Του Απόστολου Κρητικόπουλου*
«Δρυὸς πεσούσης πᾶς ἀνὴρ ξυλεύεται». Αυτή την αρχαία ρήση θυμήθηκα όταν με λύπη διάβασα τις αγνώμονες και χυδαίες αντιδράσεις κατά του πρώην προέδρου της Ν.Δ. Αντώνη Σαμαρά στα κοινωνικά δίκτυα από υποβολιμαίες φωνές του κόμματός του, όταν ανακοινώθηκε η απομάκρυνσή του. Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή: ο Σαμαράς το 1993, και με τεράστιο προσωπικό πολιτικό ρίσκο, ανέκοψε μια «Συνθήκη των Πρεσπών» που δρομολογούσε τότε ο πατέρας του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος ήθελε να χαρίσει το συνθετικό «Μακεδονία» στους Σκοπιανούς. Έντεκα χρόνια πέρασαν από την τότε διαγραφή Σαμαρά μέχρι να ξανακυβερνήσει η Ν.Δ. Ύστερα, το 2009, κέρδισε διθυραμβικά από την Ντόρα Μπακογιάννη την προεδρία της Ν.Δ. Χολωμένη η Μπακογιάννη δημιούργησε, το 2010, νέο κόμμα, τη Δημοκρατική Συμμαχία, το οποίο έλαβε μόλις 2,55% στις εκλογές του 2012 και αργότερα διαλύθηκε.
Τα μάτια τότε όλων είχαν πέσει στον αδελφό της Μπακογιάννη, τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος δεν στήριξε την αδελφή του και έμεινε υπό την αιγίδα και προστασία του Σαμαρά στο κόμμα της Ν.Δ. Ο Σαμαράς, προς έκπληξη όλων, δεν τιμώρησε τον Μητσοτάκη όταν ήταν ο μόνος από την Κοινοβουλευτική Ομάδα που αρνήθηκε να ψηφίσει τον Προκόπη Παυλόπουλο ως Πρόεδρο της Δημοκρατίας το 2015. Παρά τις φωνές για διαγραφή του Μητσοτάκη, ο Σαμαράς πάλι τον προστάτεψε, και σκάλισε έτσι το μονοπάτι για την εκλογή του νέου πολιτικού ως ηγέτη της Νέας Δημοκρατίας στις εσωκομματικές του 2016. Εκτός από την άνευ όρων στήριξη στο πρόσωπο του Μητσοτάκη, να θυμίσω ότι ο Σαμαράς ανοίχτηκε πολιτικά και με προσωπικό πολιτικό κίνδυνο έφερε στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματός του τους «ακροδεξιούς του ΛΑΟΣ» κ. Βορίδη, Γεωργιάδη και Πλεύρη. Πάλι όλα αυτά που εξιστορώ με απόλυτη στήριξη του Σαμαρά.
Παρατηρούμε σήμερα όλους τους προαναφερθέντες να είναι ακραία αγνώμονες και με κοντή μνήμη προς το πρόσωπο του Σαμαρά. Εκτός από τον εντελώς άστοχο χειρισμό από το Μαξίμου της όλης κατάστασης, όπου, ενώ παρατηρούσαν τις έντονες ανησυχίες που εξέφραζαν οι κ. Σαμαράς και Καραμανλής για ενδεχόμενο ενδοτισμό με τους Τούρκους στην προσέγγιση για τα θέματα του Αιγαίου, δεν φρόντισαν να τους πλησιάσουν και να τους κατευνάσουν, αφήνοντας να εξελιχθεί με νομοτελειακό τρόπο η διαγραφή Σαμαρά. Η οποία διαγραφή δεν αποτελεί «non issue», όπως πολλοί βιάζονται να χαρακτηρίσουν. Μπορεί να πυροδοτήσει πολιτική ανισορροπία σε ιδιαίτερα βεβαρημένες παγκόσμιες συνθήκες τόσο σε πολιτικό όσο και σε οικονομικό, αλλά και σε στρατιωτικό επίπεδο. Τεράστιο λάθος!
*∆ιδάκτωρ Πληροφορικής (twitter: @kritikopoulos)
Όλοι όσοι μαλλιοτραβιούνται για την πολιτική κληρονομιά της ΧΑ, όλοι αυτοί που κρυφογούσταραν αλλά δεν τόλμαγαν να οργανωθούν, μετρήθηκαν και βρέθηκαν λειψοί. Κανένας τους δεν “τραβάει” ηγετικά.
Και όχι μόνο, δεν είναι ικανοί να κατεβάσουν στο δρόμο ούτε τη μάνα τους, για τίποτα. Γιατί κανένας δεν θα τους ακολουθήσει.
Έτσι είναι κατανοητή η αγωνία τους να μην καεί τουλάχιστον το χαρτί Σαμαρά (γιατί έχει ένα κάποιο μηχανισμό και ένα όνομα).
Γι’ αυτό κλαίγονται οι βιογράφοι, τα στελέχια, και αυτοί που παρατηρούν με φθόνο τα “τάγματα περιφρούρησης” του ΚΚΕ στην πορεία…
Ο νοών νοείτω Κρητικόπουλε!
Απλό και σωστό το άρθρο.
Περισσότερα για το τεράστιο λάθος του Μητσοτάκη εδώ:
https://best-tv.gr/to-lathos/
Ωραία τα γράφετε κύριε Κρητικόπουλε. Θά ήταν καλύτερα αν μας λέγατε και για την σύμπτωση με την αναγγελία του Κρίστοφερ περί εκλογών (κεραυνός εν αιθρία) και ταυτόχρονη σχεδόν παραίτηση του κ. Συμπιλίδη.
Πείτε μας τι έγινε η υφυπουργός, κυρία Τσουδερού και διαφωτίστε μας σας παρακαλώ τι έγινε με τον κ. ΛΑΛΑ…
Υ.Γ. Υπ.εξ Σαμαράς.
Υφ.εξ. Βιργινία Τσουδερού
Λάλας, μυστικά σε Ελληνα Αξιωματούχο…. κλπ κλπ
Πολιτική ανισορροπια υφίσταται ήδη αφου κυβερνά ένας επικίνδυνος νεοφιλελευθερος από παλιά λάτρης του Σημίτη που πρόσφατα έχει πάρει σε εκλογές 28% και 1.000.000 ψήφους με 60% αποχή, και με αυτή την τρομακτική μειοψηφία θέλει να μοιράσει το Αιγαίο, και να “λύσει” το δημογραφικό με λαθρομετανάστες, εξαφανιζοντας και το τελευταίο ίχνος παραγωγικής δραστηριότητας. Οτιδήποτε άλλο ακόμα και προσωρινά μη ομαλό, περισσότερο θα αποτελέσει αρχή για μεσοπροθεσμη έξοδο από την παρούσα δυστοπια. Η παραμονή του παρά λίγο Μωυση θα μας κοστίσει όχι 40 αλλά επιπλέον 400 χρόνια στην έρημο, και τη γη της επαγγελίας γεμάτη με άνεμογεννήτριες. Ας μείνουν με τις ερινυες όσοι τον ψήφισαν και να αρχίσουν να μαζευουν τη δήθεν γκρίνια τους, γιατί σε όσους δεν τον ψήφισαν δεν ακούγονται ως κραυγές μεταμελειας, αλλά ως παρακάλια γονατισμενων προδοτων για έλεος στα πόδια Μακκαβαιων, την ώρα που ο αρχηγός τους πέφτει βασανιστικά από την καρεκλα.