Του Γιώργου Χατζηδημητρίου
Ώστε, όπως είπε χθες ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη Βουλή, «ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο των απατεώνων». Αυτό θα πρέπει να ήταν το κίνητρο του «απατεώνα» παππού μου, που παράτησε δουλειά στρωμένη στο Παρίσι και πήρε το πρώτο βαπόρι από τη Μασσαλία για να περάσει με όλη τη φλογερή ορμή της φιλοπατρίας του τα ψευδο-σύνορα της Μελούνας και να γυρίσει από τον Σαγγάριο με εννιά παράσημα ανδρείας! Άμα είναι κανείς εξαμηνίτικος πολιτικός πρόσφυγας, δικαιούται να λέει ό,τι θέλει. Αν είναι πρωθυπουργός της χώρας, οφείλει να είναι στοιχειωδώς σοβαρός…
Κατεβήκαμε στα συλλαλητήρια ενάντια σε αυτή την επιζήμια Συμφωνία των Πρεσπών εμείς, οι Μακεδόνες, αλλά και όσοι Έλληνες καταλάβαιναν, τότε, περιφρονώντας τους ναζήδες της Χρυσής Αυγής και τους γραφικούς, σαν τον Μητσοτάκη, που φορούσαν κωμικές περικεφαλαίες. Γιατί το όνομά μας, όπως το συνόψισε η Μελίνα, «είναι η τιμή μας». Μακεδόνες είμαστε. Κι όταν πάμε στα ΚΤΕΛ στον Κηφισό, ανοίγει η ψυχή μας όταν περιμένουμε με εγκάρδια διάθεση και ζεστά βλέμματα ο καθένας έξω από το πρακτορείο του: Σαλονίκη, Σέρρας, Δράμα, Κιλκίς, Γρεβενά, Φλώρινα, Καστοριά και βάλε. «Δεν θα αναγνωρίσω ποτέ πρωθυπουργό Βόρειας Μακεδονίας» διακήρυττε εκείνον τον καιρό με μουσολινικό ύφος ο ψεύτης Μητσοτάκης.
Τα έκανε όλα γαργάρα. Και δεν είναι ότι κουβαλάει τις βαλίτσες των Σκοπιανών στην Ευρώπη, είναι κι ότι για να δείξει ότι… κάνει αντίσταση, δεν εφάρμοσε τις ενδιάμεσες πρόνοιες, βάζοντας την Τουρκία πιο γερά στο παιχνίδι.
Σε άλλα νέα. Τι αλήθεια έφαγαν στο περιβόητο δείπνο της 15ης Οκτωβρίου ο άχρωμος γ.γ. του ΟΗΕ Γκουτέρες, ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Χριστοδουλίδης, που η δημοφιλία του είναι στα τάρταρα, κι ο ενεργούμενος εκπρόσωπος της κατοχικής αρχής Τατάρ;
Κι όταν λένε πηγές του ΟΗΕ ότι «αναζητείται κοινή βάση», τι εννοούν; Δεν υπάρχει η βάση των ψηφισμάτων για αποχώρηση των δυνάμενων κατοχής; Αναζητείται άλλη «κοινή βάση»; Με υποχώρηση Αθήνας – Λευκωσίας;
Άσχετο, αλλά παρεμπίπτον: Υπάρχουν αρκετοί «θυμωμένοι» στον ελληνοκυπριακό Ελληνισμό που επισημαίνουν καιρό τώρα ότι πρέπει να τελειώνουμε με τον αποικιοκρατικό αναχρονισμό των βρετανικών βάσεων. Ο… πατριώτης Μητσοτάκης μπορεί σε συνδυασμό με την κυπριακή ηγεσία να δείξει στους Άγγλους- την πληγή της νεότερης ελληνικής Ιστορίας- ότι είναι ανεπιθύμητοι στο νησί, το οποίο διαίρεσαν; Με ποια δικαιώματα παραμένουν στο Ακρωτήριο και στη Δεκέλεια πάνω στο έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας; Η παρουσία των στρατιωτικών βάσεων της Βρετανίας στο νησί, όπως επισημαίνει ο καλός δημοσιογράφος Κώστας Βενιζέλος, «είναι η συνεχής υπενθύμισης μιας ανολοκλήρωτης απο-αποικιοποίησης, εκ μέρους των Βρετανών, και μιας ημιτελούς άσκησης του δικαιώματος αυτοδιάθεσης, εκ μέρους του κυπριακού λαού. Είναι δε σαφές πως όλο αυτό επηρεάζει και τις στρατηγικές επιδιώξεις της Κυπριακής Δημοκρατίας στην περιοχή, ενώ θα έπρεπε να ενδιαφέρει τούτο και την Ευρωπαϊκή Ένωση, της οποίας δεν είναι πλέον μέλος η Βρετανία»… Μπορεί ο πατριώτης Μητσοτάκης να μας πει τι σκέφτεται γι’ αυτό;
