Ο ανταγωνισμός ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ για τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η κομματική γραφειοκρατία και οι εσωτερικές αντιφάσεις μποϊκοτάρουν την πιθανότητα κοινού μετώπου
Του Γιώργου Χατζηδημητρίου
Η προσπάθεια για την ανασύνθεση του προοδευτικού/αριστερού χώρου σκοντάφτει -για την ώρα- στις κομματικές γραφειοκρατίες. Αυτή η διαπίστωση αποτελεί κοινό τόπο πολλών στελεχών με τα οποία συνομιλεί η «δημοκρατία», σε ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, που βλέπουν τον άγονο αγώνα των κομμάτων τους για τη σειρά κατάταξης στα έδρανα της αντιπολίτευσης.
Στα στέκια πέριξ της Χαριλάου Τρικούπη και της Κουμουνδούρου παρατηρούν με θυμηδία την προσπάθεια των ηγεσιών να εγκατασταθούν στο «πολιτικό κέντρο», την ώρα, όπως σημειώνουν, που οι δυνάμεις της επισφαλούς εργασίας, τα μεσαία στρώματα, οι αγρότες και η νεολαία είναι αφημένες στην τύχη τους και καταστρέφονται από τους νεοφιλελεύθερους σχεδιασμούς της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Σύμφωνα με την ανάλυσή τους, οι περισσότεροι από τους παραπάνω αποφεύγουν να πάνε έως την κάλπη, διότι το ουσιαστικό αίτημά τους αφορά την αλλαγή πολιτικής. Αυτό, προσθέτουν, στον ορίζοντα της διετίας που θα γίνουν οι εκλογές προϋποθέτει την κοινωνική και την πολιτική συνεργασία των δυνάμεων που ζητούν μια διαφορετική διακυβέρνηση και συμφωνία προγραμματικής ενότητας!
Οι κομματικές περιχαρακώσεις για τη σειρά κατάταξης στην αντιπολίτευση αποτρέπουν. Γιατί αυτό αφορά τις κομματικές γραφειοκρατίες! Εξίσου αποτρέπουν και οι διμέτωποι, όπως σχολιάζουν, «που γίνονται “δωράκι” στη Ν.Δ. για να παραμείνει στην κυβέρνηση με άλλα πρόσωπα!»
Κάπου εδώ, όμως, αρχίζουν τα δύσκολα. Η Ν.Δ., όπως είπε σαρκαστικά η Ντόρα Μπακογιάννη, πρέπει να στείλει λουλούδια στον Νίκο Ανδρουλάκη. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛ., αφού «πρόκοψε» βοηθώντας τον Κ. Μητσοτάκη να κρύψει το εσωκομματικό του πρόβλημα στην προεδρική εκλογή και να τον εμφανίσει ως επισπεύδοντα σε μια συναίνεση την οποία εξαρχής το Μαξίμου είχε αποφασίσει να απορρίψει, τώρα πνίγεται στα ίδια λιμνάζοντα νερά.
Βοηθά να μη φανεί πόσο αδιάφορη και αντι-ενωτική είναι για την Προεδρία η επιλογή του Κ. Τασούλα, ο οποίος δεν έχει καμία σχέση με την εικόνα του χιουμορίστα και δήθεν συγκαταβατικού, που του φιλοτεχνούν οι συνήθεις κυβερνητικοί υμνολόγοι με το αζημίωτο…
Αυτό που επιβεβαιώθηκε, όπως γράψαμε, με την εκλογολογία που άνοιξε οικειοθελώς ο Ανδρουλάκης είναι ότι το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛ. είναι διχασμένο κόμμα. Η δεξιά του πτέρυγα, με Άννα Διαμαντοπούλου και Νίκο Παπανδρέου, μεταξύ άλλων, αποκλείει κάθε πιθανότητα συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ, ξεχνώντας ότι η συνεργασία με τη Ν.Δ. παραλίγο να το σβήσει από τον χάρτη και προβάλλει μόνο την εκδοχή της αυτοδυναμίας, χωρίς να αποκλείει συμπόρευση με τον Μητσοτάκη.
Π. Γερουλάνος, Μ. Κατρίνης, Χ. Καστανίδης και άλλοι, που δεν θέλουν για την ώρα να ανακοινωθεί το όνομά τους, με μικρές παραλλαγές τάσσονται υπέρ των συνεργασιών, αναγνωρίζοντας ότι στην κατακερματισμένη κατάσταση που βρίσκεται η Κεντροαριστερά μόνο η προγραμματική ενότητα μπορεί να τη βγάλει στο «ξέφωτο».
Τα υπόλοιπα που δηλώνει ο εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ Κ. Τσουκαλάς, ότι «όποιος πολίτης θέλει να απομακρυνθεί η Νέα Δημοκρατία από τη διακυβέρνηση του τόπου, γιατί πιστεύει ότι με την πολιτική της ζημιώνει την κοινωνία, πρέπει να ψηφίσει ΠΑΣΟΚ», στα αυτιά πολλών μάλλον ακούγονται βερεσέ…
Δημοσιεύεται στη «δημοκρατία»
