Του Γιώργου Χατζηδημητρίου
Η αλεπού, λέει ο παροιμιόμυθος, «πέθανε περιμένοντας να πέσουν τα… απαυτά του κοράκου»! Το αυτό κινδυνεύει να πάθει όποιος αφελής περιμένει ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης του Κωνσταντίνου θα μειώσει τους φόρους. Θα γεράσει στην αναμονή. Η «καλύτερη οικονομία του πλανήτη», όπως παρουσιάζουν αυτή την καχεκτική παράγκα ο ανεκδιήγητος υπουργός Κ. Χατζηδάκης και ο εξαμηνίτικος πολιτικός εξόριστος πρωθυπουργός, στηρίζεται κατ’ αποκλειστικότητα σχεδόν στους φόρους. Αν μειωθούν, θα μπούμε σε ακόμα μία σκοτεινή περίοδο δημοσιονομικής αστάθειας.
Η χώρα αφενός συνεχίζει να απομακρύνεται από την υπόλοιπη Ευρώπη, ακολουθώντας δική της φυγόκεντρη πορεία, κι αφετέρου ζει στο εσωτερικό της καταστάσεις πρωτοφανούς κοινωνικής ανισότητας. Η έρημος της ανέχειας εξαπλώνεται ραγδαία και έχει αγγίξει πλέον και τα μεσαία εισοδήματα, αλλά αυτό δεν προκαλεί καμία ανησυχία στο Μαξίμου, εφόσον ο Μητσοτάκης και οι φίλοι του, στους οποίους μοιράζει προνομιακά τους ευρωπαϊκούς και εθνικούς πόρους, τη βγάζουνε μπέικα!
Το ίδιο, υπό άλλες συνθήκες και σε απολύτως διαφορετική κλίμακα, συμβαίνει σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Όταν όμως ξεσπάει η οργή του λαού, ο οποίος γυρίζει την πλάτη στους πρόθυμους υπηρέτες των τραπεζών, τότε αμήχανη αυτή η γερασμένη και διεφθαρμένη πολιτική τάξη χαρακτηρίζει τη στάση τους «αντισυστημική».
Καυχιούνται κάποιοι «τσιριχτοί», όπως Γεωργιάδης που είναι ανίκανος να κουβαλήσει στις αδειανές του πλάτες μείζονες εθνικές υποθέσεις, για τις επενδύσεις στην Ελλάδα. Ποιες είναι αυτές; Ότι δανείζουμε τους ξένους για να εξαγοράζουν τα στρατηγικά μας χαρτιά και τη γη μας, και θα ξυπνήσουμε ένα πρωί σε ξένο τόπο και «ανεπαισθήτως», κατά τον Κ. Καβάφη, «θα μας έχουν κλείσει από τον κόσμον έξω»;
Χρειάζονται λοιπόν επενδύσεις. Κανείς δεν διαφωνεί σε αυτό. Αλλά ποιος θα βάλει τα λεφτά; Η κυβέρνηση -αλλά και τα υπόλοιπα κόμματα δεν πάνε πίσω…- περιμένει ότι κάποιοι θα ‘ρθουν στη χώρα σαν Αγιοβασίληδες και θα μοιράζουν δουλειές και λεφτά. Οι ξένοι βέβαια έρχονται στη χώρα. Κι επειδή βλέπουν ότι ο τουρισμός είναι μονοκαλλιέργεια και τα μεροκάματα πάμφθηνα, διότι η οικονομία μας χαρακτηρίζεται από την ένταση εργασίας και όχι κεφαλαίου, στρέφουν τα λεφτά εκεί.
Μόνο την τελευταία (μητσοτακική) 5ετία, σύμφωνα με τον καθηγητή Νίκο Χριστοδουλάκη, 20 δισ. ευρώ έχουν φύγει από τα νοικοκυριά με διάφορους τρόπους, μέσω της ακρίβειας, μέσω της έλλειψης στέγης, μέσω της επιβάρυνσης σε ιδιάζουσες αγορές, όπως είναι η ηλεκτρική ενέργεια ή οι τηλεπικοινωνίες, μέσω αλλαγής των εργασιακών συνθηκών, όπου οι μισθολογικές απώλειες των εργαζομένων έγιναν επιχειρηματικά κέρδη.
Πού είναι οι επενδύσεις στις υποδομές και στη βιομηχανία; Το 2024 ο σιδηρόδρομος, το άλλοτε ασφαλέστερο μέσο στη χώρα, καταρρέει, ενώ η Ελλάδα δεν διαθέτει ούτε καν μια στιβαρή αμυντική και πολεμική βιομηχανία. Οι Έλληνες επιχειρηματίες έχουν βγάλει το μισό ΑΕΠ της χώρας στις ξένες τράπεζες, δηλαδή τα κέρδη τους, αφήνοντάς μας να παλεύουμε με τις ζημίες. Ζητείται οικονομικός πατριωτισμός, αλλά ποιος τον έχασε…
Μας κλείδωσαν στη φυλακή των σπιτιών, μας χρέωσαν και κατάστρεψαν τελικά την οικονομία, έφταιγε ο Covid είπαν.
Αποτέλεσμα ήταν η αύξηση του Δημόσιου Χρέους.
Άλλαξαν το μοντέλο παραγωγής ενέργειας, κλιματική κρίση το ονόμασαν. Όμως, έτσι έκλεισαν το λιγνίτη και μας πήγαν στα ΑΠΕ των ολιγαρχών.
Αποτέλεσμα ήταν η αύξηση της τιμής του ρεύματος και η στήριξη του ενεργειακού ισοζυγίου της χώρας σε εισαγωγές ρεύματος.
Κηρύξαμε τον πόλεμο στη Ρωσία (έτσι είπαν οι Μητσοτάκηδες), όμως έτσι εκτινάξαμε την τιμή του φυσικού αερίου και του πετρελαίου.
Πέρυσι πληρώσαμε επταπλάσιο κόστος για το φυσικό αέριο και αυξημένη την αντίστοιχη του πετρελαίου που χρειαζόμαστε ως οικονομία.
Αποτέλεσμα των πολιτικών ενέργειας ήταν η ενεργειακή ένδεια της οικονομίας, η αύξηση του πληθωρισμού, η μείωση της ανταγωνιστικότητας και των επενδύσεων και η ύφεση που φέρνει φτώχεια και πείνα στους ευάλωτους.
Έλα όμως που η κρίση γεννά και ευκαιρίες, ανθεί το εμπόριο μεταφοράς πετρέλαιο και φυσικού αερίου, ενώ ευδοκιμεί το αντίστοιχο λαθρεμπόριο που γίνεται στα διεθνή ύδατα.
Το εμπάργκο μας έκανε να χάσουμε τουριστικές αγορές και να προσπαθούμε να εξάγουμε αγροτικά προϊόντα στη Ρωσία μέσω τρίτων χωρών.
Χάσαμε και τις φτηνές εισροές εφοδίων της γεωργίας από τη Ρωσία, ενώ η παραγωγή μας έχει να αντιμετωπίσει και τις σκληρές προδιαγραφές φυτοφαρμάκων της ΕΕ.
Το δε γεωγραφικό μας σημείο έχει την επήρεια του υψηλότερου, λόγω ενέργειας, κόστους μεταφορών.
Έτσι οι τιμές εκτινάχθηκαν, χάθηκαν αγορές και τα ανέλεγκτα στα σύνορα τουρκικά γεωργικά προϊόντα κατακλύζουν τις λαϊκές και τα καταστήματα εκτοπίζοντας τα δικά μας.
Ο κ Μητσοτάκης μπορεί να άδει όπως ο Νέρωνας, κατάφερε σε πέντε χρόνια να μας καταστρέψει.
Όσο για την κοινοβουλευτική του ομάδα, θυμίζει πίνακα του Γαΐτη με τα ομοιόμορφα και άβουλα ανθρωπάκια.
Ο ίδιος μας το δήλωσε στον ΟΗΕ, τον ενδιαφέρει η παγκοσμιοποίηση και όχι το συμφέρον της χώρας.
‘Όταν το κράτος (το κράτος ποιων;) πρήζεται εισπρακτικά, τότε αυτό συμβαίνει είτε κυρίως από ξένα δάνεια (που τα πληρώνουν δομικά αυτοί που τελικά δεν “αντιστοιχούν” στο κράτος), είτε από αυτούς που δεν εντάσσονται εισοδηματικά στο κράτος.
Κάθε συναλλαγή που αποφέρει εισόδημα δεν σηματοδοτεί οπωσδήποτε ένα πραγματικό εισόδημα, αλλά κάποιο λογιστικό που συμποσούται εν τέλει σε κάποιο (λογιστικό λέμε) αεπ.
Σε κάποιο στάδιο της κλίμακας χρηματικών μεταφορών, από την μια τσέπη στην άλλη, πρέπει να υφίσταται σε λειτουργία πραγματικό προιόν/εισόδημα για να στηρίξει με υγεία τα επόμενα “άνετα” σκαλοπάτια.
‘Οταν στο τέλος του μηνός κάποιος παίρνει έναν μισθό…είτε και διαφορετικά (κάποιος έμπορος, πάροχος οιασδήποτε υπηρεσίας κλπ) μια αμοιβή, αυτός ο μισθός – ενοίκιο – οτιδήποτε, θα καταναλωθεί πρώτιστα σε χρειώδη τρισδιάστατα αγαθά και στις επανακυκλοφορήσιμες υγιέστατες αμοιβές των παραγωγών των.
Αυτά στηρίζουν τα υπόλοιπα μη αναγκαία “αποδέλοιπα”… καθώς και μια κατά συνθήκη υποφερτή φορολόγηση.
Καλό θα ήταν ο καθείς να αναλογιστεί ποιο πραγματικό προηγούμενο σκαλοπάτι στηρίζει τις δικές του οικονομικές απαιτήσεις.
Βάσις – εποικοδόμημα.