Ο 15χρονος Ρομά που βεβήλωνε, γελώντας, τον ανδριάντα του προεπαναστατικού ήρωα Αντώνη Κατσαντώνη, ο οποίος σκοτώθηκε το 1808, ύστερα από φρικτά βασανιστήρια από τους Τούρκους, συνελήφθη. Αυτό έγινε εφικτό επειδή ο ίδιος ανάρτησε βίντεο με το «κατόρθωμά» του σε ψηφιακό μέσο κοινωνικής δικτύωσης.
Οι υπόλοιποι βάνδαλοι, που δεν έχουν αφήσει άγαλμα, ανδριάντα, μνημείο και τοίχο απείραχτο, δεν συλλαμβάνονται και δεν τιμωρούνται. Οι καταστροφές ιδιωτικών και δημόσιων χώρων από αντικοινωνικά άτομα είναι ορατές σε όλη την επικράτεια. Εδώ και χρόνια, οι βάνδαλοι αφήνονται ασύδοτοι να επιβάλουν τη δικτατορία της ασχήμιας, η οποία καταπιέζει βουβά και αδυσώπητα τους πολίτες.
Αμέσως μόλις εξέλθει κάποιος από την οικία του θα δει όλους τους τοίχους και τους δημόσιους χώρους γεμάτους με γκράφιτι. Είναι σπάνιο φαινόμενο να μείνει εξωτερικός χώρος δίχως να έχει μιανθεί από αυτή τη σύγχρονη αισθητική λέπρα. Γκράφιτι μπορεί να δει κάποιος ακόμα και στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης!
Ουδείς πολιτικός, σε εθνικό ή τοπικό επίπεδο, έχει ασχοληθεί μέχρι σήμερα σοβαρά για να βοηθήσει την κοινωνία να απαλλαχθεί από την τυραννία της ασχήμιας, που υποβαθμίζει την καθημερινή ζωή των πολιτών. Άπαντες μιλούν για την ανάγκη πάταξης της εγκληματικότητας, αλλά αφήνουν τις ελληνικές πόλεις έρμαια όσων τις ασχημαίνουν.
Η πάταξη της εγκληματικότητας δεν ξεκινά από την κορυφή, αλλά από τη βάση. Η «μικρή» εγκληματικότητα είναι εκείνη που δίνει τον «τόνο» στα προβλήματα δημόσιας τάξης τα οποία αντιμετωπίζουν όλες οι χώρες του κόσμου. Όποτε μια χώρα έχει δώσει έμφαση στην αντιμετώπιση της μικρής εγκληματικότητας τότε βλέπει και το σκληρό έγκλημα να υποχωρεί.
Στην μικρή εγκληματικότητα περιλαμβάνονται, ασφαλώς, και οι βανδαλισμοί. Γι’ αυτό έχει μεγάλη σημασία για την Ελλάδα να προστατευτούν οι δημόσιοι χώροι από τους νεαρούς που βρίσκουν νόημα στη ζωή τους καταστρέφοντας ό,τι ωραίο υπάρχει.
Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι, ακόμα και αν το κράτος πράξει τα δέοντα, τίποτε καλό δεν θα είναι εφικτό αν οι νέοι παραμένουν ακαθοδήγητοι από τις οικογένειές τους και μεγαλώνουν έχοντας ως πρότυπα αξιοθρήνητες «περσόνες», που κυριαρχούν στον αχαρτογράφητο χώρο του διαδικτύου.
Δημοσιεύεται στη «δημοκρατία»
