυχολογικά γι’ αυτό που έρχεται.
Και αν κρίνω από τα μέχρι σήμερα επιτεύγματά του, μοναδικά σε μέγεθος και με παγκόσμια επιρροή, τότε όλα είναι πιθανά.
Ακόμη και ο ίδιος να είναι ο επόμενος (μη εκλεγμένος, διότι απαγορεύεται σε μη γεννηθέντες στις ΗΠΑ) πλανητάρχης. Πώς θα το καταφέρει; Μελετώντας την όλη πορεία του, μάλλον θα βρει τρόπο.
Κάποιοι μάλιστα λένε εδώ και πολύ καιρό πως είναι ο νέος αντίχριστος, γιατί όχι λοιπόν και ο επόμενος Αδόλφος;
Πάντως αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά, πως ακόμη και στη σύγχρονη σούπερ τεχνολογική ψηφιακή και εν πολλοίς απολιτίκ κοινωνία που ζούμε, η δύναμη μιας χειρονομίας ή ενός συμβόλου, συνεχίζει να προκαλεί εντάσεις, πάθη, μίση, εχθρότητα, και κυρίως φόβο…
