Η αδυναμία που σκοτώνει

Η ισχύς δεν είναι φονική. Η ανημπόρια σκοτώνει – και ο λόγος γίνεται για την πνευματική αδυναμία των ανθρώπων

Του Παναγιώτη Λιάκου

Το έγκλημα που έγινε στο Αγρίνιο ήταν ένα από τα πολλά παρόμοια που γίνονται τον τελευταίο καιρό, αλλά -ευτυχώς- δεν φαντάζει συνηθισμένο. Δεν έχουμε χοντροπετσιάσει σε τέτοιο βαθμό, ώστε να μας αφήνει αδιάφορους η στυγερή δολοφονία μιας μητέρας τριών παιδιών. Ο φονιάς της μέχρι πρότινος ήταν πεπεισμένος ότι την «αγαπούσε» και ότι δεν μπορούσε να ζήσει χωρίς αυτήν. Και τους δύο ισχυρισμούς του τους κατέρριψε ο ίδιος, με τις πράξεις του. Δεν σκοτώνεις, αν αγαπάς. Χαρά φροντίζεις να προσφέρεις. Επίσης, ο φονιάς μια χαρά παραδόθηκε στην Αστυνομία μετά την παρέλευση λίγων ωρών. Δεν αυτοχειριάστηκε, όπως ίσως θα νόμιζε κι ο ίδιος ότι θα έπραττε, σε περίπτωση που πέθαινε ή δολοφονείτο η «αγαπημένη» του. Ό,τι είχε μέσα στο κεφάλι του για τις ανθρώπινες σχέσεις ήταν λάθος. Μοιραίο λάθος. Εγκληματικό λάθος.

Οι άνθρωποι που σκοτώνουν από «αγάπη» είναι εξαρτητικές προσωπικότητες. Στο πρόσωπο του άλλου βρίσκουν μια σανίδα σωτηρίας από τον ίδιο τον εαυτό τους, τις πολλαπλές και διαρκώς εντεινόμενες αδυναμίες τους, από τις τραυματικές εμπειρίες τους. Τον άλλον, που υποτίθεται ότι αγαπούν, ουσιαστικά επιδιώκουν να τον κατέχουν. Είναι για εκείνους κάτι σαν ζωτικής σημασίας αντικείμενο και η σχέση που δημιουργούν είναι ο φέρων φορέας της -γεμάτης ρωγμές- διαβρωμένης προσωπικότητάς τους. Μόλις κλονιστεί η νοσηρή σχέση τους, κατεδαφίζεται η λογική τους, απελευθερώνεται σαν δαιμόνιο η εκδικητική μανία και η αρνητικότητά τους, και τη συνέχεια τη βλέπουμε στα δελτία ειδήσεων.

Οι άνθρωποι αυτοί που εγκληματούν -τάχα- «από αγάπη» δύσκολα σώζονται. Θέλει τεράστια προσπάθεια από τους ίδιους και σημαντική βοήθεια από το περιβάλλον τους για να δημιουργήσουν, με τρομερά μεγάλη καθυστέρηση, χαρακτήρα που δεν θα πλήττει ποικιλοτρόπως τον περίγυρό τους.

Εκείνοι -και κυρίως εκείνες- που μπορούν να σωθούν είναι οι σχετιζόμενοι μαζί τους. Ο καλύτερος τρόπος είναι η αποφυγή. Εκεί χρειάζεται εκπαίδευση και καθοδήγηση από την οικογένεια, το σχολείο και τον κοινωνικό περίγυρο. Να σε βοηθούν όλοι οι παραπάνω να εντοπίζεις τις εξαρτητικές προσωπικότητες που δηλώνουν ότι σε αγαπούν «μέχρι θανάτου» (εννοώντας τον δικό σου θάνατο, που ενδέχεται να προκαλέσουν) και να τις αποφεύγεις. Μακριά, και όχι αγαπημένοι!