Του Μανώλη Κοττάκη
Μάλιστα! Όλες οι κυβερνήσεις-παραρτήματα των Δημοκρατικών στη γηραιά ήπειρο, μεταξύ αυτών και η δική μας, θυμήθηκαν τώρα την Ευρώπη και την ανάγκη για τη «γεωπολιτική της ενηλικίωση». Και πήγαν στη… Βουδαπέστη για να μας εξομολογηθούν την «αμαρτία» τους.
Οποία σύμπτωση! Έπρεπε να εκλεγεί ο Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ για να σκεφτούν ο Μακρόν, ο Σολτς, ο Τουσκ, ο δικός μας, οι μοιραίοι της ηπείρου αυτής το δόγμα της αυτόνομης Ευρώπης. Έπρεπε να εκλεγεί ο Τραμπ με τις γνωστές απόψεις για τις υποχρεώσεις της Ε.Ε. έναντι της Αμερικής για να αναθέσει το ιερατείο των Βρυξελλών στον τραπεζίτη Ντράγκι να συγγράψει έκθεση για το μέλλον της Ευρώπης. Πολύ αργά για δάκρυα… Η Ευρώπη είχε μια τεράστια ευκαιρία για τη γεωπολιτική ενηλικίωσή της. Τη στιγμή που έπρεπε να φέρει αντιστάσεις, να ορθώσει εμπόδια και να πει το μεγάλο «όχι» στο να ξεσπάσει πόλεμος Αμερικής – Ρωσίας στο έδαφός της, στην αυλή της. Τότε, ναι, και θα είχε αυτονομηθεί ιδεολογικά και θα είχε ενηλικιωθεί γεωπολιτικά και θα είχε προστατέψει τα κράτη της, την επικράτεια και τους λαούς της.
Ήταν ολοφάνερο ότι τα στρατηγικά συμφέροντα της Ένωσης, που είχε ζωτική ανάγκη τη φθηνή ενέργεια, δεν ταυτίζονταν -στην καλύτερη περίπτωση, εφάπτονταν- με τα αμερικανικά. Και όμως! Αντί να πει στο ιερατείο των Δημοκρατικών (που από την εποχή του Κλίντον και της Ολμπράιτ ξέρει να ξεκινά αδιέξοδους πολέμους που αδυνατεί να κερδίσει, χωρίς να ξέρει μετά πώς να βγει από αυτούς) «όχι, όχι, όχι», αντί να επιμείνει στην εφαρμογή των Συμφωνιών του Μινσκ από την Ουκρανία, έγινε η πολιτική ουρά των Δημοκρατικών. Αναδεικνυόμενη έτσι σε ιδανικό αυτόχειρα από οικονομικής απόψεως και στον εντεταλμένο της Δύσης να διαχειριστεί και να «φορτωθεί» για λογαριασμό της την ήττα του Ζελένσκι από γεωπολιτικής απόψεως! Μια ήττα που όχι μόνο δεν της ανήκει -έχει φαρδιά πλατιά την υπογραφή των Δημοκρατικών-, αλλά την πληρώνει πολύ ακριβά.
Σήμερα που μιλάμε, οι μοιραίοι της Ευρώπης παραπαίουν. Η Γερμανία αντιμετωπίζει τεράστια οικονομικά προβλήματα, αποβιομηχάνιση και κύμα επερχόμενων πτωχεύσεων σε επιχειρηματικούς κολοσσούς της, ενώ η κυβέρνηση των μοιραίων υπαλλήλων Σολτς – Μπέρμποκ είναι ετοιμόρροπη. Η πτώση της είναι θέμα χρόνου. Η Γαλλία του μοιραίου ηγετίσκου Μακρόν κυβερνάται από την κυβέρνηση μειοψηφίας του Μισέλ Μπαρνιέ, η οποία επίσης δεν θα αντέξει για πολύ. Η Ελλάς έχει μια άμυαλη και απερίσκεπτη κυβέρνηση, που δεν είχε καν τη σκέψη να στείλει έναν παρατηρητή, στέλεχος της Πειραιώς, στο επιτελείο του Τραμπ για να παρακολουθήσει τις εκλογές εκ των ένδον (έτσι γινόταν παλιά), καθώς υποτίθεται ότι η Ν.Δ. και οι Ρεπουμπλικάνοι είναι αδελφά κόμματα.
Για ποια ενηλικίωση της Ευρώπης να μιλήσει κανείς, λοιπόν; Στην ουσία, οι μοιραίοι ηγέτες της Ευρώπης επιτρέπουν δύο χρόνια τώρα, που διαρκεί ο πόλεμος, το ανηλεές «σορτάρισμα» μετοχών τραπεζών και επιχειρήσεων, οι οποίες με την «κατηφόρα» της ευρωπαϊκής οικονομίας, εξουθενωμένες, στο τέλος θα πέσουν στα χέρια Αμερικανών επενδυτών για ένα κομμάτι ψωμί. Και, αντί για Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης, θα γίνει η Ε.Ε. η 51η πολιτεία της οικονομίας των ΗΠΑ. «Ενηλικίωση»!
Αν έτσι εξελιχθούν τα πράγματα, τότε ο τρόπος που πολιτεύτηκαν σε αυτή τη διετία όλοι οι ηγέτες της περιοχής, του Όρμπαν περιλαμβανομένου, θα διδάσκεται στα ΑΕΙ το 2050, στο μάθημα των Διεθνών Σχέσεων που θα φέρει τον τίτλο «Πώς να υπερασπίζεσαι ή να μην υπερασπίζεσαι το εθνικό σου συμφέρον».
Γαλλία, Γερμανία, Πολωνία, Ελλάδα κ.ά. εξόπλισαν με όπλα τον Ζελένσκι. Στην περίπτωσή μας χρησιμοποιήθηκε και το έδαφός μας στην Αλεξανδρούπολη για να στηριχθεί η τροφοδοσία της Ουκρανίας με καύσιμα και τρόφιμα.
Γαλλία, Γερμανία, Πολωνία, Ελλάδα συνέπραξαν στις κυρώσεις Μπάιντεν, οι οποίες είχαν στόχο, σύμφωνα με δημόσια δήλωση Έλληνα πρώην αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών «την οικονομική εξουθένωση της Ρωσίας, την πρόκληση λαϊκής εξέγερσης στη Μόσχα και τελικώς την πτώση του Πούτιν»! Ο οποίος ακόμη «πέφτει». Κάθε εβδομάδα η χοντροκομμένη προπαγάνδα, που κοίμιζε τους λαούς της Ε.Ε., έριχνε τον δικτάτορα Πούτιν. Τη μία εβδομάδα τον έριχναν οι «δυσαρεστημένοι» ολιγάρχες, την άλλη οι «ενοχλημένοι» στρατηγοί, την τρίτη οι φοιτητές και οι διαδηλώσεις για τον Ναβάλνι, και αυτός ακόμη στέκει εκεί.
Τίποτε από όλα αυτά δεν απεδείχθη ότι ήταν αλήθεια. Για να υπηρετήσουν δουλικά το δόγμα των Δημοκρατικών η εξαρτημένη ηγεσία της Ευρώπης και τα ενσωματωμένα συστημικά ΜΜΕ έφθασαν να κάνουν εκπτώσεις και στο δημοκρατικό κεκτημένο: απαγόρευσαν τη λειτουργία και μετάδοση πληροφοριών στην επικράτειά μας από το Russia Today και το Rianovosti. Περιόρισαν την πληροφόρηση. Τόση εμπιστοσύνη είχαν στην ισχύ και την απήχηση των επιχειρημάτων τους…
Την ίδια ώρα, ο «απομονωμένος» Όρμπαν έκανε στρατηγική υπομονή και σήμερα αποτελεί προνομιακό συνομιλητή και του Τραμπ και του Πούτιν. Έχοντας εξασφαλίσει για τη χώρα του χαμηλό κόστος για την ενεργειακή της τροφοδοσία. Ενώ η ηττημένη Ευρώπη με την ανοχή των ΗΠΑ (που θέλουν χαμηλές τιμές στην αγορά πετρελαίου) εξευτελίζεται, κάνοντας λαθρεμπόριο πετρελαίου από τη χώρα της οποίας τον ηγέτη ήθελε να στείλει στο σκαμνί του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου: τη Ρωσία.
Προσωπικώς, απεχθάνομαι τους προσωπικούς χαρακτηρισμούς και τα κοσμητικά επίθετα. Επειδή όμως ανήκω σε μια γενιά που μεγάλωσε φορώντας στο κοστούμι της το σήμα με τα δώδεκα αστέρια της Ένωσης, έρχονται και ώρες που δεν μπορείς να τα αποφύγεις. Θέλω να πω σε αυτούς που εμφανίζονται ως ηγεσία της Ευρώπης και κατηγορούν οψιγενώς την Ένωση για «γεωπολιτική αφέλεια» σήμερα το εξής: δυστυχώς, δεν είστε μόνο μοιραίοι. Είστε και αστείοι.
Όποιος δεν καταλαβαίνει ότι η ΕΕ βρίσκεται εδώ και τρία περίπου χρόνια υπό καθεστώς διάσπασης, δεν ξέρει να διαβάζει σωστά. Η μόνη αφέλεια την οποία πρέπει να ξεπεράσουν όλοι πλέον είναι εκείνη της επιμονής σε ένα λάθος, ώστε η κατάσταση να μην ομοιάζει πυρηνικής σχάσης. Ένα καθεστώς μετάβασης είναι αναγκαίο, ώστε να συγκρατήσει δυνάμεις πραγματικά πολύ βίαιες. Αλλά επειδή για τους άλλους λίγο με ενδιαφέρει, και λίγο οφείλει να μας ενδιαφέρει όλους εμάς τους Έλληνες, αυτό που είναι επείγον είναι να γίνουν όλες εκείνες οι ενέργειες, ώστε η Ελλάς να είναι έτοιμη για ένα τέτοιο πλάνο – και σε ζητήματα οικονομίας και πολύ περισσότερο σε ζητήματα ασφαλείας. Είναι βλαβερή αφέλεια να προχωράμε πάντα κατόπιν συμφωνίας με τους εταίρους. Η δεκαετία του 2010 μας έκανε σίγουρα σοφότερους, όμως δυστυχώς ακόμη αργούμε να κατανοήσουμε τον τρόπο επιδίωξης των συμφερόντων μας.
κ. Κοττάκη πως το τολμήσατε αυτό το άρθρο.
Απόλυτη ταύτιση απόψεων αλλά παραλείπονται αρκετά.
Η Ε.Ε. ακολούθησε την Αμερική στην κατηφόρα θαρρώ όχι από αφέλεια.
Να γραφτούν πραγματικού λόγοι και κυρίως οικονομικού επενδυτικού ενδιαφέροντος.
Όπως επίσης ο ρόλος της Αγγλίας μετά την έξοδο από την Ε.Ε.
Ο Γάλλο-Γερμανικός άξονας που κινήθηκε απαξιωτικά προς τα υπόλοιπα κράτη μέλη της Ε.Ε.
Ασφαλώς είχαν υπολογίσει τελείως διαφορετικά με την επιμονή τους πως θα κερδίσουν
την Ουκρανία θα γονατίσουν την Ρωσία και τότε το επόμενο βήμα σε δράση.
Ο λαός οφείλει να γνωρίζει τους πραγματικούς λόγους, ώστε να έχει την ευχέρεια να κρίνει
σωστά και να επιλέγει ορθά.
Η χώρα μας χρόνια τώρα χρησιμοποιείται ως πείραμα πολυδιάστατων αποτελεσμάτων.
Και ο πολιτικός χώρος επίσης πάσχει ώστε να αποκτήσει προσανατολισμό που εξυπηρετεί
συμφέροντα πρωτίστως της χώρας και όχι ξένων συμφερόντων.
Χρεώνονται όλα στις πηγές ενημέρωσης, δεν υπάρχουν ελαφρυντικά.
Δεν γίνεται να ελέγχεται η ενημέρωση από την εξουσία.
Αποτελεί ανεξάρτητη και αδέσμευτη αρχή με το ζητούμενο η ενημέρωση με πλήρη διαφάνεια.
Απέχουμε πολύ από την πράξη.
Αλλά έστω και αργά ας τεθούν κάποια θεμέλια στήριξης.
Υ.Γ. Πως ταιριάζει ο ακροδεξιός Όρμπαν να αποτελεί προνομιακό συνομιλητή και του Τράμπ και
του Πούτιν. Με πόση ευκολία κολλάμε τις ταμπέλλες?