Του Σάββα Καλεντερίδη
Ο Ερντογάν έχει δηλώσει αλλεπάλληλες φορές ότι η Χαμάς και η Χεζμπολάχ δεν μάχονται μόνο για τη Γάζα και για τον Λίβανο, αλλά στην ουσία υπερασπίζονται και την εδαφική ακεραιότητα της Τουρκίας. Με τον τρόπο αυτό προσπαθεί να δικαιολογήσει κάθε είδους στήριξη που παρέχει και στις δύο προαναφερθείσες οργανώσεις.
Όμως, όπως και να δει κανείς τις πιθανές κινήσεις του Ισραήλ, ακόμα και στην περίπτωση που επιδιώξει να καταλάβει τα «υπεσχημένα εδάφη» της Γης της Επαγγελίας, που εκτείνονται από τις όχθες του Ευφράτη μέχρι τις όχθες του Νείλου, η Τουρκία είναι εκτός αυτού του σχεδίου. Γιατί λοιπόν ανησυχεί ο Ερντογάν για την εδαφική ακεραιότητα της χώρας του;
Ο νεοεκλεγείς πρόεδρος του Ιράν, μετά τη Γ.Σ. του ΟΗΕ, μιλώντας σε Ιρανούς δημοσιογράφους και αναφερόμενος στη σημασία της εθνικής ενότητας, είπε ότι αν δεν υπάρχει εθνική ενότητα στο Ιράν και γίνει «κάτι», εννοώντας επέμβαση του Ισραήλ και των ΗΠΑ, τότε θα προκύψουν τέσσερα κράτη στην ιρανική επικράτεια: Το Νότιο Αζερμπαϊτζάν, το Κουρδιστάν, το Μπαλουχιστάν και το Χουζιστάν.
Το Ιράν είναι μια μεγάλη χώρα με πολύ καλές μυστικές υπηρεσίες και είναι σε θέση να γνωρίζει σχέδια, πρόσωπα και πράγματα. Μάλιστα, όταν Ιρανοί φοιτητές κατέλαβαν την πρεσβεία των ΗΠΑ στην Τεχεράνη το 1979, οι ιρανικές Αρχές συναρμολόγησαν τα απόρρητα έγγραφα που είχαν καταστρέψει σε καταστροφείς εγγράφων οι υπάλληλοι της πρεσβείας και ένα από τα έγγραφα είχε τίτλο «Το Μεγάλο Κουρδιστάν».
Ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, σύμφωνα με αξιόπιστες πηγές, η τουρκική κυβέρνηση έλαβε γνώση διεργασιών και προετοιμασιών που λαμβάνουν χώρα τις τελευταίες εβδομάδες, που δείχνουν ότι η επίθεση του Ισραήλ στο Ιράν δεν θα έχει μόνο στρατιωτικό σκέλος και πιθανόν να συνοδεύεται και από ενέργειες που θα έχουν ως στόχο τον ξεσηκωμό των εθνικών ομάδων που κατοικούν στο Ιράν.
Επειδή στην περιφέρεια Κουρδιστάν του Ιράν, το μόνο κόμμα που ασκεί επιρροή και διαθέτει ένοπλη πτέρυγα είναι το PJAK, το Κόμμα της Ελεύθερης Ζωής, ένα κόμμα που διατηρεί ιδεολογική και οργανωτική συγγένεια με το ΡΚΚ του Αμπντουλάχ Οτζαλάν, η Τουρκία, για να εμπλακεί στις εξελίξεις και να τις ελέγξει, θεώρησε ότι ο έγκλειστος στη φυλακή από το 1999 Κούρδος ηγέτης αποτελεί σανίδα σωτηρίας γι’ αυτήν.
Ενώ την προηγούμενη φορά που η Τουρκία ήθελε ή προσποιούνταν ότι ήθελε την ειρηνική επίλυση του Κουρδικού, επέλεξε το Όσλο της Νορβηγίας για συνομιλίες που κράτησαν περίπου δύο χρόνια (2009-2010), τη φορά αυτή επιχείρησε μια βεβιασμένη προσέγγιση μέσω του ηγέτη του Κινήματος Εθνικιστικής Δράσης Ντεβλέτ Μπαχτσελί, ο οποίος από διώκτης των βουλευτών του κουρδικού κόμματος DEM και φανατικός εχθρός του Οτζαλάν, πήγε και χαιρέτησε τους βουλευτές του DEM στα έδρανά τους, ενώ μιλώντας στην κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματός του, είπε ότι ο Οτζαλάν πρέπει να αποφυλακιστεί και να έλθει στη Βουλή, να μιλήσει ως αρχηγός του DEM, υπό την προϋπόθεση ότι θα διαλύσει το ΡΚΚ και θα αποκηρύξει τον ένοπλο αγώνα.
Ο Ερντογάν σε συνεργασία με το τουρκικό βαθύ κράτος, πολιτική έκφραση του οποίου είναι ο Μπαχτσελί, έχει ως στόχο να απελευθερώσει τον Οτζαλάν, να πάρει με την πλευρά του τους Κούρδους της Τουρκίας και μαζί με τους Κούρδους του Δημοκρατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (KDP) να καταστεί η Άγκυρα ο απόλυτος ρυθμιστής των εξελίξεων και στα τέσσερα τμήματα του Κουρδιστάν. Άρα, να αποτρέψει την ίδρυση τρίτου αυτόνομου κουρδικού κράτους στο Ιράν και να εξασφαλίσει τη διάλυση του δεύτερου αυτόνομου κράτους στη Ροζάβα (ΒΑ Συρία).
Η επίθεση των δύο μαχητών του ΡΚΚ στο εργοστάσιο της TUSAS στην Άγκυρα ήταν η αντίδραση και η παρέμβαση της ένοπλης πτέρυγας της οργάνωσης στις εξελίξεις, δίνοντας ένα μήνυμα στον Ερντογάν και στο τουρκικό κράτος ότι, εκτός από τον Οτζαλάν, «είμαστε και εμείς εδώ», ένα μήνυμα που στάλθηκε και στον Οτζαλάν, λέγοντάς του να αντισταθεί και να διεκδικήσει τα δικαιώματα του λαού του, αφού η ένοπλη πτέρυγα είναι ακόμα ισχυρή και μάλιστα είναι σε θέση να διεξάγει επιχειρήσεις στην καρδιά του τουρκικού κράτους.
Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα για όλους τους παίκτες στην περιοχή.
