Οι δηλώσεις Τούρκων αναλυτών και αξιωματούχων έρχονται να επιβεβαιώσουν τις πληροφορίες που είχε αποκαλύψει από την προηγούμενη Πέμπτη η στήλη για το σχέδιο «επανάληψης του τουρκολιβυκού μνημονίου» από την Άγκυρα…
Του Ανδρέα Καψαμπέλη
Οι δηλώσεις Τούρκων αναλυτών και αξιωματούχων με τις οποίες προετοιμάζουν το κλίμα για συμφωνία ΑΟΖ με τη Συρία έρχονται να επιβεβαιώσουν τις πληροφορίες που είχε αποκαλύψει από την προηγούμενη Πέμπτη η στήλη για το σχέδιο «επανάληψης του τουρκολιβυκού μνημονίου» από την Άγκυρα.
Αυτό που προκύπτει, δηλαδή, είναι ότι την ώρα που η ελληνική κυβέρνηση έκανε μονοσήμαντα την κοντόθωρη επιλογή «να χαιρετίσει την πτώση του αυταρχικού καθεστώτος Άσαντ», ο Ερντογάν είχε ήδη μελετήσει το επόμενο βήμα του, με τη διάδοχη τουρκοθρεμμένη κατάσταση στη Συρία, όχι μόνο προς τα ανατολικά αλλά και προς τα δυτικά.
Το σχέδιο προβλέπει ότι η Τουρκία θα αποκτήσει μία «γλώσσα» ΑΟΖ ανατολικά της Κύπρου και θα την επεκτείνει έτσι στη θαλάσσια περιοχή, που με βάση το διεθνές δίκαιο θα έπρεπε να μοιραστούν η Λευκωσία (που παραμένει άφωνη και αυτή) και η Δαμασκός.
Το ένα σενάριο λέει ότι η συμφωνία θα υπογραφεί από την ίδια την Τουρκία, η οποία, εκτός από παρακείμενες, έχει και αντικριστές ακτές με τη Συρία. Υπάρχει όμως και το εξίσου ή ακόμη και πιο εφιαλτικό σχέδιο που συζητείται αυτό να γίνει μέσω του ψευδοκράτους στην Κύπρο.
Βέβαια, αυτό προϋποθέτει αναγνώρισή του, κάτι που ήδη όμως ο Ερντογάν έχει αρχίσει να προωθεί συστηματικά και τώρα υπό τις νέες συνθήκες είναι σίγουρο ότι θα επιδιώξει ακόμη πιο πολύ. Εκείνο που τρομάζει κυριολεκτικά όσους παρακολουθούν εκ του σύνεγγυς τα θέματα αυτά είναι το ενδεχόμενο να προχωρήσει σε δεδομένη στιγμή η Άγκυρα σε προσάρτηση των Κατεχομένων. Και λέγεται ότι ήδη χρησιμοποιεί εκβιαστικά αυτό το «χαρτί» για να αποτρέψει τη δημιουργία αυτόνομου κουρδικού κράτους σε μια τριχοτομημένη Συρία.
Όμως, το σχέδιο για την ΑΟΖ συνδυάζεται άμεσα και με την υπόθεση των αγωγών και συγκεκριμένα με την κατασκευή αγωγού που θα μεταφέρει φυσικό αέριο από το Κατάρ στην Ευρώπη μέσω Συρίας και Τουρκίας, αφήνοντας απέξω την Ελλάδα.
Μάλιστα, όπως έχουμε εξηγήσει πάλι, η τραγωδία της Συρίας συνδέεται σε μεγάλο ποσοστό με την ιστορία των αγωγών. Από το 2009 το Κατάρ, σε συνεννόηση με Τουρκία και ΗΠΑ, παρουσίασε αυτό το σχέδιο για δικό του αγωγό προς την Ευρώπη. Όμως, ο Άσαντ το απέρριψε και άρχισε διαπραγματεύσεις για άλλον αγωγό με το Ιράν που θα περνούσε από Ιράκ, Συρία και θα έφτανε στον Λίβανο. Και από τις ακτές του το σχέδιο προέβλεπε την κατασκευή υποθαλάσσιου αγωγού που θα διασχίζει τη Μεσόγειο μέχρι την Ελλάδα και από κει στην αγορά της Ευρώπης.
Η συμφωνία ανάμεσα σε Ιράν και Συρία υπογράφηκε τον Ιούλιο του 2012. Κι από τον ίδιο μήνα κλιμακώθηκε η επιχείρηση -από τις δυτικές δυνάμεις- ανατροπής του Άσαντ στα πρότυπα της Λιβύης. Το πέτυχαν 12 χρόνια αργότερα και αφού η Ρωσία βγήκε από το παιχνίδι της ανατολικής Μεσογείου.
Δημοσιεύεται στη «δημοκρατία»
