… Στη Happyland του Κυριάκου

Της Μαρίας Δεναξά

Δεν ξέρω αν ο πρωθυπουργός μας θέλει και τα λέει ή του ξεφεύγουν για να προκαλέσει αίσθηση και να πάμε παρακάτω στην εθνική μιζέρια, φτώχεια και απόγνωση που οι πολιτικές οι οποίες εφαρμόζει, όπως και οι προκάτοχοι του, έχουν καταδικάσει στην ανέχεια την πλειονότητα των Ελλήνων.

Στο επόμενο επεισόδιο του σίριαλ της πρωθυπουργίας του αναζητά, λέει, «τα κατάλληλα οικονομικά κίνητρα» ώστε «να επιστρέψουν οι νέοι στα χωριά», κάτι που θα τους επιτρέψει «να κάνουν… αποταμίευση», την ώρα που στα κρατικά ταμεία υπάρχουν πλεονάσματα 12 δισεκατομμυρίων ευρώ, σύμφωνα με τα συνολικά έσοδα του Κρατικού Προϋπολογισμού, αποτέλεσμα της υπερφορολόγησης!

Αυτή και μόνο η είδηση ακυρώνει τα λεγόμενα του Κυριάκου Μητσοτάκη και τις υποτιθέμενες καλές προθέσεις του, αλλά ας πάμε παρακάτω.

Ο πρωθυπουργός μίλησε για την ενίσχυση του πρωτογενούς τομέα, αλλά και του τουρισμού μικρής κλίμακας. Για μια ουτοπία δηλαδή, την ώρα που σε ό,τι αφορά τον πρωτογενή τομέα δεν υπάρχει μακροπρόθεσμος σχεδιασμός, η λήψη επιδοτήσεων γίνεται με το σταγονόμετρο, ενώ άδειες και άλλες παροχές απαιτούν χρονοβόρες, κοστοβόρες και δύσκολες διαδικασίες, σε συνδυασμό με την αποδεδειγμένη αναποτελεσματική διαχείριση δημόσιων πόρων, τους υψηλούς φόρους που απειλούν τη βιωσιμότητα οποιουδήποτε σχεδίου, την περιορισμένη πρόσβαση σε χρηματοδότηση με ευνοϊκούς όρους και τον παραλογισμό των οδηγιών των Βρυξελλών τις οποίες ο ίδιος εκτελεί ευλαβικά και κατά γράμμα κι έχουν σχεδόν αποτελειώσει την ελληνική γεωργία, την κτηνοτροφία και την αλιεία!

Όσο για τον τουρισμό μικρής κλίμακας, όταν τα καύσιμα των πρατηρίων σου είναι από τα ακριβότερα της Ευρώπης, όταν στις μικρομεσαίες τουριστικές επιχειρήσεις που τις έχεις γδάρει με έμμεσους και άμεσους φόρους και τώρα με αφορμή την κλιματική φάρσα εφευρίσκεις -μεταξύ άλλων- «τέλη ανθεκτικότητας στην κλιματική κρίση», εισφορές που αδιαμφισβήτητα θα μετακυλιστούν στους τουρίστες, και με τη φόρα που έχει πάρει η ακρίβεια, για την οποία ο αρχηγός του κράτους κάνει τα στραβά μάτια, μην τον είδατε τον… Παναγή!

Όπως παραδέχεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης, για να γυρίσει ένας νέος στο χωριό ή στον τόπο καταγωγής του θα πρέπει να υπάρχει μια καλή επαγγελματική προοπτική και εκτιμά πως με κάποιο πρόσθετο οικονομικό κίνητρο-δόλωμα, αυτό θα τους πείσει να επιστρέψουν σε περιοχές όπως είναι ο Έβρος, μια πανέμορφη περιοχή της χώρας μας η οποία όμως παρουσιάζει πολλές παθογένειες.

Πρόσφατα έτυχε να επισκεφτώ το χωριό Ασημένιο στον Έβρο, στα ελληνοτουρκικά σύνορα. Ένα χωριό 250 ψυχών, ηλικιωμένων στην πλειονότητά τους, που φυλάνε Θερμοπύλες και από όπου όσοι φεύγουν δεν ξαναγυρίζουν πίσω για να κοιτάνε τον ουρανό! Κακή κατάσταση των δρόμων, ανεπαρκείς συγκοινωνίες που δυσκολεύουν τη μετακίνηση και τη σύνδεση με την υπόλοιπη χώρα, περιορισμένη πρόσβαση σε υγειονομικές και εκπαιδευτικές υπηρεσίες, έλλειψη ασφάλειας από την εγγύτητα στα σύνορα και την παράνομη μετανάστευση ή το λαθρεμπόριο, περιορισμένη κρατική στήριξη, πολιτιστική και ψυχολογική απομόνωση κυρίως για έναν νέο που δεν είναι μαθημένος, δυστυχώς δεν αποτελούν ένα ειδυλλιακό περιβάλλον για την αλλαγή τρόπου ζωής.

Σχετικά με το επιχείρημα του πρωθυπουργού ότι η ζωή στο χωριό είναι πολύ φθηνότερη, αποδεικνύει πως δεν έχει καμία επαφή με την πραγματικότητα. Όπως και στα νησιά μας, πολλά προϊόντα στην επαρχία είναι πολύ λιγότερα -δεν υπάρχει πληθώρα- λόγω του περιορισμένου πληθυσμού και συχνά είναι πιο ακριβά εξαιτίας του μεταφορικού κόστους. Επίσης σε πολλές επαρχιακές πόλεις και χωριά το κόστος της θέρμανσης είναι τσουχτερό, ενώ τα ενοίκια τελευταία άρχισαν να… ζαλίζουν, καθώς ορισμένοι ιδιοκτήτες επιχειρούν να βγάλουν τα σπασμένα της ακρίβειας με αυξήσεις στα μισθώματα.

Οι μόνοι νέοι που επιστρέφουν στα χωριά της επαρχίας είναι εκείνοι που είτε συνειδητοποιημένα επιθυμούν να επιστρέψουν στις ρίζες τους είτε θέλουν να κάνουν μια νέα αρχή, έχοντας επίγνωση των προαναφερόμενων δυσκολιών, χωρίς να λογαριάζουν τα πρωθυπουργικά ανέκδοτα, ή όσοι απέτυχαν στα αστικά κέντρα κι έχουν κληρονομήσει ένα κεραμίδι κι ένα κομμάτι γη, με τα οποία επιχειρούν να ξεγελάσουν τη φτώχεια τους.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έθιξε κι ένα άλλο ζήτημα, που είναι χαρακτηριστικό του σύγχρονου τρόπου ζωής για την ενίσχυση της αποκέντρωσης και την επιστροφή νέων ανθρώπων στα χωριά: την εργασία εξ αποστάσεως. Άλλη μια πρωθυπουργική φαντασίωση, σε μια χώρα όπου η κουλτούρα επικεντρώνεται κυρίως στη φυσική παρουσία στον χώρο εργασίας, καθώς συνδέεται με την παραγωγικότητα και την αποδοτικότητα. Κατά συνέπεια είναι λίγες οι επιχειρήσεις που τολμούν μια τέτοια καινοτομία, που υιοθετήθηκε κυρίως κατά την περίοδο της πανδημίας. Από την άλλη, η υποδομή για εργασία εξ αποστάσεως προαπαιτεί εύκολη πρόσβαση, γρήγορο και αξιόπιστο ίντερνετ, το οποίο είναι περιορισμένο ειδικά στις απομακρυσμένες περιοχές, όπου καλά καλά δεν πιάνει το σήμα της ελληνικής τηλεόρασης, ενώ δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως η πλειονότητα των ελληνικών επιχειρήσεων είναι μικρομεσαίου μεγέθους και συχνά δεν έχουν τη δυνατότητα να επενδύσουν σε παροχές και εργαλεία για την υποστήριξη των εργαζομένων τους, εκτός των εγκαταστάσεων της επιχείρησης.

Οπότε, καλό το δούλεμα, αλλά, παρόλο που γίνεται με τρόπο, όταν δεν υπάρχει μέτρο πρέπει να μπαίνει ένα όριο! Θα ήταν καλό ο πρωθυπουργός μας να κατέβει από το συννεφάκι του και τη Happyland στην οποία ζει, γιατί για τους κοινούς θνητούς που δεν μπορούν να κάνουν τους happy travellers και να ποστάρουν στημένες οικογενειακές φωτογραφίες η πραγματικότητα είναι σκληρή. Πολύ σκληρή!