Ο επικίνδυνος Παύλος Πολάκης

Του Μανώλη Κοττάκη

Από την πρώτη ημέρα που έθεσε υποψηφιότητα για πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ο Παύλος Πολάκης συνέβησαν τα εξής δύο αδιανόητα: το πρώτο ήταν η αντίδραση ορισμένων συνιστωσών της Ν.Δ. που έχουν συγκρουστεί αβυσσαλέα μαζί του, πολιτικών και μιντιακών. Άπασες ευχήθηκαν την εκλογή του, και ας λύνουν τους λογαριασμούς τους μαζί του στα δικαστήρια, με πρώτο τον επικεφαλής μίας εξ αυτών, υπουργό Υγείας Άδωνι Γεωργιάδη.

Το δεύτερο αδιανόητο που συνέβη ήταν ότι φαίνεται πως ηρέμησε ο αψύς Κρητικός. Γράφω «φαίνεται» γιατί με αυτόν ποτέ δεν ξέρεις. Η εικόνα του καθ’ όλη τη διάρκεια της προεκλογικής καμπάνιας του ΣΥΡΙΖΑ, πάντως, δεν είχε καμία σχέση με τον πολιτικό κουτσαβακισμό που λάνσαρε όλη την προηγούμενη πολιτική περίοδο, αναγκάζοντας καθέναν που τον παρακολουθούσε στην τηλεόραση να βγάζει… πολιτικά εξανθήματα. Ήταν λες και είχε πάει σε… πνευματικό!

Η ήρεμη εικόνα του μου θύμισε κάτι που μου είχε πει σε ανύποπτο χρόνο ο συμφοιτητής του στην Ιατρική Θανάσης Εξαδάκτυλος: «Μην τον βλέπεις έτσι. Ιδιωτικά είναι άλλος άνθρωπος». Στις εκλογές αυτές, το «ιδιωτικά» έγινε εν τίνι μέτρω και «δημόσια».

Πολλοί θεωρούν -ειδικώς στη Ν.Δ., όπου τρίβουν τα χέρια τους με τις εξελίξεις στην Αριστερά- ότι τυχόν εκλογή Πολάκη θα αναβιώσει τα παλαιά πάθη, θα αναβιώσει διαχωριστικές γραμμές, θα καθηλώσει τον ΣΥΡΙΖΑ, που έχει χάσει κάθε επαφή (αν είχε ποτέ μετά το 2023) με το Κέντρο και θα βοηθήσει στην αύξηση της συσπείρωσης της Ν.Δ.

Αν πρόκειται για τον παλαιό Πολάκη, συμφωνώ με χίλια – ναι. Θα βοηθήσει. Αν τυχόν όμως πρόκειται για τον «νέο» Πολάκη, με τη λυτή γλώσσα του επιχειρήματος και της αποκάλυψης, που δεν διστάζει να αποκαλύψει σκάνδαλα με διευθύνσεις και ονόματα, ίσως συμβεί το εξής: ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταστεί μεν ακίνδυνος για τον εαυτό του, αλλά επικίνδυνος για την κυβέρνηση και την όλη αρχιτεκτονική του πολιτικού συστήματος.

Ο αντιπολιτευτικός λόγος των κομμάτων της αντιπολίτευσης μέχρι στιγμής διακρίνεται για τα σχόλιά του. Όχι για τις αποκαλύψεις, τη σκανδαλοθηρία και τα γεγονότα. Θέλω να θυμίσω ότι λόγω των αποκαλύψεων Πολάκη, το 2023, αποκλείστηκαν από τα ψηφοδέλτια της Ν.Δ. οι βουλευτές Θέμης Χειμάρας, Ανδρέας Πάτσης και η γενική γραμματέας Αντιεγκληματικής Πολιτικής Σοφία Νικολάου, ενώ δεν εξελέγη ένας ακόμη εκλεγμένος βουλευτής της Ν.Δ. στη Μαγνησία, ο κύριος Μαραβέγιας. Η Ν.Δ. δικαίωσε, δηλαδή, τις κατηγορίες του με τις αποφάσεις της.

Ο Πολάκης μπορεί να μην είναι ικανός να «σηκώσει» τον χώρο του ψηλά, αλλά μπορεί άνετα να καταστρέψει τον αντίπαλο χώρο. Και, βεβαίως, να παρασύρει το ΠΑΣΟΚ στο σκληρό ροκ της αντιπολίτευσης από το σύστημα «φρουί ζελέ» του ΠΑΣΟΚ.

Ήταν πάντα έτσι; Όχι. Στο παρελθόν, για να πλήξει τη Ν.Δ. έκαψε με τη βιασύνη του τον ΣΥΡΙΖΑ στο σκάνδαλο Novartis. Έδειξε ότι ήξερε την ταυτότητα των προστατευόμενων μαρτύρων και κοκορευόταν γι’ αυτό.

Αλλά, όπως λέει ένας σοφός της πολιτικής, «όσο μεγαλώνουμε επιδεινώνονται τα ελαττώματά μας και βελτιώνονται τα προτερήματά μας». Το «χούι» δεν φεύγει από τον Σφακιανό, είναι βέβαιο. Αλλά ο τρόπος που περιέγραψε το σκάνδαλο με τις τιμές της ενέργειας, στην πρώτη του εμφάνιση μετά την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του, στο Open, προ μηνός, θα μπορούσε να προκαλέσει τεράστια προβλήματα στη Ν.Δ.

Προσοχή, λοιπόν, στον μοναχικό καβαλάρη, αν εκλεγεί. Ο χθεσινός τραμπούκος έχει μπει για την ώρα στο ράφι της Ιστορίας, και τη θέση του έχει πάρει ένας νέος που παραπλανά.