Το τέλος(;) ενός fake(;) πατριώτη

Του Πάνου Ζήση

Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Τι θα έκανε ένας ανιδιοτελής πατριώτης και συνάμα μυαλωμένος νεοδημοκράτης πολιτικός το ’93;

Θα προσπαθούσε να ανασχέσει τον εθνομηδενισμό του Κώστα Μητσοτάκη δίχως να βλάψει χώρα και παράταξη.

Αντίθετα ο Σαμαράς ρίχνοντας την κυβέρνησή του έπληξε τόσο τη χώρα όσο και την παράταξη.

Άλλοι λένε ότι το έκανε επειδή νόμισε ότι καβαλώντας το κύμα της οργής για το Μακεδονικό θα γινόταν ο επόμενος τιμονιέρης της Ελλάδας, κι άλλοι επειδή εξυπηρετούσε συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα που ήθελαν να εκθρονίσουν τον Μητσοτάκη.

Εμείς φρονουμε ότι έπεσε θύμα της ματαιοδοξίας, των εμμονών, του παρορμητισμού, της ανασφάλειας και του μακιαβελισμού που τον κρατούσαν, τον κρατούν και θα τον κρατούν δέσμιο θολώνοντας την κρίση του μέχρις εσχάτων.

Τι θα έκανε ένας ανυστερόβουλος πατριώτης και συγχρόνως νουνεχής νεοδημοκράτης ηγέτης πλέον που του δόθηκε συγχωροχάρτι για τα λάθη του ’93 το ’09;

Θα εκμεταλλευόταν με την απαιτούμενη μαεστρία την ανέλπιστη επιστροφή από την πολιτική έρημο για να σώσει χώρα και λαό (μέχρι αριστεροί πήγαν και γίναν μέλη της ΝΔ για να τον ψηφίσουν βαυκαλιζόμενοι ότι θα σώσει την πατρίδα) από την επερχόμενη μνημονιακή καταστροφή.

Αντίθετα ο Σαμαράς πούλησε εν μία νυκτί ίσως το μοναδικό πατριωτικό κίνημα στη νεότερη ελληνική ιστορία αποτελούμενο από δεξιούς κι αριστερούς για να δώσει πρωθυπουργικά διαπιστευτήρια τόσο στο εγχώριο όσο και στο διεθνές σύστημα.

Άλλοι λένε ότι το έκανε επειδή δεν άντεξε τις πιέσεις, κι άλλοι επειδή θεώρησε ότι αν αναλάβει την πρωθυπουργία θα έχει τη δύναμη να επιβάλει την πολιτική του και να εδραιώσει τον σαμαρισμό.

Μια φρέσκια ματιά στα ελαττώματα που αναφέραμε θα ξεδιαλύνουν πιθανές αμφιβολίες.

Τι θα έκανε ένας άδολος πατριώτης και ταυτόχρονα συνετός νεοδημοκράτης ταγός για να αποτρέψει την ισχυροποίηση των κόκκινων ολετήρων του 3% που κατέλαβαν τα χειμερινά ανάκτορα λόγω της απρονοησίας του;

Θα σύναπτε τις αναγκαίες για την περίσταση συμμαχίες ώστε να απαλλαγούν χώρα και λαός από την κόκκινη απειλή.

Αντίθετα ο Σαμαράς απομονώθηκε και μέσω μιας άσφαιρης καταγγελτικής ρητορικής οδήγησε τον Τσίπρα για δεύτερη φορά στο Μαξίμου κοιτώντας απορημένος σε κατάσταση ντε ζαβού τους τοίχους στην Κηφισιά.

Με το πολιτικό έγκλημα να ολοκληρώνεται με την αδιανόητη στήριξη στον γιο αυτουνού που είχε ρίξει πριν από 30 χρόνια.

Άλλοι λένε ότι το έκανε για να λυτρώσει έστω κι αργά την Ελλάδα από τον Τσίπρα, κι άλλοι για να ελέγχει τον… ανόητο Μητσοτάκη ο οποίος άθελά του θα δικαίωνε τον σαμαρισμό στρώνοντάς του τον δρόμο της επιστροφής.

Δυστυχώς πάλι επικράτησαν τα ελαττώματα που λέγαμε.

Διότι σύμφωνα με πληροφορίες του Antinews ο Σαμαράς γνώριζε πριν από τις εκλογές του ’19 για τις Πρέσπες του Αιγαίου.

Άρα πώς γίνεται ένας εθνομηδενιστής να σώσει την Ελλάδα από τα νύχια ΗΠΑ και Τουρκίας;

Η αλήθεια έχει ως εξής:

O Σαμαράς κατάλαβε ότι τέλειωσε πολιτικά. Κι ότι ο μόνος τρόπος να παραμείνει στο παιχνίδι ήταν να στηρίξει τον Μητσοτάκη. Τον οποίο πίστευε ότι θα ελέγχει μέσω της σχέσης που είχε ο Παπασταύρου με τη Μαρέβα.

Παραγνώρισε όμως δύο σημαντικά δεδομένα. Την αγάπη του Κυριάκου για τον πατέρα του και το μίσος της Αγίας Οικογένειας στο πρόσωπό του.

Ο μεν Κυριάκος είδε τον πατέρα του «γονατισμένο να κλαίει» ανυπομονώντας να πάρει εκδίκηση στο όνομα του πατρός και η Αγία Οικογένεια από τότε που έχασε την εξουσία νυχθημερόν σκεφτόταν πώς θα εξοντώσει τον άνθρωπο που της τη στέρησε.

Και κάπου εκεί την πάτησε.

Με τον Κυριάκο να τον ξευτιλίζει κλείνοντάς του την πόρτα τόσο της Ευρώπης όσο και της προεδρίας.

Κι αντί να πράξει τα δέοντα το ’23 τον ξαναστήριξε με τα γνωστά πια αποτελέσματα.

Και τι θα κάνει τώρα ο δήθεν δεινός Καλαματιανός πολιτικός στο λυκόφως της πολιτικής του καριέρας;

Θα κάνει κόμμα; Θα στηρίξει κάποιον αρχηγό από τα δεξιά κόμματα ή θα βάλει κάποιον άλλον μπροστινό για να συντρίψει τον Μητσοτάκη;

Είναι διατεθειμένοι οι σαμαρικοί βουλευτές να εγκαταλείψουν την ασφάλεια των εδρών τους και να συνταχθούν με τις αμφίβολες και μέχρι στιγμής στον αέρα φιλοδοξίες του;

Με ποια δύναμη πυρός θα προχωρήσει όταν οι σοβαροί σαμαρικοί είτε τον έχουν εγκαταλείψει είτε έχουν πεθάνει μένοντας με τα λιμά του σαμαρισμού;

O Καραμανλής θα τον βοηθήσει ή θα τον αδειάσει περιμένοντας να πέσει σαν ώριμο φρούτο ο Μητσοτάκης για να ξαναπάρει εκ του ασφαλούς το μαγαζί; Ο πρόσφατος «εναγκαλισμός» του μητσοτακισμού με τον Δένδια ένεκα του νέου αμυντικού δόγματος της χώρας αυτό δείχνει πάντως.

Δύσκολες εξισώσεις…

Η δήλωση ωστόσο του Σαμαρά για τη διαγραφή του φανερώνει ότι δεν ξέρει ούτε πού πατά ούτε πού βρίσκεται. Αποτυπώνοντας ολοκάθαρα τον αιφνιδιασμό του. Προφανώς θαρρούσε ότι θα εκβιάζει εσαεί τον Μητσοτάκη διεκδικώντας ουσιαστικά συγκυβέρνηση για να συνεχίσει τις καλαματιανές πιρουέτες του (βλέπε: Μητσοτάκης σε Σαμαρά: Τα ρέστα μου…, Αντώνη, πόσο πατριωτική είναι η ίντριγκα;).

Λάθος εκτίμηση εκ νέου.

Ο Μητσοτάκης έφαγε δύο απανωτές κατραπακιές.

Μια στις ευρωεκλογές κι άλλη μια με την εκλογή Τραμπ.

Επομένως η μοναδική του έγνοια είναι η πολιτική επιβίωσή του.

Φάνηκε με την κωλοτούμπα όσον αφορά τη woke ατζέντα και με τις γέφυρες που έριξε στον Τραμπ (βλέπε: Δεξιάς μητσοτακικής (προεκλογικής) κωλοτούμπας συνέχεια…).

Κυρίως φάνηκε εντούτοις με το προς το παρόν πάγωμα της συνθηκολόγησης στις Πρέσπες του Αιγαίου.

Κινήσεις που ενδεχομένως παραπέμπουν σε πρόωρες εκλογές.

Για να μηδενίσει το κοντέρ και να αγοράσει πολύτιμο χρόνο μπας και διασωθεί.

Συνεπώς η διαγραφή Σαμαρά ήταν εκ των ων ουκ άνευ για ευνόητους λόγους.

Στοιχειώδεις ενέργειες ηγετικότητας.

Κοινώς ο Σαμαράς λειτούργησε σαν ποντικός που πήγε να αρπάξει το τυρί αδιαφορώντας πλήρως για τη φάκα.

Δεν ξέρουμε εν τέλει αν ο Κυριάκος θα «εκτελεστεί» από τον Τραμπ ή αν θα συνεχίσει να κάθεται στην αναπαυτική καρέκλα του Μαξίμου.

Αυτό που ξέρουμε είναι ότι όλο το πολιτικό σύστημα κοιτάει μόνο πώς θα διασώσει τα φέουδά του για να υπηρετήσει κατόπιν πιστότερα τον Βασιλιά Τραμπ.

Ο οποίος ούτε καν ενδιαφέρεται ποιος θα διοικεί την αποικία-Ελλάδα αρκεί να εκτελεί πειθήνια και αδιαμαρτύρητα τις εντολές για την υλοποίηση της διαβόητης Pax Americana. Μέρος της οποίας αποτελεί ο έλεγχος των Βαλκανίων, του Αιγαίου, της Νοτιοανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής (βλέπε: Μόνο από δεξιά μπορεί να υπάρξει ισορροπία).

Αυτή είναι η πραγματικότητα κι όσοι νομίζουν ότι ο… πατριώτης Τραμπ θα μας σώσει από τα νύχια της Νέας Τάξης Πραγμάτων ας ξυπνήσουν κι ας δουν επιτέλους ότι το παιχνίδι είναι στημένο κι από πριν ξεπουλημένο.

Δεν υπάρχει ούτε woke ούτε αντι-woke ατζέντα. Δεν υπάρχει ούτε πατριωτισμός ούτε εθνομηδενισμός. Υπάρχουν μονάχα καπιταλιστικά συμφέροντα.

Τα οποία ανάλογα την περίσταση εξυπηρετούνται με διαφορετικό περιτύλιγμα.

Με τον καθημαγμένο λαό μονίμως να καλείται να πληρώνει τα σπασμένα.

Άραγε από πού προήλθε η woke ατζέντα; Από πού προήλθε η anti-woke. Ποιος ξεκίνησε τον πόλεμο σε Ουκρανία και Μέση Ανατολή; Και ποιος θέλει να τον σταματήσει;

Είναι ο καπιταλισμός, ανόητε!

Που άλλοτε εμφανιζεται επιθετικός άλλοτε φιλικότερος για να ρέει αδιάκοπα η αιμοβόρα υπεραξία.

Κι εμείς ασχολούμαστε με το τι θα κάνει ο Σαμαράς, ο Μητσοτάκης και οι λοιποί υπηρέτες του.

Έλεος!

ΥΓ. Οι σαμαρικοί διαρρέουν ότι την Τρίτη ο Σαμαράς θα φωτογραφηθεί με τον Τραμπ. Μάλιστα…!!! Ιδού και τα… θαύματα (sic).