Ημίσεια κλίση δεξιά

Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη*

Την άποψή μου για τον Τασούλα την ξέρετε, την έγραψα εδώ, στο απάτητο λημέρι μου στη «Δημοκρατία». «Λόρδος από στάνη» και δεν αλλάζει.

Σηματοδοτεί όμως κάτι και θα το κάνω ψιλά κατωτέρω, αφού τηρήσουμε άπαντες, σε στάση προσοχής, ενός λεπτού σιγή για τις φιλοδοξίες του «απολύτως», του Ευάγγελου Βενιζέλου, ο οποίος θα μπορέσει πλέον να αφοσιωθεί στη συγγραφή του δωδεκάτομου έργου του «Εγώ, το μεγαλείο μου και ο εαυτός μου», με πρόλογο του ιδίου.

Οι τρεις πρώτοι τόμοι είναι αφιερωμένοι στην αξία του λακωνίζειν και της σιωπής. Φευ, δεν θα προσθέσει άλλες δέλτους στην Ιστορία με την προσφορά του στο Έθνος. Θα μείνουν μόνο «οι στρατιωτικοί είσαστε αυτιστικοί», η φαεινή ιδέα του χαρατσιού στους λογαριασμούς του ρεύματος, ατελείωτη φλυαρία με το φρύδι σηκωμένο, κάτι τσαμπουκάδες σε πάνελ και ένας χυμένος καφές που χοροπήδαγε στο τραπέζι. Φινίτο λα μούζικα.

Ο Τασούλας είναι ταμάμ, που λένε οι άσπονδοι φίλοι μας εξ Ανατολών. Ό,τι πρέπει για την περίσταση. Θεσμικός, παραταξιακός, υπάκουος, ψήφισε τον γκεονόμο αλλά το κουστούμι στην ούγια γράφει Αβέρωφ και είναι πιο παραδοσιακός νεοδημοκράτης και από τον καφετζή της Ρηγίλλης. Δεξιός, αυτός που ζητούσαν οι βουλευτές.

Άλλη μια υποψηφιότητα της Σακελλαροπούλου, που ήταν πολύ γκουρμέ φιλελέφτ ή άλλου πασοκοαριστερού, μέχρι Δαμανάκη ακούστηκε, με εξαίρεση τον πολύ αξιόλογο Αλέκο Παπαδόπουλο, τον πιο αδικημένο στο Άγος Οτσαλάν, θα δημιουργούσε αντίδραση, τουτέστιν διαρροή ψήφων.

Ο Κυριάκος, έχω καταλάβει, δεν του αρέσει να κάνει κάτι επειδή του το είπαν, ούτε να το κάνει με βιασύνη. Όπως έλεγε ο πατέρας μου «η δουλειά θέλει ρέγουλα» και είναι σωστό. Σιγά σιγά με τον δικό του τρόπο έδωσε ένα παράγγελμα που δεν υπάρχει στη στρατιωτική γλώσσα, το «ημίσεια κλίση δεξιά βραδέως». Δεν υπάρχει βραδέως, κανονικά γίνεται στο πιτς φιτίλι, κοφτά, ζωηρά και γρήγορα.

Ο Κυριάκος το θέλει σιγά σιγά, έπειτα από σύσκεψη, τίποτα να μη δείχνει πανικό, πως σύρεται από τα γεγονότα. Θα έλεγα πως είναι ένα σοφό στιλ, όταν συμβαδίζει με τις ανάγκες των καιρών.

Αυτή η ημίσεια κλίση δεξιά αποφασίστηκε μετά το στραπάτσο των Ευρωεκλογών και τη διαπίστωση της αποτυχίας της ομάδας που υποστήριξε τις woke παπάτζες, που κατασπάραξαν τότε το 1/3 της εκλογικής δύναμης.

Η παραίτηση Πατέλη ήταν, νομίζω, μια προαποφασισμένη απομάκρυνση, εάν δείτε και τον οργανωτή του πάρτι, τον Σκέρτσο, να πάρει πόδι, για να περνάει πιο πολύ χρόνο με τα ανίψια του, τότε θα σιγουρευτούμε πως έχω δίκιο. Διότι όταν βλέπεις τον Τριντό να παίρνει πόδι, δεν είναι καλό να προσπαθείς να γίνεις Τριντό.

Τώρα με τον «πορτοκαλί» στον Λευκό Οίκο έχουν αλλάξει τα κόζα, ήδη πριν ορκιστεί έφερε τούμπα κι ανάσκελα τη Γερμανία, η Γαλλία κλυδωνίζεται και ο Καναδάς πάει για σκάντζα βάρδια. Είναι καλό για τη χώρα, καλό και για τον ίδιο τον Πρωθυπουργό και τη Ν.Δ. να καβαλήσουμε το κύμα και όχι να μας πάρει παραμάζωμα στα βράχια.

Είμαστε από τους ελάχιστους που ξοδεύουμε παραπάνω από όσα απαιτεί ο Τραμπ από τους συμμάχους του στο ΝΑΤΟ για όπλα, είμαστε σύμμαχοι με το Ισραήλ, ο πιο σταθερός κι αξιόπιστος σύμμαχος των ΗΠΑ στην περιοχή και να το προτάξουμε, να δώσουμε και ιδέες για το πώς τα κοινά μας συμφέροντα θα ικανοποιηθούν και γιατί πρέπει να ξεπατώσουν τους Μεμέτηδες, που φέρονται μπαμπέσικα και στους Αμερικανούς και στους Εβραίους και σε εμάς.

Το Κουρδικό Κράτος πρέπει να φέρει στη γένεσή του και τη δική μας υπογραφή. Κάτι δραματικές ατάκες και ειρωνείες για «τραμπισμό» κ.λπ. θα τις ξεχάσουν οι μεγάλοι φίλοι μας και σύμμαχοι. Στην εξωτερική πολιτική δεν χωρούν συναισθηματισμοί.

Όλη η woke παράνοια θα πάει κουβά, ο Ληρόυ δεν θα μπορεί να αγωνίζεται σε γυναικεία σπορτ και να χρησιμοποιεί τα γυναικεία αποδυτήρια, οι δε τουαλέτες του Ζάκερμπεργκ δεν θα διαθέτουν πλέον ταμπόν και δεν θα διαβάζουν τρανς παραμύθια σε νηπιαγωγεία.

Οπότε, ας μη μείνουμε εμείς οπισθοφυλακή της πολιτισμικής αριστεράς και του παράφρονος ολοκληρωτισμού της, που μας ταλαιπώρησε τα τελευταία χρόνια, με κάτι εγχώρια βλήματα να κάνουν σαν αφιονισμένα χάπατα. Πέρασε η μόδα, καπούτ.

Διότι το είχαμε πει, ό,τι πάει κόντρα στη φύση και την κοινή λογική δεν έχει μακροζωία, δεν πιάνει ρίζα. Ό,τι ανήκει στο Ψυχιατρείο, αργά ή γρήγορα, επιστροφή εκεί. Ημίσεια κλίση δεξιά, λοιπόν, αλλά πρέπει να αποτυπωθεί και στις πολιτικές, στην πράξη, μέσα στην κοινωνία.

Η αριστερά είναι ένα πολυτεμαχισμένο ψοφίμι. Ευκαιρία να ξεμπερδεύουμε με όλη τη δυσώδη κληρονομιά της, να λύσουμε αυτή τη σκουριασμένη σιδερένια μπάλα από το πόδι της κοινωνίας και να την πετάξουμε στα σκουπίδια, μαζί με τη woke κουλτούρα, τον κρατισμό, τον ανθελληνισμό, το μίσος στους πυλώνες του Έθνους, στην τάξη και την ευνομία, την κανονικοποίηση του ενδοτισμού και να ξαναγίνουμε έφηβο ρωμαλέο Έθνος, με σύγχρονους θεσμούς και οικονομία, σύγχρονη τεχνολογία και να διεκδικούμε και να υπερασπιζόμαστε ό,τι μας ανήκει, από τη Χειμάρρα ως την Καρπασία, από τα απώτατα όρια της ΑΟΖ μας νότια της Κρήτης ως τη Θράκη.

Διότι δεξιά σημαίνει πρωτίστως εθνικά…

*Δικηγόρος, Πρόεδρος της Νέας Δεξιάς