Να ξεπλύνουμε τη ντροπή του 1999

Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη*

Είναι εντυπωσιακή η αφασία του ελληνικού πολιτικού κόσμου για όσα τρομερά συμβαίνουν στη Συρία. Οι χασάπηδες του τρομοκράτη Τζολάνι έχουν αρχίσει δολοφονίες, συχνά με αποκεφαλισμό, γιαζίντι και Χριστιανών, η συγκέντρωση φιλότουρκων ενόπλων και των Τούρκων αφεντικών τους συνεχίζεται γύρω από την κουρδική de facto αυτόνομη περιοχή, ενώ οι ευθείες απειλές κατά των SDF και του Ισραήλ κλιμακώνονται.

Η εν Ελλάδι αντιπολίτευση αναχαράζει σαν μοσχάρι, αφού την ευαισθησία της τη φυλάει για τους επίσης φιλότουρκους τζιχαντιστές της Χαμάς, τους χασάπηδες της 7/10. ΣΥΡΙΖΑ, Νέα Αριστερά, Μέρα 25, Κίνημα Δημοκρατίας, ΠΑΣΟΚ συνεχίζουν την αγωνία και τις γαργάρες, όπως για τη συνεχιζόμενη σφαγή των Χριστιανών στην Αφρική. Οι σοσιαλίζοντες ψευτοπροοδευτικοί, αν τα θύματα δεν είναι LGBDO turbo Gti 4X4, μουσουλμάνοι ή κάτι εξωτικό, αλλά Έλληνες, Χριστιανοί, Γερμανόπουλα που τα συνθλίβει Άραψ με αυτοκίνητο, Εβραίοι πολίτες δολοφονημένοι, όμηροι, π.χ. κορίτσια, που βιάζουν και σκοτώνουν τα τζιχάντια ή, φευ, λευκοί γεωργοί που δολοφονούνται στη Ζιμπάμπουε και τη Νότια Αφρική από μαύρους ρατσιστές, δεν δίνουν δεκάρα, δεν χαραμίζουν συνθήματα, άρθρα, πορείες, τίποτα. Ούτε μονόστηλο ούτε δυο γραμμές δεν θα δείτε από τις ιδεολογικές πουτάνες με το ηθικό πλεονέκτημα καλντεριμιτζούς. Και τους χαρακτηρίζω εκδιδόμενες, διότι μια χαρά σιχαίνονται τα ΜΜΕ της αστικοτσιφλικάδικης μπουρζουαζίας, αλλά γλείφουν τα αφεντικά τους και παριστάνουν τους τιμητές, τους «αντιφασίστες» και τους ιντελιγκέντσηδες, που ξαναθυμήθηκα, το κατά Μίκη: «απέχουν από τον αληθινό λαϊκό πολιτισμό όσο μια γάτα από ένα λιοντάρι».

Από την άλλη, και η λεγόμενη Κεντροδεξιά, με πρώτη πρώτη την κυβέρνηση -ο κηραλοιφεύς και ο καλβινιστής καντηλανάφτης δεν νοούνται σοβαρή δύναμη, χαμένη στις τριτοκοσμικές παπάτζες-, δεν διαφέρει πολύ, υπό την έννοια πως κι αυτή, ιδίως η κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός, που έχει και την ευθύνη, κάνουν το παπί. Ο Μητσοτάκης έκανε μια ωραία δήλωση για το καθήκον της Ελλάδας προς τους Ορθοδόξους κ.λπ. στη Συρία και μετά πάπαλα. Και, φυσικά, τώρα θα πεταχτούν κάποιοι να πουν «και τι θέλετε, πόλεμο, να ανακατευτούν στη Συρία;». Υπάρχουν και οι άλλοι, μεγάλοι της γεωπολιτικής, «δεξιότερα Κουροπάτκιν», που λένε «ας κάνουν τουμπεκί, μέχρι να φάνε φόλα οι Τούρκοι από τους Ισραηλινούς».

Ο γιαλαντζί σουλτάνος

Το αληθές είναι πως οι Τούρκοι έχουν πάει πολύ πιο πέρα από το να ξύνονται στη γκλίτσα του Ισραηλινού τσοπάνη. Ο Ερντογάν, ο… γιος του και άλλοι εκπρόσωποι του τουρκικού γενοκτόνου ισλαμοφασισμού δεν κάνουν μόνο δηλώσεις για απελευθέρωση της Γάζας, αλλά και για «απελευθέρωση» της Ιερουσαλήμ και κατάληψη-καταστροφή του Ισραήλ. «From the river to the sea», αυτό που ονειρεύονται οι ανά τον κόσμο μπαφιάρηδες αριστεροί, χρήσιμοι ηλίθιοι των τζιχαντιστών το διατυπώνει ως απειλή και ο γιαλαντζί σουλτάνος. Μπορεί όμως οι Τούρκοι να διαπρέπουν σε γενναιότητα -βομβαρδίζοντας χωριά αμάχων στο Κουρδιστάν, δολοφονώντας αθώους βοσκούς-, κατά ατάκτων, κατά κατσαπλιάδων στη Λιβύη, όμως απέναντι σε έναν τακτικό στρατό, από τους καλύτερους του κόσμου, με άγνωστο αριθμό πυρηνικών κεφαλών και μια αεροπορία τεράστιων, και δη stealth, δυνατοτήτων είναι αλλιώτικα τα κόζια. Αλλά ακόμη και με μας – γιατί νομίζετε ότι δεν μας έχουν επιτεθεί ακόμα; Γιατί ο Τούρκος είναι σιγουρατζής, θέλει τον αντίπαλο δεμένο πισθάγκωνα, αδύναμο και μόνο. Οι ύαινες δεν πλησιάζουν τα υγιή λιοντάρια, κι ας είναι ένα μόνο. Έτσι και οι γενοκτόνοι φορείς του τουρκικού ισλαμοφασισμού. Η Ελλάδα έχει γερή Αεροπορία, δεινούς πιλότους, μεγάλο ναυτικό, exocet και έναν Στρατό με ισχύ και παράδοση που έμεινε ανεξίτηλη στη μνήμη τους. Και θα το πω για χιλιοστή φορά: οι Τούρκοι θυμούνται πως αυτός ο Στρατός, με διχασμένο το Έθνος μας, έφτασε έξω από την Άγκυρα και παραλίγο να καταλύσει το κράτος τους. Ετοιμάζονταν να συλλάβουν τον Κεμάλ, να τον κρεμάσουν και να ζητήσουν ανακωχή. Δεν πίστευαν στα μάτια τους όταν μας είδαν να υποχωρούμε. Φανταστείτε ενωμένοι τι μπορούμε να κάνουμε. Αν λοιπόν μας θεωρούσαν εύκολο αντίπαλο, θα το είχαν ήδη κάνει.

Πάγια τακτική

Ακολουθούν όμως την πάγια τακτική της σαλαμοποίησης των προβλημάτων και της αναμονής για ευκαιρία. Τότε, τι τους τυφλώνει στο Ισραήλ και πάνε να προκαλέσουν τον όλεθρό τους; Η τύφλωση του Ερντογάν, που θέλει πριν από το βιολογικό του τέλος να ηγηθεί των μουσουλμάνων και να ταπεινώσει το Ισραήλ, νομίζοντας πως μπορεί να κινητοποιήσει όλους τους μουσουλμάνους, να το περικυκλώσει. Το Ισραήλ ήδη διέλυσε τη Γάζα, τη Συρία κλάφτην, έδωσε μια γερή γεύση ταπείνωσης στο Ιράν, ενώ ήδη μετατρέπει την Υεμένη σε δρόμο που του περνάνε καλώδια. Εάν οι Τούρκοι επιχειρήσουν κάτι, θα υποστούν μια ταπείνωση την οποία δεν μπορούν να αντέξουν τα πήλινα πόδια του κράτους-συμμορίας.

Η Ελλάδα πού είναι, λοιπόν; Μήπως έχουν δίκιο αυτοί που λένε να απέχουμε, ώσπου να δούμε το Ισραήλ και τις ΗΠΑ να πατάνε το φίδι στο κεφάλι; Κάνουν λάθος. Χρέος μας και εθνικό συμφέρον μας είναι να βγούμε μπροστά. Να θέσουμε εμείς και όχι άλλοι στην Ε.Ε., στον ΟΗΕ και στο ΝΑΤΟ, παντού, τη Γενοκτονία που διαπράττεται από την Τουρκία και τους υποτακτικούς της στη Συρία. Κυρίως να θέσουμε εμείς επίσημα το ζήτημα της μαζικής παραβίασης των δικαιωμάτων των Κούρδων όχι μόνο στη Συρία, αλλά και μέσα στην Τουρκία, και να τονίσουμε, πρωτίστως σε ΗΠΑ και Ισραήλ και σε όλη τη Δύση, πως ο μεγαλύτερος παράγοντας σταθερότητας και ειρήνης στην περιοχή θα είναι η ίδρυση ενιαίου κουρδικό κράτους, με ένωση όλων των κουρδικών περιοχών, που θα είναι ένα κοσμικό κράτος και ευγνώμων σύμμαχος της Δύσης και του Ισραήλ. Αυτή η πρωτοβουλία πρέπει να έχει την υπογραφή μας. Έχουμε και κάτι χρωστούμενα, μια ντροπή να ξεπλύνουμε από το 1999.

*Δικηγόρος, Πρόεδρος της Νέας Δεξιάς