Δέκα επικίνδυνες εβδομάδες εν όψει…

Του Γιώργου Χαρβαλιά

Η τοξικότητα που κατατρέχει τους αρχιερείς της παγκοσμιοποίησης, όταν βλέπουν τα σχέδιά τους να ματαιώνονται, μεταδίδεται σαν επιδημία πανώλης μέσα από τους κατά τόπους υπαλλήλους και υποτακτικούς τους. Η χθεσινή παρουσίαση της εκλογικής μάχης στις ΗΠΑ από τα καθεστωτικά και αδρώς επιδοτούμενα ελληνικά κανάλια έβγαζε έκδηλη απελπισία, χολή και τυφλό οπαδικό μίσος, λες και χανόταν η γη κάτω απ’ τα πόδια τους.

Η αγωνία να αποτραπεί το μοιραίο πλημμύρισε τις οθόνες των ελληνικών τηλεοράσεων με fake news (καρά… fake!), περί άνετου προβαδίσματος της Κάμαλα Χάρις στα exit polls, αλλά και αυτοσχεδιασμούς προγνώσεων, όπως ότι «ο Τραμπ ξέρει ότι θα χάσει, γι’ αυτό όλη την ημέρα ήταν νευρικός», ότι «ο Τραμπ θα αμφισβητήσει το αποτέλεσμα καταγγέλλοντας παντού νοθείες», ότι «οι οπαδοί του Τραμπ οργανώνουν μαζικές βιαιοπραγίες για να αποτρέψουν την εκλογή της Χάρις» και διάφορα τέτοια χαριτωμένα. Στην πράξη αποδείχτηκε ότι άλλος έδειξε «κακό χαρακτήρα» και δεν μπόρεσε να χωνέψει την πανωλεθρία. Η Κάμαλα Χάρις, που απέφυγε ακόμη και να αντικρίσει τους οπαδούς της, προτιμώντας να εξαφανιστεί από το προσκήνιο για πολλές ώρες και να κλειστεί σε κάποιο λαγούμι για να πνίξει τον πόνο της, ο Θεός ξέρει με ποιον τρόπο…

Η γυναίκα μάλλον δεν αντιλήφθηκε ότι εκτός από προεδρική υποψήφιος είναι και εν ενεργεία αντιπρόεδρος της μεγαλύτερης δύναμης του πλανήτη, οπότε έχει πρόσθετο καθήκον να ενώσει και όχι να διχάσει τον αμερικανικό λαό. Αυτό ακριβώς το «δείγμα γραφής» της κυρίας Χάρις αντανακλά το μένος στις τάξεις των ταγών της διεθνούς γκλομπαλιστικής συμμορίας, που αρνούνται να αποδεχτούν την ήττα τους και νομίζουν ότι μπορούν να ανασχέσουν την παράδοση εξουσίας με βρόμικα μέσα.

Ευτυχώς αυτή τη φορά ο Τραμπ φάνηκε πολύ πιο προετοιμασμένος. Με έναν δυναμικό αντιπρόεδρο (JD Vance) και μια πολύ έμπειρη επιτελική ομάδα (RFK Jr, Tucker Carlson, Elon Musk, Ben Carson, Richard Grenell) κατάφερε να επικρατήσει σαρωτικά «επί του πεδίου», χωρίς να αφήσει το παραμικρό περιθώριο για αμφισβητήσεις. Το ερώτημα είναι όμως τι θα συμβεί το επόμενο διάστημα των περίπου δέκα κρίσιμων εβδομάδων μέχρι την ορκωμοσία του. Ειδικά με έναν απερχόμενο πρόεδρο-μαριονέτα, μία χολωμένη αντιπρόεδρο που τελεί σε νευρική κρίση και ένα οργανωμένο σύστημα και στις δύο ακτές του Ατλαντικού (προσέξτε το αυτό), που θέλει πάση θυσία να αποτρέψει την επάνοδο του Τραμπ στην εξουσία.

Τα διεθνή κέντρα που θα επιθυμούσαν να εξαφανιστεί ο Τραμπ από το προσκήνιο είναι πολλά και ισχυρά. Οι Γερμανοί έχουν ήδη χάσει τον ύπνο τους, ειδικά με την προοπτική τοποθέτησης στο τιμόνι του Στέιτ Ντιπάρτμεντ ή του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας του Ρίτσαρντ Γκρένελ, του πρώην Αμερικανού πρεσβευτή στο Βερολίνο, που τους είχε εξοργίσει λέγοντας ωμές αλήθειες για την αποικιακή πολιτική τους στην Ευρώπη. Όλοι όσοι θρέφονται επίσης από τη «ρωσοφαγία», από το καθεστώς Ζελέσνκι μέχρι τις Βαλτικές Δημοκρατίες, την παγκόσμια πολεμική βιομηχανία και τους διάφορους ολιγάρχες που επωφελούνται από τη συνέχιση του πολέμου (μεταξύ αυτών και Έλληνες εφοπλιστές) έχουν κάθε λόγο να μη δουν τον Τραμπ στον προεδρικό θώκο.

Αν όλοι αυτοί συνωμοτήσουν με το βαθύ αμερικανικό κράτος που εξακολουθεί να ελέγχεται από τους Δημοκρατικούς, η Αμερική αλλά και η υφήλιος γενικότερα πρέπει να προετοιμάζεται για πολύ δύσκολες μέρες. Οι αδίστακτοι υπηρέτες της παγκοσμιοποίησης έχουν αποδείξει ότι μπορεί να κάνουν χρήση όλων των μέσων για να αποτρέψουν την απώλεια κυριαρχίας, χωρίς να λογαριάζουν τις συνέπειες, που μπορεί να οδηγήσουν ακόμη και σε παγκόσμια ανάφλεξη.

Θεωρώ απολύτως βέβαιο ότι αυτό το παγκόσμιο «κατεστημένο» με προεξάρχουσα την αμερικανογερμανική οικονομική διαπλοκή θα επιχειρήσει, στο διάστημα των επόμενων ημερών, να επιβάλει τετελεσμένα για να ναρκοθετήσει το έδαφος πριν αναλάβει ο Τραμπ. Εναπόκειται στον ίδιο να καταφέρει να ξεπεράσει τις παγίδες με την ίδια μαεστρία που έδειξε στην εκλογική αναμέτρηση…

ΥΓ.: Ως προς τα καθ’ ημάς διατηρώ συγκρατημένη αισιοδοξία. Με έναν πρωθυπουργό υπέρμαχο της woke ατζέντας, που δημοσίως καταφερόταν με υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς στον νικητή των εκλογών και τώρα έσπευσε από τους πρώτους να τον συγχαρεί, σαν τον πανικόβλητο Ζελένσκι, σίγουρα ξεκινάμε από δυσμενέστερη θέση, τουλάχιστον σε σχέση με τον Ερντογάν, που ήταν προσεκτικός και είναι σε θέση να αποκαλεί τον Τραμπ «φίλο» του. Ενδεικτική ίσως του όχι και τόσο… θερμού κλίματος ήταν και η αντίδραση του επικεφαλής των Republicans Overseas στην Ελλάδα, που απάντησε στο συγχαρητήριο μήνυμα του κ. Μητσοτάκη προς τον Τραμπ στο «Χ» με ένα χλευαστικό σχόλιο. Σε ευγενική διατύπωση μεταφράζεται: «Τι στο καλό μας λες κι εσύ τώρα»…