Το ψευτοδίλημμα του πολέμου

Του Νικόλαου Ταμουρίδη*

Οι θλιβεροί εκπρόσωποι, καθώς και άλλα τραγικά φερέφωνα της κυβέρνησης για να καλύπτουν τη μειοδοτική πρόθεσή τους, να παραχωρήσουν εθνική επικράτεια στους Τούρκους, μας θέτουν συνεχώς το ψεύτικο δίλημμα της θερμής σύγκρουσης: «Θέλετε να πάμε σε πόλεμο»;

Σαφέστατα, ουδείς λογικός άνθρωπος θέλει πόλεμο, πολλώ δε μάλλον ο Έλληνας ορθόδοξος χριστιανός, που έχει βαθιά μέσα στην ψυχή του χαραγμένη την ειρήνη! Όταν όμως πρόκειται για κίνδυνο απώλειας του μέγιστου αγαθού της ελευθερίας του ή για την ατίμωσή του, δηλαδή για την προσβολή ή αφαίρεση της τιμής, της αξίας, της αξιοπρέπειας και της υπόληψής του, τότε ο Έλληνας αποκαλύπτει την πολεμική του ταυτότητα!

Η Ιστορία διδάσκει ότι εάν σκέφτονταν έτσι, με ψευτοδιλήμματα, οι κατά καιρούς Έλληνες κυβερνήτες ή οι ήρωες, καθώς και οι μεγάλοι άνδρες του παρελθόντος είναι σίγουρο ότι σήμερα δεν θα υπήρχε Ελλάδα.

Οι Τούρκοι, από την πλευρά τους, είναι σαφές ότι έχουν όραμα να καταστούν μεγάλη δύναμη στο διεθνές σύστημα ισχύος. Για τον λόγο αυτό έχουν υιοθετήσει δόγματα και αναπτύξει στρατηγικές που θα βοηθήσουν να γίνει πράξη το όραμά τους. Ένα από αυτά τα δόγματα είναι και η πολυσυζητημένη «Mavi Vatan = Γαλάζια Πατρίδα», σύμφωνα με την οποία θέλουν να καταστούν κυρίαρχοι στην ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο, απειλώντας παράλληλα τη δυτική Θράκη και την ελεύθερη Κύπρο.

Εκτός από δόγματα και στρατηγικές, έχουν και δύο παροιμίες οι οποίες στοιχειοθετούν την αναλλοίωτη νοοτροπία της μογγολικής τους κληρονομιάς και χαρακτηρίζουν ακόμη και τώρα την εσωτερική και ιδιαίτερα την εξωτερική πολιτική τους, και τις οποίες βλέπουμε να εφαρμόζονται στις σχέσεις της Τουρκίας με τη χώρα μας.

Η πρώτη εξ αυτών αναφέρεται σε αυτόν που υποτάσσεται και λέει: «Eğilmis baş, kesilmez = Κεφάλι σκυμμένο (που προσκυνά) δεν το κόβεις»! Αυτή η ρήση λειτούργησε ως «δόγμα» κατά τη διάρκεια των ομαδικών εξισλαμισμών εντός της οθωμανικής επικράτειας. Όποιος, λοιπόν, προσκυνά είναι «καλό παιδί».

Η δεύτερη παροιμία αναφέρεται σε αυτόν που είναι σεβαστός για τη δύναμή του: «Isırmadığını eli öp = Χέρι που δεν μπορείς να το δαγκώσεις, το φιλάς»! Αυτή είναι η διαχρονική νοοτροπία των Τούρκων σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής τους. Υπολογίζουν αυτόν που είναι δυνατός και τον φοβούνται.

Οι Τούρκοι, λοιπόν, εφαρμόζουν την πολιτική της συνεχούς και κλιμακούμενης απειλής πολέμου με σαφή σκοπό να «σκύψουμε το κεφάλι», δηλαδή να υποταχθούμε στη βούλησή τους και μάλιστα χωρίς σύγκρουση. Εάν αυτό συμβεί, απομακρύνει πιθανώς έναν πόλεμο, αλλά τελείως προσωρινά. Η αδηφαγία των Τούρκων είναι αναμφίβολα και ιστορικά αποδεδειγμένη, που σημαίνει ότι δεν θα σταματήσουν να ζητάνε κι άλλα, και φυσικά μια τέτοια εξέλιξη θα αποτελέσει μεγίστη ταπείνωση για την πατρίδα μας.

Η «καλή γειτονία» και η ειρήνη με την Τουρκία εξασφαλίζονται μόνο με την ισχύ πρωτίστως στρατιωτική, αλλά και πολιτική – διπλωματική.

*Αντιστράτηγος (ε.α.) – επίτιμος Α’ υπαρχηγός ΓΕΣ