Έρχεται η ώρα της ταπείνωσης του τουρκικού τυχοδιωκτισμού

Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη*

Τα γεγονότα στη Συρία τρέχουν με ραγδαίο ρυθμό. Ο Ερντογάν μέσω των πληρεξουσίων του, ήτοι των τζιχαντιστών ενόπλων, που ενισχύει χρόνια τώρα, όπως έκανε και με το Ισλαμικό Κράτος, προωθεί το νεοοθωμανικό όνειρό του, αφού στην ουσία θέλει να είναι επικυρίαρχος στις παλιές οθωμανικές επαρχίες, όπως στη Λιβύη, τώρα και στη Συρία, ενώ στην Αλβανία έχει ναυτική βάση, χρηματοδοτεί ιδρύματα και έχει ως μαριονέτα τον Ράμα, που τουλάχιστον μία φορά τον μήνα είναι στην Τουρκία.

Και, όσο τρελό και αν ακούγεται, στους σχεδιασμούς του βλέπει ως πρώην οθωμανική επαρχία και το Ισραήλ. Εξ ου η επιθετικότητα της ρητορικής αλλά και η προσπάθειά του να το βλάψει με κάθε δυνατό τρόπο και η έμπρακτη στήριξη στους τρομοκράτες της Χαμάς, που βρίσκουν καταφύγιο αλλά και καθοδήγηση από τον γιαλαντζί σουλτάνο.

Ένας από τους στόχους των Μεμέτηδων είναι, σε συνεργασία με τη νέα κυβέρνηση, της οποίας ο κυρίαρχος είναι το ψυχοπαίδι τους, ο Τζολάνι, να κάνουν ένα Τουρκοσυριακό Σύμφωνο για ΑΟΖ, όπως με τη Λιβύη, ώστε η Κυπριακή Δημοκρατία να περικυκλωθεί από περιοχές που η Τουρκία θεωρεί δικές της οικονομικές ζώνες.

Το σημαντικότερο όμως είναι η στρατιωτική προώθηση του ελέγχου των Τούρκων επί νέων εδαφών, έστω και μέσω των κατσαπλιάδων πληρεξουσίων της Άγκυρας, που τη φέρνουν δίπλα στο Ισραήλ.

Αυτό όμως είναι και η αρχή της αντίστροφης μέτρησης για μια ευθεία πλέον σύγκρουση με το Ισραήλ, το οποίο, παρά τις φαντασιώσεις του Ερντογάν και σε αντίθεση με το κράτος-συμμορία, είναι μια αληθινή περιφερειακή δύναμη, με ατσάλινα και όχι πήλινα πόδια, αφού, εκτός από σπάνια εθνική ομοιογένεια, έχει ρωμαλέες και έμπειρες σε πολυμέτωπο αγώνα στρατιωτικές δυνάμεις, ενώ έχει τεράστιο αριθμό πυρηνικών κεφαλών, με τις οποίες θα μπορούσε να ισοπεδώσει, πολλές φορές, τα πάντα γύρω του και σε ακτίνα χιλιάδων χιλιομέτρων.

Τόσο ο Νετανιάχου όσο και ο Σάαρ, ο Ισραηλινός ΥΠΕΞ, έχουν εκφράσει την ευθεία υποστήριξή τους στις ένοπλες δυνάμεις αυτοάμυνας των Κούρδων, έχουν βομβαρδίσει και καταστρέψει το μεγαλύτερο μέρος των βαρέων όπλων του Άσαντ, για να μην πέσουν στα χέρια του νέου καθεστώτος, έχουν θέσει θέμα αυτοδιάθεσης του Κουρδικού Έθνους, προκαλώντας τεταρταίο πυρετό στην Άγκυρα, ενώ έφτασαν να βομβαρδίσουν μόλις 3 χιλιόμετρα από τα Τουρκοσυριακά σύνορα!

Ο δε Νετανιάχου, σε μια δήλωση που απευθύνεται ευθέως στην Άγκυρα, είπε πως το Ισραήλ δεν θα επιτρέψει σε καμία εχθρική δύναμη να εγκατασταθεί στα σύνορά του. Θυμίζω πως οι ιστορικές φιλικές σχέσεις του Ισραήλ με τους Κούρδους φτάνουν ήδη στις απαρχές του Κράτους του Ισραήλ, όταν οι νεοσύστατες μυστικές υπηρεσίες του είχαν την ίδια χρονιά συνδράμει τον Μουσταφά Μπαρζανί στην ίδρυση της βραχύβιας Δημοκρατίας της Μαχαμπάντ. Σήμερα οι συνθήκες είναι πολύ πιο ώριμες και ευνοϊκές για την εθνική αποκατάσταση του μεγαλύτερου Έθνους στον κόσμο.

Το Ισραήλ επιθυμούσε την καταστροφή του καθεστώτος Άσαντ και το ξεδόντιασμα της Συρίας από στρατιωτική άποψη. Κάποτε ήταν ένας από τους ισχυρότερους Αραβικούς Στρατούς, σήμερα είναι ένας συρφετός οργανώσεων κατσαπλιάδων, χωρίς βαρέα όπλα, χωρίς Αεροπορία και Ναυτικό.

Θυμίζω, δε, ως παράγοντα στην εξίσωση και τη στάση των ΗΠΑ, των οποίων ο μόνος αξιόπιστος σύμμαχος στην περιοχή, μετά το Ισραήλ, είναι οι Κούρδοι, η δε Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ προσέφερε αεροπορική υποστήριξη στους Κούρδους μαχητές, βομβαρδίζοντας φιλότουρκους τζιχαντιστές που προσέβαλαν τις θέσεις τους.

Ο δε Ακάρ, σε πρόσφατη δήλωσή του και προς έκπληξη πολλών, είπε κάτι αληθές, το οποίο όμως άφησε άφωνο το τουρκικό κοινό: πως σε σύγκρουση με το Ισραήλ η ήττα της Τουρκίας θα ήταν ζήτημα λεπτών.

Αφού λοιπόν το Ισραήλ διέλυσε τη Χαμάς και τη Χεζμπολάχ, ταπείνωσε την Τεχεράνη, συνέδραμε στη διάλυση της Συρίας, ιστορικού αντιπάλου, έρχεται η ώρα της ταπείνωσης του τουρκικού τυχοδιωκτισμού. Η Τουρκία πλησιάζει με ταχύτητα στον τοίχο.

Σε όλα αυτά, εμείς πού είμαστε, τι κάνουμε; Η Τουρκία είναι φανερό πως μας περικυκλώνει, δοκιμάζει την ισχύ της με παρεμβάσεις σε Γαραπάγ, Λιβύη, Συρία και στόχος της «Γαλάζιας Πατρίδας» είμαστε εμείς. Και όταν γράφω «εμείς» εννοώ τον Ελληνισμό στο σύνολό του – συμπεριλαμβάνω πάντα την Κύπρο.

Εμείς βέβαια δεν είμαστε διαλυμένο σωματείο, έχουμε μεγάλα αποθέματα ισχύος, υπεροχή σε μαχητικά αεροσκάφη και ισχυρό Πολεμικό Ναυτικό. Και κυρίως, όσο και αν δεν το πιστεύετε, οι Τούρκοι έχουν αταβιστικό φόβο για μας και δεν θα κουραστώ να λέω το γιατί: εμείς μπορεί να έχουμε ξεχάσει πως κάποτε φτάσαμε λίγα χιλιόμετρα έξω από την Άγκυρα, αλλά αυτοί δεν το έχουν ξεχάσει. Και, προσέξτε, το κάναμε διχασμένοι! Φανταστείτε τι θα γινόταν αν ήμασταν ενωμένοι.

Επιπλέον, υπάρχει και μια τεράστια πολιτική – γεωστρατηγική δυσκολία για το κράτος των Γενοκτόνων: είμαστε σταθερός και αξιόπιστος σύμμαχος των ΗΠΑ και του Ισραήλ, μέλος του ΝΑΤΟ. Εμείς απορροφήσαμε μια τεράστια ήττα και εθνικό ακρωτηριασμό, χάνοντας τη δεξιά όχθη της Ελληνικής Λίμνης, με τη Γενοκτονία των Χριστιανών της Μικράς Ασίας, την καταστροφή του 1992. Την απορροφήσαμε, σταθήκαμε όρθιοι και σε μόλις 18 χρόνια ταπεινώσαμε τον Άξονα, προσφέροντας την πρώτη πολεμική νίκη του Ελεύθερου Κόσμου. Το καταφέραμε λόγω της εθνικής ομοιογένειάς μας και της κοινωνικής συνοχής.

Η Τουρκία όμως, πολυεθνική χώρα, χτισμένη πάνω σε σαθρά θεμέλια αίματος, Γενοκτονίας, προϊόν ληστρικής κλοπής και με φτιαχτή εθνική ταυτότητα, την οποία κραυγάζουν οι Τούρκοι ισλαμοφασίστες διότι είναι ψεύτικη -με την Πόλη, π.χ., να έχει περισσότερους Κούρδους από όσος είναι όλος ο πληθυσμός της Αττικής-, δεν αντέχει ούτε ήσσονος σημασίας ήττα.

Το τυχοδιωκτικό σχέδιο του Ερντογάν έφτασε στο όριό του και πλέον κινδυνεύει να υποστεί μείζονος σημασίας ήττα στη σύγκρουση που επέλεξε εδώ και χρόνια, στο Νταβός, με την αντισημιτική και υβριστική επίθεσή του στον έκπληκτο Ισραηλινό Πρωθυπουργό, ως τότε στενό σύμμαχο της Τουρκίας, καταγγέλλοντας στη συνέχεια μονομερώς όλες τις τουρκοϊσραηλινές συμφωνίες, ενώ επίμονα αντιστρατεύεται τα Αμερικανικά συμφέροντα, δείχνοντας μια μη ανεκτή αυτονομία με αυτοκρατορικές φαντασιώσεις.

Όλα αυτά καθιστούν ακόμη πιο επιτακτικό να τελειώσει η φαντασίωση του Γεραπετρίτη, την οποία «πούλησε» στον Πρωθυπουργό, ως δήθεν πιθανό colpo grosso, ήτοι πως έχει καλή «χημεία» με τον Φιντάν, πρώην Τσαούση (Λοχία) του Τουρκικού Στρατού, εξωμότη Κούρδο, προδότη του Έθνους του και όργανο του βαθέος κράτους του Ερντογάν, χειριστή της υποστήριξης στο Ισλαμικό Κράτος και άλλους τζιχαντιστές, και βασικό εργαλείο των επιδιώξεων του Τουρκισμού σε βάρος του Έθνους μας.

Αυτή η δήθεν «χημεία» δημιουργούσε μια άλλη φαντασίωση, ενισχυόμενη από τον εσμό του ΕΛΙΑΜΕΠ, πως μπορούμε να τα βρούμε και μετά να ευημερήσουμε. Επικίνδυνη φαντασίωση, που εκπέμπει μήνυμα αδυναμίας και ανιστόρητης ανοησίας, που πρέπει να έχει ήδη πεθάνει.

Όταν έχεις μελετήσει τον Ελευθέριο Βενιζέλο δεν μπορείς να ακούς τον Γεραπετρίτη. Πρέπει να ενώσουμε δυνάμεις και φωνή με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, να βοηθήσουμε την Τουρκία να υποστεί την ήττα που θα την εξουδετερώσει από εχθρό…

*Δικηγόρος, Πρόεδρος της Νέας Δεξιάς