Του Κ. Αϊβαλιώτη*
Μέσα στη γενικευμένη ημιμάθεια που χαρακτηρίζει συχνά αναλύσεις, αρθρογραφία, ρεπορτάζ κ.λπ. χάνεται η ουσία και δεν ζυγίζονται με ορθότητα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας.
Ακούμε συχνά την… επιεικώς μπουρδολογική ατάκα ότι «η Ελλάδα είναι μικρή χώρα», κάτι που υπονοεί ότι έχουμε μικρή χερσαία έκταση και ανεπαίσθητο διεθνές βάρος.
Κι όμως, η Ελλάδα είναι μια μεσαία ευρωπαϊκή χώρα σε έκταση και πρέπει κανείς να προσθέσει την Αυστρία και την Ολλανδία για να πλησιάσει την έκταση της Ελλάδας, η οποία και πάλι είναι μεγαλύτερη από το άθροισμα των εκτάσεων των δύο αυτών χωρών.
Η Ελλάδα και η Κύπρος έχουν και πέντε θάλασσες, άρα η έκταση που ελέγχουμε είναι όση της Γερμανίας, της Αυστρίας, της Ολλανδίας και του Βελγίου μαζί, ξεπερνά δε αυτή της Γαλλίας!
Και όχι μόνο αυτό, αλλά είμαστε απλωμένοι σε ένα από τα πιο πολύτιμα γεωστρατηγικά σημεία του κόσμου, μαζί με την Κύπρο ελέγχουμε τη ΝΑ Μεσόγειο, μπλοκάρουμε την Τουρκία, έχουμε άμεση επαφή με τις διόδους των πετρελαίων της Μέσης Ανατολής και του Σουέζ, ελέγχουμε τα Δαρδανέλλια και το «μπες – βγες» στη Μαύρη θάλασσα (βλέπε Ρωσία), και εφαπτόμαστε Αράβων και Ισραηλινών.
Δεν υπάρχει πιο στρατηγικό σημείο στον κόσμο, όπως άλλωστε πρώτος είχε αναγνωρίσει τη δεκαετία του ’40 ο Αμερικανός πρόεδρος Τρούμαν, που είχε πει ότι «χωρίς την Ελλάδα δεν υπάρχει Τουρκία».
Γιατί τα λέω όλα αυτά; Μα γιατί τρεις μέρες προτού ανοίξουν οι κρίσιμες κάλπες στις ΗΠΑ ο Μαρκ Πομπέο βρέθηκε στην Ελλάδα και συνάντησε τον κ. Μητσοτάκη. Και μη βιαστούν κάποιοι να θεωρήσουν «ξοφλημένο» τον Πομπέο επειδή δεν ανέλαβε τώρα υπουργικό θώκο.
Ο Πομπέο ήταν στη CIA και εκπροσωπεί τη νέα αμερικανική ηγεσία, η οποία ζήτησε επειγόντως επαφή με την Ελλάδα, μέσω αυτού του σοβαρού και μυαλωμένου πολιτικού, που ήταν και πετυχημένος ΥΠΕΞ επί της πρώτης θητείας Τραμπ. Όλο αυτό έτυχε επιφανειακής και μάλλον «γονατογραφικής» ανάλυσης από τον ημιμαθή ελληνικό Τύπο.
Σε μια κρίσιμη περίοδο, με δύο πολέμους δίπλα μας και πάνω μας (Μέση Ανατολή και Ουκρανία), η υπερδύναμη φαίνεται να θέλει να ακουμπήσει στην πιο σημαντική χώρα της περιοχής, δηλαδή στην «αδύναμη», «μικρή» κ.ο.κ. Ελλάδα!
Μια Ελλάδα που οι ΗΠΑ είχαν ανάγκη σε πλείστες όσες περιπτώσεις στο παρελθόν (π.χ. στον αραβο-ισραηλινό πόλεμο του Γιομ Κιπούρ, πιο πριν στον πόλεμο των Έξι Ημερών, τώρα με το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης κ.λπ.), ενώ, όταν έτριζαν τα θεμέλια της οικονομίας μας και κινδυνεύαμε με άτακτη χρεοκοπία, οι ΗΠΑ πάλι δεν έμειναν αδιάφορες: Τότε ο Ομπάμα έκανε πολιτικό «κεφαλοκλείδωμα» στον αλήστου μνήμης Σόιμπλε και τους λοιπούς, σε μια προσπάθεια να τους κάνουν να χωνέψουν ότι οι ΗΠΑ δεν θέλουν με τίποτε να πέσει η Ελλάδα.
Όλα αυτά, άραγε, επειδή μας αγαπούν ή μήπως επειδή μας χρειάζονται; Και εμείς πότε σκοπεύουμε να το εμπεδώσουμε;
*Π. Βουλευτή Β’ Αθηνών
