Οι περισσότεροι «οσφραίνονται» τι πραγματικά συμβαίνει και, έπειτα από μια πενταετία παχιών πολιτικών αγελάδων, καταλαβαίνουν ότι η περίοδος ισχνότητας που ξεκίνησε θα είναι μακράς διαρκείας
Του Ανδρέα Καψαμπέλη
Περίσσεψαν τα χαμόγελα, οι αγκαλιές και τα ενσταντανέ στο πρόωρο χριστουγεννιάτικο ρεβεγιόν των βουλευτών της Ν.Δ. με τον Κ. Μητσοτάκη, την Τρίτη στο Μέγαρο Μαξίμου. Αλλά, εάν εξαιρέσει κανείς την αυτονόητη εορταστική ατμόσφαιρα των ημερών, από πολιτικής πλευράς αυτή ήταν μια πραγματικότητα εντελώς εικονική…
Υπολειτουργώντας η Βουλή, μετά την ψήφιση του Προϋπολογισμού, για τις γιορτές, οι «γαλάζιοι» βουλευτές αναχωρούν ήδη για τις εκλογικές περιφέρειές τους, αλλά εκεί τα χαμόγελα και οι χαρές θα είναι πολύ πιο περιορισμένα…
Αυτή είναι η πρώτη φορά που θα μετρηθούν και θα καταγραφούν από πρώτο χέρι οι αντιδράσεις και οι διαθέσεις της εκλογικής βάσης, ύστερα από τη μεγάλη εκλογική κατραπακιά των περασμένων ευρωεκλογών. Και μπορεί ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης να κομπορρημονούσε μέχρι και πρόσφατα για «τις τρεις φορές που πήρε 41%», αλλά, δυστυχώς γι’ αυτόν, μεσολάβησε και το 28% του Ιουνίου, το οποίο παριστάνει ότι ξεχνάει…
Αυτή είναι και η πρώτη φορά που οι βουλευτές της Ν.Δ. έχουν αρχίσει να καταλαμβάνονται από τόσο έντονο υπαρξιακό άγχος για το μέλλον τους. Έχοντας τη δυνατότητα, τουλάχιστον οι περισσότεροι, να «οσφραίνονται» τι πραγματικά συμβαίνει, έπειτα από μια ολόκληρη πενταετία παχιών πολιτικών αγελάδων, καταλαβαίνουν ότι η περίοδος ισχνότητας που ξεκίνησε τώρα θα είναι μακράς διαρκείας και με πρώτα θύματα τους ίδιους…
Γι’ αυτό και, κάτω από την επιφάνεια, οι διεργασίες που σημειώνονται στους κόλπους της κυβερνητικής πτέρυγας γίνονται ολοένα πιο πυκνές. Μπορεί, δηλαδή, στην ψηφοφορία για τον Προϋπολογισμό, που ισοδυναμεί και με ψήφο εμπιστοσύνης, να δόθηκε αριθμητικά η εικόνα της συμπαγούς Κοινοβουλευτικής Ομάδας, αλλά στην πραγματικότητα οι φυγόκεντρες τάσεις εντείνονται. Μάλιστα, όπως εξηγούσε στη στήλη εις εκ των πιο δραστήριων σε αυτά, έχουν αρχίσει να διαμορφώνονται, πέρα από τις βασικές κατατμήσεις, και διάφορες «υποομάδες» βουλευτών με ποικίλα χαρακτηριστικά…
Η ουσία είναι ότι, μέσα σε αυτό το περιβάλλον, οι βουλευτές της Ν.Δ. βιώνουν και μια θεμελιώδη «σύγκρουση συμφερόντων»: από τη μια πλευρά νιώθουν αναγκασμένοι να αποδεχτούν και να ψηφίσουν οτιδήποτε, για να κρατηθούν ει δυνατόν έως το τέλος της τετραετίας στα έδρανά τους. Ο δε κ. Μητσοτάκης τούς εκβιάζει, μεταθέτοντας τον πολυπόθητο ανασχηματισμό για μετά την προεδρική εκλογή…
Από την άλλη, όμως, επενεργεί το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, καταλαβαίνοντας ότι, εάν συνεχιστεί η σημερινή κατάσταση, η περαιτέρω συρρίκνωση θα είναι νομοτελειακή, δίχως καμία πιθανότητα -παρά τα μεγάλα λόγια που ακούγονται προπαγανδιστικά- ανάκαμψης.
Αυτές τις ημέρες, μάλιστα, λήγει και το 18μηνο ισχύος της λίστας, σύμφωνα με τη συνταγματική διάταξη, για την περίπτωση διενέργειας εκλογών. Αυτό σημαίνει ότι το κυνήγι του σταυρού θα κρίνει πάλι το ποιος θα «ζήσει» και ποιος θα «πεθάνει». Με τη διαφορά ότι αυτή τη φορά δεν θα υπάρχει η ευρυχωρία του παρελθόντος. «Ο θάνατός σου, η ζωή μου» είναι το κυνικό δόγμα που -ακόμη και εν μέσω Χριστουγέννων- αναγεννάται…
Δημοσιεύεται στη «δημοκρατία»
Για άτομα οπως ο νύν πρωθυπουργός ή ο ΓΑΠ τα οποια έχουν μεγαλώσει σε ενα κατεξοχήν πολιτικό περιβάλλον δεν παρουσιάζουν τέτοιες αγωνίες Διότι είτε πετύχουν είτε όχι η θέση τους στο πολιτικό θυμικό της χωρας είναι δεδομένη και δη εξασφαλισμένη Ομως για το πλείστον των βουλευτών της νδ η είσοδός τους στην βουλή ηταν η εκπλήρωση ενος ονείρου τους Συνεπώς Είναι λογικό να νιώθουν έτσι διότι η θέση του βουλευτή ήταν η μετεξέλιξή και δη αναβάθμιση του κοινωνικού και βιωτικού επιπέδου τους Ομως
Θα επρεπε να ενεργησουν Πάντοτε με βάση τα συμφέροντα της χώρας και της κοινωνίας Και με αυτόν τον τρόπο ισως θα μπορούσαν να επανεκλεγούν Δεν είναι τακτικοί υπάλληλοι του δημοσίου Αλλά προσλαμβανομενοι με βάση σύμβασης ορισμένου χρόνου -Είναι ευχαριστημένοι οι αποδοχείς; τότε η συμβαση ανανεώνεται Αλλά πιθανως σκεφτονται ως εξής : Θα στηρίζουμε οτι στηρίζουμε για να έχουμε την θέση και τον μισθό Διότι γνωρίζουμε οτι δεν θα ξαναβγούμε Ετσι και αλλιώς οτι έγινε έγινε η νδ δεν ειναι συμπαθής τώρα και ουδέποτε δεν ήταν συμπαθής οπως το ΠΑΣΟΚ ΚΚΕ ΕΛΛΥΣΗ ΚΑ (και αυτό το υπευθυμισαν στο λαό ακομη μια φορά ) Και δη δεν θα έχουν ποτέ μοίρα στον πολιτικό ήλιο Είναι και τα ελληνοτουρκικά και μετά την Συρία
Στα ελληνοτουρκικά μετά τις εξελίξεις στην μεση ανατολή δεν θα είναι σηκώνουμε το χεράκι και πέφτει ο μισθός … εκεί δεν θα είναι ούτε γάμος ομοφυλων ούτε προυπολογισμοι
Θα επρεπε να παραιτηθούν- Διότι θα έχουν να αντιμετωπίσουν ΟΧΙ ΜΟΝΑΧΑ την καθαρή οργή και την χλεύη των κατοίκων που έχει σχεδόν μετατραπεί σε όχλο Αλλά και την ίδια την Ιστορία -πολιτιακή -πολιτική -κοινωνικη -εθνική και οπως ειπε ο giorge clunney
Καληνύχτα και καλή τυχη
Γεια χαρα