Του Κώστα Πρώιμου
Άρχισαν και οι κυβιστήσεις αγωνιστικού επιπέδου από τώρα. Προφανώς αναφερόμαστε στα απανταχού «μητσοτακόσκυλα» που δεν παύουν ούτε στιγμή να διατυμπανίζουν το πολιτικό μεγαλείο του Κυριάκου. Αφού καθ’ όλο το προηγούμενο διάστημα έβριζαν τον Τραμπ, αίφνης τον εκτίμησαν τα μάλα. Από την ώρα που το τοπίο ξεκαθάρισε με την επανεκλογή του στον Λευκό Οίκο, οι ίδιοι σε μια υψηλή επίδειξη δεξιοτεχνίας πάνω στη δοκό άρχισαν να διαδίδουν στα καφενεία ότι ο νέος Αμερικανός πρόεδρος με τον Μητσοτάκη είναι φιλαράκια.
Ο πρώτος, έχει πτωχεύσει δύο φορές στο Αμέρικα και δη στο Μανχάταν που, αυτομάτως για όποιον υποστεί κάτι τόσο οδυνηρό οικονομικά συνεπάγεται ύπνους μαγικούς και ονειρεμένους σε χαρτόκουτα, απολαμβάνοντας ξέγνοιαστος εσαεί την «ζεστή» και υπαίθρια φιλοξενία της Νέας Υόρκης. Ωστόσο, ο Τράμπ κατάφερε όχι μόνο να σταθεί στα πόδια του αλλά και να ξαναγίνει επιχειρηματικά πανίσχυρος. Πράγμα αδιανόητο, πόσο μάλλον και ως επαναλαμβανόμενο, για τους απαράβατους όρους και κανόνες της αδυσώπητης πιάτσας τους κείθε, στο USΑ.
Ο δεύτερος, ο δικός μας, από τα γεννοφάσκια του έχει μεγαλώσει σε ένα απόλυτα ασφαλές και υπέρ – άνετο οικονομικά περιβάλλον δίχως να έχει ποτέ κοπιάσει για τίποτα πραγματικά στη ζωή του, δεδομένου ότι η οικογένεια του ύπερ-τρέφεται εδώ και εκατό χρόνια από τις σάρκες του δημοσίου κορβανά. (Μήνας μπει – μήνας βγει, τα τυχερά και οι βουλευτικές μισθάρες να τρέχουν).
Αντιλαμβάνεστε εκ της ανωτέρω σύντομης περιγραφής γιατί Τραμπ και Μητσοτάκης δεν θα μπορούσαν ποτέ να γίνουν φιλαράκια; (Εκτός κι αν ξέρετε και το άλλο με τον Τοτό…)
Πηγή: enpel.gr
