Οτιδήποτε να συμβεί στην ξενόφωτη και απομαγευμένη πολιτική σκηνή αφήνει παγερά αδιάφορο όλους όσοι είναι στοιχειωδώς… υποψιασμένοι
Του Παναγιώτη Λιάκου
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης διέγραψε τον Αντώνη Σαμαρά από τη Νέα Δημοκρατία, επειδή ο δεύτερος σε συνέντευξή του στο «Βήμα» είπε αυτονόητες, εύκολα αποδείξιμες αλήθειες, που ο πρωθυπουργός νομίζει ότι μπορεί να αποσιωπηθούν. Δεν μπορούν πλέον να… κρυφτούν τα συστημικά προβλήματα της κυβέρνησης. Σε όποιον του φαντάζει εύκολη υπόθεση αυτή η δουλειά τότε θα του φαίνεται εύκολο και να κρύψει ένα ζευγάρι αφρικανικών ελεφάντων μέσα σε ένα περίπτερο.
Η αντίδραση στο άκουσμα της διαγραφής Σαμαρά είναι ένα τεράστιο: «Ε, και;» Ποια η σημασία του να διαγραφεί από το κόμμα του ένας πρώην πρωθυπουργός από τον νυν; Τι θα αλλάξει στη χώρα, προς το καλύτερο ή το χειρότερο; Καλύτερη δεν θα γίνει η κατάσταση για τη Νέα Δημοκρατία χωρίς τον Σαμαρά. Χειρότερα θα πάνε τα πράγματα, ούτως ή άλλως. Με ή χωρίς Σαμαρά, η Ν.Δ. έχει τον… άσωστο. Το υπερχρεωμένο κυβερνητικό κόμμα δεν μπόρεσε να χειριστεί καλά τα δικά του οικονομικά και έφτασε να χρωστά μισό δισεκατομμύριο ευρώ, και οι εκλογείς τού ανέθεσαν τη γλυκιά -σαν μέλι- υποχρέωση να διαχειριστεί τα οικονομικά της χώρας.
Η κριτική του Αντώνη Σαμαρά στην κυβέρνηση είναι μεν τεκμηριωμένη, αλλά το παρελθόν, που δεν μπορεί να κατακτηθεί από τους θνητούς, ορίζει το πολιτικό στίγμα που αφήνει κάθε λόγος του πρώην πρωθυπουργού. Η κωλοτούμπα του Μνημονίου, που πέρασε σαν γόμα πάνω από τα Ζάππεια 1 και 2 και έσβησε τον αντιμνημονιακό λόγο, η συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ του Βαγγέλη Βενιζέλου κι ένα σωρό άλλες καταστάσεις, που τις γνωρίζει το πανελλήνιο, δεν σε αφήνουν να αισιοδοξείς με όσα λέει και πράττει ο κ. Σαμαράς. Το μόνο καλό στην περίπτωσή του είναι ότι εναντιώνεται στο σύστημα εξουσίας του Κυριάκου Μητσοτάκη – και στην ανθρωπογεωγραφία του ευρύτερου κεντροδεξιού χώρου άπαντες φαντάζουν συμπαθέστεροι από τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τους μητσοτακίστας. Πάντως, σε γενικές γραμμές, κι αυτή η εσωκομματική φουρτούνα φαντάζει σαν τρικυμία σε φλιτζάνι. Δεν γοητεύει, δεν παθιάζει, δεν συναρπάζει.
Οτιδήποτε να συμβεί στην ξενόφωτη και απομαγευμένη πολιτική σκηνή αφήνει παγερά αδιάφορο όλους όσοι είναι στοιχειωδώς… υποψιασμένοι.
Είναι πραγματικά απίστευτο ότι εσείς στο antinews και η εφημερίδα Δημοκρατία που κάποτε ήσασταν τα εξαπτέρυγα του Σαμαρά… τώρα τον απαξιώνετε με αυτόν τον τρόπο. Κωλοτουμπα δεν λέγεται αυτό;
Πολυδοκιμασμένη καραμέλα απαξίωσης του Σαμαρά η λεγόμενη “κωλοτούμπα του Μνημονίου”.
Όχι κ. Λιάκο, δεν ήταν όλα τα Μνημόνια το ίδιο.
https://lastpoint.gr/dikaionetai-o-samaras-kai-kamaronei-o-tsipras/
Το 1ο (του ΓΑΠ) ήταν αχρείαστο, οικονομικώς εσφαλμένο και μας έφτασε μέχρι το χείλος του γκρεμού.
Το 2ο ήταν αναγκαίο για να σωθεί η χώρα από το γκρεμό του 1ου (εκτός αν είχαμε κάνει τη ριψοκίνδυνη επιλογή Λαφαζάνη – ευθυγράμμισης με Μόσχα). Πετύχαινε τους στόχους του και είχε πλησιάσει την επιτυχή έξοδο – χωρίς υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας.
Το 3ο ήταν προϊόν των ανεκδιήγητων Τσίπρα – Βαρουφάκη που μας είχαν φέρει τον Ιούλιο του 2015 και πάλι στο χείλος του γκρεμού. Και εφαρμόστηκε με τίμημα την υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας και την κάκιστη συμφωνία των Πρεσπών.
Τουλάχιστον (είναι κι αυτό ένα θετικό βήμα) αναγνωρίζετε ότι η κριτική Σαμαρά είναι “τεκμηριωμένη”.
Αλλά μετά ρίχνετε και πάλι τη μπάλα στην εξέδρα με το κλισέ της “ξενόφωτης” πολιτικής σκηνής.
Λες και δεν έχουν έλθει όλα άνω κάτω με τον πόλεμο στην Ουκρανία και την εκλογή Trump.
Το τι θα συμβεί στα ελληνοτουρκικά θέματα σας αφήνει “παγερά αδιάφορο”;