Του Κ. Αϊβαλιώτη*
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας -μετά την αποτυχημένη αναθεώρηση του Συντάγματος το 1986 από τον Ανδρέα Παπανδρέου- έχει πλέον λίγες αρμοδιότητες. Το σοφό Σύνταγμα του 1975, που ψήφισε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, έχει φαλκιδευτεί από την επέμβαση του ΠΑΣΟΚ και του ιδρυτή του, που στόχευε να πάρει ο ίδιος τις εξουσίες και έτσι να κυβερνήσει -με τα γνωστά χάλια- έως το 1989, βυθίζοντας τη χώρα στα σκάνδαλα και τη ρεμούλα.
Έγιναν και οι μετέπειτα επεμβάσεις περί του απαιτούμενου αριθμού ψήφων για εκλογή Προέδρου, οι οποίες κατέστρεψαν και την πρόβλεψη της ευρείας συναίνεσης, που σοφά είχε βάλει ο Κων/νος Καραμανλής, σε μια προσπάθεια να εμπεδώσει ήπιο πολιτικό κλίμα και συνεννόηση μεταξύ των κομμάτων.
Σήμερα η κ. Σακελλαροπούλου δεν ενθουσιάζει τους βουλευτές της Ν.Δ. – και όχι μόνο. Δεν υπάρχει ευρεία συναίνεση και ως αρχηγός του ελληνικού κράτους η ίδια δεν είχε διεθνή παρέμβαση, ενώ προεδρικές θητείες όπως του Κων/νου Καραμανλή ή του Κωστή Στεφανόπουλου θέτουν ψηλά τον πήχη, τον οποίο δύσκολα μπορεί κανείς να υπερβεί.
Η αλήθεια είναι ότι οι προσωπικότητες που ένωναν τους Έλληνες και ήταν διεθνώς σεβαστές πλέον δεν υπάρχουν. Ό,τι βλέπουμε στη σημερινή Βουλή, με τις γραφικότητες, την ημιμάθεια και την ανεπάρκεια, ό,τι παρακολουθούμε στα ΜΜΕ με τα παρανοϊκά περιστατικά, όπως άγριες δολοφονίες γυναικών, μυστηριώδεις θανάτους μωρών κ.τλ., είναι ο καθρέφτης μιας κοινωνίας σε αφασία.
Kατά τα λοιπά, η προεδρολογία καλά κρατεί και ονόματα πέφτουν στο τραπέζι από παρατρεχάμενους της εξουσίας, που προσπαθούν να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους. Για να δούμε μερικά: Η ανάγκη κάποιων να είναι «γυναίκα η Πρόεδρος» οδηγεί σε σκέψεις για τη Μαρία Δαμανάκη. Όμως, δεν συσπειρώνει Δεξιούς ούτε αποτελεί λαμπερή υποψηφιότητα, άρα μιλάμε απλώς για «parole»…
Μετά ακούγονται αφέλειες για το όνομα του Μαργαρίτη Σχοινά, που έχασε τη θέση του επιτρόπου και αντικαταστάθηκε από τον Α. Τζιτζικώστα. Ο Σχινάς δεν έχει εκλεγεί με σταυρό ποτέ, δεν είναι δημοφιλής και, ασφαλώς, δεν αποτελεί υποψηφιότητα με στρατηγικό βάθος, δηλαδή εδώ κι αν μιλάμε απλώς για «parole»…
Μετά το εκκρεμές πάει προς τα αριστερά με τον Κουβέλη, υποψηφιότητα απλώς και μόνο «parole», χωρίς ελκυστικό περιεχόμενο.
Περνάμε χωρίς καμία «parole» το όνομα του Tασούλα, και έτσι ερχόμαστε στη μόνη υποψηφιότητα που μπορεί να συνενώσει την (κομματιασμένη) Ν.Δ. και να έχει ευρύτερη συναίνεση: Εκείνη του Κώστα Καραμανλή. Δεν νομίζω να υπάρχει κάποιος στη Ν.Δ. που να μη θέλει να είναι αυτή η επιλογή της κυβέρνησης, και ας δήλωσε ότι δεν ενδιαφέρεται. Μέσα στον ωκεανό των «parole» της Ν.Δ. είναι η μόνη λύση που έχει, αφού αυτό που ζει το κόμμα θυμίζει πλέον το καλαμπούρι με εκείνον που έτρεχε μόνος του και βγήκε δεύτερος…
Όμως, προτού κλείσω, ας πω ότι εσχάτως παίζει και ένα όνομα που αρχίζει από «Α» και προφυλάσσεται καλά από τα φώτα της δημοσιότητας. Μείνετε συντονισμένοι και θα σας έχω εκπληξούλες…
*Π. βουλευτή Β’ Αθηνών
