Ο Σημίτης μέσα τους

Του Απόστολου Διαμαντή

Η απίστευτη και κάπως αστεία έκρηξη θλίψης που κατέκλυσε αιφνιδίως τα μητσοτακικά ΜΜΕ στο άκουσμα του θανάτου του Σημίτη, θυμίζει οπωσδήποτε τριτοκοσμικά καθεστώτα. Δημοσιογράφοι που άλλοτε τον έβριζαν τώρα τον αποθεώνουν, σε ένα κρεσέντο πολιτικών υποκλίσεων: «Οραματιστής», «Τρικούπης», «πραγματιστής», «μεγάλος» και άλλα φαιδρά, θα ταίριαζαν μάλλον στον θάνατο του Μάο Τσε Τουγκ, παρά σε έναν πρωθυπουργό, ο οποίος βαρύνεται με απώλεια εθνικής κυριαρχίας και έφυγε από το ΠΑΣΟΚ λοιδορούμενος, κρυφά μέσα στη νύχτα.

Την πιο κραυγαλέα θλίψη εξέφρασαν φυσικά Τα Νέα. Εκεί ο Σημίτης «κατέκτησε το μυαλό μας», έγινε «μέγιστος ηγέτης ήθους» και «κανονικός άνθρωπος» (!) και εν συνεχεία «άφησε το αποτύπωμά του σε κάθε γωνιά της χώρας». «Ορφανέψαμε», κραύγασαν γοερά εν τέλει Τα Νέα. Μόνο «Μεγάλο Τιμονιέρη» δεν τον είπαν, αλλά ελπίζω στο επόμενο φύλλο της εφημερίδας κάποιος τεθλιμμένος εκσυγχρονιστής να το σκεφτεί κι αυτό.

Γιατί όχι; Μήπως δεν ήταν τιμονιέρης ο εκλιπών; Πρώτα-πρώτα σχεδίασε με επιτυχία την παγίδευση των αφελών μικρομεσαίων στο Χρηματιστήριο και μετέφερε τις οικονομίες τους στους αετονύχηδες των τραπεζών. Κατέστρεψε, πρώτος αυτός, τη μεσαία τάξη.

Εν συνεχεία τσάκισε τους αγρότες με φόρους και ήταν αυτός ο οποίος τους έβγαλε στις εθνικές οδούς με τα τρακτέρ τους. Η αγροτιά, την οποία σήμερα αποτελειώνει ο Κυριάκος, δέχθηκε το πρώτο ισχυρό χτύπημα από αυτόν τον «κανονικό άνθρωπο». Ο Σημίτης άνοιξε έτσι το δρόμο για να μετατραπούν οι Έλληνες από παραγωγοί σε σερβιτόροι.

Αλλά δεν περιορίστηκε ο «οραματιστής» στην καταστροφή της μεσαίας τάξης και των αγροτών. Προχώρησε και σε παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας στην Τουρκία, ευχαριστώντας μάλιστα και την κυβέρνηση των ΗΠΑ, μέσα στη Βουλή, υπό τα άγρια γιουχαΐσματα των τότε βουλευτών της ΝΔ. Αλλά ούτε και αυτό τον ικανοποίησε τον «μεγάλο ηγέτη». Φρόντισε, με τη συμφωνία της Μαδρίτης, να διασφαλίσει και συνολικότερα τα τουρκικά συμφέροντα στο Αιγαίο, αναγνωρίζοντας τουρκική κυριαρχία επί ελληνικών υδάτων και παραδίδοντας στην Τουρκία τον Οτσαλάν, μετατρέποντας έτσι την Ελλάδα σε επαρχιώτη χωροφύλακα της Άγκυρας .

Ο «πραγματιστής» αυτός έχει όμως στο ενεργητικό του και τη μεγαλύτερη έκρηξη οικονομικών σκανδάλων που γνώρισε ποτέ η Ελλάδα. Κορυφαίοι υπουργοί του και στελέχη του ΠΑΣΟΚ οδηγήθηκαν επί εποχής Τσουκάτου και Άκη στις φυλακές και στα δικαστήρια, με βαρύτατες κατηγορίες δωροληψίας, απαξιώνοντας τελείως την πολιτική τάξη συνολικά. Επί εποχής του «πραγματιστή» ο ελληνικός λαός διέκοψε οριστικά τη σχέση του με την πολιτική και έπαψε πλέον να πιστεύει σε οτιδήποτε. «Αρχιερέα της διαπλοκής», τον αποκάλεσε τότε ο Κώστας Καραμανλής.

Τα μεγάλα τεχνικά έργα που σχεδίασε και εκτέλεσε δεν ήταν απλώς τεχνικά έργα, ήταν ταυτόχρονα και ένας χορός εκατομμυρίων, ο οποίος, φυσικά, αφού φούσκωσε τις τσέπες των κατασκευαστών και των επιτήδειων που τώρα πενθούν, εν συνεχεία οδήγησε και την Ελλάδα στην πτώχευση του 2010, την οποία εκτέλεσε με επιτυχία ο διάδοχός του, ο Γιώργος Παπανδρέου. Η Ελλάδα χρωστάει τη χρεωκοπία της και την καταστροφή του λαού της σ΄αυτόν τον πράγματι εμπνευσμένο «μέγιστο ηγέτη ήθους».

Ο «κανονικός άνθρωπος», πράγματι «άφησε το αποτύπωμά του σε κάθε γωνιά της χώρας». Εάν δούμε σήμερα με πόση θλίψη η ομάδα Μητσοτάκη και οι χειροκροτητές της αποχαιρετούν τον Σημίτη και εάν συνυπολογίσουμε και τα έργα της ομάδας αυτής -μαζικοί πλειστηριασμοί και μαζικά λουκέτα, ερήμωση της υπαίθρου, συνταξιούχοι χωρίς σύνταξη από τις 15 του μηνός, νεολαία ντελιβεράδων και μεταναστών και μισθωτοί χωρίς συμβάσεις εργασίας, μαζί με υπουργούς που κάνουν βαθιές υποκλίσεις στον Ερντογάν- τότε μπορούμε να αντιληφθούμε την πράγματι μεγάλη παρακαταθήκη του σημιτισμού και να κατανοήσουμε και το βαθύ πένθος της: τέτοιο έργο που παρέδωσε και τέτοιο αποτύπωμα που άφησε, θα χρειαστεί πολύς χρόνος για να σβηστεί.

Αν σβηστεί και ποτέ δηλαδή, διότι η χώρα δύσκολα θα ξαναβρεί τον δρόμο της και ο λαός πολύ δύσκολα θα καταφέρει να συνέλθει και να σηκώσει ξανά το ανάστημά του, μετά από τη λαίλαπα αυτή της εποχής Σημίτη, Γιώργου και Κυριάκου.

Η κυβέρνηση του 25%, μαζί με τις ανυπόληπτες πλέον εφημερίδες της, κλαίνε σήμερα για τον θάνατο του Σημίτη, αλλά ούτε ένα δάκρυ δεν χύνουν για τα εκατομμύρια των Ελλήνων που στέκονται πάμφτωχοι και εμβρόντητοι, παρακολουθώντας αυτήν τη μαζική υστερία, κλειδωμένοι μέσα στα σπίτια τους, περιμένοντας ίσως κάποιο θαύμα.