Ο Γάλλος σέντερ του ΠΑΟ σόκαρε, συγκίνησε και τώρα αρχίζει τη μεγάλη μάχη της αποκατάστασης. «Ο,τι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό» ήταν το μήνυμά του
Του Βασίλη Γαλούπη
Ακόμα και ο πιο φτασμένος επαγγελματίας αθλητής δεν παύει να είναι ένας σκληρά εργαζόμενος. Έστω και καλοπληρωμένος κάποιες φορές. Συμμετέχει στο σταρ σίστεμ, αλλά το πιθανότερο είναι να έχει ξεκινήσει από μια φαβέλα στη Βραζιλία, από μια παραγκούπολη ορφανών της Αιθιοπίας ή, για να γίνει μπασκετμπολίστας, από κάποιο γκέτο των ΗΠΑ ή από μια ξεχασμένη αποικία της Γαλλίας, όπως στην περίπτωση του Λεσόρ.
Κάποια απ’ αυτά τα συνήθως φτωχόπαιδα φτάνουν να γίνουν ολυμπιονίκες ή αστέρες, με Κύπελλα στα χέρια τους ή βαριά συμβόλαια. Πολλαπλάσιοι, όμως, αν και ξεκίνησαν με ίδιες προσδοκίες, ακόμα και με σπουδαίο ταλέντο, μένουν για πάντα στην αφάνεια.
Πίσω από τα φώτα και τα κασέ που εντυπωσιάζουν τους θεατές κρύβεται συνήθως ένα τεντωμένο σχοινί. Αρκεί ένα στραβοπάτημα, όπως με τον μπασκετμπολίστα του Παναθηναϊκού στο ματς με την Μπασκόνια, ή ένα λάθος του αντιπάλου, όπως με τον επίσης σοκαριστικό τραυματισμό στο κεφάλι του τερματοφύλακα της Παρί Σ.Ζ., Ντοναρούμα, την Τετάρτη, για να κινδυνέψει μια ολόκληρη καριέρα χτισμένη με πολλή αγωνία και ιδρώτα. Σε μια στιγμή μπορεί να τιναχτούν στον αέρα κόποι ετών. Και, δυστυχώς, δεν είναι κάτι σπάνιο.
Μέσα από την ατυχία του Λεσόρ, που, σύμφωνα με τις ιατρικές εκτιμήσεις, θα μείνει εκτός αγώνων για τέσσερις μήνες, «σίγησαν» πολλά από τα οπαδικά πάθη. Αν και δεν θα έπρεπε να… χρειάζονται κατάγματα ή ακόμα και τραγωδίες σε άλλες περιπτώσεις, προκειμένου να ενωθούν αντί να «πολεμούν», ενίοτε και χωρίς εισαγωγικά, οι πιο ακραίοι των εξεδρών, η προχθεσινή δραματική βραδιά λειτούργησε ενωτικά.
Οι ανατριχιαστικές εικόνες στα μάτριξ, που προκάλεσαν εννέα λιποθυμίες, και οι παίκτες στο παρκέ που τραβούσαν τα μαλλιά τους έστειλαν ένα κύμα συμπαράστασης στον Λεσόρ και στους ανθρώπους του. Η πιο φορτισμένη συναισθηματικά εικόνα ήταν όταν σηκώθηκε κουτσαίνοντας και έτρεξε, παρά το σπασμένο πόδι του, προς τα αποδυτήρια, για να μη δει ο γιος του στην εξέδρα τον πατέρα του να αποχωρεί σε φορείο.
Ο Φουρνιέ του Ολυμπιακού, και φίλος με τον Λεσόρ, έγραψε αμέσως «Σ’ αγαπώ, αδερφέ», με μια κοινή τους φωτογραφία στην Εθνική Γαλλίας. Ο Παναθηναϊκός ευχαρίστησε την Μπασκόνια για την αλληλεγγύη της. Ο Ταβάρες της Ρεάλ Μαδρίτης ευχήθηκε «σιδερένιος» στον «καλύτερο σέντερ της Euroleague». Οπαδοί των άλλων μεγάλων ελληνικών ομάδων συμπαραστέκονταν στον παίκτη του Παναθηναϊκού, ξεχνώντας για λίγο τα μίση που ταλαιπωρούν τον αθλητισμό και την κοινωνία μας.
Όσο ο Παναθηναϊκός ψάχνει για να καλύψει το κενό του Λεσόρ, ο άτυχος μπασκετμπολίστας ξεκινά μια σκληρή διαδρομή για να επιστρέψει όπως ήταν μέχρι προχθές στα παρκέ. Η αποκατάσταση ύστερα από τέτοιον τραυματισμό είναι πάντα μια δύσκολη υπόθεση. Από αυτό το τετράμηνο και την πειθαρχία του στην αποκατάσταση εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό το μέλλον της καριέρας του 29χρονου.
Στη θέση του έχουν βρεθεί πολλοί αθλητές. Ο ίδιος χθες έστειλε το μήνυμά του: «Ό,τι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό». Ήδη έχει συνειδητοποιήσει τι συνέβη λίγες ώρες πριν κι έχει αποφασίσει να κάνει ό,τι πρέπει και όποιες θυσίες απαιτούνται για το comeback.
Όσο κι αν ακούγεται κάπως παράδοξο και υπάρχει μια δυσπιστία, ακριβώς επειδή τα συμβόλαια στα δημοφιλή σπορ είναι υψηλά, στην πραγματικότητα ο υψηλός πρωταθλητισμός απαιτεί προπονήσεις και αγώνες σε extreme σωματικούς και ψυχολογικούς ρυθμούς, κάτω από συνθήκες απίστευτης πίεσης, έντασης, μονομαχιών, τραυματισμών, υπερκόπωσης, αντίξοων καιρικών συνθηκών κ.λπ.
Κάποιες φορές δεν χρειάζεται να γίνει κάποιο λάθος ή κάποια σκόπιμη ενέργεια αντιπάλου – αρκεί ένα απλό γλίστρημα για να βρεθεί ξαφνικά από τη δόξα στο άγχος και στη δύσκολη μάχη με τον χρόνο ένας αθλητής.
Η βαριά βιομηχανία του επαγγελματικού αθλητισμού, ειδικά η FIFA και η ΔΟΕ, αντιμετωπίζει τον αθλητή σαν ατομική επιχείρηση που πρέπει να παράγει διαρκώς κέρδη. Κάθε σοβαρός τραυματισμός μπορεί να τα τινάξει όλα στον αέρα.
Όσο κυριαρχεί το σλόγκαν «the show must go on» στον σύγχρονο αθλητισμό, με αγώνες μέρα παρά μέρα, οι άτυχοι Λεσόρ θα κινδυνεύουν όλο και περισσότερο να βρεθούν μπροστά σε έναν πολύμηνο και μοναχικό δρόμο αποκατάστασης. Θα προσπαθούν να κάνουν ό,τι πρέπει με προσήλωση, να διώξουν από τη μνήμη τους την εικόνα του τραυματισμού, να κρύψουν το άγχος τους από τα παιδιά τους, ακόμα και όταν σφαδάζουν. Και μετά, όταν επιστρέψουν, θα πρέπει να ζήσουν με την έγνοια να μην αφήσουν ποτέ ξανά ευάλωτο το λαβωμένο πόδι τους.
Αυτοί που θα δίνουν δύναμη στον Λεσόρ για να γυρίσει πάλι δυνατός θα είναι οι δικοί του άνθρωποι, η ομάδα του, αλλά πλέον κι όσοι «αντίπαλοι» στέκονται από προχθές δίπλα του. «Έχω περάσει πολλά, έχω μεγαλώσει σε ένα ιδιαίτερο και δύσκολο περιβάλλον» δήλωνε πριν από τον τελικό της Euroleague ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και στη Ρεάλ Μαδρίτης.
Δεν είχε εύκολη παιδική και εφηβική ζωή, αλλά κατάφερε να φύγει από τη Μαρτινίκα και το 2021 να στεφθεί κυπελλούχος Ευρώπης με τη Μονακό. Όταν επέστρεψε για διακοπές στον τόπο όπου γεννήθηκε, οι συμπατριώτες του τον υποδέχτηκαν σαν ήρωα και χρίστηκε επίτιμος δημότης του χωριού του. Στη συνέχεια έγινε ολυμπιονίκης και πριν από μερικούς μήνες πρωταθλητής Ευρώπης με τον Παναθηναϊκό. Αν μη τι άλλο, ξέρει να παλεύει…
Το βιογραφικό του Ματιάς Λεσόρ
Γεννήθηκε το 1995 στη Μαρτινίκα (γαλλική αποικία). Το 2010 εντάχθηκε στην ομάδα νέων Εlan Chalon στην ανατολική Γαλλία και δύο χρόνια αργότερα κέρδισε το μαθητικό πρωτάθλημα.
Το 2014 υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο. Το 2017 ήταν η 50ή επιλογή στο ντραφτ του ΝΒΑ από τους Φιλαδέλφεια 76ερς, αλλά εν τέλει αγωνίστηκε στην Ευρώπη, μεταξύ άλλων στον Ερυθρό Αστέρα, στη Μάλαγα, στην Μπάγερν, στη Μακάμπι Τελ Αβίβ, στην Παρτιζάν κ.α.
Από το 2023 αγωνίζεται στον Παναθηναϊκό. Έχει κατακτήσει την Ευρωλίγκα με τους «πρασίνους», το Eurocup, το FIBA Europa Cup, τα πρωταθλήματα Ελλάδας και Σερβίας, ενώ ήταν αργυρός ολυμπιονίκης με τη Γαλλία το 2024 και κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2019.
Δημοσιεύεται στη «δημοκρατία»
