Του Κώστα Πρώιμου
Τετρακόσια χρόνια Τούρκοι. Μύτη δεν άνοιγε. Απλώς σε μεμονωμένες περιπτώσεις συνήθως επαναστατούσαν ορισμένες ένοπλες συμμορίες προς ίδιον όφελος αλλά οι εξεγέρσεις κατέληγαν άδοξα, για ευνόητους λόγους. Και στην Κρήτη κάποτε είχε γίνει ο κακός χαμός και με τα “Ορλωφικά” παραλίγο να εξαπλωθεί μια οργανωμένη δυσαρέσκεια κατά της Πύλης και με το χέρι των Ρώσων. Χαμπάρι δεν έπαιρνε ο περισσότερος κοσμάκης τότε στον ελλαδικό χώρο που είχε χαρακτηριστεί για πολλές γενιές ως Οθωμανική επαρχία. Ας μην παραβλέπουμε ότι η επικοινωνία ήταν σε πρωτόγονο στάδιο, ομοίως και οι συγκοινωνίες.
Σήμερα; Ενώ στα χαρτιά έχουμε συσταθεί ως κράτος εδώ και σχεδόν διακόσια χρόνια; Τι έχει αλλάξει; Παίρνει κανείς χαμπάρι;
Ας μην πιάσουμε τα γεγονότα από την εκκίνηση της Μεταπολίτευσης. Ας αναφερθούμε έστω περιγραφικά στα όσα συνταρακτικά έχουν συμβεί τα τελευταία δέκα πέντε χρόνια γυρίζοντας μας σε σκοτεινούς χρόνους. Έφυγαν οι εγχώριοι εκλεκτοί του παγκοσμίου Συστήματος διακυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ (μαζί με τους ψηφοφόρους τους) και έθεσαν σε κυβερνητική τροχιά τον ΣΥΡΙΖΑ. Ήταν φυσικά αδύνατος ο συγχρωτισμός τους με ορισμένα ανόθευτα στοιχεία μιας κατά τα άλλα αγκυλωτικής Αριστεράς, τα οποία συνάντησαν στον πυρήνα του Κόμματος Αλαβάνου. Αναγόρευσαν ένα κακέκτυπο του Ανδρέα Παπανδρέου ως Πρωθυπουργό και δη σε νεαρή ηλικία. Ήταν δεν ήταν σαραντάρης ο Αλέξης Τσίπρας όταν ανέλαβε άπειρος πολιτικά γαρ, την πιο κρίσιμη διαπραγμάτευση με τους Ευρωπαίους εταίρους ίσως και της τελευταίας πεντηκονταετίας. Τα αποτελέσματα με πολλές αμφισημίες, σίγουρα με καταστρεπτικές συνέπειες.
Όταν κρίθηκε η κατάλληλη χρονική στιγμή, “άδειασαν” μεθοδικά την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ γιγαντώνοντας έναν κληρονόμο με κακό οικογενειακό επώνυμο στον χώρο της πολιτικής.
Πολλοί από τον κήπο του ΠΑΣΟΚ μετεμφυτέυτηκαν ανενδοίαστα στο θερμοκήπιο του Συστήματος Μητσοτάκη. Έφεραν μαζί με άλλες συγκυρίες και την βοήθεια μιας οργανωμένης και άνευ προηγουμένου επικοινωνιακής προπαγάνδας στο τιμόνι της χώρας τον Κυριάκο. Έβγαλαν προσφάτως από το χρονοντούλαπο μέχρι και την κυρία Διαμαντοπούλου, ενώ κατέστησαν αίφνης τον διαφαινόμενο (μέχρι και πριν λίγους μήνες) πολιτικά τελειωμένο Ανδρουλάκη ως εν δυνάμει Πρωθυπουργό.
Την Αριστερά, με εξαίρεση το ΚΚΕ που παραμένει ως μια σταθερά εκ της συστάσεώς του, κατάφεραν να την στύψουν σαν λεμονόκουπα και να την πετάξουν στον κάδο με το 3%.
Εμείς, ας συνεχίσουμε να ασχολούμαστε νυχθημερόν με την κοιλίτσα της εγκύου μοντέλας αλλά και με τον αγαπητικό της κάθε γκλαμουράτης βοσκοπούλας. Αυτά δεν τα γράφω εγώ, τα καταδεικνύουν οι αναγνωστικές προτιμήσεις στις δημοφιλείς κατατάξεις ακόμη και των πιο σοβαρών ειδησεογραφικών σάιτς. Και ύστερα να κάνουμε αιτήσεις παρακαλετά και με κλάμα για επιδόματα και διακανονισμούς στο ρεύμα, ενώ παράλληλα θα πανηγυρίζουμε σαν τους τυχερούς του τζόκερ για τα δέκα σέντς της μείωσης στην τιμή της φέτας.
Πηγή: enpel.gr
