Ήδη από το απόγευμα του Σαββάτου τα ερωτήματα της επόμενης μέρας συνοψίζονται αφενός στο τι θα πράξουν οι «σαμαρικοί» βουλευτές κι αφετέρου στο εάν θα επιταχυνθούν οι πολιτικές εξελίξεις
Του Ανδρέα Καψαμπέλη
«Μπουρλότο βάζει ο Σαμαράς» ήταν ο τίτλος της «κυριακάτικης δημοκρατίας» στις 6 Οκτωβρίου, προϊδεάζοντας εγκαίρως τους αναγνώστες της, με αναλυτικό ρεπορτάζ, για όσα θα επακολουθούσαν. Όπως και συνέβη, με αποκορύφωμα -μέχρι στιγμής- τη διαγραφή του πρώην πρωθυπουργού…
Ακόμη και για το επίμαχο θέμα της εκλογής Προέδρου Δημοκρατίας το ρεπορτάζ αποκάλυπτε ότι ο κ. Σαμαράς -θεωρώντας «κομβικό σημείο τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ τον Νοέμβριο»- «δεν έχει παραιτηθεί και ο ίδιος από τις φιλοδοξίες για το ύπατο πολιτειακό αξίωμα. Αντιλαμβανόμενος πάντως ότι τα περιθώρια για να συμβεί αυτό είναι περιορισμένα, ετοιμάζεται να κάνει, κατά τις πληροφορίες, μια πρόταση ρελάνς που θα φέρει σε πολύ δύσκολη θέση τον κ. Μητσοτάκη». Και οι πληροφορίες αυτές επιβεβαιώθηκαν με την πρόταση για τον Κ. Καραμανλή…
Όλα ήταν επομένως κατά την έννοια αυτή προδιαγεγραμμένα εδώ και καιρό. Ακόμη και την προηγούμενη Κυριακή, που ο Π. Μαρινάκης δήλωνε ότι «ούτε καν ένδειξη» υπάρχει για ένα νέο 1993, γράφαμε από εδώ -υπό τον τίτλο «Επιστρέφει το “φάντασμα Συμπιλίδη”»- ότι «πίσω από τις γραμμές» αυτό ήταν «μήνυμα (απειλής ή απόγνωσης;) στον Μεσσήνιο “να μην του μπαίνουν τέτοιες σκέψεις”». Όμως οι τορπίλες είχαν πια τοποθετηθεί στους σωλήνες εκτόξευσης…
Ήδη από το απόγευμα του Σαββάτου τα ερωτήματα της επόμενης μέρας συνοψίζονται αφενός στο τι θα πράξουν οι (λίγοι αλλά «ορκισμένοι») «σαμαρικοί» βουλευτές και αφετέρου στο εάν θα επιταχυνθούν οι πολιτικές εξελίξεις.
Για το πρώτο, επί του παρόντος τηρείται (σκοπίμως) σιγή ιχθύος. Υπάρχει μόνο -στην ερώτηση «εάν θα ακολουθήσουν και άλλοι»- το «νομίζω πως όχι» του Νικήτα Κακλαμάνη, που όμως δεν συγκαταλέγεται στον σκληρό πυρήνα. Υπάρχει από την άλλη και το «δεν αποκλείω τίποτα για νέο κόμμα» που απάντησε χθες ως εκπρόσωπος του Αντ. Σαμαρά ο Νίκος Τσούτσιας…
Όσα μεσολάβησαν (και όπως εξελίχθηκαν) από τον Οκτώβριο του 1992 μέχρι το καλοκαίρι και το φθινόπωρο του 1993 μπορεί να αποδειχθούν ιδιαιτέρως διδακτικά και ενδεχομένως να ξαναγίνουν επίκαιρα. Ασχέτως τού εάν η Ιστορία επαναλαμβάνεται σαν φάρσα ή όχι…
Σημασία έχει ότι η «δεδηλωμένη» της κυβέρνησης εξαρτάται πλέον από μόλις τέσσερις βουλευτές. Και η τελευταία «αντάρτικη» ερώτηση (διακινήθηκε από το γραφείο Σαμαρά) κατατέθηκε στη Βουλή με τις υπογραφές οκτώ βουλευτών…
Καθώς μετά την αντιπολίτευση η κρίση κατάρρευσης αγκαλιάζει και την κυβέρνηση, ο κ. Μητσοτάκης στην πανικόβλητη προσπάθειά του να «κρατηθεί», διαγράφοντας τον Σαμαρά, φέρνει πιο κοντά το πολιτικό του τέλος. Η ομηρία του από λανθάνουσα γίνεται πλέον απροκάλυπτη. Και λαμβάνοντας υπόψη τη δυναμική των γεγονότων εκτός και εντός Ελλάδας (επικράτηση Τραμπ, προεδρική εκλογή, φθορά και κοινωνική καταβύθιση), έρχεται πιο κοντά και ο χρόνος των εκλογών. Η αποπομπή Σαμαρά, αντί να σταματήσει, θα κάνει πιο γρήγορο το ξήλωμα του πουλόβερ. Θα μπορούσε βέβαια όλα αυτά να υποκρύπτουν και ένα σχέδιο ηρωικής εξόδου. Αλλά ο χαρακτήρας του δεν αντέχει τέτοια…
Δημοσιεύεται στη «δημοκρατία»
