Του Strange Attractor
Πάει κι ο Μπάιντεν. Να ζούμε να τον θυμόμαστε κι αυτόν.
Μια θλιβερή παρένθεση ήταν.
Η χαρά της πολιτικής ορθότητας, ή αλλιώς του «φασισμού του 21ου αιώνα».
Με μια προεδρική θητεία την οποία (πολύ σωστά) ο Τραμπ χαρακτήρισε καταστροφική και αποτυχημένη.
Ανάμεσα στα διάφορα που κατάφερε μέσα σε 4 χρόνια ήταν και η είσοδος 12 εκατομμυρίων παράνομων μεταναστών από τα σύνορα με το Μεξικό, και η ατιμωτική απόσυρση από το Αφγανιστάν, το οποίο επέστρεψε στα χέρια των Ταλιμπάν για τους οποίους σκοτώθηκαν ουκ ολίγοι Αμερικανοί στρατιώτες. Και άλλα πολλά…
Ήταν μια θητεία βούτυρο στο ψωμί για τους οπαδούς της WOKE ατζέντας, και γενικά για κάθε είδους πολιτισμικά και κοινωνικά λούμπεν στοιχεία. Για τους απανταχού χλεχλέδες δηλαδή, τι να λέμε;
Και το κερασάκι στη στιβαρή διακυβέρνηση του υπερήλικα απερχόμενου προέδρου;
Η απονομή χάριτος και ασυλίας στον Δρα Φάουτσι, μεταξύ άλλων, και μάλιστα με αναδρομική ισχύ από το… 2014. Γιατί από το ‘14; Διότι τότε ξεκίνησε η αμερικανική χρηματοδότηση των εργαστηρίων επεξεργασίας ιών στην πόλη Γιουχάν της Κίνας. Σας λέει κάτι;
Χώρια η απονομή χάριτος στο 90’ο λεπτό σε μέλη της οικογένειάς του, όπως π.χ. στον ίδιο τον αδελφό του.
Τι νομίζατε; Μόνο σε εμάς ισχύει η οικογενειοκρατία και η ατιμωρησία;
Από την άλλη πλευρά έχουμε την ορκωμοσία Τραμπ, που πιο πολύ σε ενθρόνιση βασιλιά του Μεσαίωνα παρέπεμπε, με διάφορους «αυλοκόλακες», γελωτοποιούς, τροβαδούρους, και πολιτικούς βαστάζους, οι οποίοι σπεύδουν να τον χειροκροτήσουν και να ταυτιστούν με τις ανορθόδοξες απόψεις του, μπας και γλιτώσουν από την εκδικητική, όπως λένε πολλοί, οργή του.
Το αν ο βασιλιάς είναι γυμνός, όπως έλεγαν όλοι αυτοί μέχρι πρότινος, δεν έχει σημασία.
Σημασία έχει ότι τώρα είναι βασιλιάς, και θα χειροκροτούν μέχρι να μελανιάσουν τα χέρια τους.
Το είδαμε και στα καθ’ ημάς, όπου ο σμιλεμένος αρχηγός μας έσπευσε πριν αλέκτορα φωνήσαι να αποκηρύξει τη WOKE ατζέντα, που αυτός έφερε στη μπανανία μας, και στη συνέχεια να κάνει μια επιδεικτική «δεξιά» στροφή, αποπέμποντας άχαρα κάποιους στενούς συνεργάτες του, οπαδούς των οπισθογεμών, και στέλνοντας στη λήθη ακόμη και την πρώτη γυναίκα ΠτΔ στο όνομα της οποίας έπινε νερό.
Έτσι όπως το πάει, δεν αποκλείεται να υπουργοποιήσει και τον… Γιακουμάτο. Μπορεί να ζητήσει συγνώμη και από τον Καλαματιανό. Ποιος ξέρει; Μητσοτάκης είναι αυτός… μπροστά στη μασαμπούκα όλα είναι εφήμερα.
Θα δούμε λοιπόν κι άλλα πολλά… κυρίως σε παγκόσμιο επίπεδο. Υπομονή, το πάρτι μόλις άρχισε.
Ο Ντόναλντ λοιπόν επέστρεψε, και είναι αγριεμένος.
Ποιος θα του αντιταχτεί, με δεδομένη την πανηγυρική επανεκλογή του, όταν πολλοί τον θεωρούσαν καμένο χαρτί;
Οι Δημοκρατικοί, που συντάχτηκαν πίσω από την Καμάλα; Χλωμό… Τα κεφάλια μέσα λοιπόν, για μια τετραετία, και βλέπουμε.
Ήδη οι πιο πλούσιοι άνθρωποι του πλανήτη στέκονται δίπλα του και του κάνουν αέρα, διαγκωνιζόμενοι μεταξύ τους για μια σέλφι δίπλα στον νέο «πλανητάρχη», ή και τη συμβία του.
Και όχι μόνο οι πλούσιοι, αλλά και διάφοροι πολιτικάντηδες, επαγγελματίες οσφυοκάμπτες, όπως ο δικός μας ο Μπάνος, που έσπευσε στας ΗΠΑ για να παραστεί στην τελετή ορκωμοσίας και να βγει φωτό με τη νέα (μπίμπο;) πρέσβειρα της Αμερικής στην Αθήνα, που όταν με το καλό έρθει και αναλάβει καθήκοντα θα μας πρήξουν τα πάνελ και τα πρωινάδικα με την αφεντιά της… Σημειώστε το.
Όπως και να έχει η νέα «μεταπολιτική» περίοδος έχει ανατείλει, με κλασικό εκπρόσωπό της τον κάθε άλλο παρά πολιτικά ορθό νέο πρόεδρο, ο οποίος μπορεί να λέει πολλά και ίσως ασυνάρτητα, πλην όμως παραμένει ο μόνος πρόεδρος των τελευταίων 100 και βάλε χρόνων που ΔΕΝ ξεκίνησε κανέναν πόλεμο πουθενά.
Ίσως για αυτό τον πολέμησε τόσο σκληρά το «σύστημα» (βλ. στρατιωτικοβιομηχανικό κατεστημένο) των ΗΠΑ. Διότι δεν μπορεί να τον ελέγξει εύκολα, καθώς γεννήθηκε δισεκατομμυριούχος, και άρα δεν πολιτεύεται τόσο για τις μίζες όσο για τα προσωπικά συμπλέγματα, το σύνδρομο ναρκισσιστικού μεγαλείου που τον χαρακτηρίζει, και την υστεροφημία του.
Ο προκάτοχός του, που πήρε και Νόμπελ Ειρήνης(!), μεταξύ άλλων προκάλεσε και την «αραβική άνοιξη», η οποία άλλαξε όλο το τοπίο στη Β. Αφρική και τη Μ. Ανατολή, και που λόγω των συνεπειών της φέρνει σιγά σιγά την Ευρώπη ξανά μανά μετά από δεκαετίες στην αγκαλιά ακροδεξιών, και ίσως και ναζιστικών κομμάτων, που πλέον φλερτάρουν στα σοβαρά με την εξουσία.
Όσο για την ΕΕ… χα χα χα. Πνέει τα λοίσθια, ανήμπορη να αντιταχτεί στις εξελίξεις, και ασχολούμενη ακόμη με την «πράσινη ανάπτυξη», την τεκνοθεσία των γκέι παράτυπων μεταναστών, και οσονούπω την ελεύθερη… κτηνοβασία.
Ο Τραμπ είναι καλώς ή κακώς το εγγύς μέλλον.
Και το μέλλον της Ευρώπης έρχεται και αυτό, φορώντας… άρβυλα.
Προσδεθείτε, θα τα δούμε και όλα αυτά πολύ πιο γρήγορα απ’ ό,τι ανέμενα ακόμη κι εγώ ο ποταπός.
Προς το παρόν ο Ντόναλντ, παρέα με τον Μασκ, ζουν το όνειρο, μοιάζουν άτρωτοι, και είναι έτοιμοι να αλλάξουν τα πάντα όλα.
Προς το καλύτερο; Δεν γνωρίζω, πάντως θα τα αλλάξουν όλα.
Και όπως θα ‘λεγαν οι Συριζαίοι το 2014, τα μισά απ’ όσα λέει αν κάνει, σωθήκαμε αδέρφια…
ΥΓ- «Δώσαμε τη διώρυγα του Παναμά στον Παναμά, και όχι στους Κινέζους», είπε ο Ντόναλντ.
Εμένα ξερή λογική μου ακούγεται αυτό… άρα προς τι οι αντιδράσεις και ο πανικός; Χμ;
