Ο Κυριάκος αντιαμερικανός;

Του Απόστολου Διαμαντή

«Παγκόσμιοι οικονομικοί παράγοντες διεκδικούν τον ρόλο διαμορφωτή της κοινής γνώμης σε πολλές χώρες. Ένα φαινόμενο το οποίο και με τη συνδρομή της ακόρεστης κατανάλωσης fake news πολιορκεί θα έλεγα τον δυτικό πολιτισμό του ορθού λόγου και της δημοκρατίας». Θα μπορούσε να ήταν φράση ενός αρχηγού της ΕΔΑ, αλλά είναι λόγια του πρωθυπουργού στο Υπουργικό Συμβούλιο.

Αντιλαμβανόμενος ο Κυριάκος πως ο Τραμπ μάλλον δεν τον συμπαθεί, αποφάσισε να τα βάλει με τον Μασκ και να κατηγορήσει ευθέως τους Αμερικανούς πως στρέφονται εναντίον της δημοκρατίας! Αυτό όμως λέγεται επιπόλαιη κίνηση πανικού. Λίγο πριν το τέλος.

Αλλά ας πάρουμε λίγο στα σοβαρά αυτά τα λόγια του πρωθυπουργού. Τί σχέση έχει ο Κυριάκος με «τον δυτικό πολιτισμό του ορθού λόγου»; Ποιος του έβαλε στο στόμα τέτοιες κουβέντες; Οι a priori έννοιες του Καντ, που βρίσκονται στη βάση του ορθολογισμού, εδράζονται πάνω στον εσωτερικό ηθικό νόμο και στην κριτική σκέψη. Έχει καμιά σχέση ο Κυριάκος μ΄ αυτά; Όχι, και κανένας εξάλλου ευρωπαίος ηγέτης δεν έχει σχέση με τον «εσωτερικό ηθικό νόμο» του Καντ, ούτε με την κριτική σκέψη.

Εάν ο Κυριάκος είχε υπακούσει σ’ αυτόν τον ηθικό νόμο, θα είχε συλλάβει ήδη τους υπευθύνους του εγκλήματος των Τεμπών, τους υπευθύνους που έπνιξαν 700 άτομα στην Πύλο και τους υπευθύνους των μαζικών υποκλοπών, θα προστάτευε τους φτωχούς ανθρώπους από τα αρπακτικά των funds και δεν θα έκανε επαίνους στον «Αρχιερέα της διαπλοκής», που έριξε την Ελλάδα μέσα στα σκάνδαλα.

Αλλά ο ορθός λόγος έχει ως προϋπόθεση την κριτική. «Τόλμα να κρίνεις», ήταν το μότο του Καντ και του Διαφωτισμού. Ο Κυριάκος όμως -και μαζί του η ευρωπαϊκή γραφειοκρατία- απαγορεύουν κάθε κριτική που δεν τους αρέσει και τη χαρακτηρίζουν fake news, σύροντας τους διαφωνούντες στα δικαστήρια. Έχουν δε εγκαταστήσει λογοκριτές στις πλατφόρμες, όπως στη χούντα ή ακόμα χειρότερα, όπως στη ναζιστική περίοδο, οι οποίοι διαγράφουν όποιες αναρτήσεις ασκούν κριτική. Οπότε ο Κυριάκος και οι συνάδελφοί  του στην Κομισιόν να αφήσουν κατά μέρος τον ορθό λόγο. Δεν έχουν καμία σχέση μαζί του. Το μόνο που τους απασχολεί είναι η επιβολή της εξουσίας τους πάνω στους ανυπεράσπιστους υπηκόους τους.

Πάμε τώρα στο πολιτικό σκέλος: τι σημαίνει η αντιαμερικανική κορώνα του Κυριάκου πως «παγκόσμιοι οικονομικοί παράγοντες διεκδικούν το ρόλο διαμορφωτή της κοινής γνώμης»; Μόνον οι παγκόσμιοι τον διεκδικούν αυτόν τον ρόλο; Οι Ευρωπαίοι όχι; Ούτε οι εγχώριοι; Μόνον ο Ίλον Μασκ; Πώς ξαφνικά θυμήθηκε ο Κυριάκος να τα βάλει με τους παγκόσμιους οικονομικούς παράγοντες; Μέχρι τώρα δεν τους είχε ανταμώσει κάπου; Δεν είχε αντιληφθεί τις επιδιώξεις τους; Και καλά, δεν τους είχε αντιληφθεί τους παγκόσμιους. Τους δικούς μας; Ούτε αυτούς τους είχε αντιληφθεί; Είναι ορθολογιστές οι δικοί μας οικονομικοί παράγοντες και μόνον οι αλλοδαποί στράφηκαν στον ανορθολογισμό; Κάτι δεν κολλάει καλά στο σημείο αυτό.

Γιατί λοιπόν αιφνιδίως ο Κυριάκος έκανε αυτήν τη σαφώς αντιαμερικανική στροφή; Φοβάμαι, πως για άλλη μια φορά κινείται στη λάθος πλευρά της ιστορίας, που θάλεγε και ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Αρχικά μας έστειλε στον πόλεμο της Ουκρανίας και κήρυξε τον πόλεμο στη Ρωσία, έναν πόλεμο που τον έχασε φυσικά. Δεν του είπε κανένας ειδικός, πως η Ουκρανία δεν μπορεί να νικήσει τη Ρωσία, λόγω του δυσμενούς γι’ αυτήν συσχετισμού δυνάμεων και λόγω του ότι το Ντονμπάς κατοικείται από Ρώσους; Τέλος πάντων, έχασε τον πόλεμο, όπως και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι πρωθυπουργοί, που ενήργησαν ως υπάλληλοι του Μπάϊντεν και οδήγησαν τις χώρες τους στο χείλος της πτώχευσης. Και τώρα θα πρέπει να απολογηθούν στους υπηκόους τους.

Και αφού στην περίπτωση της Ουκρανίας πήγε με τη λάθος πλευρά της ιστορίας ο Κυριάκος -όπως και σύσσωμη η ευρωπαϊκή ελίτ- τώρα, μέσα στον πανικό του, προκειμένου να διασώσει τη διακυβέρνηση του 25%, στρέφεται εναντίον των οικονομικών παραγόντων των ΗΠΑ, μήπως και τον στηρίξουν οι Ευρωπαίοι, που κι αυτοί όμως έχουν ήδη πανικοβληθεί από τον Τραμπ και τρέχουν και οι ίδιοι να διασωθούν. Διότι στις περιπτώσεις αυτές ισχύει η φράση του Ζαν Λυκ Γκοντάρ: sauve qui peut.

Πάλι λοιπόν βρίσκεται στη λάθος πλευρά της ιστορίας o πρωθυπουργός. Το εθνικό συμφέρον της Ελλάδας δεν είναι προφανώς να ανοίξει μέτωπο στα καλά καθούμενα με τον Μασκ και τον Τραμπ. Διότι ενώ αυτοί θα παραμείνουν στη θέση τους για πολλά χρόνια, ταυτόχρονα οι Μακρόν, Στάρμερ, Σολτς και Φον ντερ Λάιεν πολύ δύσκολα τον βγάζουν τον χειμώνα.

Η Ελλάδα δεν έχει κανένα περιθώριο να τα βάζει με τους Αμερικανούς επιχειρηματίες. Ούτε με τον πλανητάρχη. Ας κοιτάξει καλύτερα τα δικά της εθνικά συμφέροντα.

Και επειδή ο Κυριάκος δεν δείχνει να έχει αντιληφθεί τον κίνδυνο, είναι προφανές πως ήρθε η ώρα ενός άλλου πρωθυπουργού, που θα ενεργεί πιο ρεαλιστικά και δεν θα ανοίγει μέτωπα με τον νέο πρόεδρο των ΗΠΑ, κυριολεκτικά στην τούρλα του Σαββάτου.