Του Μανώλη Κοττάκη
Όλα από την αρχή. Αυτό μας «λέει» το αποτέλεσμα των αμερικανικών προεδρικών εκλογών, καθώς, όπως απεδείχθη, ο Ντόναλντ Τραμπ είναι πρόεδρος ευρείας αποδοχής. Κέρδισε τη λαϊκή ψήφο, κέρδισε τους εκλέκτορες, κέρδισε τη Γερουσία, κέρδισε και τη Βουλή των Αντιπροσώπων.
Το αντισυστημικό πολιτικό του μήνυμα κατά του κατεστημένου και των κλειστών ελίτ της Ουάσινγκτον και της Νέας Υόρκης, η αντι-woke ατζέντα του, που συνέτριψε την πολιτική ορθότητα και την παραβίαση βασικών κανόνων της φύσης, ο πατριωτικός του λόγος, που υπόσχεται να κάνει την Αμερική «μεγάλη ξανά», ο αυστηρότατος έλεγχος των συνόρων και οι απελάσεις παράνομων μεταναστών, ο κρατικός προστατευτισμός έναντι της απληστίας της αγοράς, η έγνοια για τους αδυνάμους και το περιθώριο είναι πολιτικές που επικροτήθηκαν με μεγάλες πλειοψηφίες από τον αμερικανικό λαό. Ο οποίος πέταξε στα «σκουπίδια» την «παραπληροφόρηση» των ΜΜΕ, δεν επηρεάστηκε ούτε κατ’ ελάχιστον από αυτήν.
Ο τρόπος που επετεύχθη αυτή η νίκη δίνει θάρρος στις αντισυστημικές δυνάμεις της Δύσης στην Ευρώπη, που επιθυμούν επειγόντως τη μεταρρύθμιση του δημοκρατικού καπιταλισμού και του ακραίου φιλελευθερισμού σε αυτό που ήταν κάποτε, πριν αρχίσει ο 21ος αιώνας της αλαζονείας.
Ο Τραμπ επιχειρήθηκε να παραπεμφθεί σε δίκη με τη διαδικασία του impeachment από το «βρόμικο κέντρο» του Μπάιντεν και της Πελόζι. Εισέβαλε στο σπίτι του το FBI για να κατασχέσει έγγραφα. Πράκτορες της CIA είπαν ψέματα εναντίον του σε δίκες για σχέσεις με τη Ρωσία. Δέχθηκε εκδικητικούς ελέγχους για φοροδιαφυγή. Κατηγορήθηκε για την εισβολή στο Καπιτώλιο. Είδε το φιλικό FOX NEWS να στρέφεται, με εντολή του κατεστημένου, εναντίον του για κάποιο διάστημα. Αποκλείστηκε για καιρό από το twitter, μέχρι που το αγόρασε ο Ίλον Μασκ. Κάθισε στο εδώλιο του κατηγορουμένου για ανάρμοστες σχέσεις με κολγκέρλ. Διετάχθησαν κυβερνήτες πολιτειών να ακυρώσουν την υποψηφιότητά του για τις εκλογές. Έγιναν τρεις απόπειρες δολοφονίας εναντίον του. Δικαστές οπαδοί των Δημοκρατικών προσπάθησαν μέχρι και την τελευταία στιγμή να τον ενοχοποιήσουν.
Κι όμως, αθωώθηκε σε όλα. Κι όμως, κατάφερε να μείνει όρθιος, να σταθεί μπροστά στον αμερικανικό λαό και να ζητήσει να επανακριθεί η ηγεσία του στις κάλπες. Επί πέντε ολόκληρα χρόνια έκαναν τα πάντα για να τον εμποδίσουν, γιατί ήξεραν ότι θα χάσουν.
Ανάλογου είδους διασυρμό στην Ελλάδα μόνο ένας πολιτικός γνώρισε μεταπολιτευτικά, ο Κώστας Καραμανλής. Και παραπομπή του στο Ειδικό Δικαστήριο σχεδιάστηκε ανεπιτυχώς το 2010, σύμφωνα με δημόσια αποκάλυψη του Ανδρέα Λοβέρδου, και η οικογενειακή του ζωή απειλήθηκε και αναστατώθηκε, σύμφωνα με το επίσημο βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών, και τα αμερικανοκίνητα ΜΜΕ των Αθηνών αποπειράθηκαν την πολιτική «πολτοποίησή» του και όλα τα δεινά του κόσμου επιχειρήθηκε να του φορτωθούν από τους σύγχρονους «βενιζελικούς» που ονειρεύονταν νέο Γουδί.
Η νίκη Τραμπ δίνει θάρρος σε κάθε πολιτικό ηγέτη της Ευρώπης να δώσει τη μάχη της επικράτησης στη Γαλλία, στη Γερμανία, στη Βρετανία και αλλού. Το μήνυμα είναι καθαρό: τα έθνη είναι ισχυρότερα από το σύστημα. Οι παραδοσιακές αξίες, ισχυρότερες από τις πάσης φύσεως ατζέντες. Χωρίς καμία αμφιβολία, η νίκη Τραμπ δημιουργεί τις προϋποθέσεις για ένα σαρωτικό ντόμινο πολιτικών αλλαγών σε όλη την Ευρώπη, για το «ξήλωμα» κάθε επιχειρηματικής, διπλωματικής, πολιτικής, μιντιακής, πανεπιστημιακής «παράγκας» που έχουν στήσει οι Δημοκρατικοί σε όλη την ήπειρο – της Ελλάδας περιλαμβανομένης. Με έμφαση στην απομείωση της επιρροής του ασύλληπτου μηχανισμού της προπαγάνδας τους, που στραγγαλίζει και καταδιώκει με κάθε ευκαιρία κάθε διαφορετική φωνή.
Για την Ελλάδα οι συνέπειες της νίκης Τραμπ είναι σαφείς. Πρώτον, ανετράπη όλη η σκακιέρα πάνω στην οποία βάσισε την κυριαρχία του στα κέντρα λήψης αποφάσεων της Ουάσινγκτον ο πρωθυπουργός. Φανατικός υποστηρικτής των Δημοκρατικών, του πολέμου τους στην Ουκρανία και της woke ατζέντας τους, αδιάφορος για τον Τραμπ και επιθετικός σε προσωπικό επίπεδο απέναντι στον Πούτιν, ο κύριος Μητσοτάκης τώρα πρέπει να ξαναδεί την περίφημη πολιτική του Κέντρου από την αρχή.
Όσα του επεσήμαναν σε εκείνη την ιστορική πλέον, όπως αποδεικνύεται, εκδήλωση του Πολεμικού Μουσείου, στην παρουσίαση του βιβλίου μου, ο Κώστας Καραμανλής και ο Αντώνης Σαμαράς, δικαιώνονται από το εκλογικό σώμα της πιο μεγάλης χώρας του κόσμου.
Ο Καραμανλής τον προειδοποίησε εκείνη τη μέρα για την «οριστική ρήξη του λαού με τις ελίτ της υπεροψίας, όταν δαιμονοποιείται η άλλη άποψη και αντιμετωπίζονται ως εχθροί οι ανησυχούντες», και πρόσθεσε ότι «υπάρχει γεωμετρική αύξηση της δυσαρμονίας μεταξύ των επιλογών των ηγετικών ελίτ και των αντιλήψεων μεγάλης μερίδας των πολιτών».
Ο Αντώνης Σαμαράς τού επεσήμανε ότι «όσα κεντροδεξιά κόμματα παρέμειναν στις ευρωεκλογές προσηλωμένα στην πολιτική ορθότητα κατέρρευσαν, όπως στη Γαλλία και την Ιταλία».
Πέραν αυτών, όμως, δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για την εκτίναξη των ποσοστών των κομμάτων που ευρίσκονται στα δεξιά της Ν.Δ., αν η Κεντροδεξιά παράταξη δεν επιστρέψει στις ρίζες της.
Την περασμένη Δευτέρα, μία μέρα πριν από τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές, ο πρόεδρος της ΝΙΚΗΣ Δημήτρης Νατσιός κατήγγειλε στη Βουλή ότι, στο πλαίσιο του προγράμματος για το «Πολύχρωμο Σχολείο», εντέλλονται οι καθηγητές να διοργανώσουν μέσα στις σχολικές αίθουσες μαθητικούς αγώνες… «λογομαχίας» με επιχειρήματα κατά ή υπέρ της… ομοφυλοφιλίας! Και ότι τους ζητείται να παρατάσσουν τα παιδιά απέναντι σε ομάδες, αναλόγως των απόψεών τους, με τους ουδέτερους στη μέση! Τόσο άρρωστοι, τόσο διχαστικοί, τόσο ρατσιστές!
Εκτός όμως από την επαναξιολόγηση της ιδεολογίας της Ν.Δ. στο εσωτερικό της χώρας, η νίκη Τραμπ αλλάζει τους όρους του παιχνιδιού για την εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας. Ο κύριος Μητσοτάκης έχει «ανατινάξει» τις γέφυρες που θα μπορούσε να έχει και με τον Πρόεδρο Τραμπ και με τον πρόεδρο Πούτιν. Ταύτισε εγκληματικά τις προσωπικές του φιλοδοξίες με τις εθνικές φιλοδοξίες, χωρίς το παραμικρό αποτέλεσμα έως αυτή τη στιγμή. Ούτε για τον εαυτό του ούτε για την πατρίδα.
Η Ελλάς υπό την ηγεσία του έχει ανάγκη έναν νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, με κύρος στη Δύση, στη Ρωσία, στην Κίνα, στη Μέση Ανατολή. Μόνον έτσι μπορεί να οικοδομήσει ξανά η χώρα τις κατεστραμμένες γέφυρες με το βαθύ κράτος των Ρεπουμπλικάνων που υποτίμησε, με το Κρεμλίνο που προπηλάκισε σε προσωπικό επίπεδο, με τις λοιπές μεγάλες δυνάμεις του πολυπολικού πλανήτη μας.
Η Ελλάδα χρειάζεται επίσης έναν Πρόεδρο με πίστη στις παραδοσιακές αξίες της πατρίδας μας. Έναν Πρόεδρο, τέλος, η εκλογή του οποίου θα συνδυαστεί με την αναθεώρηση του Συντάγματος και με την αύξηση των αρμοδιοτήτων του. Έναν ισχυρό Πρόεδρο για να στέκεται συμπαραστάτης δίπλα σε κάθε δοκιμαζόμενο στα εθνικά θέματα πρωθυπουργό. Τα ονόματα που συζητιούνται μέχρι αυτή τη στιγμή είναι εντελώς ακατάλληλα. Όλα από την αρχή, λοιπόν. Επειγόντως.
Ήταν λάθος η αναθεώρηση του συντάγματος το 1985 περί περιορισμού αρμοδιοτήτων ΠτΔ (λάθος δε Μεγαλύτερο που εξ αρχής δεν ήταν με εκλογή προεδρική η δημοκρατία).
Σε μια χώρα που δεν έχει πχ γερουσία, συνταγματικό δικαστήριο, και το ΣτΕ απλώς υπάρχει για (κατ’ ουσίαν) “φετφάδες” πολύχρονης δοκιμασίας, η εξισορρόπηση εξουσιών είναι απαραίτητη… όταν άλλωστε το άρθρο 60 για συνταγματικά απεριόριστο δικαίωμα ελεύθερης γνώμης και ψήφου των βουλευτών, κακά τα ψέματα, πρακτικώς δεν λειτουργεί.
Όλα τα σοβαρά κράτη έχουν κάποιο (ελάχιστα έστω συμφωνημένο με ευρύτερη συγκατάθεση) “βαθύ κράτος”… που δεν πρέπει να βρίσκεται στο απόλυτο κουμάντο της εκάστοτε -πρόσκαιρης του εκλογικού νόμου- πλειονοψηφίας εδρών.
Αυτό δηλ. που διατηρεί κάποια αιτούμενα, εξόχως ζωτικής σημασίας, εκτός κομματικών ανταγωνισμών.
Οι προσωπικές σχέσεις αρχηγών κομμάτων δεν επαρκούν, μήτε τα ανακτο-προεδρικά συμβούλια.
Ουδείς εγγυάται ποιο φιντάνι-τζίνι μπορεί να εκπηδήσει από το “κάλπηκο” λυχνάρι του Αλαντίν.
Άλλο πράγμα οι βουλευτές περί τα οικονομικά ζητήματα, και άλλο ο ΠτΔ περί των θεμελιωδών λίθων της υπό δοκιμασίαν κοινωνίας.
Δεν έχουμε εξ άλλου ελέω θεού μοναρχίες (… αν και αυτό παίζεται με τους σύγχρονους νεποτισμούς).
Η λαική εντολή κυριώτατα ενδιαφέρεται άλλωστε για το πουγκί.
Ο εκλογείς επομένως μπορεί με τις επιλογές των να καταστρέφουν την οικονομία τους (αναστρέψιμο, αν κι εξόχως επίπονο και με συνειδητοποιημένα κατόπιν “χρειαζούμενα λαικά κότσια” και κοτσονάτους ηγέτες), δεν πρέπει όμως το υπόστρωμα που την παράγει.
Όπου αμφιβάλλουν περί Θεμελίων δικαιούνται την ευκαιρία να έχουν διέξοδο σε μια προεδρική εκλογή.
Έχεις δίκιο απόλυτο αγαπητέ Κοττακη αλλά για να γίνουν όλα αυτά, πρεπει η ΝΔ να εξαφανισθεί και στη θέση της να αναλάβει ένας πολιτικός σχηματισμός που δεν θα έχει ούτε έναν από τους σημερινούς της ΝΔ. Δηλαδή σοβαρούς αξιοπρεπείς έντιμους πατριώτες. Με την παρούσα κατάσταση σε εξέλιξη αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί ούτε σε 500 χρόνια. Για να γινει σήμερα, πρέπει να μεσολαβήσει ένα γεγονός καταστροφής ή της πολιτικής ελίτ στο σύνολό της ή της χώρας ή συνδυασμός τους.
To παιδί δεν κάνει!
Μετά το 1831 έως σήμερα δομήθηκε ένα μόρφωμα με την ετικέτα κράτος που έχει 2 αντίπαλα στρατόπεδα.
Ένα είναι οι πολίτες που μισούν το κράτος προσπαθούν να το υπονομεύσουν να το κλέψουν και λειτουργούν με βάση το στενό προσωπικό τους συμφέρον. Της αρπαχτής να κρύψουν τα χρήματα στα στρώματα ή εξωτερικό μη του τα πάρει το εχθρικό κράτος ( όπως έκαναν επί τουρκοκρατίας ) θεορώντας το κράτος συνέχεια του οθωμανικού.
Από την άλλη μια ομάδα ολίγων κατά βασην μειωμένης εθνικής συνείδησης άτομα υποχείρια ξένων συμφερόντων με μονο στοχο την εκπλητωση των εντολων για ίδιο όφελος.
Πότε δεν είχαν σύμπνοια αυτές οι 2
Ομάδες. Ακόμα και στην κατοχή οι μεν εναντίον των ξενων συμφεροντων οι δε συνεργάτες και εντολοδόχοι.
Μονο στην δεκαετία του 80 ενώθηκαν στην κατασπατάληση του πακτωλου των χρημάτων που ερχόταν από την ροκ και μετά ρε.
Εμάς κούκος δεν φέρνει την άνοιξη. Ταν ή διάβρωση του συστήματος έχει φθάσει στο κόκκαλο δεν αφήνει υγιείς δυνάμεις να αναπτυχθούν. Η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη.
Ίσως τελικά ο Κιτσικης να είχε δίκιο στις ιδέες του.
Κώστας Καραμανλής για ΠτΔ
Αγαπητέ παλαιέ…
Σχετικά με την αναθεώρηση του Συντάγματος του 1985. Ο κ. Παυλόπουλος ενοχλούσε διότι είχε πολιτική άποψη την κυβέρνηση, αν και είχε γίνει ήδη η αναθεώρηση. Τώρα διάλεξαν την κ.Σαχλαροπούλου που δεν διαφωνεί σε τίποτα, αλλά αντί γι’ αυτό δείχνει τις προτιμήσεις της στην πολιτική της κυβερνήσεως, είναι άχρωμη και άοσμη.
Δεν θα δεχόντουσαν τώρα τον κ. Κώστα Καραμανλή για να μην επαναληφθεί το σενάριο με τον κ.Παυλόπουλο.
Δια τούτο και μόνη λύση θα είναι να εκλέγεται και να έχει προνόμια, να μην είναι γλάστρα.
Αυτό καθαυτό το άρθρο αποδεικνύει, για πολλοστή φορά, το πρόβλημα με τις πολιτικές συμμορίες του καθεστώτος.
Από διαπιστώσεις , εδώ και δεκαετίες, έχουμε κορεστεί.
Το δια ταύτα δεν φαίνεται στον ορίζοντα, διότι από υποδουλες κυβερνήσεις και πολιτικούς, μελλον μην περιμένεις.
Η επόμενη Παλαιστίνιοι θα είναι οι ευνουχισμενοι πλέον Έλληνες.
Αγαπητή Συντοπιτισσα συμφωνω απολύτως.
Αυτό που αναφέρεις,να φύγουν όλοι και νέοι πολίτες να μπουν στην πολιτική,άφθαρτοι και καθαροί στην συνειδηση είναι στις αρχές και το εφαρμόζει η ΝΙΚΗ Με τον κ.Νατσιο
Άν προσπαθήσει έγκαιρα η κυβέρνηση να γίνει αρεστή στον κ. Τραμπ και γίνει φανατικά υπέρμαχή του, τότε θα λυθεί το πρόβλημα που ενδεχομένως δημιουργήθηκε από την έως τώρα φανατική υποστήριξη των Δημοκρατικών. Μπορεί να υπογράψει και μια δήλωση μετανοίας για σιγουριά. Ίσως να μην ανακτηθεί ποτέ το… ” χαμένο κύρος” αλλά αυξάνονται ρεαλιστικά οι πιθανότητες για νέα δάνεια και μίζες “για το καλό του τόπου” ! Χρειάζεται οπωσδήποτε “επαναξιολόγηση της ιδεολογίας της Ν.Δ” με βάση τη νέα μόδα στις ΗΠΑ.
Διάβασα το άρθρο του κυρίου Κοττάκη όμως ….
Οι αμερικανοί δεν απέφυγαν να ψηφίσουν Ουρές απο το πρωί ήταν στα εκλογικά τους κέντρα Ψήφισαν αποφασισμένα το έχουν ψάξει βάση της πραγματικότητας τους
Δεν πηγαν για σέρφ ούτε στα τσισμπερκγερ κλαμπς για να φάνε
Εδωσαν πόλεμο και δικαίως θεωρούν οτι κέρδισαν Κατάλαβαν οτι ο κόσμος άλλαξε και θα πρέπει η χώρα τους να αλλάξει
Το νύν αποτέλεσμα είναι προιόν αγώνα Σε αντίθεση με εδώ στα καθημάς ……
Εδώ ……
Θα περιμένουν κάποιον θεο να τους σώσει Μεχρι τότε θα βλέπουμε την αλλαγή απο την τηλεόραση περιμένοντας ταις ημέτεραι πατριωτικαι δυνάμεις και εκείνους τους βουλευτές της νδ που ως σωτήρες θα παραιτηθούν ρίχνοντας τον Μιτσοτάκη Που μέχρι τότε θα τελεύσει το έργο του
@μπεκατσονι,
Ο νόμος της υποχρεωτικής ψήφου δεν έχει αλλάξει. Επισυρει πρόστιμο και ποινές φυλάκισης μέχρι 5 έτη. Είδες εσύ κάποια κυβέρνηση να τηρεί το νόμο; Είδες κάποιον από την αντιπολίτευση να ρωτά την κυβέρνηση γιατί δεν τηρεί το νόμο και να απευθύνεται στον Άρειο Πάγο για την τήρηση του; Όσο δεν τηρείται ο νόμος τόσο θα υπάρχει αποχή. Γιατί ο συνταγματικός νομοθέτης προγνωριζε τις συνέπειες και της ατομικής αναισθησιας αλλά και της πολιτικής σκοπιμότητας γύρω από την αποχή. Αλλά με καθάρματα στην πολιτική ζωή οι νόμοι δεν είναι τίποτα περισσότερο από κουρελοχαρτα και χωρίς επιβολή των νόμων από το κράτος δεν υπάρχει και η τήρηση τους από τους πολίτες. Ασχέτως αυτού όμως, στις ΗΠΑ οι πολίτες είδαν ένα φως αλλαγής στο πρόσωπο του Τραμπ και ψήφισαν μαζικά. Εδώ ούτε νόμοι τηρούνται, ούτε πρόσωπο υπάρχει, ούτε φως φαίνεται. Μόνο σαπίλα, αποχαύνωση, μιζέρια και σκοτάδι.