Η Μόσχα «δεν μπορεί να νικήσει το Κίεβο με έναν στρατό που χρησιμοποιεί μεθόδους της εποχής της ΕΣΣΔ»
Της Μαρίας Δεναξά
Η δέσμευση των ρωσικών περιουσιακών στοιχείων αποτελεί σημαντικό «πολεμικό» ταμείο, που, ως φαίνεται, θα ωφελήσει το Κίεβο. Από τα δεσμευμένα χαρτοφυλάκια ανθρώπων που βρίσκονται κοντά στον Πούτιν και τα περιουσιακά στοιχεία πλούσιων Ρώσων ολιγαρχών, η Γαλλία έχει συγκεντρώσει εκατομμύρια ευρώ σε τόκους κατά τη διάρκεια των κυρώσεων που υιοθετήθηκαν από την Ευρωπαϊκή Ενωση για να τιμωρήσουν τη Μόσχα.
Συγκεκριμένα, οι γαλλικές Αρχές, το 2024, συγκέντρωσαν σχεδόν 300 εκατομμύρια ευρώ, και το ποσό αυτό θα χρησιμοποιηθεί για τη χρηματοδότηση του στρατιωτικού εξοπλισμού της Ουκρανίας.
Ετσι, σύμφωνα με δηλώσεις του Γάλλου υπουργού Αμυνας Σεμπαστιάν Λεκορνί, το Παρίσι θα παραδώσει 12 νέα πυροβόλα Caesar στο Κίεβο.
Στη λίστα της παραγγελίας για τον ουκρανικό στρατό, που θα πληρωθεί από τα δεσμευμένα ρωσικά κεφάλαια, την οποία έδωσε στη δημοσιότητα ο Λεκορνί, εκτός από τα κανόνια Caesar αναφέρονται «βλήματα των 155 χιλιοστών, πυραύλοι Aster, κατευθυνόμενες βόμβες AASM, πύραυλοι Mistral». Ο εξοπλισμός αυτός έρχεται να προστεθεί στα 60 περίπου γαλλικά πυροβόλα που έχουν ήδη παραδοθεί στην Ουκρανία.
Ρώσοι λιποτάκτες
Την ίδια ώρα, έξι Ρώσοι λιποτάκτες στη Γαλλία καλούν τους πρώην συμπολεμιστές τους να εγκαταλείψουν τα όπλα και τον ρωσικό στρατό. Ενας από αυτούς είναι ο υπολοχαγός Αλεξάντρ, ο οποίος βρέθηκε στο ρωσοουκρανικό μέτωπο και έφτασε πρόσφατα στη Γαλλία, έπειτα από ένα δύσκολο ταξίδι.
«Ημουν σε κατάσταση σοκ όταν ξεκίνησε ο πόλεμος, δεν καταλάβαινα τι συνέβαινε» είπε στο γαλλικό πρακτορείο. Εχοντας φύγει με τη μονάδα του για «στρατιωτικές ασκήσεις» στην Κριμαία, μια περιοχή που προσαρτήθηκε από τη Ρωσία το 2014, διηγείται ότι πέρασε τη διαχωριστική γραμμή με μια αυτοκινητοπομπή και ξαφνικά βρέθηκε «σε άλλη χώρα», χωρίς να του έχουν εξηγήσει τίποτα προηγουμένως. «Οι επικεφαλής μάς είπε ότι σε 10 ημέρες θα τελειώσει» θυμάται ο Αλεξάντρ, που μένει στην πόλη Καέν στη βορειοδυτική Γαλλία.
Οπως αναφέρει, οι επόμενοι έξι μήνες ήταν εφιάλτης για αυτόν, που αποστολή του ήταν να στήνει δίκτυα επικοινωνιών και άλλους σταθμούς αναμετάδοσης, μερικές φορές στην πρώτη γραμμή, αλλά ποτέ στη μάχη.
Σε άδεια το καλοκαίρι του 2022, ο Αλεξάντρ ζήτησε να εγκαταλείψει τον στρατό, αλλά συνειδητοποίησε ότι αυτό θα ήταν αδύνατο όταν, λίγες ημέρες αργότερα, «στις 21 Σεπτεμβρίου, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν διέταξε την κινητοποίηση 300.000 εφέδρων για να πολεμήσουν στην Ουκρανία».
«Ηταν μια ανακοίνωση που ακουγόταν σαν καμπάνα θανάτου για όλους εκείνους τους στρατιώτες που δίσταζαν να πάνε στον πόλεμο, γνωρίζοντας ότι δεν είχαν κανένα μέσο για να τον αποφύγουν» λέει.
Μερική κινητοποίηση
Η μερική κινητοποίηση αποδείχθηκε ακόμη πιο βίαιη για τον Αντρέι Αμόνοφ. Οικοδόμος στη Γιακουτία, μια φτωχή περιοχή της Σιβηρίας, βρέθηκε να ακούει το αφεντικό του να του λέει ύστερα από 10 χρόνια εργασίας ότι είχε «απολυθεί» και έπρεπε να καταταγεί στον στρατό. Εκατό περίπου συνάδελφοί του υπέστησαν τον ίδιο εκβιασμό, αναφέρει.
Την επόμενη μέρα, τους έβαλαν σε ένα αεροπλάνο χωρίς να τους πουν τον προορισμό, αφηγείται ο 32χρονος Αμόνοφ. Προσγειώθηκαν τελικά στην Μπουριάτια και μεταφέρθηκαν σε ένα κέντρο εκπαίδευσης, από το οποίο κατάφερε να δραπετεύσει «από ένα παράθυρο» πέντε ημέρες αργότερα.
Οπως ο Αλεξάντρ έτσι και ο Αντρέι Αμόνοφ κατέφυγε στο Καζακστάν, ένα ταξίδι που διήρκεσε αρκετές ημέρες σε μια από τις λιγοστές χώρες -μαζί με την Αρμενία, το Κιργιστάν και τη Λευκορωσία- όπου οι Ρώσοι μπορούν να ταξιδεύουν μόνο με το διαβατήριό τους, που ισοδυναμεί με ταυτότητα. Οι Ρώσοι στρατιώτες πολύ σπάνια έχουν διαβατήριο με το οποίο μπορούν να φύγουν από τη χώρα. Για να το αποκτήσουν χρειάζονται την έγκριση των ανωτέρων τους και των υπηρεσιών πληροφοριών. Το έγγραφο αυτό συνήθως κατάσχεται στη συνέχεια, σύμφωνα με διάφορες ΜΚΟ.
Οι λιποτάκτες από τον ρωσικό στρατό που φτάνουν στο Καζακστάν, αν καταφέρουν να μην απελαθούν, προωθούνται σε ΜΚΟ, όπως είναι το Διεθνές Γραφείο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Καζακστάν, που τους διοχετεύει σε τρίτες χώρες του δυτικού κόσμου, όπως η Γαλλία, η οποία δέχτηκε τον Αλεξάντρ και τον Αντρέι Αμόνοφ, έπειτα από σχολαστική επαλήθευση των ιστοριών τους.
Επρόκειτο για μια πρωτοφανή απόφαση στην Ευρώπη, σύμφωνα με την Ολγα Προκόπιεβα, πρόεδρο της οργάνωσης Russia-Libertés, η οποία κάλεσε το Παρίσι να «προχωρήσει στην υποδοχή των Ρώσων που λιποτακτούν» και τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες να «ακολουθήσουν το γαλλικό παράδειγμα».
Σύμφωνα με τη ΜΚΟ Idite Lessom («Φύγε από εδώ»), η οποία τους βοηθά, περίπου 500 Ρώσοι λιποτάκτες είναι σήμερα καταγεγραμμένοι στο Καζακστάν και στην Αρμενία, και χιλιάδες άλλοι κρύβονται στη Ρωσία.
Από την Καέν, το Παρίσι και την πόλη Μετζ (βορειοανατολική Γαλλία), οι έξι Ρώσοι λιποτάκτες είναι αποφασισμένοι να κάνουν τη φωνή τους να ακουστεί. Μαζί εργάζονται εδώ και μήνες σε ένα πρόγραμμα, το «Proshaï oruzhie» («Αποχαιρετισμός στα όπλα»), στο οποίο οι στρατιώτες μιλούν ανώνυμα για τον πόλεμο.
Η Ρωσία «δεν μπορεί να νικήσει» την Ουκρανία με έναν στρατό «που προσπαθεί να αντιγράψει τον εκμοντερνισμό, αλλά οι μέθοδοί του χρονολογούνται από την ΕΣΣΔ» ειρωνεύεται ο Μιχαήλ, ο οποίος θέλει να «μεταδώσει» τις πεποιθήσεις του στους «πρώην συμπολεμιστές του» για να τους «καλέσει να λιποτακτήσουν».
«Ισως, χάρη στο παράδειγμά μου, κάποιος εμπνευστεί και θελήσει να εγκαταλείψει τον στρατό» λέει ο Αλεξάντρ, για τον οποίο «όσο πιο αδύναμος είναι ο στρατός στο μέτωπο, όσο λιγότεροι είναι οι άνθρωποι τόσο πιο γρήγορα θα τελειώσει ο πόλεμος και η Ουκρανία θα κερδίσει».
Δημοσιεύεται στη «δημοκρατία»
