Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη*
Η σημαντικότερη είδηση των ημερών είναι η αναβάθμιση της αμυντικής συνεργασίας των ΗΠΑ με την Κυπριακή Δημοκρατία με Προεδρική Απόφαση του απερχόμενου Προέδρου Τζο Μπάιντεν. Για τέτοια ζητήματα όμως, όπως και για υπερδιπλασιασμό των δυνάμεων των Αμερικανών Πεζοναυτών στο Κομπάνι, είναι σίγουρο πως υπάρχει συνεννόηση και συγκατάθεση του νέου Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ. Η Κύπρος εντάχθηκε στο γνωστό FMS, ήτοι το πρόγραμμα Διεθνών Πωλήσεων Στρατιωτικού Υλικού, στο EDA, Πρόγραμμα Παροχής Πλεονάζοντος Υλικού και στο Πρόγραμμα Ασφαλείας του Τίτλου 10.
Έτσι η Κύπρος μπορεί να αγοράσει σύγχρονα αμερικανικά όπλα, μπορεί να λάβει δωρεάν ή με ελάχιστο αντάλλαγμα πλεονάζον στρατιωτικό υλικό των Αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων και να μπει σε προγράμματα εκπαίδευσης και εξοπλισμού των δυνάμεων ασφαλείας της. Όλα αυτά, παρότι τύποις ακόμη ισχύει το εμπάργκο αμερικανικών όπλων προς την Κυπριακή Δημοκρατία, το οποίο για να αρθεί πρέπει να γίνει με, κατόπιν ψηφοφορίας, απόφαση του Κογκρέσου. Ο εξαίρετος Μιχάλης Ιγνατίου, που παρακολουθεί στενά τα ζητήματα αυτά, έγραψε αναλυτικά για την είδηση και θα είναι χρήσιμο να αναζητήσετε τα άρθρα του.
Η Ελλάδα διαχρονικά έχει ωφεληθεί από τα προγράμματα αυτά, όμως η σπουδαιότητα της είδησης δεν είναι η υλική διάσταση, η πρόσβαση της Κύπρου στην Αμερικανική Πολεμική Βιομηχανία. Το κυριότερο είναι πως τελειώνει μια κακή εποχή, που ξεκίνησε το 1964 με την απόρριψη του Σχεδίου Άτσεσον από τον μοιραίο Μακάριο, με τη συνέργεια του Ανδρέα Παπανδρέου, παρά τη φιλότιμη και γενναία προσπάθεια του Γεωργίου Παπανδρέου. Οι Αμερικανοί, βλέποντας και την κλιμάκωση των τριτοκοσμικών πολιτικών του Μακαρίου, αποφάσισαν τότε να αλλάξουν άλογο και έτσι, ενώ μας προσέφεραν στη δραματική επίσκεψη του Γέρου στις ΗΠΑ συνδρομή για την Ένωση, κατέληξαν υποστηρικτές της τουρκικής επιθετικότητας και φτάσαμε στο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974 και σε λίγες ημέρες στην εισβολή του Αττίλα. Μην έχετε αμφιβολία, η υποκίνηση του Ιωαννίδη στο πραξικόπημα κατά του Μακαρίου από τον Γκας Αβράκωτο και τα αφεντικά του ήταν μια μεθοδευμένη προσπάθεια να δοθεί η αφορμή στον τουρκικό επεκτατισμό. Ο δε αντιαμερικανισμός που καλλιεργούσε δεκαετίες η πειθήνια στο Σοβιετικό Μπλοκ ελληνόφωνη αριστερά έβλαψε θανάσιμα το Έθνος, και μετά το 1974 χτύπησε για χρόνια ταβάνι, εξακολουθώντας να το βλάπτει, αφού προσεχώρησε σε αυτόν και τμήμα της Δεξιάς. Κανείς δεν είχε την ψυχραιμία να πιάσει το νήμα από την αρχή, τουλάχιστον από τα εγκληματικά λάθη του 1964, να ξαναδιαβάσει τον Θουκυδίδη, να μελετήσει τον Ελευθέριο Βενιζέλο και να αντιληφθεί πως φτάσαμε στην απομόνωση και την ήττα και να εργαστεί για τη μόνη πολιτική εξυπηρέτησης των εθνικών συμφερόντων, την αναζήτηση ταύτισης με τα συμφέροντα της μεγαλύτερης δύναμης της θάλασσας, πλέον των ΗΠΑ. Η σύγκρουση της Ελλάδας με τα αμερικανικά συμφέροντα υπηρετούσε μόνον τα συμφέροντα της Σοβιετικής Ένωσης και των δορυφόρων της, ήταν αυτοκτονική, ανιστόρητη και μας κόστισε το 38% του εδάφους της Κύπρου, προσωρινά.
Σήμερα οι άνεμοι της Ιστορίας άλλαξαν, η ευκαιρία του Ελληνισμού γίνεται ακόμη μεγαλύτερη και θα είναι έγκλημα να μην επιδιώξουμε ενότητα στο εσωτερικό, απομονώνοντας τους μηδενιστές και υποστηρικτές των εχθρών της Δύσης, καλλιεργώντας παράλληλα στενότερους δεσμούς με τις ΗΠΑ, το Ισραήλ και παράλληλα με την Αίγυπτο, διαφυλάσσοντας φυσικά και βαθαίνοντας και τη σπουδαία Αμυντική Συμφωνία με τη Γαλλία, που είναι επίσης ισχυρή μεσογειακή, και όχι μόνο, δύναμη. Η εξέλιξη αυτή για την Κύπρο, για την οποία είναι αξιέπαινος ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης, έρχεται να προστεθεί σε σειρά γεγονότων που καθιστούν τα δύο Ελληνικά Κράτη, των οποίων η τύχη είναι μία, ενιαία και αδιαίρετη, ακόμη πιο πολύτιμα για την ασφάλεια των Αμερικανικών, Γαλλικών και -μετ’ επιτάσεως- Ισραηλινών συμφερόντων. Είμαστε δύο οάσεις σταθερότητας, ασφάλειας, τήρησης των συμφωνηθέντων και η σημαντικότερη δίοδος του Ισραήλ στην Ευρώπη, με αρκετή ισχύ για την υπεράσπιση των κοινών συμφερόντων μας με τους συμμάχους, χτίζοντας μια ισχυρή Πολεμική Αεροπορία και εύχομαι ο Νίκος Δένδιας να αφοσιωθεί στη δημιουργία ενός ακόμη μεγαλύτερου Πολεμικού Ναυτικού και να πάνε στον κουβά σκέψεις περί του αντιθέτου. Τεράστιας σημασίας η ποιότητα αλλά χρειαζόμαστε και μάζα, όπως διδάσκουν η σύγκρουση στην Ουκρανία και ο αγώνας που δίνει το Ισραήλ κατά των τζιχαντιστών ενεργούμενων της Άγκυρας.
Οι επανειλημμένες δηλώσεις Αμερικανών και Ισραηλινών Αξιωματούχων για την υπεράσπιση των Κούρδων, κατά της Τουρκίας, με τελευταίες του Ρούμπιο, δείχνουν πως η Τουρκία οδηγείται σε σύγκρουση με τους δύο βασικότερους ως πριν από λίγα χρόνια συμμάχους της! Είναι σε αποδρομή από το δυτικό στρατόπεδο. Με τον τυχοδιωκτισμό του ο Ερντογάν, με βασικό όργανό του τον διαβόητο Φιντάν, νομίζει πως πλέον έχει την αυτονομία να αμφισβητήσει την ισχύ των ΗΠΑ και του Ισραήλ, το δε τελευταίο που, θυμίζω, είναι πυρηνική δύναμη, το βλέπει σαν πρώην οθωμανική επαρχία. Οι Τούρκοι αγοράζουν το στάρι για τα κόλλυβά τους. Η πολυεθνική χώρα τους, με μια ισλαμοφασιστική φανατική ελίτ, με τον μεγαλύτερο αντισημιτισμό της υφηλίου να εμφορεί τις μάζες, δεν αντέχει μια, έστω περιορισμένης έκτασης, ήττα. Αν την υποστεί, θα καταρρεύσει.
Είναι η στιγμή η Ελλάδα να μπει ακόμη πιο δυνατά αλλά και διεκδικητικά στις συμμαχίες της. Οι συνεκπαιδεύσεις της Εθνικής Φρουράς με τις Αμερικανικές Ένοπλες Δυνάμεις και μονάδες των Ισραηλινών Ενόπλων Δυνάμεων, που ακολούθησαν την προσέγγιση με την Ελλάδα, που άρχισε πριν από χρόνια με τον «Περήφανο Σπαρτιάτη», κοινή άσκηση της Π.Α. με την ΙΑF, επικυρώνουν μια συνεργασία που δημιουργεί σκέψεις, τις οποίες πρέπει να καλλιεργήσουμε, στα κέντρα εξουσίας των ΗΠΑ και στο Τελ Αβίβ, πως μια ενιαία Ελληνική Κύπρος, με αποβολή των δυνάμεων κατοχής, θα είναι ακόμη καλύτερη για τα Αμερικανικά, Ισραηλινά και αυτονοήτως και τα Ελληνικά συμφέροντα. Δείτε τον χάρτη, όπως τον βλέπουν και οι Αμερικανοί και οι Ισραηλινοί. Είμαστε ζωτικά αναγκαίοι για τα συμφέροντά τους, ας ικανοποιήσουμε και τα δικά μας, πείθοντας πως ταυτίζονται. Η Ιστορία και τα παιδιά μας δεν θα μας συγχωρέσουν…
*Δικηγόρος, Πρόεδρος της Νέας Δεξιάς
