Του Σάββα Καλεντερίδη
Η Ελλάδα συνεχίζει να «φωτογραφίζεται στο παράθυρο ευκαιρίας» που μας λέει η κυβέρνηση ότι έχει ανοίξει στις σχέσεις μας με την Τουρκία, χωρίς να εξηγεί κανείς στους Έλληνες πολίτες σε τι συνίσταται αυτό το «παράθυρο ευκαιρίας», αφού η Τουρκία δεν έχει αποσύρει ούτε μία από τις παράνομες διεκδικήσεις της εις βάρος της χώρας και ούτε φαίνεται διατεθειμένη να κάνει κάτι τέτοιο.
Να τις απαριθμήσουμε, όπως αυτές είναι καταγεγραμμένες στην επίσημη ιστοσελίδα του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών:
– αμφισβήτηση του νομίμου και κυριαρχικού δικαιώματος της Ελλάδας, με απειλή πολέμου (casus belli), να επεκτείνει την αιγιαλίτιδα ζώνη της μέχρι τα 12 ναυτικά μίλια, όπως προβλέπει το Δίκαιο της Θάλασσας και όπως έχει πράξει το σύνολο σχεδόν των παράκτιων κρατών της διεθνούς κοινότητας, της Τουρκίας συμπεριλαμβανομένης (σε Εύξεινο Πόντο και ανατολική Μεσόγειο),
– αμφισβήτηση του εύρους του ελληνικού εθνικού εναέριου χώρου, μέσω συνεχών παραβιάσεών του από τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη,
– αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας επί νησιών και παραβίασή της ακόμα και στην περίπτωση κατοικημένων περιοχών,
– αμφισβήτηση των θαλάσσιων συνόρων,
– αμφισβήτηση των αρμοδιοτήτων εντός του FIR Αθηνών που ασκεί η Ελλάδα βάσει αποφάσεων του ICAO, και συνεχής άρνηση συμμόρφωσης της Τουρκίας προς τους κανόνες εναέριας κυκλοφορίας,
– αμφισβήτηση των αρμοδιοτήτων της Ελλάδας εντός της περιοχής ευθύνης της για θέματα έρευνας και διάσωσης, και
– απαίτηση της Τουρκίας για αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του ανατολικού Αιγαίου και της Δωδεκανήσου.
Να συμπληρώσουμε εμείς την πιο πονηρή διεκδίκηση της Τουρκίας, τη «Γαλάζια Πατρίδα», ο χάρτης της οποίας διχοτομεί το Αιγαίο και υφαρπάζει τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ανατολική Μεσόγειο.
Βασικός πυλώνας του δόγματος της «Γαλάζιας Πατρίδας» είναι το παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο, το οποίο αποτελεί θανάσιμη παγίδα για το Αιγαίο και, αν δεν το καταργήσουμε με κάποιον τρόπο, αυτό θα αποτελέσει τη μεγαλύτερη ήττα της Ελλάδας μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή. Κι αυτό γιατί η Τουρκία θα έχει επιβάλει στο πεδίο την παράνομη αξίωσή της, με βάση την οποία τα νησιά δεν διαθέτουν ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα παρά μόνον χωρικά ύδατα, τα οποία μάλιστα δεν μπορούν να επεκταθούν πέραν των 6 ν.μ., δεδομένου ότι, παρά τις θερμότατες φιλοφρονήσεις, τις αγκαλιές και τα φιλιά του Γεραπετρίτη με τον Φιντάν, η απειλή πολέμου (casus belli) είναι εκεί, ως δαμόκλειος σπάθη. Αν δεν καταργηθεί το τουρκολιβυκό μνημόνιο, το οποίο δεν αναγνωρίζει ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα στην Κρήτη, τότε αυτό θα αποτελέσει «οδηγό» και για το υπόλοιπο Αιγαίο. Αν δεν δικαιούται ΑΟΖ η Κρήτη, θα δικαιούται η Νίσυρος, για παράδειγμα, πόσο μάλλον το σύμπλεγμα της Μεγίστης;
Στα παραπάνω να συμπληρώσουμε ότι η Τουρκία έχει «μουλαρώσει» και στην πολιτική των δύο κρατών στην Κύπρο, με την Ελλάδα να «σφυρίζει αδιάφορα», απεμπολώντας τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που έχει ως εγγυήτρια δύναμη, που της επιβάλλουν να αποτρέψει τη διχοτόμηση του νησιού, την ανάκτηση της εδαφικής ακεραιότητας και την επαναφορά της συνταγματικής τάξης στην Κύπρο.
Ενώ η Τουρκία δεν έχει αποσύρει ούτε μία από τις παραπάνω διεκδικήσεις εις βάρος της Ελλάδας, ενώ απορρίπτει διαρρήδην την παραπομπή στη Χάγη μόνο του θέματος της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας-ΑΟΖ, που είναι η επίσημη θέση της Ελλάδας, μιλώντας για συνολική λύση, αφού τα προβλήματα, δηλαδή οι διεκδικήσεις, στο Αιγαίο είναι αλληλένδετα, και ενώ συνεχίζει την επιθετική και επεκτατική πολιτική της στην Κύπρο, παρ’ όλα αυτά ο κ. Γεραπετρίτης συνεχίζει να βλέπει «παράθυρο ευκαιρίας».
Ενώ συμβαίνουν όλα τα παραπάνω, ο Φιντάν, στην κοινή συνέντευξη Τύπου με τον φίλο του Έλληνα υπουργό Εξωτερικών, μετά την πρόσφατη συνάντησή τους στην Αθήνα, αφού τόνισε ότι η Τουρκία παραμένει αμετακίνητη στις θέσεις της στο Αιγαίο και αφού ζήτησε «δίκαιο διαμοιρασμό» στον πλούτο της ανατολικής Μεσογείου, μας είπε ότι προσμένει «πιο αποτελεσματική συνεργασία με την Ελλάδα στον αγώνα κατά των τρομοκρατικών οργανώσεων με πρώτο το FETO το ΡΚΚ και DHKP-C», γιατί «είναι προς όφελος των δύο χωρών».
Μάλιστα, η Ελλάδα βρίσκεται στο πλευρό της Τουρκίας, που αμετανόητη για τη Γενοκτονία που διέπραξαν νεότουρκοι και κεμαλικοί εις βάρος Ελλήνων, Αρμενίων και Ασσυρίων, στην εν εξελίξει επιχείρηση γενοκτονίας του κουρδικού λαού.
Την ίδια ώρα, ο νέος υπουργός Εξωτερικών του Ισραήλ, Γκιντόν Σάαρ, χαρακτήρισε τα 40 εκατ. των Κούρδων «φυσικούς συμμάχους», ενώ εξέφρασε τη στήριξή του στους Δρούζους, αλλά και σε όλες τις μειονότητες στη Μέση Ανατολή.
Συγκεκριμένα, ο νέος Ισραηλινός υπουργός Εξωτερικών στην επίσημη ομιλία του κατά την τελετή παράδοσης – παραλαβής στην έδρα του υπουργείου Εξωτερικών στην Ιερουσαλήμ μεταξύ άλλων ανέφερε και τα εξής:
«Ο κουρδικός λαός είναι ο μεγαλύτερος λαός της περιοχής που δεν έχει αποκτήσει πολιτική ανεξαρτησία, παρότι στη Συρία έχει αποκτήσει de facto αυτονομία και στο Ιράκ το καθεστώς αυτονομίας του στο βόρειο τμήμα της χώρας αναγνωρίζεται από το ιρακινό Σύνταγμα. Την ίδια στιγμή ο κουρδικός λαός υφίσταται την καταπίεση και την επιθετικότητα από το Ιράν και την Τουρκία. Ο κουρδικός λαός είναι φυσικός σύμμαχος του Ισραήλ και πρέπει να του τείνουμε χείρα βοηθείας».
Όσον αφορά τη «χείρα βοηθείας», ο Γκιντόν Σάαρ διευκρίνισε το είδος της βοήθειας που «οφείλει το Ισραήλ να προσφέρει» στους Κούρδους. «Πρέπει να του προσφέρουμε χέρι βοήθειας και να ενδυναμώσουμε τις σχέσεις μας μαζί τους σε πολιτικό επίπεδο και σε επίπεδο ασφάλειας».
Μάλιστα, το Ισραήλ θα ενδυναμώσει τις σχέσεις του με τους Κούρδους σε πολιτικό επίπεδο και σε επίπεδο ασφάλειας, και η Ελλάδα θα ενδυναμώσει τις σχέσεις της με τη γενοκτόνο Τουρκία για την καταπολέμησης της «τρομοκρατίας», όπως χαρακτηρίζει η Τουρκία τον αγώνα των Κούρδων για τα βασικά τους δικαιώματα.
Εκεί στο Μαξίμου έχουν καταλάβει τι πράττουν και πού οδεύουν οι εξελίξεις;
Πόσο πιο χαμηλά;
