Της Μαρίας Δεναξά
Όχι, η Αμερική δεν ξύπνησε μια μέρα και είπε θα γίνω «ακροδεξιά».
Ξαφνικά δεν έγιναν όλοι οι Αμερικανοί «φασίστες» ή «λαϊκιστές», όπως αποκαλούν όσους μαζικά ψήφισαν τον Ντόναλντ Τραμπ οι fake αριστεροί, που ενώ καταδικάζουν τη γενοκτονία στη Γάζα προσδοκούσαν μια νίκη της Κάμαλα Χάρις, που για αυτούς σύμβολο αντίστασης είναι μόνο η 22χρονη γυμνή Ιρανή φοιτήτρια κι όχι οι χαροκαμένες μανάδες της Παλαιστίνης, που το «εμβολιάσου ρε, τι σου ζητάμε;» είχε γίνει σλόγκαν τους κατά τη διάρκεια της πανδημίας, δίνοντας λευκή επιταγή για να καταπατηθούν θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα…
Τα παραδείγματα πολλά για την τρικυμία εν κρανίω των fake αριστερών με τη δεξιά, ακροδεξιά και φασίζουσα νοοτροπία, την οποία καταλογίζουν σε όποιον επιχειρεί να εκφράσει αντίθετη άποψη απ’ αυτούς ή να βάλει τα πράγματα σε ένα λογικό υπόβαθρο.
Η εκλογή Τραμπ είναι ένα μήνυμα προς όλους αυτούς, αριστερούς ή μη, που έχουν μετατρέψει το άλογο σε λογικό, αποβάλλοντας από πάνω τους καθετί ιερό και όσιο, όπως είναι η πατρίδα, ο σεβασμός στην οικογένεια, στις αξίες, στις αρχές, στην ανθρώπινη φύση και υπόσταση, σε όλους αυτούς που στήνουν στο εκτελεστικό απόσπασμα της αποδόμησης το διαφορετικό το οποίο υποτίθεται πως υποστηρίζουν.
Κατά συνέπεια, ούτε η Αμερική είναι ακροδεξιά ούτε η πλειοψηφία των Γάλλων, των Αυστριακών, των Ιταλών φασίστες ούτε κι εκείνοι που τα τελευταία χρόνια έχουν τσαλακώσει την εικόνα τους προσπαθώντας να αφυπνίσουν τον κόσμο για τα κακώς κείμενα που μια μεγάλη μερίδα της Αριστεράς με τη σιωπή, την ανοχή, το μπούλινγκ ή την ανυπαρξία της υποστηρίζει όπως είναι η θυσία της φύσης στις υπηρεσίες της κλιματικής δικτατορίας που το αδηφάγο κεφάλαιο επιχειρεί να εγκαθιδρύσει, η κατάρρευση του δημόσιου συστήματος υγείας, της δημόσιας εκπαίδευσης, οι κοινωνικές ανισότητες, η σαπίλα της δικαιοσύνης, το τσουνάμι των λουκέτων των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, οι χιλιάδες απολύσεις, η συρρίκνωση των εισοδημάτων, ο άκρατος πληθωρισμός, οι άστεγοι που αυξάνονται, η ανεξέλεγκτη μετανάστευση, η υπογεννητικότητα, η πανάκριβη στέγαση, οι εκπτώσεις στην ελευθερία της έκφρασης και τον ανθρωπισμό, η απώλεια της ειρήνης, το δίχως αύριο των επόμενων γενεών…
Καυτά ζητήματα που στα μάτια της Κάμαλα Χάρις, του Εμανουέλ Μακρόν, του Ενρίκο Λέτα, του Κυριάκου Μητσοτάκη και άλλων ανδρείκελων από το λεγόμενο «Δημοκρατικό» τους φάσμα είναι απλά σαν να μην υπάρχουν, ενώ η καταπολέμηση αυτών των ζητημάτων έπρεπε να είναι η προτεραιότητα, κυρίως της Αριστεράς, που κάποτε ήταν σημαία της, αλλά στις μέρες μας παραστράτησε επικίνδυνα και ίσως διαπαντός, χάνοντας τον προσανατολισμό της μεταξύ του παραλόγου, της εχθροπάθειας, του διχασμού και μιας απίστευτης μετάλλαξης.
Επίσης, η γουοκίλα και ο fake δικαιωματισμός κατά περίσταση και χωρίς όρια μεταξύ άλλων βρόμισαν. Η νίκη του Ντόναλντ Τραμπ είναι η ηχηρή ήττα μιας επικίνδυνης κλίκας fake αριστερών αλλά και δεξιών, που έχουν γίνει ένα νομίζοντας πως είναι υπεράνω της κοινής γνώμης, της κοινής λογικής και της κοινής βούλησης.
Σίγουρα η Αμερική κι ο κόσμος μας αξίζουν πολλά περισσότερα από ηγέτες σαν τον Ντόναλντ Τραμπ κι ό,τι πρεσβεύει, και την άχρωμη Κάμαλα Χάρις. Σίγουρα ο κόσμος μας, αν το θελήσει, μπορεί να αναδείξει καλύτερους πολιτικούς από τον Τραμπ, την Κάμαλα Χάρις και τη λοιπή συμμορία, και σίγουρα αξίζει μια άλλη Αριστερά, που θα πρέπει να αγωνιστεί ενάντια στην ηθική της κατάρρευση και τη συστράτευσή της με τη «σωστή πλευρά της Ιστορίας», με ό,τι δηλαδή την απαξίωσε και την κατέστρεψε!
