Οτιδήποτε να συμβεί στην ξενόφωτη και απομαγευμένη πολιτική σκηνή αφήνει παγερά αδιάφορο όλους όσοι είναι στοιχειωδώς… υποψιασμένοι
Του Παναγιώτη Λιάκου
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης διέγραψε τον Αντώνη Σαμαρά από τη Νέα Δημοκρατία, επειδή ο δεύτερος σε συνέντευξή του στο «Βήμα» είπε αυτονόητες, εύκολα αποδείξιμες αλήθειες, που ο πρωθυπουργός νομίζει ότι μπορεί να αποσιωπηθούν. Δεν μπορούν πλέον να… κρυφτούν τα συστημικά προβλήματα της κυβέρνησης. Σε όποιον του φαντάζει εύκολη υπόθεση αυτή η δουλειά τότε θα του φαίνεται εύκολο και να κρύψει ένα ζευγάρι αφρικανικών ελεφάντων μέσα σε ένα περίπτερο.
Η αντίδραση στο άκουσμα της διαγραφής Σαμαρά είναι ένα τεράστιο: «Ε, και;» Ποια η σημασία του να διαγραφεί από το κόμμα του ένας πρώην πρωθυπουργός από τον νυν; Τι θα αλλάξει στη χώρα, προς το καλύτερο ή το χειρότερο; Καλύτερη δεν θα γίνει η κατάσταση για τη Νέα Δημοκρατία χωρίς τον Σαμαρά. Χειρότερα θα πάνε τα πράγματα, ούτως ή άλλως. Με ή χωρίς Σαμαρά, η Ν.Δ. έχει τον… άσωστο. Το υπερχρεωμένο κυβερνητικό κόμμα δεν μπόρεσε να χειριστεί καλά τα δικά του οικονομικά και έφτασε να χρωστά μισό δισεκατομμύριο ευρώ, και οι εκλογείς τού ανέθεσαν τη γλυκιά -σαν μέλι- υποχρέωση να διαχειριστεί τα οικονομικά της χώρας.
Η κριτική του Αντώνη Σαμαρά στην κυβέρνηση είναι μεν τεκμηριωμένη, αλλά το παρελθόν, που δεν μπορεί να κατακτηθεί από τους θνητούς, ορίζει το πολιτικό στίγμα που αφήνει κάθε λόγος του πρώην πρωθυπουργού. Η κωλοτούμπα του Μνημονίου, που πέρασε σαν γόμα πάνω από τα Ζάππεια 1 και 2 και έσβησε τον αντιμνημονιακό λόγο, η συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ του Βαγγέλη Βενιζέλου κι ένα σωρό άλλες καταστάσεις, που τις γνωρίζει το πανελλήνιο, δεν σε αφήνουν να αισιοδοξείς με όσα λέει και πράττει ο κ. Σαμαράς. Το μόνο καλό στην περίπτωσή του είναι ότι εναντιώνεται στο σύστημα εξουσίας του Κυριάκου Μητσοτάκη – και στην ανθρωπογεωγραφία του ευρύτερου κεντροδεξιού χώρου άπαντες φαντάζουν συμπαθέστεροι από τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τους μητσοτακίστας. Πάντως, σε γενικές γραμμές, κι αυτή η εσωκομματική φουρτούνα φαντάζει σαν τρικυμία σε φλιτζάνι. Δεν γοητεύει, δεν παθιάζει, δεν συναρπάζει.
Οτιδήποτε να συμβεί στην ξενόφωτη και απομαγευμένη πολιτική σκηνή αφήνει παγερά αδιάφορο όλους όσοι είναι στοιχειωδώς… υποψιασμένοι.
Πολυδοκιμασμένη καραμέλα απαξίωσης του Σαμαρά η λεγόμενη “κωλοτούμπα του Μνημονίου”.
Όχι κ. Λιάκο, δεν ήταν όλα τα Μνημόνια το ίδιο.
https://lastpoint.gr/dikaionetai-o-samaras-kai-kamaronei-o-tsipras/
Το 1ο (του ΓΑΠ) ήταν αχρείαστο, οικονομικώς εσφαλμένο και μας έφτασε μέχρι το χείλος του γκρεμού.
Το 2ο ήταν αναγκαίο για να σωθεί η χώρα από το γκρεμό του 1ου (εκτός αν είχαμε κάνει τη ριψοκίνδυνη επιλογή Λαφαζάνη – ευθυγράμμισης με Μόσχα). Πετύχαινε τους στόχους του και είχε πλησιάσει την επιτυχή έξοδο – χωρίς υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας.
Το 3ο ήταν προϊόν των ανεκδιήγητων Τσίπρα – Βαρουφάκη που μας είχαν φέρει τον Ιούλιο του 2015 και πάλι στο χείλος του γκρεμού. Και εφαρμόστηκε με τίμημα την υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας και την κάκιστη συμφωνία των Πρεσπών.
Τουλάχιστον (είναι κι αυτό ένα θετικό βήμα) αναγνωρίζετε ότι η κριτική Σαμαρά είναι “τεκμηριωμένη”.
Αλλά μετά ρίχνετε και πάλι τη μπάλα στην εξέδρα με το κλισέ της “ξενόφωτης” πολιτικής σκηνής.
Λες και δεν έχουν έλθει όλα άνω κάτω με τον πόλεμο στην Ουκρανία και την εκλογή Trump.
Το τι θα συμβεί στα ελληνοτουρκικά θέματα σας αφήνει “παγερά αδιάφορο”;
Θα εκφράσω άποψη αμφισβήτησης, διότι, προέκυψε ασφυκτική πίεση από τις Βρυξέλλες στην νέα για τότε αριστερά κυβέρνηση με τέτοιο τρόπο ώστε να φύγει από την εξουσία.(Έκραζαν εδώ μέσα στη χώρα έξι μήνες διάρκεια). Τα ταμεία της χώρα μας είχαν διαθέσιμα χρήματα μόνο για 23 μέρες . Ο Γερμανός απαιτούσε να μεταφέρει τα περιουσιακά στοιχεία της χώρας μας σε υποτιθέμενο υποθηκοφυλακείο στις Βρυξέλλες για δήθεν ασφάλεια και φερεγγυότητα.
Ο Μάριο Ντράκι αμέσως έκλεισε τις τράπεζες. Οι πρώτες μέρες θύμιζαν για τη χώρα μας τοπίο εμπόλεμης εικόνας.
Το πέτυχαν με απόλυτη επιτυχία το έτος 2019 όταν η αγορά είχε αρχίσει να κινείται και τα ταμεία είχαν χρήματα διαθέσιμα για αυτούς που ξέρουν να σκορπούν και να την απολαμβάνουν την ζωή με τον ιδρώτα του πολίτη.
Το μόνο που πάλεψαν αλλά δεν κατάφεραν,έλλειψη στοιχεία να χρεώσουν στον Τσίπρα την ρετσινιά του κλέφτη, διασπάθιση δημοσίου χρήματος.
Η συμφωνία των Πρεσπών υπήρξε ασφυκτική πίεση ΗΠΑ ώστε να την χρεώσουν στον Τσίπρα και να του πάρουν την εξουσία. Αμέσως μετά ο Πανάρας την έκανε. Έπαιζαν δυο θέματα 24ωρα σε ρυθμό εμβατήριο, οι Πρέσπες -Μακεδονομάχοι και το Μάτι. Το Μάτι αθώες ψυχές δεν θα τους επιτρέψουν ποτέ να έχουν ήσυχο ύπνο. Πονάνε οι αλήθειες που ξέρουν να κρύβουν πάρα πολύ καλά. Με μια ψύχραιμη ματιά στο σήμερα όλοι αυτοί οι σκευωροί, οι δεδομένοι, οι δουλοπρεπής έχουν ολοκληρώσει το κύκλο τους και βρίσκονται μέσα στα δικά τους έργα υπόλογοι δίχως διέξοδο.
Η χώρα μας έχει χρησιμοποιηθεί από τον Δυτικό Κόσμο με βαρβαρότητα αφαίμαξης και εξαθλίωσης μόνο του λαού της, όχι-ποτέ της ελίτ των εκλεκτών.
Σε μερικά χρόνια αργότερα όλα αυτά θα κρέμονται στα μανταλάκια, αλλά αλλοτινές εποχές, οι ένοχοι σε άλλους κόσμους. Οι αναγνώστες απλά θα μαθαίνουν μεθόδους – πονηριές – εξαπατήσεις κ.ο.κ.
Στο σήμερα η χώρα είναι σε βαθύτερη οικονομική κρίση. Αναζητούν τον ηλίθιο που θα την χρεώσουν και όπως γίνεται αντιληπτό η ισχυρή αντιπολίτευση δεν γεννιέται εδώ και έξι ολόκληρα χρόνια, τυχαίο!
Για να βαδίσουμε λοιπόν σε επόμενη μέρα έρχονται εκπλήξεις που θα ξαφνιάσουν, θα προκαλέσουν δυσφορία, θα δώσουν τροφή αχώνευτη, αλλά μόνο κάπως έτσι θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε και να ξεφύγουμε από όλο αυτό που έχουν παίξει τόσα χρόνια σε αυτό το προτεκτοράτο. Δεν κατάφεραν να το υποθηκεύσουν και να το κατοχυρώσουν, όπως πολύ καλά έχουν πλασάρει αυτή την λάθος αντίληψη στην πλειοψηφία-κοινή γνώμη.
Όσο για το Αιγαίο και τον Τούρκο ένα κεφάλαιο οριστικά κλειστό μόλις πτώση της κυβέρνησης, ένα διαφορετικό αμέσως επόμενο νέο κεφάλαιο, άλλοι καιροί.
Τουλάχιστον τα φαινόμενα δεν άφησαν να πεθάνει η ελπίδα.
κύριοι του Antinews, το πολιτικό, μηντιακό κλπ “σύστημα” αυτής της χώρας είναι ξενόφωτο διότι η κλεπτοκρατική ελιτ που την κυβερνά αδιαλείπτως από τη δολοφονία του Καποδίστρια και μετά (με μικρές φωτεινές εξαιρέσεις) ουδέποτε είχε τη διάθεση να σκεφτεί εθνικά και να ρισκάρει να ορθώσει ανάστημα στον οποιοδήποτε ξένο προστάτη, δυνάστη, όπως θέλετε πείτε το… ο υπερ πάντων αγών της ήταν πάντοτε για την κονόμα και τη διατήρηση της δοτής από τους ξένους εξουσίας στο πρωην οθωμανικό βιλαέτι…Οι καιροί όμως είναι δύσκολοι και καθώς οι τεκτονικές γεωπολιτικές πλάκες κινούνται, έτοιμες να παράξουν μεγάλο σεισμό στην περιοχή μας, είναι πολύ πιθανό ότι κάποιοι θα ξυπνήσουν απότομα και θα καταλάβουν ότι δεν είναι πια και τόσο απλό να κυβερνούν άκοπα, με ξένες πλάτες..και τότε η “ξενόφωτη και απομαγευμένη πολιτική σκηνή” θα καταρρεύσει ξαφνικά επί δικαίων και αδίκων… ο (όχι άμοιρος βαριών ευθυνών) Σαμαράς είναι αρκετά ευφυής και σπεύδει, έστω αργά, να διαχωρήσει τη θέση του.