Του Απόστολου Αποστόλου*
Οι φωταδιστές της Δύσης ψάχνουν να βρουν ένα νέο όνομα δημοκρατίας για να εντάξουν το νέο καθεστώς της Συρίας. Με γρήγορες διαδικασίες αναζητούν να βαφτίσουν τους τζιχαντιστές δημοκράτες. Εξάλλου, όπως έγραφε ένας μουσουλμάνος διανοούμενος, ο Μοχάμεντ Άσαντ, στο βιβλίο του «The Principles of State and Government in Islam», η δυτική δημοκρατία είναι απολύτως συμβατή με το Ισλάμ. Υποστήριζε ότι «η δημοκρατία όπως συλλαμβάνεται στη σύγχρονη Δύση είναι απείρως πιο κοντά στην ισλαμική παρά στην αρχαία ελληνική έννοια της ελευθερίας. Και αυτό γιατί το Ισλάμ υποστηρίζει ότι όλοι οι άνθρωποι είναι κοινωνικά ίσοι. Και, ως εκ τούτου, πρέπει να τους δοθούν οι ίδιες ευκαιρίες ανάπτυξης και έκφρασης».
O Α. Αλί Χαν, καθηγητής της Νομικής Σχολής στο Πανεπιστήμιο του Πλίνμπερν και αναλυτής της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ, αναφορικά με τον μουσουλμανικό κόσμο τονίζει ότι το Ισλάμ είναι πλήρως συμβατό με τη δημοκρατία. Στο βιβλίο του, «A Theory of Universal Democracy», ο Α. Αλί Χαν κάνει μια κριτική της φιλελεύθερης δημοκρατίας και της κοσμικότητας, παρουσιάζοντας έτσι την έννοια της «σύντηξης» μεταξύ θρησκείας και κράτους, εκτιμώντας ότι οι αντιφάσεις μεταξύ κράτους και θρησκείας είναι πλαστές και αντιπροσωπεύουν την περιορισμένη γνώση που έχουμε. Κατά τον Α. Αλί Χαν και σύμφωνα με το Κοράνι και τη θεοπνευστία της σούνα, οι μουσουλμάνοι είναι πλήρως ικανοί να διατηρούν ταυτόχρονα τόσο την πνευματικότητα όσο και την αυτοδιοίκηση.
Ενώ ο Γάλλος καθηγητής Ολιβιέ Ρουά του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου (υπερασπιστής της Αραβικής Άνοιξης), σε άρθρο του στο «Foreign Policy», περιέγραφε το πολιτικό Ισλάμ ως ολοένα περισσότερο αλληλεξαρτώμενο με τη δημοκρατία, και αυτό γιατί ο κόσμος αλληλοπεριχωρείται.
Με άλλα λόγια, η δημοκρατία είναι μια υπόθεση -σύμφωνα με τους παραπάνω θεωρητικούς- η οποία στηρίζεται σε μοντέλα κοινωνικής δραστηριότητας τα οποία ποικίλλουν σε μεγάλο βαθμό και προσδιορίζονται από εθνικά, περιφερειακά και τοπικά δεδομένα και συνθήκες, και όχι από την ελεύθερη βούληση (liberum arbitrium).
Μήπως όμως η δυτική δημοκρατία έχει χάσει όλα τα ερείσματά της; Γιατί εκείνο που διαφαίνεται είναι ότι τα αντιπροσωπευτικά Σώματα ούτε νομοθετούν, αλλά ούτε και ελέγχουν. Και εκείνο το οποίο κάνουν είναι να επικυρώνουν τις αποφάσεις ή προτάσεις των κυβερνήσεων, συζητώντας τα ζητήματα-θέματα, εφόσον εκείνα έχουν εξαντληθεί και ψηφιστεί, εξάγοντας έτσι συμπεράσματα χωρίς συνέχεια και αλληλουχία μέσα από τεχνικές διαφοροποιημένες απόψεις. Εξάλλου, στη δυτική δημοκρατία τα μεγάλα ζητήματα λύνονται εξωκοινοβουλευτικά.
Όσον αφορά τον πολυκομματισμό και τον πλουραλισμό της δυτικής δημοκρατίας, εκεί οι γνώμες, οι απόψεις, δηλαδή η πολυφωνία, εισέρχονται στη χειραγώγηση, ώστε ο πλουραλισμός να μην είναι τίποτε περισσότερο από την ηχώ της μονότονης φωνής των αφεντικών του κόσμου ή των παραγγελμάτων που δίνονται από μια παγκόσμια ατζέντα, η οποία πρέπει να εφαρμοστεί με κάθε τρόπο. Αν προσθέσουμε και την έλλειψη της ανακλητότητας από τη δυτική δημοκρατία, ε, τότε δεν μιλάμε για πολίτευμα δημοκρατίας στη Δύση, αλλά για καθεστώς.
Μήπως πάμε ολοταχώς να συναντήσουμε τα μουσουλμανικά καθεστώτα, και κυρίως την Ισλαμική Δημοκρατία της Μαυριτανίας; Γιατί, άραγε, τόση βιασύνη τους χθεσινούς τζιχαντιστές της Συρίας και μισθοφόρους της Τουρκίας να τους χαιρετίσουμε ως απελευθερωτές; Γιατί βιάζονται στη Δύση να ξεπλύνουν τους τζιχαντιστές της Συρίας από τα εγκλήματα που έχουν διαπράξει;
Σύμφωνα με το News-Sky, «η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου θα κάνει πρόταση ώστε η οργάνωση HTS (Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ) να αφαιρεθεί από τη λίστα των απαγορευμένων τρομοκρατικών οργανώσεων, και προτρέπει να ληφθεί από όλους τους δυτικούς μια τέτοια απόφαση πολύ σύντομα».
Τελικά, οι ευρωατλαντικοί κηδεύουν μεγαλόπρεπα την έννοια της δημοκρατίας και, μέσα από την κοπιαστική αβελτηρία τους, μεταμορφώνουν τη δημοκρατική δομή σε σοβαρή απειλή.
*Καθηγητής Πολιτικής και Κοινωνικής Φιλοσοφίας
